ความคิดเห็นที่ 1 สวนสัตว์แห่งนี้ก็เริ่มสร้างขึ้นเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ เป็นของพ่อค้าปั้มน้ำมันสงขลาที่เป็นพี่น้องกับคนในหาดใหญ่ ที่ค้าขายเบียร์ตราสิงห์เจ้าใหญ่ในหาดใหญ่(ขอสงวนนาม) มีการนำพวกสัตว์ป่าต่าง ๆ และนกต่างมาไว้ในสวน สลับหมุนเวียนไปเรื่อย ๆ ตามแต่ประเภทสัตว์ที่หามาได้ ต่อมาก็เริ่มมีการขายบัตรเข้าชม ราคาสามบาทสำหรับเด็ก ถ้าจำไม่ผิดครั้งหลังสุดรู้สึกว่าราคา จะถึงสิบห้าหรือยี่สิบบาทหรือไง ถ้าใครจำได้ก็ช่วยบอกให้ด้วยครับ แต่ที่มีการเลี้ยงมากเป็นพิเศษคือ จระเข้ กับพวกปลาชะโด สวาย เป็นบ่อน้ำขนาดใหญ่และขุดรอบ ๆ บริเวณสวนสัตว์ จนเป็นแม่แบบให้เทศบาลเมืองหาดใหญ่ นำไปสร้างที่สวนสาธารณะหาดใหญ่ หลังจากนั้นไม่นานก็มีนายทุนอีกรายหนึ่ง มีการทำสวนอาหารในสวนสัตว์และเลี้ยงนกจำนวนมาก ที่ห้องอาหารแถวหลังธนาคารชาติสาขาภาคใต้ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะมีวัยรุ่นแต่งเป็นผีหลอก อยู่ในห้องน้าชายเวลาไปปัสสาวะ บางคนก็ตกใจ บางคนก็หัวเราะชอบใจ แต่เด็กวัยรุ่นคนนั้นบางครั้งเจอขี้เมาอารมณ์ร้อนตบเอาก็มี หรือบางคนก็ให้ทิบกับเด็กวัยรุ่นคนนั้นก็มี หรือเพื่อนที่มาเที่ยวบางคนสนุกสะใจ ที่ได้หลอกให้เพื่อนที่เข้าห้องน้ำตกใจเล่นก็มี ร้านอาหารที่เป็นสวนสัตว์ด้วย ต้องยอมรับว่าจำไม่แม่นนักในเรื่องนี้หรืออาจจำสลับร้านกันก็ได้ หรือมีห้องอาหารสองแห่งในบริเวณเดียวกันนี้ แต่ห้องอาหารที่มีผีหลอกแห่งนี้อยู่หลังธนาคารชาติ ปัจจุบันเลิกร้างกิจการไปแล้ว สวนสัตว์แห่งแรกของหาดใหญ่แห่งนี้ มีการเปิดกิจการเรื่อยมาสักพักหนึ่ง กำแพงของสวนสัตว์ก็กลายเป็นเบียดบังพื้นที่ถนนสามสิบเมตร ทางเทศบาลก็ขอพื้นที่คืน หรือขอให้ยกที่ดินให้เป็นถนนกับเทศบาล มีการเจรจากันหลายรอบหรือหลายครั้ง จนมีการสร้างกำแพงร่นถอยไปในแนวปัจจุบันนี้ และก็เริ่มค่อย ๆ เลิกกิจการไปในที่สุด เพราะกรมป่าไม้เข้มงวดในการเลี้ยงสัตว์ป่าสวนหนึ่ง กอรปกับคนมาเยี่ยมชมก็เริ่มลดลงไปมาก เพราะมีจำนวนสัตว์ป่าน้อยลงกว่าเดิม จนสุดท้ายสัตว์ป่าหลายประเภทก็พรากจากไปตามอายุขัย จนเหลือจระเข้ท้ายสุดก็ขายไปให้กับที่จังหวัดชลบุรีในที่สุด สิ้นสุดตำนานสวนสัตว์แห่งแรกของหาดใหญ่ที่ปิดมากว่าสิบปีแล้ว ปัจจุบันด้านหน้าเป็นพื้นที่ให้ที่เช่าขายไม้ดอกไม้ประดับ ของตกแต่งประดับประดาสวนหรือบ้านเรือน วางขายเต็มแนวกำแพงทางเข้าสวนสัตว์หาดใหญ่แห่งแรก (ข้อมูลส่วนหนึ่งได้จากการสอบถามบุตรชายเจ้าของสวนสัตว์ และได้ขอภาพถ่ายเก่า ๆ เพื่อมาลงไว้ แต่แกตอบว่าไม่แน่ใจว่ายังมีหรือไม่ เพราะสมัยนั้นยังใช้กล้องขาวดำหรือสีอยู่) เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ก่อนที่จะเลือนหายไปจากความทรงจำและกาลเวลา แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 53 15:28:51 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 14:53:31

ความคิดเห็นที่ 2 ด้านหน้าและทางเข้าปัจจุบัน จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:46:35

ความคิดเห็นที่ 3 สระน้ำและที่เลี้ยงจระเข้+ปลา จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:47:51

ความคิดเห็นที่ 4 สระน้ำอีกแถวหนึ่ง จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:49:47

ความคิดเห็นที่ 5 กรงนก(ไม่มั่นใจ) จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:50:24

ความคิดเห็นที่ 6 กรงสัตว์ดุร้าย จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:51:11

ความคิดเห็นที่ 7 ทางเดินให้อาหารสัตว์ดุร้าย จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:51:38

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณมากครับท่าน  ravio  ที่ได้บันทึกสิ่งเหล่านี้ไว้พร้อมทั้งภาพเพราะสิ่งเหล่านี้ ต่อไปจะกลายเป็นประวัติศาสตร์  ผมเคยขอร้องท่านว่าท่านมีความรู้พร้อมท่าน่าจะ เขียนประวัติเมืองหาดใหญ่โดยเฉพาะสักเล่มจะเป็นคุณูปการกับคนรุ่นหลังเป็นอย่าง มาก  ถ้าท่านไม่มีทุนผมว่าไปขออดีตนายกเคร่ง หรือนายกไพรผมว่าทั้งสองท่าน คงไม่ปฏิเสธ   หรือจัดมีการระดมทุน   ผมว่าน่าจะได้นะ. จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 16:02:23

ความคิดเห็นที่ 9 ผมขอความรู้ท่านอีก  2  ข้อ -สวนสาธารณะเทศบาลหาดใหญ่สร้างสมัยใด ใครริเริ่ม -ทำไมถนนศุภสารรังสรรค์ ช่วงตัดกับถนนสามสิบเมตรทำไมบริเวณนั้น จึงคดไม่ตรงเหมือนถนนทั่วไปทั้งๆที่ที่ดินบริเวณนั้นสมัยก่อนก็เป็นที่รกร้าง สามารถตัดถนนให้ตรงได้ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 16:07:46

ความคิดเห็นที่ 10 สวนสาธารณะหาดใหญ่ ระยะเวลาที่สร้างต้องขอค้นคว้าก่อน แต่ที่แน่ ๆ คือ เศษดินส่วนของค่ายคอหงษ์ ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากการประกาศเขตพื้นที่ทางทหาร ตามพระราชกฤษฏีกาปี 2485 แล้วมอบให้กับเทศบาลเพื่อช่วยดูแลและพัฒนา เป็นการป้องก้นและป้องปรามการบุกรุกของชาวบ้าน ที่อาจจะกระทบต่อความมั่นคงปลอดภัยทางทหาร ส่วนพระราชกฎษฏีกาเขตพื้นที่ทหารที่มีการรื้อฟื้นจะมาใช้ มีผลกระทบอย่างมากและอย่างแรงช่วงหนึ่ง แถวถนนปุณณกัณฑ์และถนนกาญจนวนิชย์ ตามข่าวว่าจะใช้ประโยชน์จากเขตปลอดภัยทางทหาร เป็น Talk ot the town ทำให้ราคาที่ดินและการซื้อขายที่ดินลดลงไปหมด เป็นที่หวาดหวั่นตกใจของชาวบ้านชาวช่องในเขตพื้นที่ ที่ได้มีการรื้อฟื้นเรื่องดังกล่าวขึ้นมา ทำให้คนกล้า ๆ เสี่ยงก็ร่ำรวย เจ้าของที่ดินบางคนก็รวย บางคนหวาดกลัวก็กลับกลายยากจนจนถึงทุกวันนี้ ไว้มีโอกาสจะลองค้นหาเอกสารชุดนี้ดูใหม่ จำไม่ได้ว่าน้ำท่วมไปแล้วหรือทิ้งหลงลืมไว้ตรงไหน สวนแห่งนี้มีการขุดดินให้เป็นสภาพเก็บน้ำส่วนหนึ่ง ที่มีสภาพเป็นลำคลองในสวนสาธารณะ ส่วนหนึ่งก็เพื่อนำดินไปถมและทำประโยชน์บางส่วน ให้สังเกตหนองน้ำข้างรางรถไฟ ส่วนมากก็มาจากการขุดดินข้างทางใช้ถมทำรางรถไฟ ต้นน้ำที่สวนสาธารณะไม่มีเพราะเคยเดินขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามสายน้ำ จนเกือบสุดก็แห้งลงไปไม่เห็นต้นน้ำ แสดงว่ามาจากการระบายน้ำหรือน้ำไหลหยด ๆ ๆ ของรากต้นไม้ใหญ่น้อยบนภูเขาค่อย ๆ ซึมลงมาจนเป็นธารน้ำ ในสระน้ำที่เป็นรูปลำคลองรอบ ๆ นั้น (สระ มอ. ก็เป็นแบบเดียวกันกันข้างต้น) สมัยก่อนจะมีเด็กนักเรียนจมน้ำตายทุกปี จนลือกันว่ามีผีพรายอยู่ในสระน้ำนี้ ต้องมีการเซ่นไหว้และทำพิธีก็ยังมีอยู่เรื่อย ๆ มา ส่วนบนเขาคอหงษ์นั้น จริง ๆ แล้วมีสวนสมรมของชาวบ้านอยู่หลายขนัด จะเห็นว่ามีไม้ผล ไม้ยางพาราเก่าแก่ หรือไม้ต่าง ๆ มาก ถ้ามีโอกาสเดินขึ้นไปท่องเทียว สมัยก่อนมีสัตว์ดุร้ายและงู กับยุง มาก (สำหรับผมคงเดินขึ้นไม่ไหวแล้ว เพราะอ้วนลงพุงแบกน้ำหนักมากกว่าวัยรุ่น) เจ้าของสวนสมรมส่วนมากสิ้นบุญหมดแล้ว และลูกหลานก็ไม่รู้ที่ทางแนวเขตที่ดิน เอกสารสิทธิ์การครอบครองก็ไม่มีแต่อย่างใด ทำให้ตกทอดเป็นพื้นที่ของทหารและเทศบาลไปโดยปริยาย ส่วนถนนศุภสารรังสรรค์ เดิมเป็นสวนยางพารา ทุ่งนา ที่เลี้ยงวัวชนของชาวบ้าน โดยเฉพาะแปลงหลักที่อยู่ด้านขวามือหัวมุม ตรงทางไปบ้านของนายครั่น สุวรรณวงศ์ จำได้ดีว่าแต่เดิมเป็นป่ามะพร้าวและทุ่งหญ้า ก่อนพัฒนาเป็นตึกอาคารพาณิชย์ปัจจุบัน รวมทั้งฝั่งตรงข้ามบ้านหรือเยื้อง ๆ กับบ้านนายครั่น ต้องยอมรับเบื้องต้นกันก่อนว่า การตัดถนนให้บ้านเรือนเจริญก็จริง แต่การตัดถนนก็มีส่วนทำให้ที่ดินเจ้าของลดน้อยลงไปมากเช่นกัน ดังจะเห็นได้จากถนนในสงขลาที่เส้นเล็กเส้นน้อยหรือคับแคบ หรือในบางแห่งบางจังหวัดถนนจะโค้งไปโค้งมาตามแนวเขตที่ดินของเจ้าของ เพราะการตัดตรงเลยอาจทำให้เจ้าของที่ดินเดิมเสียหายหลายแสน หรือได้เป็นแสน คือ แสนสาหัส อะไรทำนองนั้น ไว้มีโอกาสจะเขียนเกี่ยวกับการตัดถนนศุภสารรังสรรค์กับธรรมนูญวิถึ มีตำนานแฝงอยู่ในเรื่องนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 53 17:17:04 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 17:10:13

ความคิดเห็นที่ 11 ถนนที่สงขลาเล็กจริงๆ นะคะ ยิ่งในตัวเมืองนี่หายห่วงเลย ดูไม่ออกเลยว่าจะขยายได้ยังไงถ้าไม่รื้อห้องแถวสองข้างเสียก่อน แต่จะรื้อตรงไหนก็เสียดายเพราะเป็นห้องแถวแบบที่สมัยนี้หายากแล้ว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 05:18:40

ความคิดเห็นที่ 12 สงขลานี่เป็นเมืองเก่า  แถวนครนอกนครใน ถ้าเราอนุรักษ์ไว้จะเป็นจุดขายอย่างดี ของลสงขลา เหมือนตลาดสามชุกสุพรรณฯเขาจะซ่อมแซมก็รักษารูปแบบเก่า คนไปเที่ยวเยอะแยะ  และที่จีนที่เมืองลิเจียงมณฑลยูนนาน  เขารักษาของเก่า เป็นระเบียบเรียบร้อย  แม้กทั่งน้ำในคูในตลาดลิเจียงใสแจ๋ว สาหร่ายน้ำลู่ตามน้ำไหล ปลาคาร์พว่ายเล่นตามธรรมชาติ  ผมเห็นแล้วประทับใจมาก  เมื่อไหร่ไทยจะถึงระดับนั้น จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 11:09:40

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะ เพิ่งแวะเข้ามาห้องนี้เป็นครั้งแรก... ขอบคุณที่เล่าประวัติสวนสัตว์ให้ฟังค่ะ อยู่้มาตั้งนาน เพิ่งรู้ว่าชื่อถนน 30 เมตรเพราะความกว้าง หนูจำได้คุ้นๆว่า เกือบ 20 ปีก่อน รั้วเป็นปูนสีเหลืองนวล เขียนสีน้ำเงินติดไว้ว่า ฟาร์มจระเข้ ตอนแรกเข้าใจว่า เจ๊งตั้งแต่น้ำท่วมปี 2531 ไม่แน่ใจว่า สัตว์หลุดไปไหม   เคยนั่งรถผ่านแต่รอบนอก เพิ่งได้เห็นข้างในครั้งแรกเนี่ยแหละค่ะ ร้านอาหารผีหลอกหลังแบงค์ชาติ อยู่ตรงข้ามญว.ไหมคะ น่าจะห่างจาก 30 เมตร พอควร หนูไม่เคยได้ยินเรื่องร้านผีหลอกนี้เลยค่ะ ไม่ทันแน่เลย เพราะที่จำได้ แถบแบงค์ชาติ ก็ผุดเป็นตึกแถว มีร้างแค่ฝั่งตรงข้าม ที่ตอนนี้ก็เป็นตึกแถวกวดวิชาซะเกือบหมด #9 สี่แยกศุภสาร ใช่ที่เป็นทางเชื่อมตัดไปสามชัยไหมคะ ถ้าแยกนั้นจำได้คุ้นๆว่า แนวบ้านริมถนนศุภสารมันก็ไม่ตรงกับแนวบ้านตรงถนนสามชัยแล้ว พอตัดถนน ตอนแรกยังเส้นไม่ใหญ่ ก็เยื้องกัน แต่ไม่มาก สี่แยกไม่ใหญ่เหมือนปัจจุบัน ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ นึกจากสมัยนั่งรถไปรร.เกือบ 20 ปีแล้ว.. ถ้าไม่รบกวนเกินไป อยากให้ช่วยรื้อฟื้น หรืออธิบายประวัติ โรงงานยางเก่าเต็กบี้ห้าง TBH หน่อยค่ะ (ถ้าไม่ผิด น่าจะเป็นคาร์ฟูร์ปัจจุบัน) หนูจำได้แค่นั่งรถผ่านที่ไร เหม็นมากทุกที อย่างไรก็ขอบคุณมากค่ะ ที่แชร์ที่มาเก่าๆ เลยได้ระลึกนึกย้อนเส้นทางเดิมๆ ไปด้วยเลย ขอบคุณค่ะ ;) จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 16:15:06

ความคิดเห็นที่ 14 จระเข้ไม่แน่ใจว่ามีหลุดออกมาบ้างหรือเปล่า จำไม่ได้ว่ามีข่าวเรื่องนี้หรือไม่ เพราะรั้วล้อมรอบสวนสัตว์แห่งนี้ แต่ที่ทราบแน่ ๆ คือ มีการขายให้กลุ่มเลี้ยงจระเข้ที่ชลบุรี แบบเหมายกฟาร์ม เพราะหนังมีรอยขีดข่วนไม่สวยงาม เนื่องจากไม่ได้เลี้ยงแบบปิด/เป็นคอก ๆ เพื่อเตรียมขายหนัง ส่วนร้านอาหารผีหลอก อยู่ด้านข้างตรงกันข้ามกับธนาคารแห่งประเทศไทย ถ้าหันหน้าเข้าไปที่ประตูใหญ่ธนาคารชาติ สวนอาหารก็จะอยู่อีกฝั่งถนนด้านซ้ายมือ ด้านตรงข้ามกับธนาคารชาติหาดใหญ่ ถ้าตอนนี้ก็อยู่แถว ๆ ด้านหลังอาคารสร้างใหม่ ที่มีรูปโดมจำนวนห้าโดมบนยอดอาคาร(กำลังสร้าง) ต้องขออภัยที่เขียนระบุไม่ชัดเจน เพราะภาษาชาวบ้านชอบพูดว่าหลังธนาคารชาติ แต่ก่อนจะเป็นซอยเข้าไปที่ตลาดน้ำคลองแหตอนนี้ สมัยก่อนเปลี่ยวมาก ไม่มีค่อยมีรถราหรือคนผ่าน เป็นทางลูกรังดินแดงสองเลน เท่าที่พอจำได้ดีคือไปต่อนก ตกปลา หรือซื้อหวากกับเพื่อน แบบว่าประทับใจ เลยจำได้ดี ส่วนถนนศุภสารรังสรรค์จะตั้งต้นจากสายหนึ่ง ตรงหน้าธนาคารสีเขียวยาวไปถึง มอ. จดถนนกาญจนวนิชย์ ที่โค้งหักศอกมากสุดก็ตรงที่มาจากตลาดชีกิมหยง(ตลาดเฉลิมไทยปัจจุบัน) เลยจากสายสามไปประมาณไม่เกินสิบห้องแถว แถวตรงข้ามกับร้านอัดถ่ายรูปกับโรงแรม และมาเยื้องทางเข้าถนนสายไป มอ (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์) (ย่อจาก สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก กรมหลวงสงขลานครินทร์) ส่วนโรงยางเก่าแก่เต็กบี้ห้าง จะมีสองโรงงานอยู่ตรงข้ามกัน ตอนนี้เป็นห้างสรรพสินค้าฝรั่งเศสเจ้าหนึ่ง (เช่าจากกลุ่มนายทุนหาดใหญ่) ไว้รื้อฟื้นความจำได้หรือพบเอกสารจะเขียนเล่าให้อีกตอนหนึ่ง ชาวบ้านมักจะเรียกบริเวณนี้ว่า แถวหัวรั้ว เพราะโรงงานนี้สมัยก่อนทำรั้วล้อมรอบโรงงาน แปลกกว่าโรงงานแห่งอื่นมักจะเปิดโล่งหรือมีแค่รั้วลวดหนาม แบบว่าความปลอดภัยให้มากที่สุด หรืออาจจะกลัวคนงานแอบขโมยหรือโยนยางแผ่นออกมา ให้เพื่อนพาไปขายได้ราคาดีกว่าปลูกยางพารา/กรีดยางพารา ส่วนฝั่งตรงข้ามก็เป็นโรงงานของเต็กบีห้างอีกแห่ง ตอนนี้ได้ renovate เป็นตึกแถวหมดแล้ว สาเหตุที่เลิกโรงงานและขายไปเพราะความเจริญบ้านเรือนมาก จนทำให้มีปัญหาเรื่องมลภาวะส่วนหนึ่ง เรื่องร้องเรียน/หาเรื่องจากหน่วยงานและข้างเคียงมาก ตลอดจนปัญหาราคายางพาราและอื่น ๆ อีกมากมาย มากมาย โรงงานอีกแห่งที่หาดใหญ่ของ TBH ถ้าความจำไม่เลอะเลือนก็อยู่ที่แถววัดอัมพวัน(คลองแห) ตอนนี้เป็นตลาดเพื่อการเกษตรของกลุ่ม ฟ. กรุ๊ป ขายสินค้าหลากหลาย สินค้าจีนแดง สินค้าเกษตร แต่ตลาดยังไม่ค่อยติดมากนัก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วย เพราะเขียนจากความทรงจำเก่า ๆ กอปรกับตอนนี้ไขมันรอบพุงมากแล้ว เลยเดินสำรวจไม่ค่อยไหว อุปมาเหมือนชายผู้หนึ่งใช้มือสองข้างแบกมันหมูขาว ข้างละสิบกิโลกรัมที่มือแล้วเดินสำรวจ (น้ำหนักเพิ่มขึ้นยี่สิบโลกรัมจากหุ่นสะเลนเดอร์เดิม 50 กก.) จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 18:41:40

ความคิดเห็นที่ 15 พอเอ่ยถึงสวนสัตว์แห่งแรกของหาดใหญ่ก็สงสัยว่าเป็นที่ไหน พออ่านลงมาเรื่อยๆ ก็ถึงบางอ้อ นึกออกเลยค่ะว่าเคยไปที่นั่น สมัยยังเรียนชั้นประถมหรือมัธยมต้นได้ และจำได้ว่าสวนสัตว์แห่งนี้เปิดทำการอยู่ช่วงหนึ่งหลังจากนั้นก็ปิดไป  ช่วงน้ำท่วมใหญ่ปี 2531 ได้ยินเหมือนกันว่ามีจระเข้หลุดออกมา แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 53 22:32:00 จากคุณ : Jaa3950 เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 22:22:01

ความคิดเห็นที่ 16 โอโห  รายละเอียดดีมากๆเลยค่ะ   อ่านแล้วนึกถึงตอนเด็กๆเลย  เคยไปเที่ยวเหมือนกัน  เรียกว่าฟาร์มจรเข้ แต่ก็มีสัตว์อย่างอื่นด้วย เวลาขับรถผ่านก็เคยเล่าให้ลูกฟังค่ะ  ว่าที่ตรงนี้เคยมีสวนสัตว์ จากคุณ : sweetrose เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 14:36:39

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับที่มาที่ไป โรงงานยางหัวรั้ว... "กอปรกับตอนนี้ไขมันรอบพุงมากแล้ว" ขอโทษน่ะค่ะ ติดใจประโยคนี้ ทำให้นึกถึง ร้านก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ๊ว เพิงสังกะสีตรงข้ามโรงแรมลิโด้ หรือ ราโ้ด้ น่ะค่ะ อร่อยราวกับใส่ยาเสพติดเลยทีเดว น่าจะยังอยู่ นึกถึงลูกชายคนขายร่างใหญ่ๆ ไปเห็นตั้งแต่เขาใส่ชุดนร.ม.ต้น จนตอนนี้เขาคงขยับขยายกลายเป็นอาเสี่ยไปแล้ว แต่ก้ไม่ได้ไปกินนานแล้ว... ไว้เดี๋ยวตามไปอีกกระทู้ค่ะ :) จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 53 18:25:37