 |
ความคิดเห็นที่ 1 |
... 
ส่งกลิ่น,โฉม - บรรโลมปลอบ - ข้ามขอบฟ้า
ทุกทิวา ราตรี ที่หม่นหมอง
คลายขื่นขม ประพรมน้ำ คำร้อยกรอง
แทนเนื้อร้อง ดนตรี ที่หวานเย็น ...
... ยินสำเนียง เพียงสดับ รับประสาน
เสียงกังวาน แว่วพร้อม ย้อมทุกข์เข็ญ
ถ้อยท้วงติง ทุกสิ่ง-ค่า "น่าจะเป็น..."
ได้โปรดเห็น ห้วงถวิล จินต์พะยอม ...
... หลากสีสัน พันธุ์ไม้ มวลพฤกษา
ล้วนงามตา ต้องฤดู คู่ความหอม
แสนสดชื่น ฟื้นอก ฟกช้ำ-ตรอม
แฝงนัยพร้อม ... แอบอิง ... ไม่ทิ้งกัน ...
ความ "รุ่มร้อน" ... "อ่อนแอ" ... จน "แพ้พ่าย"
อย่า"เดียวดาย" .... "ที่นี่" ... ยัง "มีฉัน"
"พัก" เหนื่อยก่อน ... ผ่อน "กระหาย" ... คลาย "จาบัลย์"
จิบ "น้ำฝน" ... จาก "ขัน" ... ใบนั้นเลย ...
... ใสสะอาด ปราศตะกอน - ซ่อนเคืองขุ่น
ด่ำละมุน ...คุ้นเคยสิ ... "มะลิ" เผย
สิ่งดีดี มีเสมอ เพียงเธอเปรย
แม้นไม่เอ่ย ก็จะมอบ เพื่อ "ตอบแทน" ...
... ความเป็น "คุณ"... "ครั้งหนึ่ง" ... ซึ่งเธอ ให้
ธารน้ำใจ ไออุ่น และอ้อมแขน
ปลูก "ดอกไม้" ... ไร้ ขอน .. ที่ "คลอนแคลน"
จน "งามแสน" ... จากวันนั้น .... จวบวันนี้ ...
... แม้นมิอาจ วาดฝัน ร่วมกันได้
ถึงห่างไกล ไม่เหิน แกล้งเมินหนี
มะลิเอย - รำเพยหอม - กล่อมคนดี
ด้วยร้อยกรอง ... สุนทรีย์ ... นี้ "แด่เธอ" ...
.
.
.
| จากคุณ |
:
ploythana   
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 มิ.ย. 53 00:40:37
|
|
|
|
|
