ชีวิตของแมว
|
|
บันทึกของคนเดินเท้า
ชีวิตของแมว
เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๙ พฤษภาคม ไปร่วมงานทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้บรรพบุรุษของเพื่อนคนหนึ่ง ที่ถนนลาดหญ้า แถวคลองสาน กลับบ้านตอนเย็นกินข้าวต้มปลาแล้วก็แบ่ง เอาไปคลุกกับปลากระป๋อง ให้แมวชื่อนังหน้าดำกินต่อ แต่มันเลียกินได้ไม่กี่คำ ก็กินน้ำแล้วกลับไปนอนที่เก่า
นังหน้าดำนี้ เดิมเป็นแมวนอกบ้าน ชอบมานอนบนหลังคาห้องน้ำบ้านเรา พร้อม ๆ กับเจ้าลายเสือ พอเจ้าลายเสือโตเต็มที่ก็เข้ามาเป็นอันธพาลในบ้าน แย่งข้าวแมวในบ้านกิน และข่มขู่เกะกะระรานแมวตัวเมียสามตัวในบ้าน จนต้องไล่ตีกันอยู่เสมอ
นังหน้าดำเป็นแมวด่างขาวดำ แต่มีสีดำพาดตรงหน้าผากถึงจมูก จึงเข้ามาอาศัยกินอาหารเม็ดด้วย และมีความเรียบร้อยรู้จักเจียมตัว จึงได้อาศัยอยู่ในรั้วบ้านต่อมาอีกหลายปี จนกระทั่งเจ้าลายแก่ตัวลงและหายไป มีเพื่อนบ้านรายงานว่าไปนอนตายในบ้านเขา นังหน้าดำจึงเป็นแมวในบ้านไปโดยปริยาย
แมวที่ไม่ได้เกิดในบ้านในขณะนั้นมีอยู่สามตัวคือ นังสีอ่อน นังสีเทา และนังด่าง ทั้งสามตัวออกลูกออกมาหลายครอก ส่วนมากตายแต่ยังเล็ก ลูกของพวกมันที่เหลืออยู่ ซึ่งจำไม่ได้ว่าตัวไหนเป็นลูกใคร คือ นังพุงขาว นังมอมแมม และนังกะดำ
ทั้งสามตัวไม่ชอบขี้หน้ากันและกัน เวลากินอาหารเม็ด ต้องผลัดเปลี่ยนกันมากินที่ละตัว แต่เมื่อนางหน้าดำมาอยู่ด้วย ก็ไม่มีตัวไหนรังเกียจ
ต่อมานังสีอ่อนกับนังสีเทา กลับออกไปกินอาหารเม็ดหน้าบ้าน เป็นแมวพเนจรตามเดิม แล้วนังสีอ่อนก็หายไป ไม่ทราบเป็นตายร้านดี ส่วนนังสีเทาผอมลงมาก ขนสีน้ำตาลอ่อนเปลี่ยนเป็นค่อนข้างขาว เหมือนคนผมหงอก แต่ก็มากินอาหารทุกเช้าเย็นที่หน้าบ้าน
ส่วนนังหน้าดำเป็นแมวสงบเสงี่ยมเรียบร้อย ไม่สุงสิงกับใคร เวลาหิวก็มาร้องขอด้วยเสียงแหบ ๆ จนป่วยผอมลงอย่างรวดเร็ว เราจึงไปหาอาหารของลูกแมวนิ่ม ๆ มาให้กิน แต่ก็ถูกนังเจ้าของบ้านสามตัวแย่งกินหมด จึงซื้อปลากระป๋องเล็ก ๆ มีปลาสามชิ้น มาคลุกกับข้าวต้ม ซึ่งเรากินเป็นประจำทุกมื้อมาสองปีแล้ว ให้นังหน้าดำกินแทนอาหารเม็ด แรก ๆ มันก็ดีใจก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อย ทำให้ดคิดว่ามันอาจจะกลับอ้วนท้วนเหมือนเดิมได้
แต่เวลาผ่านไปเป็นเดือน มันก็กินได้น้อยลง ๆ และอ่อนเปลี้ยเพลียแรงลงทุกที จนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก พอวันนี้เช้าขึ้นมาก็เห็นนอนตัวแข็งอยู่ใต้เก้าอี้หน้าบ้าน ดวงตาเบิกโพลง ขาขวาหลังเหยียดเกร็ง หมดลมหายใจเสียแล้ว นับเป็นแมวตัวที่เท่าไรก็จำไม่ได้ที่มานอนตายให้เห็น ตั้งแต่เกษียณอายุราชการมาเกือบยี่สิบปี
จากจำนวนแมวที่มากินอาหาร ตั้งแต่เดือนละสี่ถุง จนเพิ่มเป็นแปดถุง จากแมวสองตัวจนเกือบจะสิบตัวแต่ก็ไม่ถึงสักที วันนี้คงเหลืออยู่ในบ้านเพียงสามตัว
และเจ้าสามตัวนี้อาจจะเป็นเรา ที่จะต้องเป็นฝ่ายจากมันไปก็ได้ ใครจะรู้.
#############
| จากคุณ |
:
เจียวต้าย  
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 มิ.ย. 53 08:44:54
|
|
|
| 
