ความคิดเห็นที่ 1 น่ารักมากนะ ความคิดใสซื่อของเด็กๆ และของคนต่างจังหวัด รู้สึกดีมากๆทุกครั้งที่ได้สัมผัส ขอบคุณนะ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 22:38:03

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ จะทยอยพิมพ์ลงเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : ครูกีต้าร์ (Guitar_667) เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 53 10:24:28

ความคิดเห็นที่ 3 เออ ขนุนลูกเละจริงๆ ด้วย :) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 19:12:31

ความคิดเห็นที่ 4 จากอมก๋อย สู่ดอยเต่า ...หลังจากเริ่มบรรจุครั้งแรกที่อำเภออมก๋อย ฉันใช้ชีวิตครูดอย อยู่กับเด็กๆชาวกระเหรี่ยงเป็นเวลา ๕ ปี จึงได้ย้ายลงมาอยูที่อำเภอดอยเต่า อำเภอที่ใครๆมักคิดว่าอยู่บนดอยสูงเช่นเดียวกับอมก๋อย แต่จริงๆแล้วดอยเต่าเป็นอำเภอที่เป็นพื้นทีลักษณะเป็นแบบเนินต่ำๆ ไม่ใช่ดอยสูง .... โรงเรียนที่ฉันได้ย้ายมาอยู่ที่ใหม่นี้ เป็นโรงเรียนขยายโอกาสมีนักเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาลถึงมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ที่ดอยเต่าเป็นอีกบรรยากาศที่ฉันได้สัมผัส เป็นแบบหลายรูปแบบมากๆ ตั้งแต่ใสๆ ใสซื่อ ซื่อบื้อ ไปจนถึงฉลาดเป็นกรดก็ยังมีเลยค่ะ แต่ที่ยังคงเดิมหนึ่งอย่างคือ ฉันได้สอนชาวปากะญออีกแล้วค่ะ เพียงแต่ปากะญอที่นี่ มีความทันสมัย มีความเข้าใจอะไรๆที่ใกล้เคียงกับคนเมืองเยอะมาก เพราะความที่อยู่ใกล้ความเจริญ เลยซึมซับวัฒนธรรมต่างๆ ของคนเมืองไปเยอะกว่าชาวอมก๋อย ซึ่งอำเภออมก๋อยนั้นอยู่ไกลจากเชียงใหม่มากๆ...แรกๆปรับตัวแทบไม่ทันเหมือนกันค่ะ ด้วยอยู่กับเด็กใสซื่อ ไร้เดียงสามานาน ๕ ปี มาเจอเด็กดอยเต่าเข้า อึ้งๆๆๆ ไปพักใหญ่ค่ะ ตัวอย่างความอึ้ง ทึ่ง ปนเสียวของฉัน ก็เช่น ...คำพูดของเจ้าตัวน้อยชั้น ป.๑ รายนึง ที่พูดกับฉันว่า " คูคับ ( เด็กที่นี่ พูดออกเสียงตัวสะกดชั้ดกว่าอมก๋อยค่ะ ) คูคับ ถ้าผมโตขึ้น ผมจะข่มขืนครูได้ไหมคับ ผมอยากแต่งงานกับครู " ....T_T....เจอแบบนี้มึนตึ้บค่ะ ไปต่อไม่ถูกเลยที่เดียว หะหะ.. พี่ๆที่เป็นครูเก่าที่นี่เค้าก็อธิบายว่า อย่าเพิ่งตกใจ เด็กที่นี่เค้ากล้าพูดกล้าแสดงออกแบบนี้แหล่ะน้องเอ๋ย เดี๋ยวก็ขิน พี่บางคนบอกว่านักเรียนเห็นเรานุ่งกระโปรงสั้นไง ครูสาวๆแต่งตัวแบบนี้ไม่ค่อยมีไง แล้วบ้านเด็กๆพวกนี้น่ะไม่มีห้องนอน นอนรวมๆกัน แล้วยุคที่ทีวี หรือ เครื่องเล่นวีดีโอ (ยุคสิบปีที่ผ่านมา) กำลังระบาด แพร่หลายไปเกือบทุกบ้าน เด็กๆก็พลอยได้รับรู้ ได้ดูอะไรๆที่ผู้ใหญเค้าดูกันไปด้วย ที่นี่ ไม่เหมือนอมก๋อย ที่โน่น ไม่มีไฟฟ้า น้ำประปายังใช้ประปาภูเขา แต่ดอยเต่ามีทุกอย่างที่ชาวเมืองมี เด็กๆเรียนรู้อะไรๆได้เร็วมาก แต่ขาดการแนะนำ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น...หลังจากนั้นฉันก็ระมัดระวังเรื่องแต่งตัวมากขึ้น ...นี่เป็นแค่ปฐมบทของที่นี่ ดอยเต่าค่ะ...ยังมีอีกหลายๆเรื่อง หลายรส ที่ฉันอยากจะแบ่งปันให้ใครๆได้รับในอรรถรสอย่างที่ฉันได้รับบ้าง สัญญาค่ะว่าว่างเมื่อไหร่จะทยอยลงไว้เรื่อยๆนะคะ ...เรื่องระหว่างนักเรียนกับครู มันอาจเป็นเรื่องธรรมดาๆ ไม่ได้แปลกใหม่ น่าสนใจอะไรมากนักเหมือนเรื่องอื่นๆ .. ก็ไม่คาดหวังนะคะว่าจะมีใครมาสนใจ ติดตามอะไรมากนัก แค่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ ได้ระลึกถึงความหลัง ( เริ่มแก่แระมั้ง หะหะ ) แค่ได้ให้เด็กๆได้รับรู้ไว้ ว่า ครู คน นี้ ไม่เคยลืมเลือนเรื่องราวของพวกเขาเลย แม้เวลาจะผ่านไปรวดเร็ว ราวกับติดปีก ... พิมพ์ไปก็เหมือนจะเริ่มเยิ่นเย้อ เหมือนคนแก่รำลึกความหลัง แหะๆ ( แต่จริงยังไม่แก่นะคะ เรียกว่าวัยกำลังทำงานดีกว่าค่ะ ) อืมมม... วันนี้คงปิดเรื่องไปดื้อๆอย่างนี้ก่อนละกันค่ะ ไว้ไปเรียงลำดับความคิดดีๆ แล้วจะมาเล่าสู่กันฟังนะคะ ที่จริงมันน่าจะเป็นความเรียงมากกว่าเรื่องสั้นนะคะเนี่ย ผิดๆถูกๆก็ขออภัยด้วยนะคะ...( พิมพ์ ซะ อย่างกะจะมีใครเข้ามาอ่านเยอะเลย หะหะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ แค่สองคนก็ปลื้มจะแย่แล้วคร่า ^_^ จากคุณ : ครูกีต้าร์ (Guitar_667) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 21:57:37

ความคิดเห็นที่ 5 เว้นวรรค + ย่อหน้าใหม่บ้าง  จะทำให้สบายตาขึ้นค่ะ จากคุณ : จุดตานิด เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 18:55:48

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ ที่จริงที่บอกมา ทราบทุกอย่างค่ะ แต่ที่เห็นเป็นแบบนั้น เพราะ เวลาในการพิมพ์ และจัดเรียงน้อยมากๆ เข้ามาแบบรีบๆ เลยเป็นอย่างที่เห็น จากคุณ : กีต้าร์ (Guitar_667) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 21:55:58