เมนูจานประจำ

คุณมีอาหารตามสั่งจานประจำมั้ย?  อาหารที่คุณสามารถกินได้ทุกวัน ถึงแม้บางวันอาจจะเบื่อมันไปบ้าง แต่ก็ยังเป็นเมนูกันตายเวลาที่คุณไม่อารมณ์จะคิดอะไรต่อมิอะไร

เมนูตามสั่งนี้ หมายถึง อาหารในร้านอาหารตามสั่งที่มีตู้กระจกตั้งสูง ด้านในตู้จะมีมะเขือเทศลูกใหญ่ หัวหอม ไข่ไก่ อาจมีการแขวนผักคะน้า หรือหมูกรอบประกอบด้วยเพื่อความอลังการงานสร้างให้กับตู้ เป็นแพทเทิร์นที่ดูขลัง  ไม่รู้ว่าร้านไหนหรือใครเป็นผู้ริเริ่ม (แต่ขอสรรเสริญไว้ ณ ที่นี้ว่าคุณได้สร้างบรรทัดฐานให้กับวงการอาหารตามสั่งไทยไปแล้ว)  

คุณมองไปที่เมนูแล้วกำลังจะอ้าปากสั่งอาหารสวนกับเสียงเคาะกะทะเป้งๆๆของแม่ครัวที่ยืนหน้ามันหน้าเตา   สายตาของคุณไล่ไปที่รายการเมนูที่มักจะแบะอยู่ข้างโปสเตอร์โค้ก หรือเป๊ปซี่ ที่บางร้านยังเป็นโปสเตอร์พี่ปุ๋ย ภรทิพย์ สมัยเป็นนางงามจักรวาลใหม่ๆ รายการอาหารที่หลายๆคนสั่งออกไปอาจเป็น ข้าวราดกระเพราไก่ไข่ดาว (สุกๆ สำหรับบางคน)  ข้าวไข่เจียวหมูสับ ม่ามาต้มยำกุ้ง ข้าวราดผักผักบุ้งหมูกรอบ เป็นต้น ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเมนูง่ายๆ  การที่คุณมีเมนูประจำของคุณ มันช่วยคุณได้มาก อย่างน้อยถ้าคุณคิดอะไรไม่ออก หรือไม่มีเวลาจะคิดว่าจะกินอะไรในแต่ละมื้อ เมนูประจำของคุณก็จะเป็นตัวช่วยที่คุณหยิบขึ้นมาเป็นไม้ตายเสมอ  

ลองนึกเวลาจะเลือกอาหารกลางวันที่ร้านอาหารตามสั่งข้างๆออฟฟิศสักมื้อ  บางครั้งกว่าจะเลือกจะคิดได้ ยืนอยู่หน้าร้านเป็นสิบนาที การเลือกอาหารตามสั่งก็คงไม่ต่างอะไรกับการกำลังจะเลือกหาคบหาใครสักคน คุณมีโอกาสเลือกหลายครั้ง แต่แต่ละครั้งคุณควรเลือกเพียงหนึ่งจาน บางคนสักแต่ว่าเลือก อะไรก็ได้สักอย่างให้มันจบมื้อไป บางคนเลือกแล้วเลือกอีก บางคนเลือกแล้วเปลี่ยน เปลี่ยนแล้วก็เปลี่ยนอีก เมื่อเลือกไม่ถูก เข้าข่ายรักกุ้งเสียดายไก่ เลยกินมันทั้งสองอย่าง ถ้าดีก็ไป แต่ไม่ดีก็อาจอิ่มเกินจนจุกได้

กินอาหารแต่ละมื้อมากเกินความต้องการอาจจะส่งผลให้ได้แคลอรี่และไขมันเกินจนอุดตันเส้นเลือดและส่งผลโดยตรงต่อ “ หัวใจ”     เมื่อเลือกได้แล้วกินไม่อร่อย คุณก็อาจจะเลิกกินมันเดี๋ยวนั้นแล้วสั่งจานใหม่ สร้างความร้าวใจให้อาหารจานนั้นมันน้อยใจ “ชั้นมันห่วยตรงไหน” หรืออาจฝืนกินไปเมนูห่วยๆจนหมดแล้วจากกันด้วยดี แต่อย่าได้หวังว่าจะสั่งจานนั้นมากินอีก ในทางตรงกันข้าม บางคนกินครั้งแรกไม่อร่อยแต่ก็ยังให้โอกาสสั่งมากินเป็นครั้งที่สองแล้วพบว่า “เออ..มันก็ชักจะอร่อยดีเหมือนกัน”  

ในขณะที่อีกคนที่ให้โอกาสสั่งเมนูห่วยๆ ซ้ำสองก็ยังพบว่ามันไม่อร่อยอยู่อย่างนั้นแล้วนั่งคิดในใจ “เรานี่โง่จริงๆ”   แม้แต่บางคน มองรายการเมนูไล่ขึ้นไล่ลงซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าก็ไม่รู้ว่าจะสั่งอะไร เพราะไม่มีอะไรที่น่ากินสักอย่าง สุดท้ายไม่เลือกอะไรแล้วเดินจากไปอย่างเซ็งๆเปลี่ยนร้านอย่างเงียบคนเดียวอย่างคนโสดสิ้นหวัง  และอีกหลายๆคนคงเคยเจอเหตุการณ์แบบที่เห็นโต๊ะ ข้างๆ กินอะไรก้ไม่รู้ดูน่ากิน อยากจะแบบนั้นได้มาเป็นของเรา (สักจาน) แต่สั่งไปแล้วแม่ครัวบอก “หมด” เจอชอตนี้เค้าไปเรียกว่า “แห้ว” อดกินไปตามระเบียบคิดอยากจะไปแย่งโต๊ะข้าง ก็รู้สึกจะดูไม่ค่อยเป็นอารยะชนไปสักหน่อย ได้แต่รอ และคิดในใจ “คราวหน้าสั่งใหม่ ก็ได้”

สำหรับคนที่มีเมนูประจำเป็นของคุณเอง ยินดีด้วย มันก็คล้ายกับคุณได้มีแฟนกับเค้าสักคน  อาหารจานนั้นจะพร้อมอยู่เป็นไม้ตายให้คุณอุ่นใจอยู่เสมอว่าคุณจะมีอะไรกินแน่ๆมื้อนี้  แม้บางครั้งคุณเจอเมนูใหม่ๆที่ถูกปากอาจจะลืมจานประจำของคุณไป แต่ไปๆ มาๆ คุณก็ต้องกับมาสั่งจานประจำจานเดิมกินอยู่ดี กรณีนี้ ถ้าอาหารเป็นคน เค้าเรียกว่า “กลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่า”  

แต่ก็ใช่ว่าคุณจะชะล่าใจได้ เพราะหากคุณไปถึงร้านช้าเกินไป แม่ครัวอาจจะไม่เหลือวัตถุดิบไว้สำหรับจานเมนูประจำของคุณ เพราะเมนูประจำของคุณเป็น ”ไม้ตาย”ไม่ใช่ “ของตาย” คนอื่นที่เค้าอยากจะกินเมนูประจำจานเดียวกับคุณก็ยังมี เพราะฉะนั้นไม่ควรชักช้า แม้อาหารจานนี้เป็นอาหารที่เพื่อนๆอาจจะบอกว่ามันเป็น “เมนูสิ้นคิด” ของคุณ แต่จริงๆ แล้วคุณคิดมาเสียสิ้นแล้วมากกว่าว่าจะเลือกจานนี้  

ว่าแล้วก็รีบออกไปหาข้าวไข่เจียวหมูสับกินสักจานดีกว่า ...จะยังมีเหลือมั้ยน้อ...??

จากคุณ	: เรียงความ
เขียนเมื่อ	: 20 มิ.ย. 53 21:24:11