ความคิดเห็นที่ 1 ... นักฝัน ... นักเดินทาง ............................... หนทางเดินดุ่มก้าว..............เกินฝัน ตีกรอบมิติพลัน.................ไขว่คว้า ฉายภาพผ่านคืนวัน.............หวังรูป – ธรรมฤๅ ยามนักเดินทางล้า..............เริ่มแจ้งเจตนารมย์ พรพรหมเพรียกฟากฟ้า.......ไพรแฝง จำอวดพรางสีแสง..............ซ่อนหล้า รอยไถกลบจำแลง.............หลังหว่าน นาเอย รองอกเงยพันธุ์กล้า............เกี่ยวข้าวกราบดิน สายวารินหล่อเลี้ยง............รากฐาน แทรกผ่านวงเวียนกาล.........กีดกั้น มิตรจิตมิตรใจจาร..............จรจาก ดลจริตริดรอนครั้น.............เริ่มคว้าคมเคียว คิมหันต์เดียวแดดอ้าว.........อดสู แปรเปลี่ยนปรับฤดู.............ครู่ครั้ง ลีลาศหลั่งฝนพรู................เย็นยิ่ง ลืมสิ่งเคยผิดพลั้ง..............อย่าแพ้ภัยตน เมืองวังวนหม่นไหม้............ดวงแด ตามโห่ใจปรวนแปร............แห่ให้ ผองมิตรหมั่นดูแล.............สอดส่อง เดินย่องบนผืนไม้..............ย่างเท้าทันการณ์ ... . .. .. ... “กรอบแห่งฝัน” วันใหม่ ในโลกกว้าง “นักเดินทาง” ปรารถนา เอื้อมคว้าไขว่ เมื่อภาพฝัน นั้นขยับ แปรปรับไกล จากหัวใจ ผ่านสายตา เจตนารมย์ ... ... ประสบการณ์ วารเก่า เหลาคมคิด ลองถูกผิด ดี – ร้าย พ่าย – สั่งสม คือความหวัง หว่านไป ไม่จ่อมจม เพื่อเพาะบ่ม เมล็ดพันธุ์ งอกฝันงาม ... ... แปรความฝัน ผันปรับ เพื่อจับต้อง อย่างสอดคล้อง วันคืน รู้ตื่น-ข้าม กาลเวลา ท้าทาย ขยายความ ทุกคำถาม ปริศนา ค้างคาใจ ... ... ทุกรอยเท้า ... เงา – ร่าง ... ช่างกร้าวกร้าน ดังทางผ่าน สู่บทเรียน เพียรแก้ไข เมื่อนักฝัน นั้นเดินทาง ก้าวย่างไป แปร “สงสัย” ... ให้ “เป็นจริง” ... เปลี่ยนสิ่งเดิม ... ... ด้วยรอยยิ้ม มิตรภาพ อาบผองเพื่อน มิแชเชือน เอาใจเขา ใส่เราเสริม เสียงสะท้อน วอนสมาน วารเดิมเดิม แค่ได้เริ่ม ให้ประจักษ์ อีกสักครั้ง ... ... เพียงสักครั้ง ครุ่นประวิง ให้จริงแจ้ง ไม่เสแสร้ง สร้างภาพ สาปความหลัง ทุกเรื่องราว ขาวสะอาด ปราศชิงชัง ขานรับความ ไม่จีรัง อย่างยั่งยืน ... ... . .. .. จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 11:26:13

ความคิดเห็นที่ 2 . ~ ก็ต้องไปหากแม้น ....... มาถึง วันซึ่งมิอาจดึง .............. ดุจด้าย คงมีแต่คำนึง ................ นึกแนบ แน่นเอย จนตราบนาทีท้าย .......... ที่สิ้นลมหวน พจน์รำพัน เอากิ๊ฟมาฝากครับ . . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 11:31:46

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนจากไปวิสาสะป๊ะกันก่อน ได้เพื่อนนอนเคียงคู่มิเสียหลาย รักเรียนรู้ชังเรียนรู้ถ่องแท้ใจ ลงโลกใต้ยมบาลถามแน่นอน เจ้ามนุษย์อยู่บนโลกทำไรบ้าง ดีก่อการร้ายก่อเกิดกันสลอน คืนพื้นที่ซ้ำกระชับจับขั้นตอน ทำยอกย้อนอ้อนกะทะ...ทองแดง จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 11:35:01

ความคิดเห็นที่ 4 แม้ดวงแสงแรงไฟที่ไหม้หม่น ดวงกมลมิจนสิ้นถวิลแสง แม้เจ็บปวดรวดร้าวมิเปล่าแรง อัคนีสีแดงมิแล้งลา แม้มอดไหม้กลายเป็นเช่นเถ้าถ่าน หัวใจด้านถ่านดำตามเชื้อหา ด้วยแรงรักสลักใจไหลแรงพา ในคราหน้ามาประสบพบไมตรี แม้เหนื่อยนักพักหน่อยค่อยเร่งฟื้น สัมพันธ์ชื่นหมื่นล้านประสานศรี ที่ดวงใจไฟไม่มอดตลอดปี ถึงวันนี้มิทดท้อก่อแสงทอง..............ส่องอำไพ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 12:42:48

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อสายตา  สบกัน  วันลาจาก เหมือนหนึ่งฝาก  อาวรณ์  อันอ่อนไหว ความรู้สึก  ลึกซึ้ง   ถึงหัวใจ แม้ตัวไกล ใจยังหมั่น  มิผันแปร... จากคุณ : P and P เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 14:37:23

ความคิดเห็นที่ 6 ซ้ำครับ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 53 14:38:44 จากคุณ : P and P เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 14:38:02

ความคิดเห็นที่ 7 แม้ว่าต้อง จากไป ไม่คืนกลับ ร่างแลลับ ด้วยแสงไฟ ใจไห้หวน ส่งแรงรัก ศรัทธาไว้ ให้คร่ำครวญ วันสุดท้าย เศร้ารัญจวน หวนคะนึง จะไม่ลืม คืนวัน ผันผ่านช่วง อยู่ในห้วง หทัย ที่ใฝ่ถึง ร่างแลหาย กายลับ กลับตราตรึง ระลึกถึง คุณความดี ที่ทำมา ไม่มีสิ่ง เลือนลบ กลบได้มิด ใครลิขิต ให้เป็น เช่นไร้ค่า แต่ฉันเห็น คุณเป็น เช่นดารา จรัสหล้า แสงประกาย ในหมู่ชน/... สวัสดีค่ะ พี่ดีเจ สุรู้ว่าพี่ดีเจ หมายถึงใคร สุก็มีความรู้สึกนี้ เช่นเดียวกันค่ะ ....ด้วยรัก และอาลัยค่ะ .. แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 53 14:51:28 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 14:48:40

ความคิดเห็นที่ 8 ๐ ดอกไม้ในแจกัน เหี่ยวเฉา เหลือเพียงเราในห้องแคบ เงียบงัน ชีวิตที่เหลืออยู่ ไร้ความฝัน เหลืออีกไม่กี่วัน ก็จบลง ๐ ดวงจันทร์ลอยเด่น อยู่กลางฟ้า หยาดน้ำตากลับกลาย เป็นฝุ่นผง รู้ทั้งรู้ว่าชีวิต ไม่ยืนยง แต่ทำไมยังคง เฝ้ารอคอย จากคุณ : moonpeace เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 15:02:48

ความคิดเห็นที่ 9   เมื่อเวลามาถึงนั่งนึกอยู่ รีโมทกรู......ไหนหว่าพาสับสน เห็นแว๊บๆเมื่อตะกี๊พิรี้คน จิตสับสนเมื่อเวลาพาผ่านเลย อีกขนมเตรียมมาเป็นกระตั๊ก เป๊บซี่หลักมันฝรั่งตั้งท่าเฉย โอ้รีโมทของข้าไม่น่าเลย หายไปเฉยเลยเวลาข้า......อดดู จากคุณ : ไม่ใช่บัตรผ่านนะ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 53 17:26:08

ความคิดเห็นที่ 10 จากวันนั้นก็เดินมาถึงวันนี้ ใครคิดว่าอิตาลีไปเสียก่อน ฝรั่งเศสบ๊ายบ่ายจำต้องจร จากอังกฤษมาเดือดร้อนเยอรมัน และแล้ววันนี้หนาก็มาถึง ต้องนอนแผ่สองสลึงนกหวีดลั่น ทำไมแพ้เอ๊ะทำไมอะไรกัน เมื่อภาพฝันนั้นขยับแปรกลับไป.  (พลอยธนา) จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 53 01:18:47

ความคิดเห็นที่ 11 ๏ เวลาไป เวลามา เวลาไหน เวลาไกล รู้สึกว่า เวลาหาย เวลาอยู่ รู้สึกใจ ไม่ระคาย เวลากลาย เป็นปัจจัย ที่ให้รู้ เธอกันฉัน หันเวลา ให้มาพบ พอได้สบ สายตาฝัน นั้นเพียงครู่ ก่อเรื่องราว ก่อความหลัง แม้นพรั่งพรู เวลาดู จะมาถึง จึงต้องไป ๚ะ๛ จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 53 20:56:13