อะไรซักอย่าง

การพบพานที่แสนจะเจ็บปวด

ผ่านกระบวนความรู้สึกที่มิอาจลืมเลือนได้อีกนานแสนนาน

ความเศร้าสร้อยที่ถูกใบหน้าอันร่าเริงปกปิดเอาไว้

เรื่องราวภายในใจที่ไม่อาจกลบเกลือนไปได้ด้วยความรู้สึกสนุกสนาน

แม้กาลเวลาล่วงเลยไปนานจนลืมนับไปเมื่อถึงเวลาค่ำมืดที่ไรก็จะนึกถึง

ภาพแห่งความทรงจำที่มิอาจลืมเลือนได้ด้วยความพยายาม

เรื่องราวที่วนเวียนไปทุกขณะโดยแม้จะมีแต่ภาพลวงตาในอดีต

แสนเจ็บปวดน้ำตานองหน้าทรมานสุดแสนหาใครมาปลอบมิได้

นอนจมอยู่กับอดีตที่แสนจะสวยงามและจบลงด้วยการลาจาก

มองไม่ออกถึงความชุ่มชื่นของหัวใจในอนาคต

การก้าวผ่านปัจจุบันที่แสนจะทำได้ยาก

จนมิอาจเข้าใจถึงห้วงความรู้สึกที่จะเข้ามาให้สัมผัสครั้งต่อไป

แม้การรอคอยอีกครั้งจะสามารถบดบังความโหยหาได้บ้าง

แต่ก็มิอาจปฎิเสธจังหวะเต้นแรงของหัวใจเมื่อหวนนึกถึงได้ในครั้งก่อน

รอเพียงบางอย่างภายในใจได้พบสิ้นลง...

จากคุณ	: แมวโหด
เขียนเมื่อ	: วันสุนทรภู่ 53 04:08:05