 |
ความคิดเห็นที่ 3 |
สวัสดีค่ะ คุณ moonpeace , คุณ teansri ขอบคุณที่แวะเข้ามาร่วมแจมนะคะ
ความทรงจำถึงท้องทุ่งในสมัยเด็กๆ จะชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อได้ฟังเพลงบางเพลง เช่นเพลงนี้
"แดดสุดท้าย" : มาลีฮวนน่า : อัลบั้ม บุปผาชน ..
อัสดงรื่นสายลมพัดล่อง ทุ่งสีทองเอนพลิ้วลิ่วดั่งคลื่นหนุน ตะวันลับเลื่อนลงหลืบฟ้า สกุณาร่อนลาคืนรังอุ่น แหล่งเคยคุ้นยามสนธยา
แดดสุดท้ายส่องต้องปลายริ้วรวง ให้แหนหวงรวงนี้ที่ห่วงหนักหนา รอเรียวนิ้วนิ่มจากนวลน้องแตะรวงสีท้องกลางท้องนา เจ้าเหนื่อยเมื่อยล้าแต่คราหน้าฝน
จากนาร้างกลายเป็นทุ่งสวยด้วยแรงของเรา จากใจของสาวเจ้ายอมจน หว่านไถดำนาน้องเคียงคู่หลั่งไหล่คดคู้ไม่เคยบ่น สู้แดดฝนจนข้าวเหลืองพราว
แดดสุดท้ายก่อนพักกายพลบค่ำ ฟ้าสีดำคลี่ผืนคลุมแผ่นดินหนาว ขี่เกวียนเลาะทุ่งสู่ยุ้งฉาง ชื่นรอยยิ้มนางบนฟางข้าว ห่มรักเจ้าด้วยหวงและห่วง..
ขี่เกวียนเลาะทุ่งสู่ยุ้งฉาง ชื่นรอยยิ้มนางบนฟางข้าว ห่มรักเจ้าด้วยหวงและห่วง..
๐๐
เพลงนี้ฟังกี่ครั้งก็ไพเราะทุกครั้ง ภาษาสวยจริงๆ ว่ามั้ยคะ
จากคุณ |
:
Actually life is nothing
|
เขียนเมื่อ |
:
29 มิ.ย. 53 10:25:17
|
|
|
|
 |