ความคิดเห็นที่ 1 รำพึงถึงชีวิต ชุด วัยเยาว์และสิ่งแวดล้อม ๑..น้ำใส ใจสะอาด            ถึงแม้ว่าคุณตา และ คุณยาย อาจเคยปลูกบ้านอยู่ตรงข้ามบ้านข้าพเจ้าในซอยศรีย่าน ๑ แต่ต่อมา ท่านก็ย้ายไปอยู่ แถว ซอยศาสนา คลองประปา และ คุณยายก็ไปอยู่ กับคุณป้าคนโต บ้างไปอยู่กับ น้าสาว ลูกคนเล็กของท่านบ้าง ข้าพเจ้าจึงดูเสมือนเหินห่างจากคุณยายในวัยเด็กมาก            ข้าพเจ้า จำอะไรไม่ค่อยแม่น เรื่อง  คุณยาย แต่จะจำแม่นเรื่อง "เสื้อสวยตัวเดียวเกี่ยวขาดพัง" ซึ่งจะเล่าต่อไปในประเด็นที่เกี่ยวข้องภายหลัง แต่ จำได้ ไม่ลืม ถึงครั้งหนึ่งซึ่ง ข้าพเจ้าถูกคุณแม่จับส่งขึ้นรถ(ประจำตำแหน่ง)คุณพ่อ ให้คนขับรถ(ประจำตำแหน่งอีกเหมือนกัน)ของคุณพ่อ พาไปส่งบ้านหลังน้อยริมถนนซอยอ่อนนุข ในช่วงปิดเทอม มีอะไรวุ่นวายที่บ้านคุณแม่ซึ่งท่านไม่มีเวลาดูแลข้าพเจ้า เลยจับลูกสาวคนเดียว ที่กำลังโต ส่งไปให้อยู่ช่วยคุณยายไปอยู่ทำการค้าเล็ก ๆ กับคุณน้าลูกสาวของท่าน ที่ ซอยอ่อนนุช ถนนสุขุมวิท ซึ่ง ดูเหมือนว่า คุณน้าผู้ชายอีกคน เป็นคนไปหา ที่ทางที่เขาซื้อทิ้ง ๆ ไว้ ให้คุณยายได้ไปอยู่ในช่วงนั้น           คนในยุคนี้ มองไม่เห็นสิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นในครั้งนั้น  เวลาพูดถึง สุขุมวิท และซอยอ่อนนุข จะเห็นแต่ภาพบ้านสวย ๆ หลังไม่เล็กนัก ราคาแพง ผู้คนอยู่อาศัย จากชั้นกลางถึงชั้นสูง ค่อนข้างหรูหรา ก็เพราะการ พัฒนามาตลอด 60 ปี อ่อนนุขและ สุขุมวิทในวันนี้ จึงไม่มีภาพที่ข้าพเจ้าได้เห็นอีก อาจจะเห็นบ้างเหมือนกัน ก็ต้องเข้าซอยไปลึก ๆ ตรงส่วนที่มีสวนต้นไม้ผลไม้ ของชาวบ้านเดิมแถวนั้นอยู่เท่านั้น                      ซอยอ่อนนุข ช่วงปี พ.ศ.๒๕๐๘-๒๕๑๐ ช่วงนั้น เป็นถนนลาดยาง ตัดจากสุขุมวิท เข้าไปในซอยลึก สองข้างทางเป็นลำรางคูน้ำไหล สองข้างถนน  เห็นทุ่งนาข้าว เรือกสวนไร่นาผู้คนแถวนั้น จากสองแนวถนนเข้าไปทั้งสองข้าง  มีสายไฟฟ้าปักด้วยเสาไม้เป็นระยะ ๆ เข้าไป  ที่สำคัญยังไม่มีน้ำประปา ผุ้คนต้องใช้น้ำท่าในลำรางคูน้ำสองข้างถนน            ข้าพเจ้าจำได้ว่า บ้านไม้หลังนั้น หน้าตาเป็นเพิงหน้าต่างไม้ไผ่ เปิดเพิงออกไปแล้วใช้ไม้ค้ำยัน คุณยายข้าพเจ้า เป็นผู้หญิงที่ไม่เคยอยู่นิ่ง และ ท่านเคยไปอยู่หัวเมืองกับคุณตามาตลอดชีวิตการทำงานของคุณตา  การต่อสู้เพื่อการอยู่อาศัย ในที่ ที่ น้ำประปายังมาไม่ถึง จึงไม่ใช่เรื่องยากเย็น  โดยเฉพาะตรงเพิงที่เปิดไปนั้น ข้าพเจ้าจำได้ ว่าคุณน้าผู้ชาย อุตส่าห์ไปหา หม้อต้มน้ำ ที่ชงกาแฟแบบโบราณมาให้คุณยายด้วย เพื่อคุณยายจะได้ ประกอบกิจการร้านกาแฟเล็ก ๆ รวมทั้ง ก๋วยเตี๋ยว และขนมร้านชำต่างๆ        การไปอยู่กับคุณยาย ข้าพเจ้าต้องลงมาจาก ระดับ"คุณหนู" ที่มีข้าทาสบริวารให้ชี้นิ้วใช้มาแต่เล็กน้อย กลายไปช่วยคุณยายทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะช่วยติดไฟต้มน้ำหม้อโลหะใบใหญ่ที่มีช่องให้ นำกระบวยทัพพีตักลงไปตักน้ำที่ต้มเดือดแล้วขึ้นมาใช้ชงกาแฟ โอวัลติน และอื่นๆ                  ไม่น่าเชื่อว่า ผู้หญิงที่มีลูกโต กันจนทำงาน จนมีหลานให้ท่านแล้ว ผู้หญิงคนนั้นอย่างคุณยาย ยังคงพยายาม" สอน" คุณน้าผู้หญิง น้องสาวคนเล็กของคุณแม่ ให้รู้จัก "ทำมาหารับประทาน" นอกเหนือไปจากการ เรียนจนจบชั้น มัธยมปีที่หก หรือ มอหกได้รู้จักวิชาอาชีพ หาเงินหาทองเลี้ยงตัวเอง รู้จักค้าขายกับผู้คนเดินผ่านไปมาบนถนนซอยอ่อนนุข  คุณน้าคนเล็กที่ข้าพเจ้าสนิทสนมมักคุ้น หัวเราะเล่นกันได้มาแต่เล็ก ๆคือ คนที่ต้องเรียนวิชา ทำมาค้าขาย ซึ่งในที่สุดก็มาเป็นอาชีพของคุณน้าคนนี้มาถึงปัจจุบัน        นึกย้อนไปถึงวันนั้น คุณยายท่านเป็นนักสู้จริง ๆ  เวลาท่านก้มตัว ลง หย่อนถังเหล็กสีดำๆ พร้อมเชือกลงไปในคูน้ำข้างถนน ซอยอ่อนนุข นั้น ท่าทางท่านสนุกสนานและทะมัดทะแมงมาก         น้ำที่คุณยาย ตักขึ้นมา ยังไม่สะอาดดี แต่ ก็จำได้ว่า น้ำในสมัยนั้น ไม่ได้เป็นน้ำครำ น้ำคูดำน่ากลัว เหมือนสมัยปัจจุบัน มันยังมีสี ขาวใสบ้าง หรือบางครั้งก็อาจ อมเหลือง ๆ ขุ่น ๆ อยู่บ้าง บางคราวก็มีสีแบบน้ำ ที่มีแร่ธาตุจากลำคลองใหญ่ที่ตัดผ่านมาแถบนั้น          งานที่คุณยายทำให้ดูประจำ คือเมื่อยกถังน้ำที่ตักขึ้นมานั้น ท่านเทลงในถังใบใหญ่อีกที แล้วใช้ ก้อนสีขาวใส ๆ เรียกว่า "สารส้ม" แกว่งใส่น้ำในถัง ในโอ่ง  ท่านบอกว่า เดี๋ยวมันจะตกตะกอน แยกเอาสารไม่สะอาดในน้ำ ให้รวมเป็นก้อนเป็นกลุ่ม ตกลงไปนอนก้นถัง ต้องรออย่างน้อย ครึ่งชั่วโมง ถึงชั่วโมงหนึ่ง ก็จะค่อย ๆนำน้ำที่ใสด้านบนแล้วนั้น ตักออกไปรวมในตุ่มใบใหญ่อีกที  ส่วนที่เหลือที่ตกตะกอนแล้ว ก็เทรดต้นไม้สวนครัวแถวนั้น  เวลาจะใช้น้ำต้มอะไร จะใช้น้ำในตุ่มใบใหญ่นั้น เพื่อให้ใสสะอาดที่สุดจริง ๆ สำหรับลูกค้า             น้ำที่เพิ่งแกว่งสารส้มมา นั้น ท่านก็บอกว่า หากใสสะอาดดี แต่แรกแล้ว จะใช้ล้าง ซัก อะไรก็ใช้ได้ไม่ต้องกังวล แต่ห้ามดื่มเด็ดขาด ต้องต้มเสียก่อน            ข้าพเจ้าเคยแต่อยู่บ้านในเมือง  แค่หมุนก๊อก น้ำก็ไหลออกมา  ถึงต่อมาจะย้ายไปอยู่บ้านในกรมฯปากเกร็ด ก็เป็น บ้านพักข้าราชการระดับดี มีสวัสดิการพร้อม น้ำไหล ไฟสว่าง ทางดี มีโทรศัพท์ให้ใช้อีกด้วย  ความลำบากในการผันน้ำไม่สะอาด มาเป็นน้ำสะอาดให้ได้ใช้สอยนั้น ได้เรียนรู้จากที่คุณยายสอนให้เห็น ทำให้ดู  ทำให้ข้าพเจ้ารู้จักคุณสมบัติที่ดีของสารส้ม อย่างที่ไม่เคยรู้ซึ้งเช่นนั้นมาก่อนว่ามีคุณต่อชีวิตผู้คนปานใด ----------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 53 15:53:11

ความคิดเห็นที่ 2          เวลาอยู่บ้าน ข้าพเจ้าก็ไม่เคยลงครัว นาน ๆ ครั้งที่ไปพักกับคุณย่า ท่านจะจับมือให้ทำอาหาร แบบชาววังที่ท่านเคยอยู่มาก่อน เป็นเรื่องโกลาหล แต่ไปพักร้อนกับคุณยายช่วงนั้น ต้องฝึก ฝัดข้าว เอาข้าวเปลือกออก เลือกข้าว ซาวข้าว หุงข้าว ติดฟืน ติดไฟ ใส่ถ่านร้อนแดงเพื่อต้มข้าว ต้มน้ำ ไว้ ทำกาแฟและ อื่น ๆ แบบที่คุณยายเตรียมกิจการไว้ให้คุณน้าคนเล็ก ได้เห็นวิธี เตรียม เครื่อง ก๋วยเตี๋ยว ต้องช่วยเลือกเปลือก ถั่วเขียว ออกจากถั่วงอก สงน้ำผึ่งใส่ตะแกรง ไว้ใส่ก๋วยเตี๋ยว และ ได้ช่วยเย็บบ้าง ปะชุน ถุงกาแฟของคุณยายด้วย         อีกทั้งกระดาษหนังสือพิมพ์และ กระดาษอื่น ๆ คุณยายก็สอนให้ข้าพเจ้า ทำแป้งเปียก คือใส่แป้งมัน แป้งข้าวจ้าว ผสมกับน้ำ กวนบนไฟ พอมันร้อนจนเปลี่ยนสภาพเป็นของเหลว หนืดเหนียวแล้วก็ยกลงรอไว้ให้เย็น แล้วหัดทำ ถุงกระดาษ ได้วันละ หลายสิบใบ  ช่วยคุณยาย ทำจนคล่องแคล่วว่องไว                    จนเย็นจนค่ำ ร้านปิดแล้วนั่นแหละ คุณยายจะมีเวลาพักคุยเล่นกับข้าพเจ้า         ตอนนั้น มี น้องสาวคุณยาย ซึ่งเป็น ภรรยาคนที่สองของคุณตา มาอยู่ด้วย วัน ๆ หนึ่ง คุณยายที่สองนี้ไม่ค่อยออกมาทำอะไร มักจะนั่ง ๆ นอน ๆ อ่านหนังสือธรรมะ และหนังสือ ต่าง ๆ ไม่ค่อยเคยเห็นช่วยคุณยายทำอะไรสักอย่าง             คุณยายยังเคยแอบ ๆ บ่นกับข้าพเจ้า ว่าน้องสาวคุณยายคนนี้ เขาลูกเจ้าสัว แต่คุณยาย ออกเรือนไปกับคุณตาแต่แรก ต้องลำบากยากเย็นเลี้ยงลูก หก คน ทำงานยุ่งไม่ได้หยุด น้องสาว คุณยาย ได้สมบัติจาก"เจ้าสัว" คุณพ่อของคุณยาย ไปหลายอย่าง แต่ภายหลังโดนขโมย ลัก ทรัพย์สารพัดทองหยองไปเป็นหีบ ๆ เลยต้องพบความลำบาก ต้องตามอาศัยอยู่กับ คุณยาย มาเป็นฐานะเมียน้อยอยู่เรื่อย ๆ แต่ถึงอย่างไร คุณยายข้าพเจ้า ท่านก็ให้ความอุปการะ แก่ น้องสาวแท้ ๆ ผู้มาเป็นภรรยาที่สองของคุณตาด้วยความสงบเยือกเย็น   สอนบทเรียนชีวิต บางบทให้ข้าพเจ้าดูว่า บางครั้งคนเราอาจกลืนไม่เข้า คายไม่ออก ได้แต่กลอกหน้า แต่ ก็ต้อง รักษากิริยาอาการ รู้จัก ประคองชีวิต ประคองบทบาทของตัวเองให้ดำเนินไปด้วยดี ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- คุณยาย ถือ เป็นขวัญเป็นกำลังใจให้แก่ข้าพเจ้าเสมอมา หากเมื่อไหร่ข้าพเจ้าเกเรเอา กับคุณแม่จนคุณแม่โมโหไล่เปิดข้าพเจ้าหลายหน ข้าพเจ้าเคยเห็นคุณยายทำตาแดง ๆ กอด ข้าพเจ้าไว้ แล้วทำเสียงแข็งใส่คุณแม่ว่า        " หากไม่รัก ไม่เลี้ยง ก็เอามาให้ชั้น ชั้นจะเลี้ยงมันเอง "          แต่ คุณแม่ก็ไม่ได้ปล่อยให้ข้าพเจ้าไปอยู่กับคุณยาย ยังคงเลี้ยงดูข้าพเจ้าอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ให้เป็นคนเอาแต่ใจตัว ตามประสาลูกสาวคนเดียว ของพี่ชายน้องชาย อยู่อย่างนั้น             คุณยายจะไม่ค่อยมาหาข้าพเจ้าเพราะติดภาระ บางปี ท่านก็ต้องไปอยู่ ดูแล คุณป้า พี่สาวคนโต คนเดียวของคุณแม่ ซึ่งตอนนั้นอยู่จังหวัด กาฬสินธุ์ ตามคุณลุงซึ่งเป็น นายช่าง โครงการ เขื่อนลำปาว ไป จนถึง เขื่อน น้ำพอง ขอนแก่น คุณยายก็จัดการไปเปิด ร้านเพิง ขายผัก ขายของชำ น้ำตาล น้ำปลา ข้าวสาร ทำการค้า เป็นล่ำเป็นสันให้คุณป้าดำเนินกิจการ เอง รวยมาหลายปี จนภายหลัง  คุณยายก็ได้ ร้านตึกแถว แถบบางซื่อ ซึ่งคุณน้าผู้ชาย ซึ่ง ขายที่ทางอ่อนนุข มาซื้อตึกแถวทำร้านขายของชำ ให้คุณยายดูแล  คุณยายก็ให้ คุณน้า ผู้หญิง ลูกสาวคนเล็ก ดำเนินกิจการร้านค้าของชำต่อมา    เวลาส่วนใหญ่ ท่านต้องเป็น "กำลังใจ" ให้คุณน้าคนเล็ก ให้ดูแลร้านชำอย่างดี แต่หลายปี ก่อนหน้าที่จะไปอยู่กับคุณน้าผู้หญิงนั้น  ท่านก็ต้องไปอยู่บ้านคุณน้าผู้ชายมาก่อนเหมือน กัน ใกล้ ๆ โรงเรียนของลูกชาย ทำให้ข้าพเจ้าได้นำ ลูกไปฝากท่านไว้ตอนเย็น ๆ เสมอ            นับจากวันนั้น ถึงวันนี้ กว่าสามสิบปี ที่ร้านขายของชำของคุณน้า อยู่ยงคงกระพัน เป็นหลักให้คุณน้ามา คุณน้าเก็บเงินเก็บทองซื้อที่ดินในซอย นั้น ปลูกบ้านหลังใหญ่ รวม ห้องเล็ก ห้องน้อยไว้ให้เช่า ด้านหน้าบ้าน        ตัวตึกด้านบนสร้างไว้ให้ลูกชาย ลูกสาว อยู่ กันคนละห้อง และ จัดห้องชั้นล่างของตึก ให้คุณยายได้อยู่อย่างเป็นสุข ตลอดชีวิตของท่าน             ข้าพเจ้าจำแต่สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็นจากคุณยาย คือความอ่อนโยน ยิ้มง่าย ใจดี ไม่เคยแสดง ความเหนื่อยหน่ายท้อแท้ ให้แต่กำลังใจเป็นหลักเป็นฐานให้แก่คนรอบข้าง  ลูกหลาน ใช้ชีวิตเป็นระเบียบเรียบร้อยทุกเวลา  ยิ่งเวลาจะต้องไปพบผู้หลักผู้ใหญ่ หรือ มีงานมีการ คุณยายจะแต่งกายงาม คือ เสื้อผ้าลูกไม้ สีขาว หรือ สีอ่อน  ผ้าไหมผ้านุ่ง รีดเรียบเป็น ระเบียบ และต้องไปร้านเสริมสวยเพื่อทำผมสวยทุกครั้ง สวมเครื่องประดับประดา งดงาม สมฐานะ ภรรยาของคุณตา และ แม่ของลูก ๆ ทุกคน      คุณยายเป็นแบบอย่าง ของ ผู้ให้กำลังใจ ที่ข้าพเจ้าเอง ก็ทำเทียบท่านไม่ได้เลยสักนิด คุณยายแสดงแต่แบบอย่างของ แม่ผู้พอเพียง มัธยัสถ์ กระเหม็ดกระแหม่ เก็บหอมรอมริบ และ เป็นหลักเป็นขวัญกำลังใจให้แก่ลูกทุกคน               *****************************************************************************            ถึงแม้ว่า คุณยายจะไม่ต้อง ตักน้ำมาแกว่งอีก เมื่ออยู่บ้านในเมืองหลังอื่น แต่ ข้าพเจ้าก็ได้รับบทเรียนเรื่องน้ำ ๆ นี้หลายบทจากคุณยาย ทำให้รู้คิด คอยหาวิธี รักสิ่ง แวดล้อม เพื่อให้ทุกคนได้บริโภค น้ำสะอาด ใช้น้ำสะอาด ติดอยู่ในใจมาตลอด              คุณยาย จากไปเมื่ออายุ ๙๙ ปี เมื่อปีก่อนหน้านั้นเอง   ท่านไม่ใช่คนมีชื่อเสียง นามสกุลไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ ธรรมะในใจของท่านที่มีแก่คนรอบข้างและสิ่งแวดล้อม เป็นบทเรียนยิ่งใหญ่ในใจให้จดจำรำลึก  ถึงน้ำใส ใจสะอาดของคุณยายมาเสมอ บันทึกไว้ ณ เรือนไม้เก่านนทบุรี สยาม ราชอาณาจักรไทย พระพุธ ๓๐ มิถุนายน พระพุทธศักราช ๒๕๕๓ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 53 16:13:29 จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 53 16:12:13

ความคิดเห็นที่ 3 คุณยายน่ารัก อดทน และสอนให้ขยันได้ดีจังเลยค่ะ น่าดีใจ ที่เองทำให้ท่านอายุยืนเนอะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 00:19:45

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วนึกถึงท่านผู้ใหญ่ที่ท่านมักจะระวังการใช้น้ำนะคะ.... ขออนุญาตโหวตเป็นกระทู้แนะนำนะคะ....สนุกมีสาระดีค่ะ.... จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 11:47:19

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ : scottie  คะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ       เคยพิจารณา"จริยธรรม" ในตัวของคุณยาย ด้วยความอัศจรรย์อยู่หลายครั้งว่า ไม่เคยเห็นท่าน ไหว้พระสวดมนต์ยืดยาวเหมือนคนแก่คนอื่น แต่ ใจงาม ใจสะอาดของท่านนั้น ทำให้เห็น "ปาฏิหาริย์" ซึ่ง พระธาตุที่อยู่ ในขวดแก้วใส เหนือตู้ ข้างเตียงคุณยายนั้น ท่านพูนเพิ่มขึ้นมาหลายสิบองค์ ได้อย่างน่าแปลกใจ    วัย ๙๙ ปีกว่า ที่คุณยายจากไป ใกล้จะ ๑๐๐ อีกแค่ สองสามเดือนเท่านั้น ท่านยังจำทุกอย่างได้แม่น ไม่หลงลืม  ลูกหลานทุกคนที่ได้ใกล้ชิดคุณยาย แล้วจะรัก ความ "คงเส้นคงวา" ในความเมตตาที่ให้แก่ลูกแก่หลาน  // ทำให้รู้ว่า "จิต" เป็นใหญ่ เป็นประธาน โดยไม่ต้องพึ่งอย่างอื่นเลยค่ะ    เราเองแก่ตัวลงไปจะทำได้สักกระผีกของท่านหรือเปล่ายังไม่ทราบเลยค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 20:36:49

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ : แก้วแต้มสี  คะ เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะกำลัง เตรียมต้นฉบับหนังสือเกี่ยวกับ รักสิ่งแวดล้อม  เกี่ยวกับสิ่งซึ่งต้นเอง ค้นคิดประดิษฐ์มา ทำให้ย้อนรำลึกถึง ผู้มีอิทธิพลที่ชี้ให้เห็น สิ่งแวดล้อมรอบตัว ว่ามีความสำคัญต่อชีวิตอย่างไร  นอกไปจาก คุณพ่อ คุณแม่ แล้ว คุณยายเป็นคนที่ทั้งชีวิต เป็นตัวอย่างให้เห็นเสมอ แต่หลานคนอื่น เขามักว่า คุณยายเล่นอะไร เหลวไหล สำหรับข้าพเจ้าแล้ว คิดว่า คุณยายให้ความสำคัญกับสิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้มาก เป็นรากฐานให้เรา ได้พัฒนาความคิด ในการอยู่กับโลก อย่างยั่งยืนค่ะ ขอบคุณในสิ่งที่ทำให้ค่ะ เป็นแค่ข้อเขียนเล็ก ๆ ไม่สำคัญ แต่คุณให้เกียรติแก่เรามากจริง ๆ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 20:41:04

ความคิดเห็นที่ 7 เรียนคุณทิกิ จริงๆแล้วข้อความที่คุณเขียนไม่ได้เล็กตามที่คุณกล่าวนะคะ เพียงแต่ว่าสั้นไปหน่อยอ่านไม่จุใจค่ะ... อยากอ่านเรื่องของคุณยายคุณอีกนะคะ... อยากทราบความคิดมุมมองของคนรุ่นก่อนๆค่ะ... สมัยเด็กๆดิฉันก็เคยเอาหนังสือพิมพ์มาพับถุงกระดาษขายตอนปิดเทอมค่ะ แม่ค้าใจดีให้ร้อยละสองบาทเชียวนะคะ กรุงเทพฯสมัยนั้นข้างทางไม่สวยงามเป็นระเบียบเท่าทุกวันนี้ แต่มีต้นไม่ใหญ่ร่มเย็นกว่านี้มากที่เดียว...นะคะ จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 21:57:45

ความคิดเห็นที่ 8 เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่านค่ะ ช่วงนี้ยุ่งมากเลยค่ะ ชื่นชมกับความทรงจำดีๆ ที่คุณยายทิ้งไว้ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 53 10:27:53

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ แง่คิดงดงามที่แฝงมานะคะ จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 53 18:57:27

ความคิดเห็นที่ 10 ก่อนอื่น ขออภัยทุกท่าน ที่เข้ามาแค่" กดให้กิ๊ฟท์" แด่ท่านที่เข้ามาเม้นต์ไว้ นะคะ   เพราะ ติดกิจกรรม ตามลำดับดังนี้ 1. ติดต่อเรื่อง การตั้ง โครงการ รักสิ่งแวดล้อม Love(the)Environment  หมายถึง ต้องใช้สมองและ เวลา สรุป ว่า โครงการนี้ จะ มีเป้าหมายทำอะไร อย่างไร  ฯลฯ (โปรดอ่านติดตามได้ในบล็อก)         แม้นว่า แผนปฏิบัติ จะแจ่มชัดเห็นภาพโดยละเอียด แล้ว ขั้นตอนปฏิบัติ ก็ยังต้องทำเป็นขั้นเป็นตอน ต่อไป แต่ข้าพเจ้าได้ตัดสินใจ อย่างเร็วที่สุดแล้วว่า         จะออกหนังสือ "รักสิ่งแวดล้อม"  เล่มขนาดพกกระเป๋าออกมา ก่อนทันที ตามทุนที่มีอยู่ไม่มากของข้าพเจ้าเอง เพื่อเป็นการนำร่อง ให้งานชิ้นนี้ประสบความสำเร็จไปด้วยดี          ความคืบหน้า จะแจ้งให้ท่านทราบต่อไป ----------------------------------------------------------------- และ อย่างที่เรียนให้หลายท่านทราบ (โดยส่วนตัว) ว่า ที่จริงกำลัง คิดทำ โครงการดังกล่าว แต่ทุกครั้งที่ มองย้อนไปในอดีต จะได้เห็น ภาพแจ่มชัด ที่คุณยาย/คุณแม่/ คุณน้า บางท่าน เป็นผู้ผลักดันให้ ข้าพเจ้า หยิบสิ่งเล็ก สิ่งน้อยในชีวิต มาประดิษฐ์เป็นงานเพื่อสิ่งแวด ล้อม นี้หลายครั้ง         ข้าพเจ้าขอเวลาว่าง กว่านี้ จะได้เขียนเรื่องนี้ต่อ แต่ขณะนี้ หมดเวลา ดังกล่าว เพราะต้อง โถมตัวเองลงไปในเรื่อง หนังสือและ โครงการอบรม ซึ่งจะต้องเกิดขึ้นมาต่อไป        ขอบพระคุณ ทุกท่าน ผู้เข้ามาชมค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 53 12:11:11

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ ทุกท่านที่ให้ กิฟท์ ไว้ค่ะ auntiesai, Mnemosyne, ลำน้ำ C, หนึ่ง [ ๑ ], orcahappy : ravio : The Sphinx จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 01:49:32