ความคิดเห็นที่ 1 `มาลัยน้ำใจ~ ๏ ญามี่ภวังคกวะวาบ.............บมิทราบเพราะความซื่อ เฉิดฉายสบายอุชุระบือ...........มิสะท้านสะพานกวน ๏ ลีลาประสาวจนะรัก............มนชักกระอาอวน ชมป่าพนาอนะกระบวน...........มะลิซ้อนมะเร็งแซม ๏ อกหักประจักษวิระเจตน์ ......ปฏิเสธประเทียดแถม มีดทื่อสะดือวิจกะแหลม ........ เพราะโสนสะเดาบาน ๏ เข็ดนักสลักอจิระไว้ .......... ชนะให้ประดุจมาร แพ้พ่ายประดุจอสุระพล่าน ...... สุวนัยฤทัยนวล ๚ " พี่คนหนึ่ง" 5555 อ่านแซ่บๆ คันๆค่ะ แต่ก็ขอบคุณที่เขียนให้มี่ค่ะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 15:31:14

ความคิดเห็นที่ 2 วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ มืดงำประดุจศศิจะหนี...........ฤ จะลี้หทัยหมาย ปล่อยฝันเสมือนจิตะสลาย.....มธุคล้ายประดับขม ฤๅโสมมลนมละกระบวน........ขณะสรวล ชะเง้อสม วังเวงประหนึ่งภวระบม..............อุระเปลี่ยวคะนึงไกล ม่านฝนกระจายกวะจะผลาญ......เฉพาะลานทวีไหม้ น้ำตาฤดีดนุจะไหล...................ภิทแล้วผจงฝัน เยียบเย็นวะวาบระแคะระคาย......สติส่ายขจายพรั่น ปร่าดายรบาญรุจิระขวัญ............รยะเหงาก็ขับมนต์ รอคอยหทัยสุจิพิลาส................มุติมาดรติผล ทุกครั้งเสมือนวิกจยล................ชนะโศกเขษมนอง ทุกคราวระลึก ณ แวะ เสมอ........ระยะเหม่อระบายครอง หนึ่งคำ บ่ เคยภิท กะจอง...........มรนั่นสิตามแล จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 15:37:36

ความคิดเห็นที่ 3 โลกช่างร้าย        ใจดำ ในการกระทำ       ยากแก้ สอนให้จำ            เงาเจ็บ ต้องยอมแพ้         ทุกวัน จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 17:14:28

ความคิดเห็นที่ 4 น่ากลัวจัง จากคุณ : มิ้วค่ะ (หนูมี่บ๊อง) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 17:17:25

ความคิดเห็นที่ 5 อย่าได้พบ.........เห็นกัน อย่าให้ฝัน..........ภาพนี้ อย่าให้วัน..........มาเจอะ ขอร้อยลี้...........ห่างไกล กลัวท่วมน้ำ........ท่วมใจ กลัวต้องไป.........พบเข้า กลัวภัยใน..........วันหนึ่ง ไหว้กราบเข้า......อย่าเจอ จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 17:24:42

ความคิดเห็นที่ 6 อารมณ์จากภาพ ~โคลงสี่สุภาพ~ วันเวลาผ่านพ้น...............เวลา หมายปิดความศรัทธา.......ทุกครั้ง หัดจิตแกร่งรักษา.............มนต์โศก หยุดผ่าวคอยคิดตั้ง...........จิตรู้อดทน เวลาสอนผ่านด้วย.............เวลา สอนเผื่อความเมตตา..........บ่ สิ้น สอนจิตมั่นเจรจา...............ทำโง่ สอนร่ายงานหนึ่งชิ้น...........สิ่งนี้คือฝัน ~โคลงห้าพัฒนา~ ฝันหว่างรู้................เวลา ฝันเสน่หา................ร่วมห้อง ฝันโหยหา................ขณะหนึ่ง ฝันสร้างฟ้อง............จิตไหว ทุกสิ่งนั้น..................ฝันไป ทุกข์เพราะใจ.............อยู่สร้าง ทุกข์เพราะใคร............ประสงค์ตื่น ทุกข์ร้อนร้าง...............ฝากบาน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 53 21:38:04

ความคิดเห็นที่ 7 หยาดพิรุณเอ่อล้น                    ปฐพี คนต่างขนของหนี                     ทุกข์ล้น เป็นภัยที่ราวี                           มนุษย์ ล้วนยากจะหลีกพ้น                  เคราะซ้ำกรรมสนอง แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 53 22:53:35 จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 00:01:16

ความคิดเห็นที่ 8 โคลงผวน  ~นางพญาทาบขนานทาง~ เราคิดไปร้อยเท่า.............กับถอย หมายรถมีทางลอย..........หมดร้าย ปรอยฝนเริ่มปนฝอย..........เม็ดถี่ หมดท่ามาทดท้าย............ก่อนรู้กรูรอน ฝนตอนมาใฝ่ล้น..............ชื่นไหล เส้นลู่กลับหายไป..............สู่เร้น ไกลเขินพักเกริ่นไข...........พาขื่น ฝนหลั่งฟังรนเต้น...............หวั่นเศร้าเว้าสรรค์ ผังกลบทโคลงผวน  ~นางพญาทาบขนานทาง~ xooxy   oy xyooo   xy xyoxy   oo xyxyo   xyxy x, y  คือตำแหน่งที่ต้องผวน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 00:37:11

ความคิดเห็นที่ 9 ฝนหลั่งไหลไม่เว้น...........นำภัย พาหวั่นมาเคียงใจ............ไม่ยั้ง สร้างความเดือดร้อนไป.....ให้คิด จะโศกเศร้าทั่วทั้ง..............หมู่บ้านผู้คน ฝนผลักให้............หวั่นกลัว ตกมืดมัว.............จะม้วย พาให้ตัว..............ร้าวบ่อย ต้องช่วยด้วย........อย่าแรง จากคุณ : มิ้วค่ะ (หนูมี่บ๊อง) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 01:22:54

ความคิดเห็นที่ 10 ~ ฝนรั่วจากฝั่งฟ้า . . . . . . มาดิน เกินกว่าใครเคยยิน . . . . . . หยั่งรู้ เหมือนเตือนปลุกปวงจินต์ . . . . . . จงตระหนัก มนุษย์จักต้องสู้ . . . . . . ศึกล้อมรอบตน ~ ฝนจากฟ้า . . . . . . ฟาดใจ เกินกว่าใคร . . . . . . คาดรู้ เตือนมองไกล . . . . . . ไกลสุด มนุษย์ต้องสู้ . . . . . . ศึกตัว พจน์รำพัน จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 02:44:55

ความคิดเห็นที่ 11 กลอนแบบนี้ภาษาสวยจังค่ะ แต่แต่งไม่เป็นเลยอ่ะ จากคุณ : Kally_narak เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 08:50:47

ความคิดเห็นที่ 12 อนงค์นางร่างน้อย......................งามละออ สง่าจิตงามถักทอ.......................สละล้ำ อาสาเพื่อคนรอ..........................รับจิต กุศลแล ขอแม่จงอย่าช้ำ.........................หม่นเศร้าระทมหมอง ผองภัยพานอย่ากร้ำ...................กรายนาง จงประสบพบทาง.......................ที่ให้ โรคภัยอย่ามาขวาง.....................ประสงค์แม่ พักผ่อนเพียงพอได้....................สะดวกแล้วจึงแสวง ...................................................................................... สวัสดีครับน้องญามี่     ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ปฏิบัติเพื่อเพื่อนมนุษย์นะครับ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 12:35:30

ความคิดเห็นที่ 13 ฤดูกวี  มีกาแฟ   ใช้แก้หนาว โอบไหล่สาว ฤดีบุญ  อุ่นสวรรค์ โดนศอกทุ้ง  ยุ้งข้าว  สาวจำนรรจ์ พ่อคนธรรพ์  นี่กอดกัน หรือรัดคอ คนรักกอด เขาโอบเอว เร็วแบบนี้ คบกันมา  หลายปี  กี่พอศอ พี่แสงแรก  กอดไม่เป็น เห็นลอกอ เป็นพระลอ  ตามไก่  ต่อไปเอย มาเลี้ยงกาแฟครับ เราอยู่บนโลกกัน สองหมื่นกว่าวัน จะใช้ทำอะไร ตายแล้วจะไปไหน ในห้วงคำนึง คิดถึงใคร จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 12:49:36

ความคิดเห็นที่ 14 ~โคลงสองสุภาพ~ ในจิตของเด็กน้อย...บ่ รับความทุกข์ร้อย สิ่งล้อมแค่เพลิน เด็กสนุกในขื่นเศร้า....หากพ่อที่ยืนเฝ้า สั่นด้วยหทัยหมอง ~กลบทโคลงผวน  นางพญานาฏลีลา~ ครา-คอยใกล้ ไข้กร่อย...........ครองกุม น้ำ-ทุ่มหล้า ทาหลุม...............ท่วมล้น หมก-มุมร่อง หมองรุม............มัดเร่า เมารา หล้า-ลับ หลับล้า ค้น..............โลกแกล้งหรือไฉน ใคร-คร่ำหลอน ค่อนล้ำ...........เคืองแล ช้ำ-แผ่ด่าว ผ่าวแด..................แผ่วด้วย เจ็บ-แจปรับ จับแปร................จิตปร่า เหมือน-หน่วยมอง นองม้วย.....ปวดแท้ภาพเห็น ~ผังกลบท~ A xy xy     oo B xy xy      oo Axy xy      oo Ooooo     oooo เป็นกลบทที่บังคับต้องสร้างวรรคละ๒ เสียงเหมือน ในบาท๑และ๓ ต้องเน้นเสียงคำที่๑และ๒เหมือนกัน ดังตัวอย่าง ใคร-คร่ำ(ในผังแทนด้วยA) ส่วนบาทสอง ต้องใช้คำเสียงต่าง(ในผังแทนด้วย B) เช่น ช้ำ-แผ่ บาท๔ เป็นบาทอิสระแต่งได้ตามชอบ A คือตำแหน่งแทนพยัญชนะเสียงเหมือน B คือตำแหน่งแทนพยัญชนะเสียงต่าง Xy คือตำแหน่งต้องผวน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 13:39:36

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านเพลินอย่างได้ความรู้เลยค่ะ :) จากคุณ : d__d (มัชชาร) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 14:55:21

ความคิดเห็นที่ 16 แรงอ่อนอ้อน........ของใคร ก่อเหงาใจ............บ่อยครั้ง ใครหนึ่งใน...........ความใฝ่ ดูร้อนตั้ง................หลากหน จากคุณ : Yu (y@mie) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 16:31:56

ความคิดเห็นที่ 17 อารมณ์จากภาพ ~โคลงห้าพัฒนา~ จากจิตแล้ว...........จากไกล เคยคร่ำใคร...........คร่ำเฝ้า เขาทำไม..............ทำเหม่อ คล้ายหยุดเย้า........หยุดเยือน จากใคร่คล้าย.........ใคร่เมิน เขาเพลิดเพลิน........เพริดคล้อย หลงดายเดิน............เดินด่าว ร้อยโศกสร้อย..........โศกรอย คอยแล้วขุ่น..............ขุ่นขยาย คอยมุ่งปราย.............มุ่งล้า คอยเหมือนสลาย.......เหมือนขื่น คอยก้าวคว้า..............ว่างวาง จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 22:37:24

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณทุกท่านที่มาให้กิ๊ฟค่ะ ทั้งพี่ เสกคาถา, y@mie, ฟองไฟ, หนูมี่บ๊อง, โหม่งฉ่าฉ่า, สุนันยา, หนึ่ง [ ๑ ], อาลีอา, ขุนพลน้อยโค่วจง, แสงแรก ประดับดิน, มัชชาร ส่วนพี่ชุดเดิมที่ต่อโคลงที่เอ็มฯ คืนนี้มี่ของดอีกคืนนะคะ ยังอาการไม่หายดีค่ะ อิอิ ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่มาอ่าน และแจมกับมี่ด้วยนะคะ รวมทั้งคุณ Kally_narak ด้วยค่ะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 22:50:41

ความคิดเห็นที่ 19 แซมบ้าตกรอบแพ้                   หนึ่งสอง พลาดท่าถ้วยที่ปอง                 หนึ่งนั้น ฮอลแลนด์กดจนหมอง             มัวมืด แช้มป์โลกที่หมายหมั้น             จบแล้วบราซิล จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 23:18:03

ความคิดเห็นที่ 20 (โคลงกลบทมังกรคาบแก้ว&โตเล่นหาง ) เหงาคลอวิเวกคล้าย.........คลอเหงา ล้อมเหม่ออุราเหมา...........เหม่อล้อม คิดขังห่วงหวงเขา.............ขังคิด ฝันฝากดาวหนึ่งอ้อม.........โอบเฝ้าฝากฝัน (โคลงกลบทเมขลาโยนแก้ว&บุษบารักร้อย เหงาเลียบเช่นเช่นคล้าย...........คอยจับ คอยจับห่างห่างหลับ................ก่อเพ้อ ก่อเพ้อเหม่อเหม่อสดับ.............ฟ้าฟาก ฟ้าฟากเยิ่นเยิ่นเย้อ..................หลากล้นดวงดาว โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง เหงาแวะด้วย...........ดายเรียง ในแว่วเสียง..............สื่อว้า มีใครเมียง...............มองอยู่ ดึกนี้ฟ้า...................ฟาดใจ ในส่วนไข้.................ขังสุม ยังเหมือนชุม..............ชิดช้ำ จึ่งคอยคลุม................คลอเจ็บ แล้วบอกย้ำ................แย่นาน กินยาแล้ว อิอิ ชักง่วงๆๆมากๆค่ะ ไปนอนแล้วนะค่ะพี่ๆทุกคน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 02:19:00

ความคิดเห็นที่ 21 โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง เหงาแวะด้วย...........ดายเรียง ในแว่วเสียง..............สื่อว้า มีใครเมียง...............มองอยู่ ดึกนี้ฟ้า...................ฟาดใจ ในส่วนไข้.................ขังสุม ยังเหมือนชุม..............ชิดช้ำ จึ่งคอยคลุม................คลอเจ็บ แล้วบอกย้ำ................แย่นาน   ....ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทบุษบงแย้มผกา เหงาด้วยพัก..............อยู่ไกล เหงาด้วยใคร..............ห่างแล้ว เหงาทำไม.................กลัวหวั่น เหงาแพ้แผ้ว...............ผ่องใจ เหงาเพ้อเช่น..............ไม่เคย เหงาเกินเผย...............ใคร่ลี้ เหงาละเลย.................ความสุข เหงาช้ำชี้.....................จะตาย   ......Yu จากคุณ : Yu (y@mie) เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 10:56:47

ความคิดเห็นที่ 22 โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง เหงาแวะด้วย...........ดายเรียง ในแว่วเสียง..............สื่อว้า มีใครเมียง...............มองอยู่ ดึกนี้ฟ้า...................ฟาดใจ ในส่วนไข้.................ขังสุม ยังเหมือนชุม..............ชิดช้ำ จึ่งคอยคลุม................คลอเจ็บ แล้วบอกย้ำ................แย่นาน   ....ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทบุษบงแย้มผกา เหงาด้วยพัก..............อยู่ไกล เหงาด้วยใคร..............ห่างแล้ว เหงาทำไม.................กลัวหวั่น เหงาแพ้แผ้ว...............ผ่องใจ เหงาเพ้อเช่น..............ไม่เคย เหงาเกินเผย...............ใคร่ลี้ เหงาละเลย.................ความสุข เหงาช้ำชี้.....................จะตาย   ......Yu โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทธงนำริ้ว หน่ายหน่ายต้อง............หมดแรง รอนรอนแปลง..............เจ็บร้าว โศกโศกแจง.................ใครเจ็บ เศร้าเศร้าก้าว.................ไม่ไป เบื่อเบื่อคล้าย...............อ่อนแอ เครียดเครียดแผล..........ที่เรื้อ หม่นหม่นแล.................เราโง่ บ้าบ้าเชื้อ.....................กฏระทม   ....มิ้วจ้า จากคุณ : มิ้วค่ะ (หนูมี่บ๊อง) เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 11:10:04

ความคิดเห็นที่ 23   โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง เหงาแวะด้วย...........ดายเรียง ในแว่วเสียง..............สื่อว้า มีใครเมียง...............มองอยู่ ดึกนี้ฟ้า...................ฟาดใจ ในส่วนไข้.................ขังสุม ยังเหมือนชุม..............ชิดช้ำ จึ่งคอยคลุม................คลอเจ็บ แล้วบอกย้ำ................แย่นาน   ....ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทบุษบงแย้มผกา เหงาด้วยพัก..............อยู่ไกล เหงาด้วยใคร..............ห่างแล้ว เหงาทำไม.................กลัวหวั่น เหงาแพ้แผ้ว...............ผ่องใจ เหงาเพ้อเช่น..............ไม่เคย เหงาเกินเผย...............ใคร่ลี้ เหงาละเลย.................ความสุข เหงาช้ำชี้.....................จะตาย   ......Yu โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทธงนำริ้ว หน่ายหน่ายต้อง............หมดแรง รอนรอนแปลง..............เจ็บร้าว โศกโศกแจง.................ใครเจ็บ เศร้าเศร้าก้าว.................ไม่ไป เบื่อเบื่อคล้าย...............อ่อนแอ เครียดเครียดแผล..........ที่เรื้อ หม่นหม่นแล.................เราโง่ บ้าบ้าเชื้อ.....................กฏระทม   ....มิ้วจ้า โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทอักษรล้วนบังคับวรรคละ๓ อักษร เหงาหม่นไหม้.........หมองรอ วันคืนคลอ.............ครุ่นเน้น ดังตรมตอ.............ตามอยู่ ทางสายเส้น..........เสื่อมรอย ใจเปล่าปลื้ม..........เป็นแผล ยังเชือนแช............เช่นไร้ ใจหลงแล..............หลอนเงียบ พร้อมกรายใกล้......กลุ่มรอน  ....ปีศาจน้อยจอมซน จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 11:36:43

ความคิดเห็นที่ 24 โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง เหงาแวะด้วย...........ดายเรียง ในแว่วเสียง..............สื่อว้า มีใครเมียง...............มองอยู่ ดึกนี้ฟ้า...................ฟาดใจ ในส่วนไข้.................ขังสุม ยังเหมือนชุม..............ชิดช้ำ จึ่งคอยคลุม................คลอเจ็บ แล้วบอกย้ำ................แย่นาน   ....ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทบุษบงแย้มผกา เหงาด้วยพัก..............อยู่ไกล เหงาด้วยใคร..............ห่างแล้ว เหงาทำไม.................กลัวหวั่น เหงาแพ้แผ้ว...............ผ่องใจ เหงาเพ้อเช่น..............ไม่เคย เหงาเกินเผย...............ใคร่ลี้ เหงาละเลย.................ความสุข เหงาช้ำชี้.....................จะตาย   ......Yu โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทธงนำริ้ว หน่ายหน่ายต้อง............หมดแรง รอนรอนแปลง..............เจ็บร้าว โศกโศกแจง.................ใครเจ็บ เศร้าเศร้าก้าว.................ไม่ไป เบื่อเบื่อคล้าย...............อ่อนแอ เครียดเครียดแผล..........ที่เรื้อ หม่นหม่นแล.................เราโง่ บ้าบ้าเชื้อ.....................กฏระทม   ....มิ้วจ้า โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทอักษรล้วนบังคับวรรคละ๓ อักษร เหงาหม่นไหม้.........หมองรอ วันคืนคลอ.............ครุ่นเน้น ดังตรมตอ.............ตามอยู่ ทางสายเส้น..........เสื่อมรอย ใจเปล่าปลื้ม..........เป็นแผล ยังเชือนแช............เช่นไร้ ใจหลงแล..............หลอนเงียบ พร้อมกรายใกล้......กลุ่มรอน  ....ปีศาจน้อยจอมซน โคลงห้าพัฒนาด้วย นกกางปีกแบบที่๑ จิตเศร้าจิต...............เจ็บใน เหงาช่ำไช...............ช่ำช้ำ อะไรหนออะไร.........เหงานัก เร้าร่อนล้ำ................ร่อนรอ ปวดร้าวปวด.............ทุกวัน เหงาพักพลัน............พักพร้อม ควันหมอกควัน..........ลอยไล่ ไห้ย่อมล้อม.............ย่อมเยือน   ....โหม่งฉ่าฉ่า จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 12:05:44

ความคิดเห็นที่ 25 โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง เหงาแวะด้วย...........ดายเรียง ในแว่วเสียง..............สื่อว้า มีใครเมียง...............มองอยู่ ดึกนี้ฟ้า...................ฟาดใจ ในส่วนไข้.................ขังสุม ยังเหมือนชุม..............ชิดช้ำ จึ่งคอยคลุม................คลอเจ็บ แล้วบอกย้ำ................แย่นาน   ....ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทบุษบงแย้มผกา เหงาด้วยพัก..............อยู่ไกล เหงาด้วยใคร..............ห่างแล้ว เหงาทำไม.................กลัวหวั่น เหงาแพ้แผ้ว...............ผ่องใจ เหงาเพ้อเช่น..............ไม่เคย เหงาเกินเผย...............ใคร่ลี้ เหงาละเลย.................ความสุข เหงาช้ำชี้.....................จะตาย   ......Yu โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทธงนำริ้ว หน่ายหน่ายต้อง............หมดแรง รอนรอนแปลง..............เจ็บร้าว โศกโศกแจง.................ใครเจ็บ เศร้าเศร้าก้าว.................ไม่ไป เบื่อเบื่อคล้าย...............อ่อนแอ เครียดเครียดแผล..........ที่เรื้อ หม่นหม่นแล.................เราโง่ บ้าบ้าเชื้อ.....................กฏระทม   ....มิ้วจ้า โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทอักษรล้วนบังคับวรรคละ๓ อักษร เหงาหม่นไหม้.........หมองรอ วันคืนคลอ.............ครุ่นเน้น ดังตรมตอ.............ตามอยู่ ทางสายเส้น..........เสื่อมรอย ใจเปล่าปลื้ม..........เป็นแผล ยังเชือนแช............เช่นไร้ ใจหลงแล..............หลอนเงียบ พร้อมกรายใกล้......กลุ่มรอน  ....ปีศาจน้อยจอมซน โคลงห้าพัฒนาด้วย นกกางปีกแบบที่๑ จิตเศร้าจิต...............เจ็บใน เหงาช่ำไช...............ช่ำช้ำ อะไรหนออะไร.........เหงานัก เร้าร่อนล้ำ................ร่อนรอ ปวดร้าวปวด.............ทุกวัน เหงาพักพลัน............พักพร้อม ควันหมอกควัน..........ลอยไล่ ไห้ย่อมล้อม.............ย่อมเยือน   ....โหม่งฉ่าฉ่า โคลงห้าพัฒนาด้วย ควบ๒กลบทคือ กลบทนาคเกี่ยวกระหวัด&โตเล่นหาง เหงาย่างเข้า...........ขัดทรวง ทรวงขัดลวง..........ลอกคล้อย คล้อยลอกหวง.......ไห้ห่วง ห่วงไห้ห้อย.............ห่อรอน รอนห่อเศร้า............โศกหนาว หนาวโศกราว..........เริ่มไข้ ไข้เริ่มคราว.............เคลิ้มห่าง ห่างเคลิ้มได้............ด่าวดาย   ....ญามี่ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 12:56:11

ความคิดเห็นที่ 26 ~ แฟนบราซิลโห่ร้อง . . . . . . เริงรำ เพียงสิบนาทีนำ . . . . . . หนึ่งแล้ว โรบินโญ่ยิงตำ . . . . . . ตาข่าย ดัทช์บุกบ้างก็แคล้ว . . . . . . คลาดได้ประตูคืน ~ แฟนสะอื้นสะอึกครั้น . . . . . . ครึ่งหลัง เมโล่โหม่งพลาดพัง . . . . . . ผลุบเข้า ชไนเดอร์โขกซ้ำฝัง . . . . . . ฝันดับ เต็งหนึ่งจึงต้องเศร้า . . . . . . โศกแพ้ฮอลแลนด์ พจน์รำพัน จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 15:16:14

ความคิดเห็นที่ 27 ~ กานาแสนกุดด้วย . . . . . . ดวงไฉน ตอนจบครึ่งสับไก . . . . . . ก่อนครั้น ครึ่งหลังอุรุกวัย . . . . . . เอากลับ จนหมดเวลานั้น . . . . . . เหนื่อยโต้ไปมา ~ ต่อเวลาชนะเอื้อ . . . . . . อันตรธาน ได้จุดโทษอัดคาน . . . . . . โฆตรกลุ้ม ดวลจุดโทษก็พาล . . . . . . พลาดพ่าย อุรุกวัยชนะคุ้ม . . . . . . ค่าใช้มือตี พจน์รำพัน จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 15:17:48

ความคิดเห็นที่ 28 โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทโตเล่นหาง บรรจุพร้อม..............เพียบรัก ด้วยใจสมัคร.............มุ่งให้ เพียงเพียรหัก............ห้ามใฝ่ ด้วยหวั่นไข้...............ขับขัง หวังผ่านเคลิ้ม.............คอยมนต์ ดังคอยฝน.................ฝากเอื้อ คิดคอยคน.................คอยห่วง พร้อมรู้เรื้อ.................เรื่องฝัน โคลงห้าพัฒนาควบ๒กลบทคือ กลบทบุษบงแย้มผกา+กลบทโตเล่นหาง ฝันฝากห้วง..................ห่วงหา ฝันนำพา......................เพิ่มซึ้ง ฝันช่วยลา....................ล้าเร่า ฝันก้นบึ้ง.....................บอกครวญ ฝันป่วนปลื้ม..................ปองเมียง ฝันลำเอียง.....................แอบน้าว ฝันฝากเสียง...................สรวลสนุก ฝันร้อยก้าว.....................ก่อเอม โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบนกกางปีกแบบที่๑ เขษมรักนั้น..........รักนาน พาเบิกบาน...........เบิกฟ้า หวานขับหวาน.......ไม่เบื่อ คล้ายเลื่อนล้า........เลื่อนเอือม เชื่อมซึ้งเชื่อม.........รักหมาย มักครุ่นกราย...........ครุ่นเฝ้า หลายฝากหลาย.......ฝันใฝ่ ล้วนรุ่มเร้า..............รุ่มเรียง 5555 บทนี้เริ่มเมื่อย(ง่วงด้วยฤทธิ์ยาคงออกแล้ว) มี่ เอารวมกำลัง3แล้วกันนะ พี่ๆทุกคน โคลงสี่แนวผสมด้วย กลบทกินนรเก็บบัว+โตเล่นหาง+วัวพันหลัก เบี่ยงฝากเบนฝากด้วย.......ดวงมาน มานนึกหมายนึกนาน.........เหนื่อยแท้ แท้หวังวักหวังวาน.............หวามวาบ วาบหนึ่งไหวหนึ่งแพ้..........เพิ่มร้อนรอคอย คอยแล้วคิดแล้วหัด...........หักหวง หวงหนึ่งโหยหนึ่งทรวง........ทรุดช้ำ ช้ำปรับหลักปรับลวง...........เลยไล่ ไล่คร่าหลอกคร่าล้ำ............ล่วงเข้ารังแก โคลง ๓ สุภาพ แลรักเหมือนหลงเมา.........เห็นเพียงเงา บ่แจ้ง มีแค่ฝันลมแล้ง................เพิ่มให้คิดถึง ฝากถึงความนัยหวัง............ตามกำลังที่พ้อ ฝากทั่วบนรอยท้อ..............เบื่อแล้วรักฝัน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 17:26:08

ความคิดเห็นที่ 29 โคลงห้าพัฒนา แนวกลบทก้านต่อดอก เมื่อสร้างรัก..........สานหวาน ใจก็บาน...............หลั่นชั้น สุขสำราญ.............จำฉ่ำ เริงขั้นปั้น...............ร่ามา มีรักด้วย................ด่ำนำ คืนวันทำ...............อิ่มพริ้ม เรียงร่ายคำ............เหน็บเก็บ อยู่ร้อยลิ้ม...............สิ่งอิง จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 23:43:55

ความคิดเห็นที่ 30 ขอตอบแค่ท่อนนี้ของพี่ก่อนนะคะ พี่นก 09.45 น. โคลง ๓ สุภาพ ... ผวนมั่วรำตาม ญามี่ แล 08.35 น. ๏ ลองเมา เรามองคำ ......... ศัพท์โคลง สามสร้าง คำเล่า เข้ารำค้าง ............... ค่าเหล้าคราวจน ๏ คนจำ คลำจนเห็น ........... คำคม คิดเค้น โคลงแต่ง แข่งโตงเต้น ........ ต่างรู้รำตาม ๏ ตำรา ตารำเบิก ............... โรงนำ ก่อนหน้า หลังอยู่ รู้หยังข้า ................ อยากรู้ตามรำ ๏ ยามเห็น เย็นหามแบก ....... มาบอก กันบ้าง ผันป่วน ผวนปั่นสร้าง ........... ศัพท์ใช้กันจน ๚ะ๛ (คริคริ) 09.53 น. นกโก๊ก. ๏ ตามอง ตรองมา จำ ................. ทุกลำนำ สื่อสร้าง เราเฆี่ยน เลียนเขา บ้าง ................ย่อมรู้หลากผอง ๏ ตรับปอง ตรองปรับ ด้วย ...........จะมิม้วย โศกเศร้า ลองแต่ง แหล่งต้อง เข้า ...............ส่วนรู้เคล็ดทาง ๏ วางหลัก วักร่าง นั้น ................. อย่าพลาดชั้น จะไห้ ลองครู่ รู้คล่อง ใช้......................อย่าค้อนว่าหยาม ๏ ยามหัด ยัดห้าม เร่า ....................จะรู้เท่าหลักแง้ม ผันป่วน ผวนปัน แต้ม .....................สื่อด้วยมิตรกัน  (อิ อิ) ข้อบัญญัติในการเขียน โคลงสามสุภาพ โคลงสามสุภาพบทหนึ่งจะมี ๔ วรรค วรรคหนึ่ง วรรคสอง และวรรคสามจะมีจํานวนคำวรรคละ ๕ คำ ในวรรคสี่ จะมีจำนวนคำ ๔ คำ ซึ่งรวมทั้งหมด ๔ วรรคจะมีจำนวนคำรวมทั้งสิ้น ๑๙ คำ และในวรรคสุดท้ายสามารถที่จะใส่คำสร้อยได้เพิ่มขึ้นอีก ๒ คำ       จำนวนพยางค์ต้องมีตามหน่วยที่ได้เขียนไว้ในแผนผัง ถ้าหากเป็นพยางค์ลักษณะของลหุอาจจะมีได้มากเกินกว่าที่แผนผังได้กำหนดไว้ก็ได้ แต่จะต้องไม่ยาวจนมีความรู้สึกว่าเยิ่นเย้อจนทําให้อ่านไห้ถูกทํานองและจังหวะไม่ได้       การสัมผัสของบทกลอน คำที่ ๕ วรรคหนึ่ง จะต้องสัมผัสกับคำที่ ๑ หรือคำที่ ๒ หรือคำที่ ๒ ของวรรคสอง จากแผนผังจะเห็นว่ารูปแบบการสัมผัส ซึ่งสามารถเลือกสัมผัสคำใดคำหนึ่งจากที่กล่าวมา นอกจากนี้คำสุดท้ายวรรคสอง จะต้องสัมผัสกับคำที่ ๕ วรรคสามด้วย หากเป็นการแต่งเพื่อเข้าลิลิต จะต้องให้คำสุดท้ายของบทสัมผัสกับคำที่ ๑ คำที่ ๒ หรือ คำที่ ๓ ในวรรคหนึ่ง ของบทต่อๆ ไปในทุกบท จะต้องมีวรรณยุกต์เอก ๓ ตำแหน่ง และวรรณยุกต์โท ๓ ตำแหน่ง ตามแบบในแผนผัง ถ้าหากคำที่ ๕ ของวรรคหนึ่ง ส่งสัมผัสโดยใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์เอก หรือวรรณยุกต์โท คำที่รับสัมผัสในวรรคสอง จะต้องมีรูปวรรณยุกต์เอก หรือวรรณยุกต์โทตามไปด้วย ดังตัวอย่าง ๑ ซื่อสัตย์วิรัตชั่ว บมั่วพาลพวกร้าย ฯลฯ (ส่งเอกรับเอก) ๒ บ่มบุญบังบาปทั้ง ยับยั้งการกล่าวถ้อย ฯลฯ (ส่งโทรับโท) คําตายห้ามนํามาใช้เป็นคำสุดท้ายของบท (ปล.แต่ใช้แทนเอกได้หรือไม่ มี่ไม่ทราบค่ะ พี่ท่านใดรู้ กรุณาชี้แนะด้วยค่ะ ขอขอบคุณ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ) การแต่งคำประพันธ์โคลงสามสุภาพ หากจบบทแล้วแต่เนื้อความยังไม่สุดกระแส สามารถเติมคำสร้อยในท้ายวรรคสี่ได้อีก ๒ คำ ข้อมูลความรู้จาก e-learning วิชาภาษาไทย แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 53 15:22:01 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 11:47:48

ความคิดเห็นที่ 31 ลองด้วยภาพ “รอ” บ้างนะคะพี่ทุกคน โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง ราวเร่าเร้า.............รวมรอ ใจคอยคลอ...........ครุ่นคล้อย เพียรผลักพอ..........พลันเพิ่ม ยังซ้อนร้อย............ร่ายรอน หลอนย่ำย้ำ.............เยือนยล เจ็บทั่วกมล..............มุ่งไหม้ รอคอยคน...............เคยใคร่ พบเศร้าไห้..............หักหวง ปองล่วงร้อน............รวยริน พาจมจินต์...............เจ็บจ้อง มองความถวิล..........หว่างวุ่น ตรมสร้างคล้อง.........คร่ำครวญ    ...ญามี่ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 15:52:36

ความคิดเห็นที่ 32 ลองด้วยภาพ “รอ” บ้างนะคะพี่ทุกคน โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง ราวเร่าเร้า.............รวมรอ ใจคอยคลอ...........ครุ่นคล้อย เพียรผลักพอ..........พลันเพิ่ม ยังซ้อนร้อย............ร่ายรอน หลอนย่ำย้ำ.............เยือนยล เจ็บทั่วกมล..............มุ่งไหม้ รอคอยคน...............เคยใคร่ พบเศร้าไห้..............หักหวง ปองล่วงร้อน............รวยริน พาจมจินต์...............เจ็บจ้อง มองความถวิล..........หว่างวุ่น ตรมสร้างคล้อง.........คร่ำครวญ    ...ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง รอผ่านเศร้า..........หม่นหมอง ทุกข์หล่นนอง........เหม่อไหม้ หมดทางจอง.........มีมั่น รอด้วยใช้.............หมื่นหมอง รอเหว่ว้า...............ผ่านแผล รอมาแล...............เพื่อนพ้อง รอแยแส................คนคร่ำ เศร้าที่จ้อง.............ไม่มี   ....มิ้ว จากคุณ : มิ้วค่ะ (หนูมี่บ๊อง) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 16:03:43

ความคิดเห็นที่ 33 ~ เยอรมนีนี่นี้ . . . . . . น่ากลัว เพียงเริ่มเกมก็รัว . . . . . . รุกเร้า ฟรีคิกหว่างพันพัว . . . . . . พุ่งโลด มูลเล่อร์โฉบเช็ดเข้า . . . . . . ข่ายให้ฮือฮา - อาร์เจนติน่านั้น . . . . . . หนักใจ โคลเซ่ซ้ำอีกใบ . . . . . . บอบช้ำ มิว่าเจาะท่าไหน . . . . . . เหนียวแน่น เฟรดดริคโคลเซ่ซ้ำ . . . . . . สุดท้ายสี่-ศูนย์ พจน์รำพัน จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 17:15:01

ความคิดเห็นที่ 34 ~ ปาระกวัยทุ่มสู้ . . . . . . ศึกกระทิง หลายลูกยังได้ยิง . . . . . . หยอกบ้าง แย่งกันอย่างกะลิง . . . . . . ชิงลูก จนครึ่งหลังสลับข้าง . . . . . . เข่นแก้เกมกัน ~ โอ้สวรรค์ต่างได้โทษ . . . . . . ทำประตู แต่ต่างต้องอดสู . . . . . . อดไซร้ แลกกันอย่างน่าดู . . . . . . โดยตลอด จนช่วงท้ายกระทิงได้ . . . . . . ลูกซ้ำกระดอนเสา พจน์รำพัน จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 17:18:55

ความคิดเห็นที่ 35   ลองด้วยภาพ “รอ” บ้างนะคะพี่ทุกคน โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง ราวเร่าเร้า.............รวมรอ ใจคอยคลอ...........ครุ่นคล้อย เพียรผลักพอ..........พลันเพิ่ม ยังซ้อนร้อย............ร่ายรอน หลอนย่ำย้ำ.............เยือนยล เจ็บทั่วกมล..............มุ่งไหม้ รอคอยคน...............เคยใคร่ พบเศร้าไห้..............หักหวง ปองล่วงร้อน............รวยริน พาจมจินต์...............เจ็บจ้อง มองความถวิล..........หว่างวุ่น ตรมสร้างคล้อง.........คร่ำครวญ    ...ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง รอผ่านเศร้า..........หม่นหมอง ทุกข์หล่นนอง........เหม่อไหม้ หมดทางจอง.........มีมั่น รอด้วยใช้.............หมื่นหมอง รอเหว่ว้า...............ผ่านแผล รอมาแล...............เพื่อนพ้อง รอแยแส................คนคร่ำ เศร้าที่จ้อง.............ไม่มี   ....มิ้ว ~โคลงห้าพัฒนา ด้วยกลบทโตเล่นหาง~ ใจร้อนวุ่น...............หวังรอ คิดเคียงคลอ............คู่ถ้อย หนึ่งใครหนอ.............นึกเอ่ย รอพร้อมร้อย............เรื่องรอน รอเจ็บร้อน...............เรียงราย รอแทบตาย..............ตื่นแล้ รอวุ่นวาย...............ไหวเหนื่อย รอสะอื้นแพ้............พรั่นเธอ   .....ปีศาจน้อยจอมซน จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 18:04:47

ความคิดเห็นที่ 36 กลบทกลอน นายโรงลืมกรับ เพียงดูภาพ ฉาบชื่น ลื่นเข้าอก ซึ้งบ่ตก รกเรื้อ เหนือเกินขัด บ้านในฝัน ขันขัง ชวนรั้งรัด มิอยากพลัด นัดมา พาเคลิ้มนัก น้ำล้อมรอบ ขอบป่า มาสนิท มุงชวนชิด พิศไหน ใจคิดหนัก นกการ้อง พ้องเพรียก เรียกมาพัก ให้ประจักษ์ กักไว้ ในฝันนะ! โคลงห้าพัฒนา ด้วยอักษรล้วน ฝันใฝ่เฝ้า.................ฝากฝัง เยือนยลยัง...............ยากยั้ง บ้านแบบบัง...............บทเบื่อ เคลิ้มคอยครั้ง............เคลื่อนคลำ จำจ่อจ้อง..................จับใจ คิดเคียงใคร...............เคลิบเคลิ้ม เปรียบปลื้มไป.............ปานปะ ท่องทั้งเทิ้ม.................ทั่วทาง โคลงสี่สุภาพ ด้วย กลบทก้านต่อดอก เหมือนพบเห็นบ้านหนึ่ง........นำจำ จิตเปี่ยมมนต์หมายคลำ........ใคร่ไล้ บ้านสวยดั่งสวรรค์ทำ............เทียบเปรียบ อยากเที่ยวเดินทั่วให้............เห่อนี้มลายพราย หลายคราใจตื่นเต้น..............ติดพิศ บ้านดั่งภาพเนรมิต................เหม่อเพ้อ ป่าน้ำกล่อมให้จิต.................จับสดับ จินต์เที่ยวราวกรายเก้อ...........ก่อเวิ้งครันฝัน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 18:12:27

ความคิดเห็นที่ 37 ลองด้วยภาพ “รอ” บ้างนะคะพี่ทุกคน โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง ราวเร่าเร้า.............รวมรอ ใจคอยคลอ...........ครุ่นคล้อย เพียรผลักพอ..........พลันเพิ่ม ยังซ้อนร้อย............ร่ายรอน หลอนย่ำย้ำ.............เยือนยล เจ็บทั่วกมล..............มุ่งไหม้ รอคอยคน...............เคยใคร่ พบเศร้าไห้..............หักหวง ปองล่วงร้อน............รวยริน พาจมจินต์...............เจ็บจ้อง มองความถวิล..........หว่างวุ่น ตรมสร้างคล้อง.........คร่ำครวญ    ...ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง รอผ่านเศร้า..........หม่นหมอง ทุกข์หล่นนอง........เหม่อไหม้ หมดทางจอง.........มีมั่น รอด้วยใช้.............หมื่นหมอง รอเหว่ว้า...............ผ่านแผล รอมาแล...............เพื่อนพ้อง รอแยแส................คนคร่ำ เศร้าที่จ้อง.............ไม่มี   ....มิ้ว ~โคลงห้าพัฒนา ด้วยกลบทโตเล่นหาง~ ใจร้อนวุ่น...............หวังรอ คิดเคียงคลอ............คู่ถ้อย หนึ่งใครหนอ.............นึกเอ่ย รอพร้อมร้อย............เรื่องรอน รอเจ็บร้อน...............เรียงราย รอแทบตาย..............ตื่นแล้ รอวุ่นวาย...............ไหวเหนื่อย รอสะอื้นแพ้............พรั่นเธอ   .....ปีศาจน้อยจอมซน โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทบุษบงแย้มผกา รอด้วยรัก..........เนานาน รอรำคาญ..........ยอดท้อ รอปลายบาน.......ใครคิด รอเศร้าพ้อ...........สุดใจ รอแล้วเร่า............แล้วหลอน รอทุกตอน...........ตระหนักช้ำ รอเจ็บสลอน.........รู้ ฤ รอเบื้องล้ำ............ผ่าวแผล   .....โหม่งฉ่าฉ่า จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 53 21:58:11

ความคิดเห็นที่ 38 ลองด้วยภาพ “รอ” บ้างนะคะพี่ทุกคน โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง ราวเร่าเร้า.............รวมรอ ใจคอยคลอ...........ครุ่นคล้อย เพียรผลักพอ..........พลันเพิ่ม ยังซ้อนร้อย............ร่ายรอน หลอนย่ำย้ำ.............เยือนยล เจ็บทั่วกมล..............มุ่งไหม้ รอคอยคน...............เคยใคร่ พบเศร้าไห้..............หักหวง ปองล่วงร้อน............รวยริน พาจมจินต์...............เจ็บจ้อง มองความถวิล..........หว่างวุ่น ตรมสร้างคล้อง.........คร่ำครวญ    ...ญามี่ โคลงห้าพัฒนาด้วย กลบทลิ้นตะกวดคะนอง รอผ่านเศร้า..........หม่นหมอง ทุกข์หล่นนอง........เหม่อไหม้ หมดทางจอง.........มีมั่น รอด้วยใช้.............หมื่นหมอง รอเหว่ว้า...............ผ่านแผล รอมาแล...............เพื่อนพ้อง รอแยแส................คนคร่ำ เศร้าที่จ้อง.............ไม่มี   ....มิ้ว ~โคลงห้าพัฒนา ด้วยกลบทโตเล่นหาง~ ใจร้อนวุ่น...............หวังรอ คิดเคียงคลอ............คู่ถ้อย หนึ่งใครหนอ.............นึกเอ่ย รอพร้อมร้อย............เรื่องรอน รอเจ็บร้อน...............เรียงราย รอแทบตาย..............ตื่นแล้ รอวุ่นวาย...............ไหวเหนื่อย รอสะอื้นแพ้............พรั่นเธอ   .....ปีศาจน้อยจอมซน โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทบุษบงแย้มผกา รอด้วยรัก..........เนานาน รอรำคาญ..........ยอดท้อ รอปลายบาน.......ใครคิด รอเศร้าพ้อ...........สุดใจ รอแล้วเร่า............แล้วหลอน รอทุกตอน...........ตระหนักช้ำ รอเจ็บสลอน.........รู้ ฤ รอเบื้องล้ำ............ผ่าวแผล   .....โหม่งฉ่าฉ่า โคลงห้าพัฒนาด้วยกลบทอักษรสลับ รอด้วยรัก..............ด้วยรอน นึกเจ็บนอน............เจ็บเน้อ ตรมทุกตอน...........ทุกข์ติด เพิ่มร้อนเพ้อ...........เร่าพาล รอโศกเร้า..............โศกรอ คอยเหนื่อยคลอ.......นึกค้าง ตนดังตอ................ดายต่อ ไข้มาข้าง................หมองขม   ....ฟองไฟ โอ๊ยๆๆ บรมยากส์ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 53 10:25:30

ความคิดเห็นที่ 39 มองฟ้ามืดคืนนี้ใจเหงาเหงา เหมือนคิดเฝ้าใครคนใจฉงน จากกันแล้วยังแว่วเจ็บกมล ฤ ต้องทนคนคล้อยให้ปวดใจ จากคุณ : มิ้วค่ะ (หนูมี่บ๊อง) เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 53 20:27:01

ความคิดเห็นที่ 40 หนึ่งนาทีที่รอช่างยาวนัก ฉันเหนื่อยหนักคอยเฝ้าจนเจ็บหมอง หนึ่งชั่วโมงที่ช้ำน้ำตานอง ไม่เคยจองต้องการสักนิดนึง ไยต้องพบให้เหงาให้ใจสั่น มองตะวันยิ่งเร่าคิดไม่ถึง มองจันทร์งามหรือจะงามรู้ซาบซึ้ง ยังรำพึงร้อนใจช้ำติดตาม ยังไม่หายไข้หรือจ๊ะน้องมี่ พี่ไม่เจอหลายวันเลย จากคุณ : Yu (y@mie) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 19:57:30

ความคิดเห็นที่ 41 ในทุกครั้ง...............ที่เจอ ต้องละเมอ............กับเศร้า ทุกครั้งเผลอ..........เจ็บเร่า ด้วยคอยเฝ้า..........รักราน จากกันแล้ว...........จากหวัง หากแต่ยัง..............อยากใกล้ แม้นเจ็บดัง.............ฝากขื่น ใจพร้อมให้..............อีกคราว จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 53 00:21:27

ความคิดเห็นที่ 42 บทนี้เป็นบทแรกที่มี่นึกสนุกอยากลองนำ กลบทกลอนบางบท มาแปลงเป็นโคลงกลบท  หากทำให้ผู้หนึ่งผู้ใด อ่านแล้วเกิด อาการไม่สบายในความรู้สึกทั้งกายใจ มี่ก็กราบขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ไม่ได้คิดจะเขียนให้สะท้านโลกานะคะ แค่คิดลองดู เท่านั้น และยังไม่สามารถบรรจุความจริงลงได้ครบทั้งหมด เป็นการลองหัดเขียนเล่ายาวๆด้วยโคลงค่ะ สัญญาจะพยายามปรับปรุงตัวเอง มีส่วนไหนไม่ถูกต้องแนะนำได้นะคะ ~คราช่วยน้ำท่วม~ โตเล่นหาง ๑.ภาคใต้จีนจ่อมแล้ว.........แลนอง น้ำท่วมดุจมีคลอง..............ควบบ้าน สวนนาทั่วเมืองมอง............เหมือนราบ เห็น บ่ ชัดยากคว้าน...........คืบค้นต้นปลาย หลายทิศท่วมลึกเข้า..........ขอบถนน ชั่วครู่ลามแปรวน...............หว่างล้น แล้วหาย บ่ เจอตน.............ตรงแหล่ง ถนนถูกน้ำนองท้น............ทั่วแล้วลับลา กลบทงูกระหวัดหาง ครานั้นคน บ่ รู้.................อันตราย รู้ข่าวก็จมวาย..................วอดแล้ว ผู้คนวิ่งหนีตะกาย.............เกาะเหนี่ยว ทั่วนา อลหม่านอยู่ไม่แคล้ว.........คลาดพ้นน้ำไหล พัดคนไหลติดรั้ว...............อนาถใจ คลื่นซัดผู้คนไหว..............วูบล้อม รายทางพบคนใน..............หลุมบ่อ บ้างติดโคลนลอยพร้อม......คลื่นน้ำลงคลอง นกกางปีก แบบที่๑ สองใจสองจิตคว้าง............งงงัน ใจหนึ่งเสี่ยงหนึ่งหัน............เลี่ยงลี้ รอยวายวุ่นเกิดผัน..............เกิดถ่วง คิดยิ่งคิดย่อมชี้.................ช่วยเอื้อช่วยเข็ญ เห็นแบกลูกแบกทั้ง.............สิ่งของ เขาลื่นล้มลื่นมอง...............เมื่อยล้น รีบคิดรีบประคอง...............เคียงช่วย เอาเด็กนั่งลังด้น.................ร่วมดั้นขึ้นเขา อักษรล้วนแบบ ๒ เราเดินต่อเริ่มร้อน............รุ่มหลอน ปีนป่ายเร่งดงดอน............ด่วนด้วย หวังทันช่วยจวบจร............จากโศก ถึงที่แทบมอดม้วย...........เมื่อเศร้าเรียงรอ พอส่งคนเกาะใกล้..............กรายเขา คลื่นซัดซ้ำรุกเรา...............ร่วงแล้ ว่ายขึ้นฝั่งพอเพลา..............พลันพบ หญิงหนึ่งนั่งท้อแท้..............ทุกข์ไห้โหยหวน กลบทนาคเกี่ยวกระหวัด เธอครวญถึงลูกนั้น.............ห่างหาย หายห่างไม่เห็นกาย............อีกแล้ว แล้วอีกไม่นานดาย.............ดั่งหยุด หลุดเอย หยุดดั่งคราคลาดแคล้ว........บ่ ต้องทุกข์ทน ทนทุกข์หายด้วยว่า..............พบเห็น เห็นพบลูกจิตเย็น.................สงบได้ ได้สงบสุขตามเป็น...............อีกหนึ่ง พึงแล หนึ่งอีกอย่างคนให้...............สิ่งพร้อมหุงกิน กลบทเจ้าเซนเต้นต้ำบุด ถิ่นนี้ถี่เหนื่อยถ้อง...........น้ำถม ปีหนึ่งปรับนับปม.............หน่ายป้อง ขื่นกรายข่ายกลัดขม.......เกลื่อนเขต ติดยอกตามยามต้อง.......เยี่ยมเต้ายามตรม ขมยังขังอยู่ไข้...............ยามขัด มองเร่าเมารัดมัด............เรื่อไหม้ โหยพักหักพลันหัด..........พัดห่าง วางจัดวัดเจนไว้.............เจ็บเว้นจำไหว เมขลาโยนแก้ว ไปบ้านยายหนึ่งนั้น.........บ้านลับ บ้านลับหมดทางกลับ.......สู่พื้น สู่พื้น บ่ พ้นนับ...............นานยิ่ง นานยิ่งพบยายสะอื้น.......หลบเข้าเหย้าโพรง เหย้าโพรงอยู่ค่อนข้าง.......ลับลึก ลับลึกถึงเมื่อดึก...............มากแล้ มากแล้ต่างคนนึก.............หวนกลับ หวนกลับจึงเห็นแท้...........ท่านเศร้าอยู่ใน สิหติกำกาม ปลอบไปไกลก่อนรู้..........เหตุผล ยายนิ่งติงว่าคน...............ช่วยช้า ญาติหายป่ายปีนปน.........เพรียกพร่ำ กว่าพบสบหลานล้า..........อยู่ข้างในตอ รอชากว่าแพทย์ได้...........รักษา แล้วนัดผลัดวันมา.............อีกครั้ง ยายกลับจับหลานพา.........มาเยี่ยม จึงเลี่ยงเคียงอยู่รั้ง............จรดเช้าอีกวัน พวงแก้วกุดั่น วันกลับยากกลับแท้...........หนอเรา มองกลับ บ่ กลับเหลา.........วุ่นไว้ ทั้งชราเด็กกลับเหมา...........กลับหน่วง กลับเพราะกิจหลักให้..........กลับด้วยจำเป็น ขากลับเข็ญกลับล้อม..........เจ็บเข็ญ หนาวกลับสั่นกลับเย็น.........สลับกล้ำ กลับทรุดกลับร้อนเห็น........ทางยาก ฝนหล่นกลับพาย้ำ.............กลับไข้เจ็บคอ ครอบจักรวาฬ ถึงหอไข้ขึ้นยาก.................คาดถึง ผ้าแนบยังรำพึง..................ขาดผ้า กว่าหลับสนิทใจคะนึง..........เหนื่อยกว่า วายวุ่นและอ่อนล้า...............พร่ำเพ้อกระวนกระวาย กายร้อนด้วยพิษไข้...............รุมกาย ไข้พุ่งพาเดียวดาย.................จับไข้ เมื่อยตัวสั่นแทบตาย..............พาเมื่อย หนาวสั่นหลายวันใช้...............ห่มผ้ายังหนาว แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 53 14:58:11 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 53 11:54:47