โต้ว ร้านน้ำชากาแฟ (ตอนที่สี่)
|
|
โต้ว ร้านน้ำชากาแฟ ตอนที่ 4
หลังจากโกยีตัดนิ้วก้อยหนึ่งข้อข้างซ้ายไปไม่นาน
ก็เลิกถูกถอดถอนจากการเป็นกรรมการบริหารของครอบครัว
ให้ทำหน้าที่ดูแลแต่การทำงานและลูกน้องทั่วไป
ห้ามยุ่งเกี่ยวกับการเงินของครอบครัว
เว้นแต่ได้รับมอบหมายเป็นครั้งคราว
เพราะพี่น้องหวาดกลัวต่อการใช้เงินที่ผ่านมา
แต่งานบริหารหลักก็มอบหมายให้โกต๋า (คนที่สาม)
อดีตนักศึกษารีไทร์ปีสาม คณะวิศวกรรมศาสตร์
จากมหาวิทยาลัยมหิดลอดุลยาธิเบศร์ กรมหลวงสงขลานครินทร์ (มอ.)
ภายใต้การบริหารงานของโกต๋า
กิจการก็เริ่มเจิรญรุ่งเรืองขึ้นและเป็นระบบการทำงาน
เพราะมีการใช้ทักษะความรู้ที่ผ่านมาและการดัดแปลงปรับปรุง
มีการแบ่งแยกภาระงาน
และการทำงานของกลุ่มลูกน้องชัดเจน
มีรถยนต์กะบะรับส่งให้มาทำงานในเวลาที่กำหนด
พร้อมจัดหาที่พักให้คนงานในบริเวณเดียวกัน/อาคารเดียวกัน
แยกห้องเป็นชายและหญิงในอาคารเดียวกัน
เพื่อความสะดวกในการควบคุมดูแล
มีรอบพักกลางวันหมุนเวียนกันของคนงาน
ทำให้กิจการมีรายรับเพิ่มขึ้นมาก
โดยต้นทุนก็เพิ่มขึ้นเป็นสัดส่วนกัน
แม้ว่าต้นทุนเพิ่มแต่ขวัญและกำลังใจคนงานก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
มีผลต่อเนื่องระยะยาวถึงต้นทุนรวมลดลงโดยระยะยาว
เพราะลูกจ้างเริ่มรักองค์กรและช่วยกันควบคุมกันเอง
ทำให้ การใช้ของแบบทิ้งแบบขว้างของคนงานลดลง
การแฮปเงินของลูกค้าใส่กระเป๋าตนเอง
หรือบอกผ่านราคาแล้วไปบอกราคาจริงกับเจ้าของ
เงินทอนส่วนเกินก็ใส่กระเป๋าตนเองทำนองนั้น
โกต๋าบริหารงานแบบนักเลงโบราณ
คือ เลิกงานถ้านึกอยากเลี้ยงคนงาน
ก็พาไปเลี้ยงดูตามร้านอาหารทั่วไปที่ชาวบ้านใช้กัน
พร้อมกับการให้สั่งอาหารสุราได้ไม่อั้น
และร่วมกันนั่งกินและพูดคุยกันคนงาน
จนกระทั่งคนงานพอใจจะเลิกการเลี้ยงดู
บางครั้งปาเข้าไปตีสองตีสามก็ตามแต่
แต่พอถึงเวลาเข้าทำงานตอนเช้าแล้ว
ร้านแห่งนี้หกโมงเช้าพร้อมเปิดดำเนินการแล้ว
แกก็จะไปปลุกคนงานที่ต้องไปเข้าทำงานกะเช้า
โดยไปปลุกด้วยตนเองก่อนเวลาทำงาน
ไม่น้อยกว่าสามสิบนาที หรือก่อนเวลาตีห้าสามสิบนาที
ถ้าใครยังไม่ลุกขึ้นมาพร้อมไปอาบน้ำแต่งตัวทำงาน
แกก็จะสาดด้วยน้ำหนึ่งถังใส่คนที่กำลังนอนอยู่บนเตียง
ให้เปียกโชกและจะได้รีบตื่นไปทำงานพร้อมกัน
เป็นที่หัวเราะชอบใจกันของเพื่อนคนงานที่นอนที่เดียวกัน
การทำอย่างนี้หลายครั้ง ๆ เข้า
ทำให้พฤติกรรมของคนงานเริ่มเปลี่ยนแปลง
ต้องรับผิดชอบเวลาทำงานและเวลาดื่มกินของตนเอง
เพราะรู้แล้วว่า ถึงเวลาทำงานต้องพร้อมจะทำงาน
ต้องปรับปรุงตนเองและรู้สภาพการดื่มกินตนเอง
หรือรู้จักบันยะบันยังในการดื่มสุราหรือการนอนตื่นสาย
เพราะเจ้านายทำตนเป็นตัวอย่างเช่นกัน
ในการเที่ยวกลางคืนหรือดื่มกินดึก ๆ ดื่น ๆ
แต่ก็เข้าทำงานเช้าได้เหมือนกับที่ผ่านมา
ไม่มีอะไรแตกต่างในการท่องเที่ยวกลางคืนที่ผ่านมา
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 53 13:59:11
| จากคุณ |
:
ravio   
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ก.ค. 53 10:24:37
|
|
|
| 
