ความคิดเห็นที่ 1 ***มาอ่านต่อกันค่ะ แสงแดดร้อนแรงยามสายส่องเข้ามาแยงตาคนที่นอนคุดคู้อยู่บนโซฟาเบรดตัวใหญ่ สาวโรดในชุดกางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้นลายคิตตี้สีชมพูหวานแหว๋วที่เจ้าของห้องเอื้อเฟื้อให้ ขยับตัวเกลือกกลิ้งกับที่นอนอยู่นานกว่าจะยอมลืมตาขึ้นมา ยกมือขึ้นบังแสงจ้าพลางหยีตาหลบแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาปะทะจมูกโด่งจนพยาธิในท้องเริ่มปั่นป่วน เสียงกุกกักในห้องเตรียมอาหารเรียกให้คนที่ท้องร้องโครกครากเดินรี่เข้าไปหาในทันที “ว้าว...เบคอนทอด หอมจังเลยอ่ะเจ้หม่อม” “ตื่นแล้วหรือย่ะ นึกว่าจะจะนอนกินบ้านกินเมืองเสียอีก มากินเร็วเสร็จพอดีเลย” “โอ้โห...น่ากินจังเลย” ร่างสูงปราดเปรียวถลาเอาไปหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่แทนคำขอบใจที่ไม่ได้พูดออกมา ทำเอาคนถูกหอมถึงกับขนลุกเกรียวจั๊กกะจี้ หัวเราะคิกคักชอบใจ “ว้าย...ฉันจั๊กกะจี้ไปหมดแล้ว เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง แถมเหม็นขี้ฟันอีกต่างหาก แต่จะว่าไปหล่อนนี่ขี้อ้อนเหมือนกันนะ แต่แหม...ถ้าเป็นหนุ่มๆมาทำแบบนี้กับฉันล่ะก็ คงเล่นเอาเคลิ้มไปเลย มะ มากินได้แล้ว” เสียงชายหนุ่มหัวใจสาวเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี รู้สึกเอ็นดูคนขี้อ้อนตรงหน้าราวกับว่ารู้จักกันมานาน สายตาวาวระริกไหวของหญิงสาวที่มองกลับมาดูสดใสทำให้คนใกล้พลอยรู้สึกดีตามไปด้วย “วันนี้เจ้หม่อมจะพาไปพัทยาจริงๆเหรอ” “ใช่...จะได้หาอะไรทำแก้เบื่อไง มานอนมากินบ้านฉันตั้งนานแล้ว ไม่คิดกตัญญูเป็นลูกชวนป่วยบ้างหรือไงย่ะหล่อน” “โห...เจ็บอ่ะ หาว่าเราเนรคุณอีกแหละ” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องพูดมากกินเข้าไป จะได้ออกไปกันสักที” หลังอาหารเช้าพักใหญ่ ร่างสูงในมาดแมนสุดๆเดินออกจากลิฟต์มาพร้อมหญิงสาวหน้าตาสวยเก๋สูงยาวขาวหมวยในชุดเสื้อกางเกงรัดรูปที่เพิ่งได้มาใหม่ ทำเอาคนที่ยืนอออยู่หน้าลิฟต์ โดยเฉพาะหนุ่มแก่คราวพ่อถึงกับหันหลังขวับมองตามมาตาแทบถลน ผมดำสลวยยาวถึงกลางหลังสะบัดพลิ้วต้านลมที่พัดเข้ามาละวงหน้ารูปไข่ ทำให้ยิ่งดูเอ๊กซ์เข้าไปใหญ่ เอื๊อก...ทำเอาใครหลายคนลอบกลืนน้ำลายเสียงดังเลยทีเดียว ภาพชายไม่จริงหญิงแท้ที่เดินเคียงคู่กันมาดูน่าอิจฉาในความสวยความหล่อเสียจริงๆ แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังมีที่มาอย่างไรบ้าง พอเห็นสายตาแปลกๆของผู้อยู่ร่วมแมนชั่นเข้าเท่านั้น แววตาสาวจอมซนก็เปล่งประกายระยับ คว้าแขนชายหนุ่มหมับแกล้งทำเป็นควงแขนชายหนุ่มในทันที เล่นเอาคนถูกเกาะแขนเกือบอุทานแต๋วแตกออกมา ดีที่ว่าตั้งสติพุทธโธ ธัมโม สังโฆได้ทันเสียก่อน แต่ก็อดที่หันมาจิกตาใส่ไม่ได้ นึกในใจว่าขึ้นรถได้เมื่อไหร่แม่จะโป๊ะกระโหลกสักที “เฮ้ย...อะไร ยัยโรด ตกใจหมดเลย เล่นบ้าๆนะเรา ปล่อยมือได้แล้ว” “แหม...กำลังได้อารมณ์เลยอ่ะเจ้...หม่อม” “เบาๆหน่อยซิย่ะ เดี๋ยวก็ได้ยินกันหมดทั้งบางพอดี” บทสนทนาโต้ตอบของสองหนุ่มสาวที่ก้าวเข้าไปในนั่งในรถยนต์คันหรูยังคงดำเนินต่อไป โดยไม่มีทีท่าจะหยุดลงง่ายๆเพราะสาวเจ้าไม่ยอม ทำให้ชายหนุ่มมาดแกล้งแมนอดที่จะกัดกลับมาตามความเคยชินไม่ได้เช่นกัน “แหมเจ้...ทำเป็นแคร์สื่อ ทองแท้ทำไมต้องกลัวไฟด้วยล่ะ” “ย่ะ ใครจะกล้าเหมือนหล่อนล่ะย่ะ ที่อยู่ดีๆก็มากระโดดกอดผู้ชายกลางวันแสกๆ อีกอย่างตอนนี้ทองแท้แพงมาก ถึงได้มีแต่พวกทองเหลืองเกลื่อนเมืองเหมือนเราๆนี่ไง อิ อิ” “ไหน...ผู้ชาย” “นี่...เดี๋ยวแม่ตบให้สมองหายเสื่อม อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะจะบอกให้ ถ้าเป็นหนุ่มๆจะไม่ว่าสักคำ คิกๆ” เสียงเข้มพูดขึ้นจมูกคล้ายจะรำคาญคนพูดมาก แต่ประโยคลงท้ายที่นึกขึ้นมาได้ตามสัญชาตญานกลับทำให้คนพูดนั่งอมยิ้มแก้มแดงเรื่อขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทำเอาคนที่หัวไวช่างสังเกตหัวเราะร่อนออกมา “ฮ่า ฮ่า แหม...ทำเป็นมาว่าเค้า มานี่เดี๋ยวจะเล่นลิ้นให้ดู นี่ไง นี่ไง” “หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยโรด เดี๋ยวได้ลงข้างทางกันมั่งล่ะ ว้าย...ว้าย” เสียงวี๊ดว๊ายของชายหนุ่มไม่แท้ดังขึ้นเป็นระยะไปตลอดทาง เมื่อถูกคนข้างๆคอยแกล้งอยู่เกือบตลอดเวลา แถมยังชวนคุยไม่หยุดปาก ระยะทางที่เคยต้องใช้เวลาขับรถคนเดียวอย่างเบื่อหน่าย แต่มาครั้งนี้กลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด หน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาเหลือบตามองหน้าหมวยสวยเก๋อย่างสนใจ นึกอิจฉาในความสดใสของคนสมองเสื่อมอยู่เป็นนาน “ดีเหมือนกันนะ ที่จำอะไรไม่ได้ จะได้ไม่ต้องคิดมากให้เป็นทุกข์” “อย่างเจ้หม่อมเนี่ยนะทุกข์ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ทั้งรวยทั้งหล่อ โคตรจะพร้อมไปหมด สุขสุดๆไปเลยล่ะไม่ว่า” “หล่อนคิดอย่างงั้นจริงๆหรือโรด ยัยโง่เอ้ย” “อีกแหละ ปากจัดอ่ะ นี่เรียกว่าชมใช่มั๊ยเจ้...ทำไมอ่ะ หรือว่าไม่จริง” “เค้าเรียกว่าด่า ไม่ใช่ชม ยัยซื่อบื้อ” “รู้แล้วป้า...ขี้บ่นชะมัด” “กรี๊ด...รับไม่ได้ มาเรียกฉันว่าป้า นังโรด” ***มีต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 53 20:58:08 จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 09:44:10

ความคิดเห็นที่ 2 ***มาอ่านต่อกันค่ะ เสียงกรี๊ดสนั่นลั่นรถจนคนที่หันไปมองข้างทางถึงกับต้องยกมือขึ้นอุดหู หันมามองคนหน้าหล่อเกลี้ยงเกลาที่กำลังอ้าปากด่าไม่ยอมหยุด แต่ว่าไม่ได้ยินเสียงจึงจงใจแกล้งส่งยิ้มหวานกวนประสาทกลับไป ซึ่งก็ได้ผลทำเอาชายหนุ่มไม่แท้ถึงกับดิ้นเร่าๆที่ถูกยั่วโมโหอยู่ชั่วอึดใจใหญ่ จึงค่อยหยุดด่าไปเอง คนที่นั่งยิ้มหวานให้จึงได้ลดมือลงจากหู “เหนื่อยมั๊ยเจ้หม่อม...ด่าเก่งอย่างนี้ ระวังนะหน้าจะเหี่ยวหมดสวยพอดี ว่าแต่เมื่อกี้เจ้ด่าอะไรอ่ะ ไม่ได้ยิน” “นังโรด...เดี๋ยวเถอะ”  คนอารมณ์ค้าง ไม่พูดเปล่ายังเอื้อมมือมาหยิกเข้าให้ที่เอว ทำเอาคนถูกหยิกร้องลั่นรถหน้าเหยเกไปเลย “โอ๊ย...จะ...เจ็บนะเจ้...อู๊ย” “สมน้ำหน้า ที่หลังอย่ามาแหย่ฉันอีกนะ อ้าว...จะถึงแล้วนี่ นั่นไง อพาทเม้นท์ของปอย” “ไหน ไหนเจ้...ประตูรั้วสีขาวๆนั่นนะเหรอ”  คนถูกถามไม่ตอบแต่กลับเลี้ยวรถเข้าไปจอดแทน ก่อนจะเปิดประตูออกไปยืนบิดขี้เกียจ ตามด้วยร่างสูงปราดเปรียวของโรดที่เปิดประตูตามมา “ไป...ขึ้นไปข้างบน เดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จัก ที่นี่อยู่กันสี่คน มีหมิว ปอย ตุ้ม ละก็หวาน เมื่อก่อนแต่ละคนจะไปๆกลับๆกรุงเทพพัทยา เพิ่งมาอยู่ถาวรเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง” “ไมอ่ะเจ้...ไม่เห็นเข้าใจเลย” “ขึ้นไปกันก่อน เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง” ร่างสูงระหงพร้อมด้วยชายหนุ่มมาดแกล้งแกล้งเดินออกจากลิฟต์มาหยุดที่หน้าห้องพักขนาดใหญ่ ทันทีที่กดออดเสียงประตูก็เปิดออกในอึดใจต่อมา “อ้าว...มากันแล้วเหรอ หวัดดีค่ะเจ้หม่อม แล้วนั่น...” “ไหว้พระเถอะแม่คู๊ณ...นี่โรด ที่เคยเล่าให้ฟังไง แล้วคนนี้...ตุ้ม รู้จักกันเอาไว้” “หวัดดีจ้าตุ้ม แหม...หน้าสวยจัง”  ทักจบก็ยิ้มให้เพื่อนคนใหม่ในทันที ทำเอาคนถูกชมซึ่งๆหน้าฉีกยิ้มแก้มแทบปลิ ก็แหม...นานๆจะมีสักครั้งที่จะมีคนหลงมาชม “อ้า...ขอบใจที่ชม เธอก็ดูดีนะ” “ว้าย...โรด ใช่มั๊ยเนี่ย วันก่อนหน้าตาดูไม่ได้เลย มาวันนี้เริดนะย่ะหล่อน หลบไปนังตุ้ม...แหม...ทำเป็นกระแดะไปบอกเค้าว่าแค่ดูดี อย่างนี้เขาเรียกว่าสวยเดิ้นย่ะ มา มา มานั่งข้างหวานนี่ นี่ไปแอบทำสวยมาจากที่ไหนเหรอ คนอะไรผีช่างปั้น...” “พ่อแม่เค้าปั้นย่ะนังหวาน ผีเผลอ ที่ไหนกัน นั่นปากหรือเปล่าที่พูดออกมา” เสียงหมิวขัดคอทันควัน ทำเอาคนที่นั่งหันหลังให้หัวเราะคิก ขณะที่คนถูกพาดพิงหันมาจิกตาใส่ เหมือนกับจะบอกเป็นนัยๆว่าฝากไว้ก่อน แต่ไม่ทันที่คนถูกถามจะตอบอะไร เจ้หม่อมก็พูดแนะนำสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักราวกับตุ๊กตา ที่เดินมายกมือไหว้อย่างชดช้อยดูเป็นธรรมชาติราวกับว่าเป็นสาวจริงๆ ทำเอาสาวแท้ถึงกับตะลึงอึ้งทึ่งในความสวยและกิริยาเรียบร้อยน่ารักไปเลย “นี่ปอย...แล้วนั่นโรด เจ้ฝากดูแม่นี่ด้วยนะปอย ดูมันเพี้ยนๆชอบกล ทุกคนด้วยนะ ฝากแม่นี่ด้วย” “หวัดดีค่ะ ปอยขอเรียกว่าพี่โรดละกันนะคะ ดูพี่จะแก่กว่าปอยนะคะ” “จ๊ะ จ๊ะ ยังไงก็ได้ จะพี่จะป้า ได้หมดเลยจ๊ะ โห...ทำไมปอยสวยหวานน่ารักอย่างงี้อ่ะ เห็นแล้วอิจฉา” คนนั่งอึ้งพูดออกมาในที่สุด หลังจากจ้องหน้าสาวเทียมที่สวยเป็นธรรมชาติอยู่นาน ก่อนจะชมออกมาจากใจจริง ทำให้พวกพ้องร่วมอุดมการณ์กรี๊ดกร๊าดหัวเราะชอบใจ “แรกๆก็งี้แหละ ตอนหวานมาใหม่ๆ อุ๊ย...ใครๆก็ดูสวยไปหมด อยู่นานๆไป เดี๋ยวก็หมดสวยไปเอง ยกเว้นหวานคนเดียว คิก คิก” “ว่าแล้วนังหวาน แหม...เอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่นอยู่เรื่อย อย่าไปฟังมันนะโรด อย่างเธอนะระดับห้าดาวจ่อ....” “หะ...ห้าดาวอะไร...”   หน้าสวยเก๋ของไลลา หรือโรดชักสีหน้างงสุดๆ เมื่อเจอศัพท์แสงเฉพาะของสาวเทียมเข้าไป “ไม่มีอะไรสำคัญหรอกจ๊ะ เราแค่แบ่งเกรดความสวยกันเล่นๆน่ะ ระดับสามดาวขึ้นนี่ เรียกว่าสวยแล้ว แต่ถ้าสี่ดาว เค้าเรียกว่าโคตรสวย แต่ถ้าห้าดาวนี่เค้าเรียกว่าโค-ตะ-ระแห่งความสวย” “และไอ้ที่ห้าดาวจ่อ...นี่ล่ะ” “อ๋อ...หมายถึงสวยแบบเป็นธรรมชาติเหมือนสาวแท้ๆ อาจจะไม่จำเป็นต้องสวยมากก็ได้ ตอนนี้เท่าที่เห็นก็มีแค่ปอย แล้วก็...เธอ” สาวหมิวที่นั่งฟังทำตาปริบๆช่วยอธิบายเพิ่มเติม คนที่นั่งเอ๋อจึงถึงบางอ้อในที่สุด หลังจากเมาส์กันพอหอมปากหอมคอ และฝากฝังพรรคพวกจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว แจ็คกี้จึงได้ปลีกตัวออกมา  ปล่อยให้สาวแท้ได้ปรับตัวให้เคยคุ้นกับบ้านใหม่ต่อไป และไม่วายหันมากำชับสาวปอยเรื่องงานใหญ่ที่จะมีขึ้นในอีกสองวัน “มีอะไรโทรมานะโรด เดี๋ยวฉันจะกลับเลย ทุกคนเจ้ไปก่อนนะ อีกสองวันเจอกันในงานใหญ่ อ้อ...ปอย อย่าลืมนะวันงานต้องเพอร์เฟคที่สุดนะ โอเค” “ค่ะเจ้หม่อม ไม่ต้องห่วงค่ะ” ***มีต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 53 21:02:06 จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 09:47:14

ความคิดเห็นที่ 3 ***มาอ่านต่อกันค่ะ ร่างสูงของหัวหน้าแก็งแจ็คเกอลีนแองเจิ้นเดินหายออกนอกประตูไป ทิ้งให้สาวแท้มองตามไปจนลับตา อดที่จะใจหายไม่ได้เลย ความเคยคุ้นที่อยู่ร่วมกันมาเดือนกว่าทำให้เกิดความผูกพันที่มากกว่าธรรมดาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่ามีพี่สาวหรือญาติสนิทเพิ่มขึ้นมาอีกคนหนึ่ง ทั้งที่ในชีวิตจริงหญิงสาวไม่เคยมีใครเลยหรือแม้แต่แม่ด้วยซ้ำไป และแล้วชีวิตใหม่ในคราบสาวประเภทสองก็เริ่มต้นขึ้นนับแต่วันนั้นเป็นต้นมา ภายใต้การดูแลของเหล่าพี่เลี้ยงจำเป็นที่ไม่เหมือนใคร ที่ต่างพากันทยอยสอนเคล็บลับและไม่ลับความงาม รวมถึงกลเม็ดเด็ดพรายต่างๆให้คนที่เขาหรือเธอเข้าใจกันไปเองว่าเป็นพวกเดียวกัน พอนานวันเข้าคนที่ไม่เคยสนใจที่จะดูแลเอาใจใส่ตัวเองเลย จึงค่อยๆซับซับนิสัยรักสวยรักงามไปในที่สุด “มะขามเปียกนี่เค้าไม่ได้เอาไว้กิน เค้าเอาไว้หมักผิว รู้หรือเปล่า นี่...มานั่งนี่ซิ เดี๋ยวหมิวจะทำให้ดู” พูดพลางควักน้ำมะขามผสมน้ำนมในกระปุกกลมๆที่แช่เอาไว้ในตู้เย็นออกมาทาที่แขนของสาวหน้าหมวย ปากก็อธิบายขั้นตอนไม่หยุด พร้อมกับนวดไปด้วย ซึ่งแค่นั้นคนหัวไวก็พอจะเข้าใจได้ไม่ยาก “สูตรนี้แม่ของหมิวเขาแนะนำมา หมิวเลยเอามาบอกพวกเราอีกที” หวานพูดสมทบขึ้น พลางหย่อนก้นลงนั่งข้างๆเพื่อนสนิท แหงนหน้ามองเพื่อนใหม่อย่างสนใจ ก่อนจะถามขึ้นด้วยความสงสัย เล่นเอาคนถูกถามถึงกับสะอึกไม่รู้จะตอบกลับไปอย่างไรดี “โรดกินยายี่ห้ออะไร หรือว่าฉีดล่ะ ทำไมถึงผิวดี๊ดี เนียนใสถึงขนาดนี้’ “ย่ะ...ยาอะไรเหรอ ก็กินผักผลไม้ กินแบบที่คนอื่นเค้ากินอ่ะ ไม่รู้เหมือนกัน” คำตอบตะกุกตะกักแบบไม่ค่อยแน่ใจเท่าใดนัก แถมตอบไม่ตรงจุดทำเอาคนถามถึงกับขมวดคิ้ว ดีที่ว่าสาวหน้าหวานที่เพิ่งเดินเข้ามาชิงพูดแก้ให้เสียก่อน “อย่าเพิ่งไปถามพี่เค้าเลย เห็นเจ้หม่อมบอกว่าพี่เค้าสมองเสื่อม อาจจะยังจำอะไรไม่ค่อยได้มั้ง ใช่หรือเปล่าคะ” “โอ้...สวรรค์โปรด แม่นางฟ้าของโรด มาช่วยทันพอดี” คนถูกซักเริ่มใจไม่ดี นึกว่าจะไปไม่รอดเสียแล้วงานนี้ แต่ยังดีที่มีตัวช่วย รีบพยักหน้าหงึกๆจนหัวแทบหลุด “ใช่จ๊ะ จำไม่ได้แล้วอ่ะ ว่าเมื่อก่อนเคยทำอะไรมามั่ง” “เออ...ลืมไป ว่าแต่จำได้เมื่อไหร่ บอกกันมั่งนะ จะได้ไปหามากินมั่ง อิจฉาผิวสวยๆนะ” “จ้า...” ในที่สุดสาวแท้ก็รอดตัวไปได้แบบเหงื่อตก แอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาเหมือนทุกๆคนจะเข้าใจดีว่า ถึงจะถามอะไรไปสาวหน้าหมวยเพื่อนใหม่ก็ไม่เคยตอบได้สักที จึงเลิกติดใจที่จะถามอะไรอีก ว่าแต่จะให้คนสวยตอบเข้าได้อย่างไร ในเมื่อเธอเองไม่ใช่สาวประเภทสองจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกนี้มาก่อนเลย เรื่องลึกๆแบบนี้ในชีวิตก็เพิ่งจะเคยเจอ ได้แต่หวังว่าอีกไม่นานเธอก็จะรู้จักชีวิตของเพื่อนพ้องมากขึ้น ภายในสองสามวันที่ใช้ชีวิตร่วมกับสี่สาวทำให้ไลลา รู้ซึ้งถึงคำว่ามิตรภาพและน้ำใจที่ได้รับมาจากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ถึงแม้ว่าจะดูเหมือนมีความขัดแย้งอิจริษยากันบ้าง แต่ความจริงแล้วไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นเลย ทั้งสี่สาวต่างปองดองรักใคร่กันราวกับเป็นพี่น้องคลานตามกันออกมาจริงๆ โดยมีกระเทยเฒ่าเจ้แจ็คกี้เป็นพี่สาวใหญ่คอยดูแลอีกที ทำให้คนที่เข้ามาอยู่ใหม่รู้สึกสบายใจและปรับตัวได้ในเวลาไม่นาน แม้ว่าจะยังคงมีสายตาแปลกๆ และคำถามพิลึกพิศดารหลุดออกมากวนใจให้เสียวสันหลังเล่นบ้างเป็นระยะๆ แต่ว่าก็มีความสุขดี . แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 53 20:42:59 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 53 10:14:37 จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 09:49:03

ความคิดเห็นที่ 4 ***แวะทักทายค่ะ บท 1- 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9412463/W9412463.html ---------------------------- ขอบ คุณสำหรับกิ๊ฟนะคะ Mnemosyne, Psycho man, mimny, teansri, Argent -------------------------- จากคุณ   : nasa nasa ***ใกล้แล้วค่ะ อีกบทสองบทนี่ได้เจอเต็มๆแล้วค่ะ สารวัตรวัลลภเข้มอย่างที่ คุณnasa พูดจริงๆค่ะ มนตั้งใจเขียนอย่างนั้นจริงๆ แต่เสียดายไม่ใช่พระเอก อิๆ จากคุณ   : teansri ***มนสบายดีค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้วคุณเทียนสีโอเคแล้วใช่มั๊ย เรื่องไม่เงียบค่ะ งานนี้ เพราะถ้าเงียบ มนหมดมุขเขียนต่อแน่ๆอิๆ จากคุณ   : mimny ***พอน้องทัก พี่มนก้เผ่นไปถามผู้รู้ทันที แล้วก็ต้องขออภัยอย่างแรง เพราะเป็นอย่างที่น้องมิ้วทักจริืงๆ พี่มนก้เปลี่ยนมาใช้ เป็นสารวัตร แทนจ้า ขอบคุณนะคะ จุีบๆ จากคุณ   : Psycho man ***อ้าว...มีแต่นางเอกแล้วไม่มีพระเอก มันจะสนุกได้อย่างไรล่ะค่ะพี่ งุงิ งงๆๆ จาก คุณ   : scottie ***ขอบคุณมากเลยค่ะ สังกะตาย อ่านแล้วขำตัวเองจังเลย หุๆ ----------------------------------- อีกสองตอน พระเอกมาแล้วค่ะ แต่ว่าตอนนี้ ต้องพานางเอกเราไปชุบตัวก่อนค้า . จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 10:09:00

ความคิดเห็นที่ 5 มาเยี่ยมค่ะ ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 12:42:28

ความคิดเห็นที่ 6 ฝากไว้เป็นกำลังใจค่ะ ทำงานแต่แย๊วว  แง๊บๆๆๆ จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 13:49:27

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วเวลามีประจำเดือนจะทำไงเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 53 20:28:39

ความคิดเห็นที่ 8 wanna eat tamarind ah >_< จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 53 05:55:53

ความคิดเห็นที่ 9 ลงชื่อจองที่ไว้ก่อนค่ะ มีเวลาเดี๋ยวมาอ่านค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 53 06:16:20

ความคิดเห็นที่ 10 test............ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 53 05:38:35 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 22:27:07