นิทานเด็กดี "แรงกตัญญู" จากนิทานดี มีคติค่ะ

ในบ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน ห่างไกลผู้คน ยังมีเด็กหญิงตัวเล็กกับแม่อาศัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

ต่อมาแม่ล้มป่วยและมองไม่เห็นโดยไม่รู้สาเหตุ พยายามรักษาอย่างไรก็ไม่หาย เด็กหญิงทำงานช่วยเหลือแม่ทุกอย่าง คอยปรนนิบัติ ป้อนข้าว ป้อนน้ำ คอยเป็นตาให้แม่ เวลาแม่อยากไปในที่ต่างๆ และพยายามหาวิธีที่จะรักษาตาให้แม่หายเป็นปกติ

อยู่มาวันหนึ่งในหมู่บ้านมีการเชิญเจ้าเข้าทรง มาทำพิธี เด็กหญิงได้เอาดอกไม้ธูปเทียนไปร่วมทำพิธีด้วย เธออ้อนวอนให้เขาช่วยรักษาดวงตาแม่ ผู้ประทับทรงเขียนอักษรลงในกระบะทราย

ความว่า " ให้เอาเถ้าถ่านจากกระดูกนิ้วมือของเธอละลายน้ำให้แม่ดื่ม แล้วนัยน์ตาแม่จะกลับหายเป็นปกติ"

เมื่อกลับถึงบ้านเธอก็จุดตะเกียงเผานิ้วมือตังเองทันที เธอรู้สึกเจ็บปวดแสบร้อนอยางแสนสาหัส จึงร้องครวญครางขึ้นอย่างน่าเวทนา พร้อมกับหดนิ้วมือออกจากเปลวไฟ

ทันใดนั้นก็ฉุดคิดขึ้นได้ว่า ถ้าไม่อดทน นัยน์ตาแม่จะหายได้อย่างไร คิดแล้วก็เอานิ้วมือเผาต่อไป เมื่อแสบร้อนจนสุดทดทานได้ ก็กรีดร้องด้วยเสียงอันดังทั้งๆ ที่ไม่ยอมหดนิ้วออกจากเปลวไฟ

เมื่อแม่ได้ยินเสียงลูกร้อง ก็รีบวิ่งถลามายังลูก ด้วยค่วามตกใจ แมจึงพยายามทุ่มเทกำลังทั้งหมดเบิกดวงตาเพื่อจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูก ทำให้แม่สามารถมองเห็น และเห็นลูกกำลังเผานิ้วมือตัวเอง จึงถามลูกว่าทำแบบนี้ทำไหม เด็กหญิงจึงเล่าให้แม่ทุกอย่างให้แม่ฟัง

เด็กหญิงดีใจมากที่แม่สามารถมองเห็นได้อีกครั้ง และนึกขอบคุณเจ้าเข้าทรงคนนั้น แต่จริงๆแล้วที่แม่มองเห็นเพราะความกตัญญูของลูกต่างหาก และด้วยความรักที่แม่มีต่อลูก เมื่อได้ยินเสียงร้องที่เจ็บปวดของลูกจึงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้แม่พยายามที่จะทำให้ตัวเองกลับมามองเห็นอีกครั้ง แล้วทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

จากคุณ	: 9922
เขียนเมื่อ	: 8 ก.ค. 53 20:38:06 A:114.128.128.148 X: TicketID:152747