ผมแต่งวรรณกรรมเล่มน้อยครั้งที่ 4 เรื่อง "มัชฌิมา ทางสายกลาง"โดย ฑีพัตรยศ สุดลาภา

มัชฌิมา...ทางสายกลาง


การได้เดินทางสายกลางนั้นขั้นแรกต้องเริ่มปลูกฝังตั้งแต่จิตใต้สำนึกมาก่อนอันดับแรก  และสร้างจิตใต้สำนึกให้เป็นสามัญสำนึก   อาจจะต้องประกอบด้วยการมีจริยธรรม และ จรรยาบรรณในความเป็นผู้มีความรู้คู่ตนเองก่อน  สิ่งเหล่านี้จะทำให้คนเกิดมีความรู้สึกนึกคิด  รู้จักผิดชอบชั่วดี  และรู้ถึงได้ในสิ่งผิดสิ่งถูก    สามารถแยกแยะออกมาได้โดยที่ไม่ต้องมีใครบังคับ  เราอาจทำได้โดยการยึดหลักทางสายกลางของพระพุทธศาสนา  บางคนก็ทราบดีว่าคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ในสิ่งที่ว่าทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว  สิ่งสิ่งนี้อาจนำพาตนเองให้เดินสายมัชฌิมาในข้อที่เราเลือกคือการทำดีแล้วได้ดี  (มิทำให้ใครเดือดร้อนหรือเบียดเบียนทางเดินผู้อื่น)
ใช้ส่วนนี้ประกอบกับการตัดสินใจในการใช้ทางนี้เดินหรือประพฤติ  โดยยึดหลักทางสายกลาง (มัชฌิมา)  และผลที่จะเกิดตามมานั้นคนทุกคนจะต้องพบกับความเจริญ  ความสุข  เราอาจใช้ได้ในสังคมการอยู่ร่วมกันในเรื่องของการตัดสินใจ    การรับฟัง  การรับรู้ที่ถูกต้อง  ตรมหลักธรรมของทางสายนี้  มัชฌิมา   คำนี้  ความจริงแล้ว  คือทางดำเนินชีวิตของมนุษย์ทางหนึ่ง  ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตัดสั่งสอนไว้  ซึ่งถือเป็นทางดำเนินชีวิตที่ประเสริฐ  และส่อให้เห็นถึงความงดงาม  ถือได้ว่ามิมีบาปใดๆในทางแห่งสายมัชฌิมานี้    ทางสายกลาง  จึงเป็นคำที่สั่งสอนเปรียบเปรยให้ผู้ดำเนินชีวิตตามทางสายนี้   จะพบแต่สิ่งที่วางไว้  ซื่อตรง  อาจก่อให้เกิดมิตรภาพที่ดีซึ่งกันและกันไม่มากก็น้อย  นั่นคือทางสำหรับผู้ที่เลือกรับรู้ประพฤติให้เป็นไปตามครรลอง  ตามหลักธรรมของพระพุทธศาสนาที่องค์พระสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้

เมื่อคนเราได้เกิดแล้ว                          คิดดี

พฤติกรรม                ท่าที                 ย่อมไว้

รู้ถูก         รู้ชั่ว          แบ่งแยก           นำพา

เกิดทรัพย์      สนองได้       ให้อยู่     ฤาตน



มัชฌิมา   กับ ความประพฤติควบคู่วิชาการ
       
          การใช้วิชาการโดยการยึดหลักธรรมมาประกอบในการดำเนินชีวิต  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของผู้ให้คำสั่งสอน (ครู  อาจารย์  ผู้ใหญ่  บุคคลที่น่านับถือ)  หรือจะเป็นผู้ที่ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของสังคมในสถานสถานะของตน นั้นสามารถใช้ความเป็น”เอก”ทางสังคมของตนเองรวมเข้ากับคุณธรรม  นั่นก็สามารถก่อเป็นวิชาการได้โดยส่วนชอบธรรม  และสามารถเข้าถึงสังคมชั้นพัฒนาแล้วได้โดยที่ไม่ต้องหวาดหวั่นต่อสิ่งเร้าต่างๆ  และถ้าคนประพฤติตนควบคู่กับวิชาการ  แล้วเลือกทางเดินมัชฌิมาแล้วนั้น  ทุกสิ่งทุกอย่างจะช่วยลดความขัดแย้งในสังคมไทยได้  และถ้าทุกคนเชื่อถือและยึดหลักตามข้อเหล่านี้  ก็สามารถทำให้สถาบันของสังคมคนทั่วไปเกิดแต่ข้อดี  และเกิดพลัง  ซึ่งสามารถจะใช้ชีวิตดำเนินต่อไปได้ในโลกอนาคตโดยสันติสุข  ปราศจากทุกข์ และ  ภัย ต่างๆได้อย่างแน่นอน

แม้หนทาง            เลือกได้                     โดยคน
จะยากดี              มีจน                           ใฝ่รู้
มิตรภาพ             ถนอมไว้      ใช้ผ่อน       คงดี
กาลเวลา             หมุนได้       มากด้วย      คุณธรรม


โดย ฑีพัตรยศ  สุดลาภา
9  กรกฏาคม  2553

จากคุณ	: ฑีพัตรยศ
เขียนเมื่อ	: 9 ก.ค. 53 15:34:21