ความคิดเห็นที่ 1 โน้ตต่าง ๆ ที่บ้นทึกทำต้นแบบร่างไว้สำหรับหนังสือที่จะพิมพ์ นั้น รีบเขียนด้วยปากกาลวก ๆ พร้อม ภาพวาดฝีมือตนเอง สเก๊ตช์แบบเร็ว ๆ ไว้ แต่พอมาดู ท่วงทำนองเพื่อการพิมพ์หนังสือเล่มต่อไป สิ่งซึ่งคิดไว้ ต้องตกผลึก ใช้เวลาในการกำหนดรูปแบบหนังสือ และข้อความที่จะเขียนไปทีละหน้าอย่าง ใจเย็น งานนี้ ถึงจะใช้มือถือถ่ายรูปไว้เรื่อย ๆ ตั้งแต่เริ่มทำแต่ละอย่างแต่ละชิ้น จนถึงที่สำเร็จเป็นชิ้นแล้วก็มี แต่ถึงเวลาจริง ๆจะทำหนังสือ ข้าพเจ้าก็ จะต้องใช้กล้องดิจิตอล(ซึ่งคุณลูกสาวซื้อให้เป็นของขวัญปีใหม่ต้นปี 2552) ไว้ถ่ายโคลสอัพแต่ละอย่างให้ชัดเจนเพื่อใช้พิมพ์หนังสือได้ เมื่อไหร่ที่หนังสือพิมพ์เสร็จ เป้าหมายคงเป็น สมาคมแม่บ้าน และ โรงเรียนทั่วประเทศ ซึ่งควรจะได้เห็นหนังสือนี้ งานนี้ข้าพเจ้าคงอาจต้องไปเป็นพิธีกร แนะนำสิ่งซึ่งคิดไว้ ทำไว้ เพื่อทำโลกนี้ให้สวยสะอาด หรืออาจจะจัดคอร์สสอนที่บ้านตนเองเสียเลยก็ได้ July 1 at 8:26pm · Love Environment Invention & Process Book to be published . I'd like to give the book away to the Thai Housewife society and Students to practice better things from my inspired invention for Environment .First will be in Thai and will be translated to English later. But I 'd like the 1st book be published first..This book must comprise of 4 colours sepatations with many pictures of HOW-TO make it. and offset Printing which would cost a lot . I'm making a dummy of the book and will get the ISBN in Thailand. Then will arrange the text and picture and all detail with the Printer Company afterthat. This book will lead people to look back to their homes and grab the Plastic Bags to produce manythings before throwing away . I hope if everybody  could see and read and practice everyday . The process will reduce the amount of Plastic bags garbage as much as we recommend. The world will be better ! July 2 at 2:15am · My time is precious thing to me. I'll make a really useful substance to the world. Then I won't waste my time for any silly things but my job and my inspired invention to a better environment. July 2 at 2:44am · จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 21:05:59

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนนี้ ต้องแบก " สิ่งประดิษฐ์" ฆ่าเวลาของข้าพเจ้าไปด้วยทุกหนทุกแห่ง วันนี้ คุยกับคุณที่บ้านว่า กว่าจะเสร็จอีกสองปีจะได้เห็นสักชิ้นไหมนี่ แค่กระบวน การ ย่อยแยกพลาสติคชิ้นใหญ่ให้เล็กลง กินเวลามาไม่น้อยกว่า 6 เดือนแล้ว ได้ มา เกือบ 20.. ม้วน เอง และหากต้องทำทุกอย่างตามแบบร่างที่เขียนไว้ ข้าพเจ้าสงสัยว่า สามปีคงไม่เสร็จ เลยคิดกันว่า สงสัยจะต้อง หาอาสาสมัคร มาร่วมลง มือเรียนตัวต่อตัว ทำร่วมกัน ให้สำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะเป้าหมายเราต้องการ ให้สำเร็จเป็นชิ้นเพื่อได้ถ่ายรูปลงหนังสือที่ว่าจะพิมพ์กันนี่แหละค่ะ ..............เลยต้องคิดหาวิธี ที่ทำอย่างไร จะผลักดัน วิธีการทำ การคิด เหล่านี้ไปสู่ กลุ่มแม่บ้าน หรือ กลุ่มนักเรียนเพื่อร่วมช่วยกันผลิต "แม่แบบงาน" ตรงนี้ กันก่อน เรื่องเงินทองค่าหนังสือนั้นไว้ทีหลัง แต่เราไม่ได้ ไม่ไว้วางใจ นักเรียนหรือแม่บ้านนะคะ เราไม่ค่อยไว้วางใจเพื่อนบางคน ที่เห็นเราทำปั๊บ รีบคิด สานต่อ ว่าจะไปทำ หรือ จะไป "จดทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ " หรือ "จดลิขสิทธิ์ " นั่นต่างหาก ...ซึ่งหากเขาทำอย่างนั้น เราก็ เอาผ้าห่มคลุมหัว คลุมตัว หมกตัวอยู่ในเรือนไม้เก่า ๆ ของเรานี้อย่างเดิม ดีกว่า ไม่ต้องคิดไปช่วยสังคมอะไร ให้มันยุ่งยากอีกแล้ว จะไปทำอะไรให้เมื่อยทำไม ? เพราะคิดแล้ว ก็เพื่อให้ โลกนี้มันลดขยะที่ไปกอง ๆ สุม ๆกันไว้ ตามพื้นดิน หนองน้ำ ผ่านไปจังหวัดปทุมธานีเมื่อสองปีก่อน เศร้าใจมากค่ะ หนองน้ำแห่งหนึ่งใกล้ แม่น้ำเจ้าพระยา น้ำเขียวขุ่นคลั่ก แถมมีพวกสารพิษ จากไหนไม่ทราบเอาไปเทไว้ฉุนจัด หากพวกเราไม่รักสิ่งแวดล้อม ..? แล้วใครจะรัก ลูกหลานเราจะอยู่กับสารพิษสารพัดโรคที่จะเกิดขึ้น กับลูกหลานเหลนโหลน เราต่อไปค่ะ July 4 at 9:29pm · What I did yesterday was going to the Banker and show my project personally. Then I went to the Photo Shop near the mall to have my 41 pictures in the mobile phone be printed.for the presentation to the authoritative people in the near future.I t will take a lot of time. Tuesday at 11:43am · หมู่นี้ ลิงค์เน็ตในเฟชบุ๊ค นี้ทำให้สับสนหัวใจและ แสนฉงน น่าจะมาจากการที่เข้าไปในฮ้อตเมล์วันก่อน แล้วคลิกให้ อีเมล์ กูเกิ้ล เป็น อีเมล์ที่สองใน ฮ้อตเมต์ แล้วก็มีการถามมาว่า จะให้ พันกับเฟซบุ๊คไหม ก็กดตอบไป จากนั้นก็ รู้สึกว่า หน้าลิงค์นี้ ร่วงหายไป กลายเป็น ไปผูกกับ ฮอตเมล์เอ็มเอสเอ็น อะไรไปเลย ต้องขอเวลาย้อนรอย ไปแก้ไขจุดนี้ก่อน มันทัให้สับสนมากค่ะ ยุ่งไปหลายเว็บทีเดียว Tuesday at 12:06pm · จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 21:09:46

ความคิดเห็นที่ 3 การจดทะเบียนสิทธิบัตรสิ่งประดิษฐ์ นี้มีความหมายอย่างไร ? คลิปเล็ก ๆ หนึ่งตัวซึ่งเราไว้หนีบกระดาษ ผลิตขายไปทั่วโลก ใครเห็นก็อ๋อ ทำได้ง่ายจัง แต่คนคิดหาวิธี พันย้อนไปย้อนมา เขาต้องใช้เวลาแค่ไหน กว่าจะออกมาเป็นคลิปหนีบกระดาษ หนึ่งตัว เราก็เข้าใจ และ ให้เกียรติว่า หากจะทำอะไร ซ้ำ ๆ กับคนอื่น เราต้องให้เกียรติผู้คิด และ ขณะนี้ ข้าพเจ้าต้องเร่งทำงานแข่งกับเวลา เพราะสิ่งซึ่งคิดมา สัก 2 ปีได้นี้ มันสำเร็จ แค่ปลายนิ้วง่ายเหลือเกิน ใครแค่เห็น ก็ร้องอ๋อ ทำได้ง่ายจัง ..เหมือนกัน Wednesday at 11:06am Nufearn  มาแล้วค่ะ คุณทิกิ 15 minutes ago · หนูเฟิร์น โต้โผใหญ่มาแล้ว ชื่นใจค่ะ ต่อไปนี้ จะได้ทำงานสบายใจเพราะเรื่องเงินๆ ทองๆ นี่เวียนหัวจริง มีเวลา นัดพบกัน คุยโปรเจคท์นี้กันหน่อยนะคะ เพราะจะต้องเกี่ยวข้องกับการ เชิญสมาชิกเข้าร่วมฝึกอบรม ให้ด้วยค่ะ Wednesday at 11:08am · แนะนำ คุณ Nufearn  นี้ เป็นบุคคลเบื้องหลัง รายการขอรับบริจาคเพื่อการกุศล ใน พันทิป ดอทคอม มานานปี บางครั้งข้าพเจ้าก็เคยส่ง ดวงตราจตุคามรามเทพฯ ให้คุณ Nufearn นำไปเข้าประมูล อย่าง ช่วง "ลุงไม้" หนหนึ่ง จำได้ค่ะ Nufearn และ อีกหลายท่าน ในพันทิปดอทคอม ล้วนแต่ ร่วมมือร่วมใจ ร่วมจัดหน้า ถ่ายรูปของเพื่อการประมูล เปิดเว็บ ประมูล รับเงินประมูล ทำบัญชีไว้เป็นหลักฐานได้อย่าง เรียบร้อย (ขนาดมีกิจการตัวเองมากมาย ยุ่ง ๆ ก็ยังปลีกตัวทำให้สมาชิกได้ค่ะ) ชื่นใจที่ได้เห็นคุณ Nufearn ที่นี่นะคะ ต่อนี้ไป เราจะได้มีเวลา "สร้างสรรค์" และ "เร่งประดิษฐ์" " เร่งคิดเรื่องหนังสือ" ด้วย อย่างเป็นระบบ ต่อไป ค่ะ Wednesday at 11:11am จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 21:13:48

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้ ออกแบบ ปกหน้า ปกหลัง หนังสือเล่มน้อย เสร็จแล้ว เขียนร่างรายละเอียดภาพประกอบวิธีการทำงาน ไปทีละรูปอย่างสบายใจ เขียนด้วย ปากกาสีดำ ด้วยมือ ไม่ต้องร่าง เส้นคม เส้นเสีย ไรก็ข่าง เสร็จแล้วจะต้องใช้กล้องถ่ายเข้าไฟล์ในเครื่อง นำไปให้ โรงพิมพ์ ทำขั้นละเอียดในการทำงานด้วยอีกที วันนี้ เพื่อนเก่าโรงเรียนสวนสุนันทา ชื่อ ต่าย ตอบรับจะช่วยค่าจัดพิมพ์มา 3000 บาท (เพื่อนคนนี้ ร่วมบริจาคหนังสือพระที่พิมพ์ มาเป็นประจำ ) หลายท่านก็ได้ทราบว่า กำลังทำหนังสือ เป้าหมายเพื่อ ช่วยกันรักสิ่งแวดล้อม และ สร้างมูลค่าเพิ่ม ให้ บรรจุภัณฑ์ภลาสติคซึ่งทำขึ้นมาใช้เงินทองและทรัพยาการในโลกนี้มหาศาล แต่ พอเรา บริโภค อุปโภคของในบรรจุภัณฑ์นั้นเสร็จ กลับโยนทิ้งให้เป็นภาระสังคม มาพวกเรา มาทำสิ่งที่ถูกต้องกัน เดือนหน้าน่าจะได้เห็นหนังสือเล่มน้อยน่ารักนี้ของเราแน่นอน ในระหว่างทำงาน ว่าง พัก ก็มาเปิดเกมดูบ้าง เปิดHome ดูความเห็น ยำใหญ่ในขวดโหลเฟซบุ๊คบ้าง ดูความเคิดเห็นที่เพื่อน ๆมาโน้ตทิ้งไว้บ้าง หลากหลายอารมณ์ จึงคิดว่า งานที่เราชอบทำ และ กำลังทำ มานับเนื่อง ขึ้น ปีที่6 คือการคิดทำหนังสืออันเป็นงานที่ตนรักนี้ นับว่าให้ความสงบ สุขใจ ไม่ต้องยุ่งอะไรกับความคิดหลากหลาย ซึ่งอ่านแล้ว มากไปด้วย ภาพแห่งความ ริษยา อาฆาต จองเวร ไล่ล่า แช่งด่า อะไรกันมากมาย ... เราพบหนทางสงบสุขของเราแล้ว ไม่ต้องไปบวชก็ทำงานสงบๆ อยู่บ้านได้เหมือนกันค่ะ 41 minutes ago · ตอนเย็น ย่ำค่ำ ฝนตก ไล่ร้อนระหว่างวันออกไปได้ น้ำฝนสอนว่า เวลาให้มา ก็น่าจะเก็บกันไว้บ้าง อย่าลืมว่าเราเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง บนโลก และ โลกนี้ ยังเต็มไปด้วย แม่ธาตุทั้งสี่อีนยังไม่ข้อแงะกิเลสตัณหาของมนุษย์ 37 minutes ago · วิเคราะห์เป้าหมาย การทำงาน เมื่อทำด้วยความปราถนาจะเห็นโลกนี้ดีขึ้น เป้าเรื่องเงินไม่มีอยู่ในสมอง หรือมีน้อยที่สุด เพราะยกให้เป็นหน้าที่ของพระเจ้าหรือพระผู้ประสิทธิ์ประสาทความสำเร็จให้แก่หน้าที่การงาน จึงทำงานอย่างไม่มีความกังวล เป็นการทำงานเพื่อ บอกตัวเองว่า วันนี้ อายุเราเท่าไหร่แล้ว มอบสิ่งดีงามไว้ให้โลก พอหรือยัง มอบให้เสียสิ เพราะ ทรัพย์สินที่มี ตายไปเราก็เอาไปไม่ได้ แต่วิทยาการ การสร้างสรรค์ของเรานี้ให้โลกได้ ตายแล้วเป็นประโยชน์แก่ผองชนทั้งโลก 33 minutes ago (ขออนุญาตยกถ้อยทำนอง จากหน้าเฟซบุ๊คของข้าพเจ้า มารวมไว้ที่นี่ อีกครั้ง  ) จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 21:23:14

ความคิดเห็นที่ 5 วันนี้ เพิ่ง ทำตัวอักษรสีเงิน / สีทอง ที่จะใช้กับปกเสร้จไปส่วนหนึ่ง ส่วนเนื้อหายังไม่ได้ดู เพราะต้องทำแบบยาว ต้นจนจบ แต่พี่เก่าซึ่งเคยเป็นลูกค้าสมัยทำวิทยุ ได้โทรศัพท์กลับมาตามที่บอกเลขาท่านไว้ โทรฯมาให้คำแนะนำตรงไปตรงมาดีมาก ทำให้ดีใจว่าเราเดินมาถูกทาง เหลือแต่ คู่มือเล่มน้อยนี้สำเร็จเมื่อไหร่ งานอื่นก็จะได้เดินหน้าตามไปแน่นอนค่ะ 10 hours             - เช้านี้ แวะเข้าดู พันทิป ดอทคอม เพราะ หลังไมค์ มีการเคลื่อนไหว แจ้งข่าวของสมาชิกมากมาย.. บางคนตัดสินใจออกจากพันทิป เพราะ "ทนไม่ได้กับการถูกวิพากย์วิจารณ์ "                 มันเป็นธรรมดาโลก เมื่อเรา " ติดประกาศ" ว่า " ฉันคิดอะไร ฉันจะทำอะไร และ ฉันกำลังทำอะไร "   ซึ่งโดยปกติ เราจะไปทำอะไรอยู่เบื้องหน้าเบื้องหลังใคร เราก็ทำกันอยู่ทุกวันอยู่แล้ว ใครไม่ทำอะไรเลยนี่สิมันน่าแปลก ว่า เอ คนคนนั้น มันมีจะกินเพราะบุญเก่ามาก หรือว่า เพราะขี้เกียจ กันแน่ละหนอ ?               ซึ่งเมื่อ แปะป้ายประกาศไปแล้ว คนก็อ่าน คนก็เห็น  ใครชอบ ล็อกอิน ชื่อนี้ ก็หยวน ๆ มองผ่านไปไม่ว่าอะไร ใครไม่ชอบ ล็อกอินชื่อนี้ ก็ช่างแมร่ง เชียต ชิ้ท อะไรแล้วแต่จะพ่นวาจาใส่ แล้ว คนแปะเดือดร้อนไหม ก็เมื่อเขาจะพ่นอะไร ก็เหมือนพวกพ่นสีเสปรย์บนกำแพง และ ตาม สะพานลอย อยากจะพ่นอะไร ก็ตามสบาย เพราะอีกหน่อย ก็มีเจ้าหน้าที่ซึ่งรำคาญ ก็จะมาเช็ดถูทำความสะอาด ล้างหน่อย ทาสีใหม่                เมื่ออยู่ในหน้า "ข่าวสังคม" คือ หน้ากระทู้ซึ่งตนมาแปะไว้ คนสร้างข่าวจนเป็นข่าว ต้องรู้จัก ธรรมชาติของสังคมมนุษย์ ไม่ใช่เอาแต่อารมณ์ ตัวเองเป็นหลัก  ดังนี้จึงจะอยู่ร่วมสังคมกันได้                    แต่หาก ตัวเอง สร้างข่าว แปะข่าว จนเป็นข่าว พอถูกถาม ถูกเคาะ - ซึ่งมันสิทธิ์ของคนที่เขาเดินผ่านกระดานข่าวไปมา ย่อมมีสิทธิ์ เอ่ยปากถามว่า "มันอะไรกันฟระ บอกหน่อยเด๊ะ ?"                     คนสร้างข่าว  จะไปมีอารมณ์ตอบ มันจะได้หรือ ? นึกภาพ การ์ตูน กับของเด็กเล่นสมัยก่อน เป็นค้อนพลาสติก ไว้ทุบ กันโป๊งเป๊ง แบบนั้น ท่านจักมันในอารมณ์   แต่เวลานั้น คนสร้างข่าว ถูกเอาฆ้อนตีโป๊งเป๊งอยู่ ก็เจ็บร้อน ทนไม่ได้   "ปายดีฝ่า "   เฮ้อ ลำบากใจ                    ดังนั้น  ไม่ว่าท่านจะโพส อะไรลงมา หรือ ข้าพเจ้าจะโพสอะไรลงไป ก็ตาม  มันให้ผลเหมือนกัน เช่นการปลูกต้นไม้ ต้องให้ผลไม้เป็นที่แน่นอน                 ทางพระท่านบอกว่า ปลูกมะม่วง ก็ต้องได้ ผลมะม่วง จะช้าหรือเร็ว ก็จะได้ผลมะม่วง   จะลูกเล็ก เพิ่งผลิตมา โดนลมพายุ ลูกเห็บ ร่วงเสียหมด ต้น หรือ จะค่อย ๆ โตขึ้น เป็นลูกมะม่วงเขียวเข้ม จน เจือเขียวอ่อน จนห่าม ๆ จนเหลืองนวล จน เหลืองสลับแดง ฯลฯ นั่นก็เป็นไปตามกาลเวลา              หลายคนก็บ่นวิจารณ์ทั้งต่อหน้าและลับหลังข้าพเจ้าบ่อย ๆ เวลา"แปะประกาศ" ว่าจะพิมพ์โน่นพิมพ์นี่   มักวิจารณ์กันว่า "ยายนี่มันเป็นหนี้มาก เลยมาหาเงินใช้ทางเน็ต " ข้าพเจ้าได้ยินแรก ๆ ฉุนเสมอ คล้ายๆ คนที่ส่งหลังไมค์มาบอกข้าพเจ้าเรื่องจะออกจากเว็บ นั่นแหละ                 แต่ข้าพเจ้า เคยลงกระทู้ เรื่อง มีทรัพย์เยอะ มาแล้ว จะมาหาว่า"สร้างภาพลวงตา " อย่ามาหาให้ยากเลย เพราะ ทองเมื่อซื้อ บาทละ 2000-5000 วันนี้ มันเกือบ 20000 นะท่าน ข้าพเจ้าจะขายสักชิ้นสองชิ้น เอาเงินมาพิมพ์หนังสือ แจก ๆ ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ไรเสียบ้าง ถือว่าเป็นกำไรชีวิต แทบแย่ แล้ว จะมาเดือดร้อนอะไรกันนักกันหนา  ?              เออ ถ้า ทำแล้ว ไปซื้อ Bentley อะไรมาขับ ก็มาว่าได้ไปอย่าง แต่นี่เรามันพวก วิญญาณ ศิลปิน ซึมลึกไปแล้ว  เงินมันไร้ความหมายเพื่อการสะสม  มันก็ถูกอีกว่า เออ ทำงานบ้างไม่ทำงานบ้าง ทำไมมันมีกิน ไม่อดตายสักที                 เพราะ " พวกมดง่ามสังคม " อย่างข้าพเจ้านี้มัน สมถะนะท่าน              ดู ๆ บางวัน ก็เหมือนจนแทบตาย บางวันก็รวยจริง เอ๊ะมันยังไง           ม้ันไม่ยังไงหรอก มันก็อย่างนี้แหละ เป็นมาจะเกือบ 60 ปี ปีหน้าจะแซยิด อยุ่มะรอมมะร่อ  คนมีบ้านที่โน่นที่นี่ มีที่ดิน อยู่ตรงโน้นตรงนี้ ขายบ้างยึดบ้าง ปล่อยทิ้งๆให้ ตะกวด วิ่งเล่นบ้าง มันก็ไม่ได้หนักอะไรใคร ?             ข้าพเจ้าคิด ๆ อย่างนี้ ใครจะว่า หยิ่ง ว่า อะไร ก็ช่างเถอะ ไม่ค่อยสนใจ ปากหอยปูปลา อะไร หอยปูปลา พวกนั้น หากโดน ตัวแลน วิ่งไล่ ก็ตายหยังเขียด   ข้าพเจ้าอยู่มาจนจะแซยิด ทำอะไรไว้ัแจก ต้นปีหน้าตอนวันเกิดตัวเอง เหอะ ๆ หนังสือเล่มหนึ่ง น่ะ  มันถูกเป็นไม้จิ้มฟันเลย เทียบกับ จตุคามที่ข้าพเจ้า ช่วย ชาวนครศรีธรรมราช ซื้อบริจาคไว้ ตั้ง 300-400 องค์ นั่นนะ่ องค์เดียว สมัยนั้น ทอง ก็เกือบสลึง แ้ล้วละ บางองค์ ราคา เท่าทอง หนึ่งบาท ตอนนั้น บางองค์ ราคา เท่าทอง สองบาท ตอนนั้น ก็มี ? (วันนั้นทองบาทละ ๘๐๐๐ ธนบัตรบาทได้ )               จน เจอพี่ กมลทิพย์ พยัคฆวิเชียร สองสามปีก่อน ท่านสัพยอกข้าพเจ้า เอาว่า เป็น "เจ้าแม่จตุคาม" ตัวจริง ยังขำอยู่ไม่หาย นั่นทำไปเพื่อจะช่วยเขาทำบุญ ทำไปทำมา ต้องแบก บุญเอาไว้ จนตู้เซฟหนักอึ้ง ล้นไปทั้งตู้เซฟ ไปแล้ว เฮ้อ             ดังนั้น ในใจข้าพเจ้า คิดอยู่ทุกวันว่า หากต้นปีหน้า จะจัดงานบุญตัวเอง สักวัน อาจจะ นำจตุคาม องค์ละหลายเงิน (คิดเทียบกับหนังสือ แล้ว เกิน 10-20-100 เท่าเลยก็มี ) แจก ๆ ไปเสียก่อนที่จะตาย                   เพราะ คนเขาไม่รู้หรอกว่า องค์หนึ่งเช่ามาราคาเท่าไหร่ หากเราตาย ไป เขาจะนึกว่า เป็น "เศษอิฐ เศษดิน" ในตู้เซฟ เรา เขาเอาไปโยนทิ้ง เราจะเสียใจ องค์เทพผู้มีหน้าที่เฝ้าแม่น้ำคงคาตีนเขาพระสุเมรุ จะเศร้าสลดใจที่ข้าพเจ้าไม่นำท่านไปทำบุญ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 07:39:00

ความคิดเห็นที่ 6 ไป ๆ มา ๆ เข้าเรื่องตัวเอง อีกจนได้ เขียนไป เขาก็ว่า "บ้ายศ บ้าศักดิ์ บ้าเห่อ สร้างภาพ ลวงตา " บ้าบอ อะไรตามปากคนวิจารณ์นั่นไปเรื่อย              มีคนบางคนในเน็ตที่ข้าพเจ้ามารู้จักกันภายหลัง เขาเคยหัวเราะขำ ๆข้าพเจ้าว่า ไอ้เวลาข้าพเจ้าพูดว่า "ไม่มีเงินหรอก มีแต่มันต้องใช้" เขามักหัวเราะ ว่า ไอ้ที่ต้องใช้น่ะ กี่หมื่น กี่แสน ? อย่างนี้แหละ  เขาบอกข้าพเจ้าว่า ที่ว่า "ไม่มี" นั้นคนบางคนในอินเตอร์เน็ต เอาไปพูดกันว่า ข้าพเจ้าสิ้นเนื้อประดาตัวไม่มีจะกินจะใช้              แปลกนะ มดง่ามสังคม เอ๋ย   เราทุกคนต่างก็เป็นมดง่ามกันทั้งนั้น เพียงแต่ จะ "ขน" อะไรมาเก็บกันไว้ในคลัง ในเซฟ ตัวเอง ต่างหาก                          กล่าว สั้น ๆสักหน่อยว่า           " วันที่ไป ขอ หมายเลข ISBN นั้น หากมิได้ ไปขอ ในนาม "หน่วยงาน" ซึ่งตนมีสิทธฺ์ เป็นเจ้าของ เป็นสังกัด ของเรานั้น เขามิให้หมายเลข ISBN มาหรอก  เพราะมันเป็นเลขสากล ไประดับต่างประเทศ เราต้องเคยมีผลงานมาแล้ว ทางหอสมุดแห่งชาติ เขาถึงจะให้ ข้าพเจ้าก็ไปขออย่างธรรมดานี่แหละ ขับรถไปจอดหน้าตึก  วิ่งขึ้นไปเขียนๆ บอกว่ามาขอทำหนังสือชื่ออะไร จะพิมพ์กี่เล่ม จะราคาหน้าปกเท่าไหร่  ใครเป็นผู้เขียน ใครเป็น ผู้พิมพ์ผู้โฆษณา  โรงพิมพ์ไหนเป็นผู้พิมพ์ และ หน่วยงานใด หรือใครเป็นผู้จัดจำหน่าย "             ข้าพเจ้าก็เขียนๆ ชื่อตัวเอง รวมหน่วยงานตัวเอง ไปด้วยเสร็จสรรพ   ก็เสร็จเรียบร้อย หลายวันมาแล้ว แต่ไม่ได้นำมาเขียนไว้ เพราะก็แค่ธรรมดาๆเหมือนตอนทำหนังสือ เล่มก่อน ๆ และ ตอนทำหนังสือถวายพระ มาหลายเล่ม ก็เหมือนกันอย่างนี้            แล้วก็กดโทรศัพท์ บอกเพื่อน บอกฝูง สั้น ๆ ไม่ยึดไม่ยาว แค่         " นี่ตัวเอง เรากำลังพิมพ์หนังสือเล่มใหม่ เรื่องเกี่ยวกับรักสิ่งแวดล้อมอยู่นะ ทำแล้วจะไว้จำหน่ายบ้าง แจกบ้่างให้กลุ่มนักเรียนและกลุ่มแม่บ้าน ซึ่งจะมา ฝึกอบรมกับเรา หรือที่เราจะไปอบรมกัน เดือนนี้แหละ เดือนหน้าก็น่าจะเสร็จ จะบริจาคช่วยค่าพิมพ์กันเท่าไหร่ บอกกันได้เลยนะ "             แค่นี้แหละ ท่าน             เพื่อนก็บอกตัวเลขกันมาแล้ว            ไม่ได้ไปเอาปืนจี้ ไม่ได้ไปนั่งไหว้ นั่งขอ  เขาให้ด้วยศรัทธา ด้วยความเชื่อใจ เชื่อถือ ให้ด้วยความเมตตา ให้ด้วยความสงสารด้วย ที่มันวิ่งทำอยู่ได้คนเดียว คนรอบข้างไม่เห็นจะเห็นคุณค่าของมันเลย                        เขียนแล้วประกาศแล้ว ปิดป้ายแล้วตรงนี้ หวังว่าจะไม่ได้ยินคำนินทาว่าร้าย ธุเรศ ธุรังดังว่าอีก  คือคนไม่บริจาค ข้าพเจ้าก็ว่าจะขายทองหยอง อะไร รกรุงรังตัวเอง ไปทำมาเป็นวิทยาทานเสียบ้าง เหอ ๆ อย่างที่บอกเพื่อนในเน็ตแหละว่า "เงินมีแต่มันต้องใช้" ก็ถูกอีก ใครไม่ใช้เงินในเมืองหลวง ๆ อย่างบ้านข้าพเจ้า ห่างถนนแค่ ไม่ถึง 100 เมตร ไม่ใช้เลยสักหมื่น นี่มันแปลกเต็มทีแล้วท่าน ค่าสาธารณูปโภค น้ำไฟโทรศัพท์ มือถือ แก๊ส ข้าวปลาอาหารคน อาหารสุนัขตัวใหญ่ 4 ตัว อาหารแมว  ค่าทรายให้แมวอึ ค่าสิ่งของอุปโภค บริโภคประจำวัน ค่าน้ำมันรถ ค่าทางด่วน ค่าสังคม งานแต่ง งานศพ งานเรี่ยไรบุญ อยู่บ้านเฉย ๆ มันก็เลย หลักหมื่นไปเยอะแล้วนะท่าน นี่ยังไม่รวมค่าไปพบหมอ เลือกไปโรงพยาบาลที่รัฐจัดให้ ยังต้องเสียค่าแท็กซี่ ค่าเดินทาง ค่าอาหารการกิน ค่าหนังสือพิมพ์ไว้อ่านฆ่าเวลาเลยนะท่าน นี่ยังไม่นับค่าเสื้อผ้าเลยมีเยอะแยะแล้ว ค่านาฬิกายี่ห้อดัง ๆ ก็มีแล้วเครื่องประดับก็บานเบอะ จะอะไรกันนักกันหนานะท่าน ?                              หนังสือพระ เขาพิมพ์กันทั้งประเทศ ต่างอุปโลกน์ตัวเองเป็นเจ้าวิชาพระพุทธเจ้ากันเป็นแถว ข้าพเจ้าก็พิมพ์มาหลายเล่ม เศรษฐกิจประเทศจะดีขึ้นไหม ? แถม คนรับหนังสือพระที่เราแจกไป สารภาพว่า " อ่านไม่รู้เรื่อง ศัพท์แสงบาลีสูงเหลือเกิน อภิธรรมอะไร อ่านไม่ออก " ข้าพเจ้าถึงว่า ปีนี้ เปลี่ยนใจมาทำหนังสือ รักสิ่งแวดล้อมนี้ เพื่อให้ ทุกคนที่ได้ไป ได้เอาไป ช่วยตัวเองให้ทำมาหารับประทานกันได้ หรือไม่อย่างน้อย หากเวลาว่างเหลือเฟือ เอามือมาตัด มาแต่ง มาทำงานที่ข้าพเจ้าจะบอกให้ จะได้มีเงินมีทองใช้กันบ้่างในอนาคต ถ้าข้าพเจ้ามีทุนพอจะไล่ซื้อสิ่งที่ข้าพเจ้าสอนพวกเขาไว้ เอามาไว้ถ่ายรูป เอาไว้ เข้าประมูล หาทุนพิมพ์หนังสือต่อ ไปอีก ด้วยก็ดี จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 07:40:08

ความคิดเห็นที่ 7 สุดท้ายนี้ ที่จะเขียนต่อไป จากใจล้วน ๆ         "เทพ ต่างกับคน ตรงที่เทพ คิดดี ก็ยังอยู่ในสวรรค์ต่อไป แต่ถ้าเทพคิดร้าย ไม่ได้แค่ตกสวรรค์อย่างเดียว แต่จุติตายไปอุบัติ ใน นรกภูมิ หรือ ภูมิ สัตว์ หรือ อสุรกาย หรือ เปรต เอาเลยทีเดียว           แต่คนหรือที่เรียกเสียเพราะว่า "มนุษย์" นั้น คิดดี คิดชั่ว ไรก็ช่าง   ปากก็พูดแต่ดี ๆ ยิ้มปราศรัยต่อหน้า นินทาลับหลัง ทำอย่างไร ก็ได้ น้ำใสข้างนอก น้ำเน่าไว้ใน หากยังไม่ตาย ก็ยังไม่ไปนรก หรือภูมิอื่นดอก "                นี่คือความแตกต่างระหว่าง ชั้นเทพ กับ ชั้น คนในโลก  และ สัตว์อื่น         ข้าพเจ้าคิดแล้ว ก็ยินดี คบกับเทพไว้ อย่างน้อยเทพยังอยู่บนชั้นสวรรค์ ชั้นพรหมนั้น จิตท่านยังคิดดีกับข้าพเจ้าอยู่ แต่คนนี้ จะไม่คบหรือ จะคบกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ไม่เดือดเนื้อร้อนใจ พูดแบบเดียวกับเพื่อนรักอีกคน ที่นั่งอยู่ ตรงซอย พิพัฒน์สีลม หลังบ้านชนกับหลังแบ๊งค์กรุงเทพ มีที่ดินอยู่แค่ 287 วาตรงนั้นท่านคูณเอาเองว่าเพื่อนข้าพเจ้านั่งอยู่บนที่ ว่าจะ 1 ล้านอยู่ไม่น้อยแล้ว คิดเป็นเงินเท่าไหร่ เพื่อนก็ไม่เห็นสนใจค่าที่ดิน ทำตัวเหมือนเดิมทุกประการ ไม่คิดจะเอาที่ ไปเปลี่ยนเป็น มาเซอราตี หรือ แจ๊กกูอาร์ หรือ โรลล์รอยซ์ มาขับเล่น ยังคงขับ รถญี่ปุ่นคันไม่เก่าไม่ใหม่ อยู่เหมือนเดิม                  คนเรานะ จะคบกัน อย่าเอา วัตถุมาเป็นมาตรวัด  คบกัน คบกันดี ดี ด้วยใจ แล้วหากต่อหน้ามายิ้มให้ ทั้ง ๆที่ลับหลังเอาข้าพเจ้าไปนินทาว่าร้ายอยู่เป็นประจำ ถามสักคำ ว่า "จะให้ฉันยิ้มให้เธอ หรือ ทำหน้าเฉย ๆ เหมือนเดิม ดี ?"              หวังว่าเพื่อนในเน็ตที่ หลังไมค์มาว่าจะออกจากพันทิปแล้ว มาอ่านดูให้ดี             หากข้าพเจ้า โดน บาทา ลูบหน้าขนาดนี้ มาหลายปี แล้ว มาหลายเว็บแล้วด้วย ยังอยู่ในอินเตอร์เน็ตได้ ท่านจะไปแยแสกับปาก หอย ปู ปลา (ร้า) เหล่านั้นไปทำไม            จบ. จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 07:42:39

ความคิดเห็นที่ 8 น่าสนใจครับ และรอหนังสือเล่มน้อยที่น่ารักนั้นครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 09:23:59

ความคิดเห็นที่ 9 โพสต์ผิด แป๊บนะค้าบ แง๊วววว แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 53 11:41:14 จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 11:29:21

ความคิดเห็นที่ 10 มาเป็นกำลังใจให้หนังสือเล่มนี้เสร็จเร็วๆนะค้าบ แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 11:48:25

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาเป็นกำลังใจให้ด้วยอีกคนค่ะ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 12:09:22

ความคิดเห็นที่ 12 รออ่านค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 13:58:23

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 18:00:09

ความคิดเห็นที่ 14 ขอนำไปแปะใน FB นะครับ เป็นกำลังใจด้วยคนครับ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 22:21:16

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อเดือนก่อน ตอนที่ข้าพเจ้าไม่สบายฉับพลันดังที่ได้เขียนไว้ให้อ่านกัน ไปแล้วนั้น ครั้นฟื้นกำลังกายกำลังใจดีขึ้นได้ไปถวายปัจจัยให้พระสงฆ์ที่วัดเลียบราษฎร์บำรุง บางซื่อ เป็นวัดเล็ก ๆ ไม่ได้โด่งดัง ไม่ได้เป็นวัดค้าขายอันใด พระสงฆ์องค์ที่เคารพ  ท่านตอบคำถามของข้าพเจ้าที่ถามว่า " แล้วดวงตราจตุคาม ลูกมีเต็มบ้านจะทำอย่างไรดี ? สั่งซื้อสั่งเช่ามาเพื่อไว้ บอกบุญ พระทางเหนือซึ่งท่านจะขอบอกบุญเรี่ยไรซื้อที่เข้าวัด แต่เรื่องไม่ เป็นไปตามที่ตกลง ดวงตราทั้งหมดซึ่งบริจาคไปมาก็อยู่เต็มตู้เซฟค่ะ จะทำอย่างไรดี ?"  พระสงฆ์ " ก็นำไปให้วัดที่เขากำลังรับบริจาค มีงานที่ไหน ก็นำไปมอบให้เลย"  ในระหว่างนั้น เกิดมีเพื่อนทางพันทิปและ เฟซบุ๊คด้วย ท่านหนึ่ง ซึ่งเคยรู้จักกันระหว่างทำงานบริษัทโฆษณา ได้บอกกระทันหันมาว่า ที่มูลนิธิ ครูมนตรี ตราโมท จะมีงานในวันรุ่งขึ้น ให้ไปร่วมบุญกันด้วย ข้าพเจ้ายังไม่ได้เตรียมตัวอะไร ก็เฉย ๆ อยู่ ยังไม่ได้ตอบรับไป           แต่ดึก ๆวันนั้น ข้าพเจ้าก็บอก คุณที่บ้านว่า พรุ่งนี้เตือนด้วยนะ จะนำดวงตราจตุคาม ไปถวายวัด บอกแล้วก็เข้าห้องนอนไม่ได้พูดกันต่อ ครั้นวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าก็ง่วนอยู่กับการทำขนม ข้าวเม่าหมี่คลุกกรอบทรงเครื่อง แต่จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ เรื่องดวงตราจตุคาม ว่าจะทำอย่างไรดี  รีบโทรศัพท์ ไปหา ประธานมูลนิธิ ครูมนตรี ตราโมท ภรรยาไม่ได้รับสาย แต่คุณสามีคือ คุณ โย -ญานี ตราโมท นั้นรับสาย ก็เลยแจ้งว่า ตอนนี้ ยังไม่ได้เตรียมตัวจะไป งานท่านเลย แต่แจ้งว่า จะนำ ดวงตราจตุคาม หลายสิบองค์ ไปให้มูลนิธิ เพื่อขอรับบริจาคเงินเข้ามูลนิธิ คุณ ญานี ก็ดีใจมาก บอกมาเลยน้องมาตอนไหนก็ได้ ว่างแล้วมาเลย           พอ ทำขนมเสร็จ จนสัก บ่ายสามโมง ไหว้พระ เปลี่ยนเครื่องแต่งตัวให้สวยหน่อยแล้ว ข้าพเจ้าก็ จับแท็กซี่ไปที่มูลนิธิ ทางด้านถนนติวานนท์ ทันที  ที่ไม่เอารถไป เพราะรู้ว่าไม่มีที่จอดแน่นอน มูลนิธินี้ ส่งเสียนาฏยกรให้ได้เรียนจบ มีงานการดี ๆ ทำกันมาหลายท่าน ทั้ง เชิดชูศิลปินครูดนตรีมา ก็ไม่น้อย งานของมูลนิธิ จึงจะมีลูกศิษย์ด้านดนตรี นาฏยกรฟ้อนรำ ศิลปินต่างๆ มากันล้นหลามทุกปี ดังที่ได้เคยเห็นภาพในหนังสือที่ มูลนิธิให้ข้าพเจ้ามาสองสามเดือนก่อน          ค่ำนั้น ข้าพเจ้าจึงได้ นำ ดวงตราจตุคาม 2 ชุด ไปที่มูลนิธิ ให้เจ้าหน้าที่ประกาศบนเวที ว่า 50 ดวงตราแรก ชุดกรรมการของ วัดพระมหาธาตุ นครศรีธรรมราช ให้บริจาคเงินเข้า มูลนิธิ ท่านละ 1500 บาท จะได้รับดวงตราดังกล่าว ไปเลย  อีก 24 ดวงหลัง มีที่มาที่ไป ว่ามี "ขี้เถ้าขุนภัณฑรักษ์ราชเดช " รวมอยู่ใน ไม้ตะเคียนหอมอายุ กว่า100ปีของวัด บางกระ ราชบุรี รวมเครื่องหอมวัตถุมงคลอีก 108 อย่างนั้น แต่เจ้าอาวาสวัดนั้น ซึ่งส้มหล่น ได้รับ "ถุงพลาสติคเศษขี้เถ้าวันเผาขุนภัณฑ์ ซึ่งพระเณรเก็บกวาดเมรุเช้าวันที่เขาเก็บอัฏฐิ ขุนภัณฑ์กัน ได้มามอบให้" ท่านก็ใช้ โมลด์ที่ได้รับจากผู้ทำโมลด์ รุ่นโคตรเศรษฐ๊ ให้วัดทางกระบี่ มอบโมลด์นั้นให้วัดบางกระ ราชบุรีนี้ ฟรีอีก เลยอัดมาเป็นรุ่นดังกล่าว แต่ใส่กล่องพลาสติกชื่อรุ่นอื่นมา            อย่างหลังนี้ แค่มาวางในห้อง กลิ่นก็หอมตรลบอบอวลไปแล้ว ข้าพเจ้าก็บอกให้ประกาศว่า ใครบริจาค 500 ก็รับไปเลย          ผลก็ให้พี่โย ดูว่า มีคนมาบริจารนับ 5-6 หมื่นบาท มีคนหนึ่งบริจาคกว่า 4 หมื่นบาท แต่เซ็นรับ ชุดกรรมการไป ไม่กี่องค์ ถามเจ้าหน้าที่ว่าทำไม ไม่ให้เขาเยอะ ๆ ตามที่เขาบริจาค เจ้าหน้าที่บอกว่า เขาบอกไว้ให้เผื่อแผ่แก่ผู้บริจาคอื่นเถิด       อีกคนก็บริจาคทันที กว่า 1 หมื่นบาท รับดวงตราทั้งสองอย่างไป             ดวงตราส่วนที่เหลือ ข้าพเจ้าก็ถือว่ายกให้มูลนิธิฯ ไปแล้ว ทางมูลนิธิจะรับไปขอบริจาคเงินจากใครต่อก็เรื่องของมูลนิธิฯ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 53 10:14:50

ความคิดเห็นที่ 16 อันใดเป็นเรื่องการงาน ที่ยังรอการปฏิบัติอยู่ ก็ยังต้องดำเนินต่อไป          แต่หากกระทู้นี้ที่นำมาวางไว้ให้เป็นประโยชน์แก่ผู้คน อย่างน้อยได้ เห็นว่า เมื่อวันที่เราจะต้องลาโลกไป  ไม่มีอะไรเลยที่มีความสำคัญแก่เราต่อ ไปอีกแล้ว         สิ่งซึ่งเรามีกันมาก ก็ร่วมบริจาคกันไป ต่างช่วยเหลือเกื้อกูลสังคมซึ่งกันและกัน  ข้าพเจ้าเขียนโน้ตตรงนี้เพิ่มให้ เพื่อให้ทราบ ว่า เมื่อพูดอะไรก็ทำอย่างนั้นจริง ๆ มิได้คิดเป็นอื่น เพราะชีวิตก็เดินมาถึงจุดที่จะต้องเตรียมตัวไปเกิดใหม่กับเขาแล้ว อันใดเป็นประโยชน์ต่อโลก ต่อสังคม ต่อชีวิตคนอื่นทำได้ก็จะทำ ก็จะให้ แต่ข้าพเจ้าปกติ สมถะ สันโดษ อาศัยในเรือนไม้เก่าของ คุณแม่สามีซึ่งท่านเสียชีวิตไปแล้วกว่าสองปี  ที่เคยคิดไม่ได้ชื่นชอบชื่นชมกับท่านมาก่อนนับวันก็กลับรักและ รู้บุญคุณท่านขึ้นมา ทุกวัน ว่าอย่างน้อยก็มีหลังคาเรือนนี้กันแดดอันร้อนแรงจัด กันฝน กันพายุให้เราอยู่อาศัยมาได้          เมื่อตัด อัตตาตัวตนว่าเราเป็นโน่นเป็นนี่ อย่างนี้ไม่ใช่เรา เมื่อทิ้งอัตตาตัวตนเก่านั้นได้ ความอยากจะเปลี่ยนโน่นนี่ให้ทันสมัย ได้หน้าได้ตา ออกไปเสีย ก็อยู่อย่างสมถะ สันโดษ ในเรือนนี้ได้ เสมือนเคยไปอยู่ปฏิบัติในเรือนไม้เก่า ณ วัดศรีประวัติ บางกรวย นนทบุรี มานานแล้ว ทำให้ตัดใจเรื่องที่อยู่ที่อาศัย ปล่อยไปตามสภาพของเขา อย่าไปเดือดร้อนใจให้เสียทรัพย์ไปเปล่า          จะต่างกัน ก็เต็มไปด้วยเครื่องเรือนและ ทรัพย์สมบัติประดามีทั้งหลาย อันดูรกรุงรัง ต้องให้คุณที่บ้านนำ ๆ ออกไป ทิ้งบ้าง บริจาคบ้างไปเรื่อยๆ ที่เก็บๆ งำ ๆ ยกย้ายกันมา ก็ล้วนแต่ เรื่องวิชาการงานการที่เคยทำของข้าพเจ้ามาทั้งนั้น มาทำให้รกเรือน เขาก็มาก เอาไปสุม ๆ ไว้ในเรือนชั้นเดียวเก่าที่เราเคยอาศัย 26 ปีก่อน ก็เยอะ          วัน ๆ ข้าพเจ้าก็ดูแต่งานเฉพาะหน้า แม้นกระทั่งมารดาตนเองผู้เป็น อัลไซเมอร์อยู่บ้านคุณแม่ท่าน ก็มิค่อยได้ไปเยี่ยมเยือน เหมือนเก่า          ตอนนี้ ที่ทำเฉพาะหน้า คืองาน เก็บสิ่งของที่คิดว่า "เป็นขยะทิ้งไปเถิด " ไม่ให้ทิ้งไปเปล่า ๆ เอามาทำเป็นสิ่งดีมีคุณค่า ด้วยศิลปะวิชาแห่งการ รู้จัก ทำ รู้จักใช้           สรรพสิ่งทั้งหลายล้วนเป็น วัตถุธาตุ จากแม่ธาตุทั้งสี่บนโลกนี้ ที่เรากินดื่มใช้ ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ            เกิดมาสุขสบายเพราะแผ่นดินมีพระเจ้าแผ่นดินมีคุณธรรม มีทศพิธราชธรรม  จึงมิต้องลำบากยากแค้นอย่างชาวเอธิโอเปีย ให้ต้องไปเข้าแถวรอรับข้าวคิวยาวเหยียด ไม่ต้องทุกข์หนัก แต่บัดนี้ เมื่อการค้าการขายเดินทางไปถึงกัน ถุงสรรพอาหาร สรรพสารเพื่ออุปโภค บริโภคเหล่านั้น ก็กลายเป็นกองพะเนินมหึมา รอการกำจัด          บัดนี้เราจึงต้องการ  ศิลปะ ในการ กำจัดอย่างมีความหมาย           และนั่นคือ หนังสือเล่มน้อยที่กำลังรอข้าพเจ้า เคาะนิ้ว เขียนให้เข้า เรื่องเข้าราวอยู่ในสัปดาห์นี้นี่แหละท่าน ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมและ โพสให้กำลังใจไว้ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 53 10:31:39

ความคิดเห็นที่ 17 ติดตามอ่านอยู่นะคะ อะไรที่ทำแล้วมั่นใจว่าดีทำไปเถอะค่ะ มีคนติดตามอ่านมากมายทั้งที่ลงค.ห.และไม่ลงค.ห. ขออนุญาตนำขึ้นเป็นกระทู้แนะนำนะคะเพื่อนๆของดิฉันจะได้ตามมาหาอ่านกันได้ง่ายๆ รออ่านเนื้อหาของหนังสืออยู่นะคะน่าสนใจมากค่ะ... จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 53 21:10:29

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณทุกท่านที่มา ให้ กิฟท์นะคะ : เจียวต้าย, ป.ปาแปง, rainfull, อาลีอา, ชรันจ์, กัมม์, ลำน้ำ C, คุณแม่ใจดี, การเวกในช่อการะเกด, ป้าณัฏฐ์, mymph : ravio  วิหคลม และ ทุกท่าน ที่มาโพสให้กำลังใจ คุณ : Psycho man     คุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก     คุณ : ปิยะรักษ์   คุณ : tintila         คุณ : rainfull     ขอนำไปแปะใน FB นะครับ เป็นกำลังใจด้วยคนครับ คุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ)     //Flower  ขอบคุณคุณ กลิ่นกาแฟ ส่งลิงค์ให้ด้วยนะคะ จะได้ไปโพส ตอบจาก เฟซบุ๊ค ด้วยกันค่ะ //Flower คุณ : แก้วแต้มสี   ขอบคุณค่ะ  วันนี้ พยายามนั่งอ่านงานของ หนังสือ อาร์ต ๆ ฝรั่ง เพื่อดูว่า เราขาด ข้อมูล ด้านไหนบ้าง จะได้เพิ่มเติม ด้านนั้น  เมื่องานนี้ หลังจาก นั่งเขียนตอบแล้ว  เขียน "จดหมายเรื่องให้การอบรม" ดูว่า การจัดอบรมแต่ละครั้ง ต้องใช้อะไรบ้าง ก็ดูเหมือนว่า ต้องมีหลายเรื่องต้องทำมากกว่าที่คิดไว้ จึงทำใจเย็น ๆ ให้ค่อยเป็นค่อยไป อีกนิดหนึ่งค่ะ มิฉะนั้น จะทำลำบาก          เนื่องจาก "พี่เก่" เจ้าของกิจการซึ่งเคยให้การอุดหนุนสปอนเซอร์ แต่ครั้งทำรายการวิทยุ ให้ความเห็นว่า เรื่อง กรีน ๆ อย่างที่เรากำลังทำกัน อยู่นี่ ส่วนใหญ่ จะทำเอากล่อง เอาชื่อเสียงกัน ต้องอุดหนุนการเงิน และ รัฐก็ต้องเข้าช่วย เรื่องเช่นนี้  ทางเอกชน ที่จะลงมาช่วย ดูจะยาก   ข้าพเจ้า จึงพยายาม ทำสิ่งที่อีกคนบอกว่า"ยาก และ ใหญ่เกินไป" คือ การทำหนังสือ ท่านที่รู้จัก และ ขอความคิดเห็นนั้น บอกว่า การมาพิมพ์หนังสือเอง หนักเกิน ไป  น่าจะไปขอหน่วยงานเลย             แต่ข้าพเจ้ากลับคิดว่า ด้วยประสบการณ์ที่ทำหนังสือบริจาค หนังสือพระ ฯลฯ มาหลายเล่ม สัก 6-8 ครั้งมาใน 5 ปี ระหว่าง ปี 2548-2551 ปี 2552 นี้ไม่นับ เพราะแทบไม่ได้ทำอะไรใหม่ ยิ่งปีนี้ ยิ่งเป็นปีที่ นั่ง ทำมือ กับงานในมือ เรื่องการจัดการถุงบรรจุภัณฑ์พลาสติก นี้ด้วย หนังสือ ต่าง ๆ ยังไม่ได้คิดจะทำ            มาจนคิดว่าจะทำ หนังสือเล่มใหญ่ เกี่ยวกับ รักสิ่งแวดล้อมนี้ ถึงได้ "ผ่าโจทย์ " นี้ ออกเล่ม เล็ก ฉบับกระเป๋า ซึ่ง ตนเองเชื่อว่า ตนมี ศักยภาพพอทำได้ ไม่ยากเย็น เหมือนดังที่คนที่รู้จัก เพิ่งบอกว่า มันยากนัก             จะว่า ยาก อาจยากตรง ต้องทำภาพประกอบ และ คิดเรื่อง รูปเล่ม จัดหน้า แต่หากว่า มี แนวการทำไว้ในใจ และ ออก ดัมมี่ อะไรมาแล้ว ก็ มองเห็นว่า ไม่ได้ยากเย็นอะไรดังที่ท่านผู้ถนัดทางอื่น เป็นกังวล        เรื่องภาพ ก็ถ่ายด้วยกล้องดิจิตอล ไว้มากพอสมควร จัดสรรลงไฟล์ในซีดี แล้ว  ส่วน ที่หยุดชะงักมา 2-3 วัน เพราะติดเรื่อง งานประจำเกี่ยวกับการ ส่งรายงานภาษี หจก  อีกวันสองวัน พ้นไปแล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไรติดขัด คง สามารถผ่านเรื่องต่าง ๆ ไปได้ ค่ะ ขอขอบคุณคุณ : แก้วแต้มสี   ที่ มาให้กำลังใจถึงที่สุด จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 16:30:19

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจให้ด้วยอีกคนสำหรับงานดีๆ แบบนี้ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 00:11:58

ความคิดเห็นที่ 20 ^ คุณ : กุลธิดา (kdunagin) ขอบคุณมากค่ะ แวะเข้ามาแก้ไขข้อมูล เรื่องลิงค์ที่ตัดออกไป จึงได้เห็น ข้อความที่ท่านโพส ไว้ให้   ตอนนี้กำลัง เก็บรายละเอียด และ ตัดทอนสิ่งไม่จำเป็นออกไปจาก โครงการ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 04:13:15

ความคิดเห็นที่ 21 รายงานข่าววันนี้ .........เนื่องจากต้องไปส่งรายงานภาษีประจำเดือน ก็เลยแวะไปติดต่อเรื่องการจดลิขสิทธิ์หนังสือ พร้อมสอบถามเรื่อง การ "จดสิทธิบัตรสิ่งประดิษฐ์" แต่ไปถามเรื่อง " การจดกระบวนการทำ-ความคิด "  กับเจ้าหน้าที่ กรมทรัพย์สินทาง ปัญญาเข้า เรื่องก็เลยถูกโยนไป ยัง ส่วนเจ้าหน้าที่การขอจดลิขสิทธิ์         ข้าพเจ้าก็แบก "สิ่งที่ค้นคิดทำ"มา บอกแล้วว่า มันก็เหมือน คลิปหนีบ กระดาษนั่นแหละ ใครเห็นก็ว่าง่ายจัง แต่คนคิด คิดทำแทบตาย!         เจ้าหน้าที่ีผู้ลงมาอธิบายให้ฟัง ก็พูดอย่างนี้แหละค่ะ ว่า "กระบวนการ การทำ นั้น กฎหมายไม่รับรองในการจดลิขสิทธิ์ " ทั้งอ้างด้วยว่า สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดนี้ ก็ธรรมดามาก   เหอ เหอ         ข้าพเจ้าก็บอกว่า ใช่ แต่ใช้กระบวนการคิดและ ทดลองทำมาตกสองปีแล้ว งานชิ้นแรกที่ทำ ก็นำไปถวายพระอาจารย์ สนอง ที่วัดสังฆทาน ท่านก็ รับไปทำหน้าเฉย ๆ เหมือนกัน เพราะ ท่านก็คิดว่า "ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกใหม่ตรงไหน "  เหมือนกันแหละ            หลังจากที่ สื่อสารกันเป็ันชั่วโมง เจ้าหน้าที่กฎหมายท่านนั้น ก็ดูเหมือนฟันธง เพื่อจะพยายามจะบอกว่า สิ่งที่ ข้าพเจ้าคิดทำนี้ ข้าพเจ้า ย่อม "ซึมซับกระบวนการมาจากวัยเรียนวัยเด็ก ไม่มีอะไรแปลกใหม่ "                เออ ให้มันได้อย่างนี้เลยท่าน  ข้าพเจ้าก็ย้อนคำถามและแสดง ความเห็นไปตั้งแต่ต้นเลยว่า          " เพราะกฎหมายคนไทยเป็นอย่างนี้แหละ ไม่ช่วยสนับสนุนความคิดของคนไทย   ญี่ปุ่นถึงได้ นำ ลายผ้าทอไทย นับเป็นพัน ๆ ลาย ไปจดทะเบียน สิทธิบัตร สิ่งประดิษฐ์ เป็นของญี่ปุ่นไปทั่วโลก หมดแล้ว ไงล่ะคะ "           ลงเอยกันว่า ที่ข้าพเจ้าคิดมาแทบตาย กระบวนการกฎหมายเมืองไทย จะให้ถือเป็น สิ่งแปลกใหม่ไม่เหมือนใคร ก็ต้องนำมาจดทีละ 1 ชิ้น ไม่ใช่ นำแนวความคิด การออกแบบ หรือกระบวนการไปจด สิ่งประดิษฐ์             แต่หาก จด ลิขสิทธิ์ ก็จดแยกได้ เป็น วรรณกรรม และ ศิลปกรรม          เจ้าหน้าที่หญิงซึ่งพยายามให้การช่วยเหลือข้าพเจ้ามาแต่ต้น ก็ดูว่า เห็นใจข้าพเจ้ามาก ซึ่ง พยายามทำหนังสือ หรือ ออกแบบหนังสือ หรือ กระบวนการความคิดเขียนขึ้นมา ให้เห็น ที่จะมาจดลิขสิทธิ์นี้ ก็เพราะว่า หากหนังสือออกไป หรือกระบวนการอบรมออกไปเมื่อไหร่ งานของข้าพเจ้า ก็อาจมีคนนำไปจดทะเบียนลิขสิทธิ์แทนข้าพเจ้าไปเสียก็ได้             "ก็มันง่ายเหลือเกิน " หุ หุ ข้าพเจ้า รู้สึกสิ้นหวังพิกลอยู่ ต้องทำใจ ปลงเสียว่า  มนุษย์ในประเทศไทยนี้ เป็นพลเมืองประเภท ศรีธนญชัย กันไปหมดทั้งประเทศหรือกระไร เราไม่เคยสอนพลเมืองเราให้ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีความหยิ่งในตนเลยหรือ             คนไทยเรา จะเป็นคน " มือใครยาว สาวได้สาวเอา " กันตลอดชาติหรือ ?   คนไทยเรา จะ ละเมิดลิขสิทธิ์ อันดับหนึ่งของโลก กันตลอดไปหรือ            ถ้าอย่างนั้น ข้าพเจ้ารู้สึกเศร้าใจว่า            เราคงเกิดมาผิดประเทศเสียแล้ว ทำเลียนแบบได้เลยอย่างไรก็ได้ ? ------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 00:39:39

ความคิดเห็นที่ 22 ยิ่งท่านนักกฎหมายพยายามอธิบายว่า ที่ข้่าพเจ้านำผลงานมาเสนอ ให้เขาได้เห็นนี่คือการนำเสนอแล้ว และ คนเห็นแล้วก็นำผลงานข้าพเจ้่าไป ทำเลียนแบบได้เลยอย่างไรก็ได้ ?             ทำให้นึกถึงถ้อยคำ "พี่ติ๋ว " ที่รักที่เคารพ ณ ห้างฯ วีรสุ แห่งถนน วิทยุ ซึ่งเคย พูดกับข้าพเจ้ามาสามสิบกว่าปีแล้วว่า             " น้องเอ๊ย  จำคำพี่ไว้นะ  สมองน้องน่ะ มันเป็นเงินเป็นทอง เที่ยวเอา ไอเดียเราไปโยนให้ใครต่อใคร เขาก็ได้ความคิดสร้างสรรค์เรา เอาไปทำเงินทำทองเสียหมด "              แต่ข้าพเจ้าก็ไม่เคยคิดจำ             เจ็บหัวใจว่า เมื่อเราจะไป "จดสิทธิบัตร " หรือ " จดลิขสิทธิ์ " เจ้าหน้าที่ยังเหมือนเย้ย เสียอีกว่า " ไอ้ที่นำมาเสนอให้ดูนี้ เห็นแล้วใครจะ เอาไปทำให้เหนือกว่าเราอย่างไรก็ได้ "               จึงยิ่งนึกถึงที่หลายคนพูดว่า              " ถ้าจะทำอะไรไม่ต้องบอกใคร ทำเงียบ ๆ แล้ว ประกาศตูมออก มาเลยว่า งานของเรา เป็นผลงานเราเท่านั้น "               เป็นอีกครั้งที่ข้าพเจ้า ตัน ในอก              และ คิดว่า คนยิ่งรวย ยิ่งโกง คนยิ่งซื่อ ยิ่งจน   และคนยิ่งจน ก็ยิ่งเจอคนฉวยโอกาส กับคนจน กันไปเรื่อย ๆ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 00:40:57

ความคิดเห็นที่ 23 สรุปข้อกฎหมายที่ พ.ร.บ. ปี ๒๕๓๗ ยกมาให้ข้าพเจ้าสำเหนียก นี้ ข้าพเจ้าถึงแก่ต้องยอมรับว่า  "ช่องโหว่ของกฎหมาย มีไว้ให้คนมีเงินเอาเปรียบคนจน " ไปตลอดชีวิต              ดังนั้น ทุกบริษัทฯ เขาถึงต้อง "ประชุมลับ" "ทำการลับ"             เพราะการเปิดเผย และซื่อบริสุทธิ์ คือหมูสมันในเมืองไทย นี่เอง              บันทึกวันนี้ ไม่มีเบื้องหน้า ไม่มีเบื้องหลัง  มีแต่เจอกำแพงกฎหมายที่ตั้งตระหง่านไว้ให้ คนไม่ฉลาดไม่เฉลียวอย่างข้าพเจ้า วิ่งเอาหัวไปชนเอง                          เป็นอีกวัน ที่ข้าพเจ้า ทำตัวเหมือนพวกศิลปิน ฟานก๊อห์ เงื่อง ๆ หงอย ๆ เขียนรูปสะบัดปลายแปรงแทบตาย ตายแล้ว งานถึงจะมีความหมายแก่วงการศิลปะเพื่อเงินตรา             ข้าพเจ้าคงไม่เหมาะที่จะเกิดมาเป็นคน และก็ไม่อาจอยู่ในสวรรค์ และ ก็ไม่ควรจะเนรมิตรสิ่งวิจิตรบรรจง ใด ๆ และก็ไม่ควรจะ มีอัตตาอะไร เหมาะจะเป็น ไส้เดือนดิน ดิ้นๆ มุดรู มุดดิน ไปต่อ  อืมม์ ข้าพเจ้าไม่เหมาะแก่โลกนี้ไม่ว่า จะมุมใด เลย                   ดังนี้ จึงเข้าใจความรู้สึก ของ บรรดา ศิลปินชาวบ้าน แห่ง ศิลปาชีพ ว่าเขาเหล่านั้น ด้วยเรียนน้อย ด้วยมีเงินน้อย ด้วยเกิดมาจน เขาจึงต้องพึ่งพระบารมีพระบรมโพธิสมภาร แห่งสมเด็จพระนางเจ้า พระบรมราชินีนาท ของประเทศเรา งานศิลปกรรมทำมืออย่างชาวบ้านของพวกเขา จึงจะได้รับการคุ้มครอง สร้างสรรค์ และ ตอบสนอง เพราะหากแม้นเขาจะทำสิ่งใดด้วยตนเอง คงจะต้องพบกับบรรดา ผู้คนอีกระดับในสังคม ผู้แก่กล้าวิชากฎหมาย ผู้ดูคนที่คิดมาแทบตาย นำงานมือของตน ขึ้นไปบนหน่วยงานรัฐ เพื่อจะได้ยินว่า                     " นำมาเสนอแล้วนี่ ต่อแต่นี้ใครจะทำเหมือน หรือดีกว่า ก็ย่อมได้ "                       ชีวิตช่างเหมือนเศษผ้าขี้ริ้วเสียเหลือเกิน.....นี่คือสิ่งที่ข้าพเจ้า ตื้นตันอกใจในวันนี้ ---------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 00:42:07

ความคิดเห็นที่ 24 16 กรกฎาคม 2553 ชีวิต คือการ เรียนรู้ อย่างไม่จบสิ้น จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 00:54:30

ความคิดเห็นที่ 25   เพียงท่านเอ่ย ผู้น้อยต้องมาให้จงได้ สวัสดีครับ คุณทิกิ ขอยอมรับว่ายังไม่ได้อ่าน เพียงกวาดตา ขอไว้พรุ่งนี้็ ที่สติแจ่มใสหน่อยเป็นต้องอ่านดูแน่ จากคุณ : เสือลูกเกด เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 01:29:54

ความคิดเห็นที่ 26 ข้าพเจ้าขึ้นกระทู้นี้ว่า" เรามาร่วมช่วย รักสิ่งแวดล้อม "กัน ข้าพเจ้าออกไปยืนพินิจ "การ ช่วยสร้างสรรค์การกำจัดวัสดุพัสดุภัณฑ์ ไม่ให้โยนทิ้งออกไปนอกบ้าน"            ข้าพเจ้าพินิจ "ช่องทางสื่อ" ซึ่งตนเองเลือกใช้ ข้าพเจ้า พินิจ การ "เลือกใช้ช่องทางสื่อผสมหรืออินเตอร์เน็ต"  ซึ่งใช้อยู่ ข้าพเจ้า พินิจ การ " เลือก วิธีการเผยแพร่ และสาธิต ระบบตัวต่อตัว " ซึ่งกำลังคิดดำเนินการ     แล้วข้าพเจ้า ก็มาพินิจ "กระบวนการสร้าง สื่อ " ตาม "ช่องทางสื่อ" ที่ตนเอง เลือกใช้อยู่ขณะนี้      แน่นอน ว่า ทุกเส้นทางเดินของชีวิต ต้องมี ขวาก มีหนาม มิได้โรยด้วยกลีบละมุนอ่อนนุ่มแห่งกลีบกุหลาบ ดังกวีรจนาไว้       ข้าพเจ้าเลือกไม่ใช้ บริการ บริษัทรับจ้าง เกี่ยวแก่การสร้างสรรค์จดทะเบียน ฯลฯ เพราะหลายคนบอกว่า เราทำเองได้ ไม่ต้องไปพึ่งคนอื่น           การเข้าไปเดิน ดู อย่างใกล้ชิด ดังว่า ทำให้ได้เห็นหลายแง่ของ กฎหมายการบังคับใช้สื่อ   ถึงแม้ว่า คำถามที่ข้าพเจ้าถามไปยังหน่วยกฎหมายของ หน่วยราชการรัฐ เป็นคำถามที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่หลายแง่ มุม ที่เขาให้มา ก็เป็นแง่มุม ดีๆ ที่น่าเผยแพร่           เอาเป็นว่า ออกทะเลไปอีกนิด แล้วกัน จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:08:53

ความคิดเห็นที่ 27 เรื่อง การบังคับใช้ กฎหมายลิขสิทธิ์ ตัวอย่าง เจ้าหน้าที่ " พี่ลองดูสิครับว่า การพิมพ์สงวนลิขสิทธิ์ แต่อนุญาตให้ใช้เฉพาะเพื่อการศึกษา นั้น พี่ไปดูหน้าราม สิครับ หนังสือต่างประเทศ มาไล่จับ " ข้าพเจ้า " ?? " เจ้าหน้าที่ " ชี้ตที่ถ่ายเอกสาร "เพื่อการศึกษา" เหล่านั้นไงครับ  หากเห็นว่ากำลัง จำหน่ายกันอยู่ จับทันที  แต่ถ้า นักศึกษา นำมาที่ร้าน ถ่ายเอกสาร ไปใช้เพื่อการศึกษาเอง จะไม่โดนจับ " ข้าพเจ้า " อ่อ " ---------------------------------------------------------- หรือ เจ้าหน้าที่ "  พี่ดูกฎหมาย ข้อนี้ให้ดีนะครับ " เขาชี้ไปที่ข้อกฎหมายการครอบคลุมกฎหมายลิขสิทธิ์ เจ้าหน้าที่ " ไม่ครอบคลุม กระบวนการ....ฯลฯ " ข้าพเจ้าเหลือบตาดูนิดหนึ่ง เจ้าหน้าที่ " ดังนั้นจะมาจดทะเบียนลิขสิทธิ์ ตรงนี้ไม่ได้ครับ " ข้าพเจ้า " อ้าว แล้วทำไม เจ้าหน้าที่ ส่วนที่จะรับเรื่องสิทธิบัตร บอกข้าพเจ้าว่า ให้มาทำเรื่องนี้กับทางลิขสิทธิ์ เรื่อง"พิมพ์กระบวนการทำ" เป็นลิขสิทธิ์ ได้  " เจ้าหน้าที่ " ใครบอกครับ ?" ข้าพเจ้า " ไม่ทราบเหมือนกัน  น้องผู้หญิงเขาส่ง โทรศัพท์สายในมาให้พูดด้วย " เจ้าหน้าที่ " ผมฟังแล้วโกรธมากนะครับ  พี่จะมาทำสิ่งที่ กฎหมายไม่ได้กำหนด  ได้อย่างไรครับ " ข้าพเจ้า ????????????????????????????       อย่างนี้แหละค่ะ ทำไมเรื่องเล็กกระติ๊ดเดียว ต้องพูดกันจน เลยเวลา เลิกงานข้าราชการไปเป็นชั่วโมง อย่างนั้น ก็เพราะต้อง พูดไล่กันไปทีละ ประเด็น อย่างนี้แหละค่ะ          ก็เป็นอุทธาหรณ์อีกนิดว่า ก่อนจะไปพบหน่วยการใด         ประชาชน มีหน้าที่ " หาอ่านข้อกฎหมายเรื่องที่ตนเองจะทำเรื่องนั้น ให้แม่นยำขึ้นใจ จะได้ ไม่โผล่ไปตรง ช่องโหว่ของกฎหมาย "         ออกทะเลแล้ว เตรียมกลับมาใหม่ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:18:33

ความคิดเห็นที่ 28 สองสามวันนี้ ข้าพเจ้าก็มีเรื่องต้องจัดการส่วนตัวอีกหลายเรื่อง จึงขออนุญาตเรียนทุกท่านไว้ก่อนว่า อาจไม่มีเวลามาโพสต่อ แต่ รับรองว่า งานในมือที่จะต้อง ผลิต สิ่งซึ่งเตรียมการประดิษฐ์เพื่อสิ่งแวดล้อม ยังทำต่อไปเรื่อย ๆ แต่ เรื่องหนังสือ ต้องขอ ตรวจสอบทุกประเด็นอย่างละเอียดต่อไปอีกค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 14:40:53

ความคิดเห็นที่ 29 บันทึกความคืบหน้า           สำหรับเรื่องหนังสือ คู่มือ ที่จะทำนี้ หลังจากปรึกษากับ อาจารย์มหาวิทยาลัย ท่านหนึ่ง ท่านได้ให้ความเห็นว่า น่าจะเตรียมไปคุยกับ บริษัท พิมพ์หนังสือ หลายบริษัท เพื่อที่จะได้จัดพิมพ์จำนวนมากและปล่อยการ ตลาดเป็นไป ตามมาตรฐาน          แต่ข้าพเจ้าตอบท่านอาจารย์ ท่านนี้ไปว่า ขณะีนี้  ทุกอย่างยังอยู่ใน ภาวะแบบร่าง และ ต้นแบบ ยังไม่พัฒนาไปมากกว่านี้ เพราะ ตัวข้าพเจ้าเอง ยังมีเรื่องการ ปรับปรุง งานประดิษฐ์ ทีละชิ้น ซึ่งกำลังเขยิบ จากอุปกรณฺ์ หนึ่ง ไปอีก อุปกรณ์ หนึ่งอยู่  แต่ก็บอกท่านไปว่า  ภายใน เดือนหน้า ควรที่ จะ เข้าสู่ขั้น ครบถ้วนรายละเอียดทั้งหมด  อย่างมาตรฐาน           ตามที่ท่านแนะนำ ก็เป็นเรื่องดี แต่ ที่ข้าพเจ้า เตรียมการไว้ ก็ใช้ การผลิต ระดับเล็ก ๆ เพราะ เป็นหนังสือ ซึ่งจะต้องสนับสนุนการ อบรมการ ประดิษฐ์งาน จากวัสดุบรรจุภัณฑ์ ซึ่งจะต้องจัดการขึ้นมาเพื่อการ หยุดทิ้ง แพ็คพลาสติคชนิดที่ทำขึ้นมาเพื่อการบรรจุเครื่องอุปโภคบริโภค ทั้งในประเทศ และ ที่มาจากต่างประเทศ ก็ตาม            ให้ความเข้าใจท่านในเรื่องที่ตรงกันแล้ว ก็เสนอความเห็นในประเด็น การอบรม ดังนี้ คือ          1. การอบรม ไม่จำเป็นต้องทำระดับใหญ่โต เป็นการอบรมกลุ่มเล็ก นับแต่ 10-20 คน ถึง 50 คน ต่อครั้ง เน้นความเข้าใจในวิธีการทำและการ คัดเลือกบรรจุภัณฑ์ ที่จะมาฝึกทำ เพื่อให้เกิดทักษะในการ หยุดทิ้งพลาสติกเหล่านั้น ให้นำมาใช้ในรูปแบบใหม่          2. การอบรมนี้ จะทำเพื่อพัฒนาให้บุคลากรผู้เข้าร่วมอบรม ได้พัฒนา ความคิด ความชำนาญ เพื่อจะ สอนต่อ บอกต่อ อบรมต่อ ต่อไปด้วย                ตรงนี้ ข้าพเจ้า ได้เรียนให้ ท่านอาจารย์ท่านนี้ ทราบว่า         ในเบื้องต้น ข้าพเจ้าคิดจะ ชวนเพื่อนเก่าในโรงเรียน และ สถาบ้ันหลายสถาบันซึ่งข้าพเจ้าเคยเรียนมา ได้พบปะกัน และร่วมทำงาน รักสิ่งแวดล้อม นี้ ด้วยกัน            แต่ พอพิจารณาว่า แต่ละคน อายุก็เยอะ ๆ กันแล้ว แค่นัดเลี้ยงรวม รุ่นแต่ละครั้ง  ยังดูโกลาหล กันอยู่ บางคนก็มีลูก มีหลาน มีบ้าน มีงานซึ่ง ต้องดูแลตัวเอง ท่าทางว่า จะไม่ว่างมาช่วยกันดังที่ข้าพเจ้า คิดไป              เรื่องที่สอง คิดว่าจะ เข้าพบ ระดับเมือง ระดับประเทศ เพื่อร่วมช่วย ในการอบรม โรงเรียนต่าง ๆ  ตามที่ มีผู้แนะนำ ไว้ หลายท่าน อาทิเช่น "น้านิดแห่งผึ้งน้อย " หรือ "พี่ ซึ่งเคยเป็นสปอนเซอร์รายการวิทยุ มาก่อน เป็นต้น            แต่ตอนนี้ เมื่อได้ต่อยอด กับ ท่านอาจารย์ มหาวิทยาลัย ท่านนี้      ข้าพเจ้าก็คงจะต้องปรึกษาท่านในเรื่องรูปแบบการอบรม หรือการปฏิบัติอื่น ๆที่เหมาะสม ต่อไป  กลุ่มเป้าหมายแรก  คือการพัฒนาบุคลากร มาร่วมช่วย กันจัดทำโครงการนี้ น่าจะเป็น เป้าหมายระยะสั้นที่เป็นไปได้ ในแผนปฎิบัติงาน มากกว่า การกระจายไปในวงกว้างในระยะเริ่มต้น         จึงนำมาบันทึก ความเป็นไป ให้ทุกท่านทราบ (ภาพส่วนนั่งเล่นหน้าบ้าน ยามบ่าย  หลังจากฝนตก ติด ๆ กัน และ น้ำท่วม อยู่สัก 2-4 วัน ก็ต้องปัดกวาดทำความสะอาด พอดูได้ ช่วงไม่เกินเดือนที่ผ่านมา ) จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 23:36:31

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาเรียบเรียงต่ออีกนิด ว่า วันนี้ ไม่มีอะไรคืบหน้าไปในแง่การจัดการใด ๆ เพราะฝนฟ้าตกหนัก ช่วงกลางวัน มัวแต่วิ่งจ้าละหวั่นเก็บข้าวเก็บของ และ ย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์ จากห้องใหญ่ ไปแทน เครื่องในห้องเล็ก ซึ่งชำรุดก็เลย ทำได้ แต่การ "ประดิษฐ์" อะไร ในมือ ต่อเนื่อง และ เข้าไปสำรวจ ว่า เรามี "วัตถุดิบ " เพื่อใช้ทำอะไรเกี่ยวกับ หนังสือ ให้น่ามอง น่าดูบ้างหรือไม        มีการติดต่อ กับบางท่านในระหว่างวัน และ ตอนค่ำ ๆ อีกนิดหน่อย        คล้าย ๆ เครื่องยนต์ ซึ่งวิ่งติด ๆ กันมาแรง เลยพัก เครื่อง สักวันค่อนวัน       ขณะนี้ คนที่ร้อนใจ น่าจะเป็นเจ้าของโรงพิมพ์ ซึ่งพิมพ์ใบเสนอราคามาให้ ข้าพเจ้าไปแล้ว แต่ข้าพเจ้ายังใจเย็น ยัง ห่วงทุกย่างก้าว อยู่        หากท่านเป็นข้าพเจ้า ก็คงต้องห่วง !      เ พราะหลายภาพที่ถ่ายมานั้น มันมี โลโก ตราสินค้า ชาวบ้านชาวช่อง เขาเต็มหน้าไปหมด เผลอ ๆ เวลาจะพิมพ์ เพื่อมิให้ ชาวบ้านเขาเดือดร้อน แห่กันไปฟ้องศาล (และ ศาลก็ไม่รับฟ้อง จ่ายคดีออก มีมาเยอะแล้ว--> นี่เป็นถ้อยคำ ของเจ้าหน้าที่กฎหมาย ฝ่าย รับเรื่อง ลิขสิทธิ์ ที่ แจกแจงประเด็น ข้อกฎหมายให้ข้าพเจ้าทราบ ) ข้าพเข้าอาจต้อง ใช้ เทปแปะ คาด หน้า คาดตา โลโก พวกนั้น เสียก็ได้           อุ๊ย คิดแล้ว ปวดขมับค่ะ  ทำไม คนอื่นเขาจะทำหนังสือ เขาก๊อปๆ ถ่ายเอกสารเอาไปพิมพ์กันทั้งบ้านทั้งเมือง ไม่ขออนุญาต เขายังทำได้ ทำไมข้าพเจ้า ทำเล่มเล็ก เท่าฝ่ามือตัวเอง มานั่งกลุ้มอะไรกันนักกันหนา           คิดไปคิดมา ได้คำตอบว่า นี่แหละ ประเทศไทย           เลย ขำปนเครียด  พักผ่อน เล่นเกมส์ปลูกผักในเฟซบุ๊ค ไปก่อน ให้เครียดหนักขึ้นกว่าเดิม จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 23:54:57

ความคิดเห็นที่ 31 หลังจากคิดแล้ว คิดอีก ทำอย่างอื่นเพิ่มเติม พลิกหน้างานเีขียน(มือ) ของเราไปหลายสิบตลบ ข้าพเจ้าก็ตัดสินใจ ทำจิตว่าง แล้ว เริ่ม เรียงลำดับ บทใหม่ เอาเป็นว่า ไม่เคยเห็นหนังสือซึ่งตนเอง "ร่างแบบ" ไว้ก่อนเลย เริ่มต้น จาก 0-1 ใหม่ อีกครั้ง ครั้งนี้ ปล่อยจิตว่าง ทำงานประดิษฐ์กรรมฝีมือบ้าง ทำงานอื่นบ้าง ปล่อยความคิด เสรี กว่าครั้งก่อน ไม่เจือด้วยความรู้สึกกังวลอะไร  เวลามีมากมาย กว่าจะ ถึง ต้นปีหน้า ข้าพเจ้า เอาตัวเองเป็นตัวว่าง            แล้ว     บทเริ่มต้น ก็ถูก "จด" ไว้ ตามด้วย บทต่อไป   ซึ่งกำลังถูกจด ตามมา    และ หนังสือ ซึ่งจะต้องมีหน้าที่ "ช่วยฝึกอบรม" ไปพร้อม ๆ กับการ "บ่มเพาะ" ความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม ร่วมกัน ก็จะต้องเิริ่มจาก ความเข้าใจ โลก นี้ อย่างถูกต้อง มีความรักในโลก ในชีวิต ในบ้าน ในเรือน อย่างแท้จริง            ความรักสิ่งแวดล้อม ถึงจะเกิดขึ้นได้                   และ ข้าพเจ้าก็มาบันทึกต่อไว้ อีกข้อหนึ่ง ก่อนจะ หาเวลา ทำงานส่วนตัวอื่นๆ ไปด้วยเหมือนทุกวัน จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 14:58:12

ความคิดเห็นที่ 32 วันนี้ ปาเข้าไป เป็น วันศุกร์ ที่ ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๓ แล้ว  สามอาทิตย์กว่าที่ข้าพเจ้า ดึงเรื่อง ไม่ตัดสินใจ งานพิมพ์ อย่างคิดมาก            ข้าพเจ้าสงสัย คำพูดของ เจ้าหน้าที่ฝ่ายกฎหมายด้านลิขสิทธิ์ ที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา พูดทิ้งไว้ให้ ทราบ           "มีมาฟ้องร้องกันหลายราย แต่ศาลไม่ประทับรับฟ้อง เพราะถือว่า เจ้าของสินค้า ได้ ขาย จำหน่าย ซึ่ง บรรจุภัณฑ์ " นั้นไปแล้ว " ..ประมาณทำนองนี้         ข้าพเจ้ายัง สงสัยต่อไปว่า ใคร ฟ้องใคร และ ฟ้อง เรื่องอะไร แสดงว่า เจ้าของสินค้า และ บรรจุภัณฑ์ เหล่านั้น ใช้การพิจารณา ว่า หาก "ผู้ดำิเนินการพิมพ์ " หรือ  " ผู้ดำเนินการผลิต" ซึ่งสิ่งของใช้ จากบรรจุภัณฑ์ ของเขา นำไป " หาผลประโยชน์" เป็นรายได้ เขาจะถือว่า " สิ่งทีเขาโยนทิ้งกันอย่างไร้ค่า " นั้น  ยังเป็นเครื่องหมายการค้า และ สิ่งที่เขาผลิตมา ซึ่งยังต้องการ กฎหมายคุ้มครอง อยู่หรือไม่ ?          ประเด็นนี้ ทำให้ข้าพเจ้า  นั่งเล่นเย็นใจมาเป็นเวลาสัปดาห์กว่าแล้ว แถมยัง จัดการ ทำบรรจุภัณฑ์ ซึ่งซื้อแล้วใช้แล้ว ฉวยไว้ก่อนที่คนในบ้านจะโยนทิ้งลงถุงขยะดำ เอามาก่อน นำมาล้างทำความสะอาด ผึ่งลม อย่างธรรมดาสามัญ ไม่มีอันใดพิสดาร ไม่มีอะไรใหม่ ดังที่เจ้าหน้าที่ท่านว่า          เครื่องไม้เครื่องมือ นั้น ข้าพเจ้ามีมากมาย เพราะปกติ เป็นคน ชอบ ไปหมด ไม่ว่าจะกระดาษสาแผ่นหนา นำมาตัด ประดิษฐ์ เป็น "ซองใส่หนังสือ " ที่ชอบทำบ่อย ๆ หลายปีก่อน อุปกรณ์เพื่อการตัดเหล่านั้นมีทุกชนิด          มันง่ายที่จะทำ          แต่ตอนนี้ มันยาก ที่จะพิมพ์         ข้าพเจ้ารู้สึกเหนื่อยใจ ที่จะต้อง " ทำหนังสือ แจ้งให้เจ้าของผลิตภัณฑ์" (ซึ่งอยู่ถึงประเทศไหนก็ไม่รู้ก็มี ) ทราบว่า ไอ้เจ้าสิ่งที่เขาว่าทิ้งแล้ว (เป็นภาระแก่สังคมทุกเมือง ทุกประเทศขนาดหนัก ) นี้ มันเป็นของมีค่า ของข้าพเจ้า และ พลเมือง สตรี  และเด็ก อีกมาก ซึ่งกำลังรองานพิมพ์เพื่อการนำไปอบรม ของข้าพเจ้าอยู่            ก็ทำไมไม่ทำให้มันง่าย ๆ ? เป็นคำถามของตัวข้าพเจ้าเองว่า         " ก็แค่ประกาศเชิญชวน ให้คนมาหาเราที่นี่ มาเรียนกับเรา ฟรี ๆ ไปเลย แล้วจะทำอะไรก็ทำ กันไป ไม่ดีกว่าหรือ ?"          คำถามทำนองนี้ แหละ ที่ข้าพเจ้ามี "เบรค" ใส่ตัวเองทุกครั้งเหมือนกันว่า   " เออ ทำซี แล้วเอ็งจะได้เห็นเองว่า ไอ้ที่เอ็งคิดแทบตาย ช่วยโลกนี้ มันจะมีคน เอาไปจด สิทธิบัตร และ จดลิขสิทธิ์ หนังสือ สิ่งพิมพ์ วรรณกรรม ศิลปกรรม อะไรทั้งหลายทั้งมวล แล้วจะทำให้เอ็ง เป็นพวกละเมิดลิขสิทธิ์ ละเมิดสิทธิ เขาทันที ..เออ ก็ำทำไปซี่ "           ข้าพเจ้า เลยขอเวลา เดินวนในหลุมนี้ไปก่อน  เพราะเพียงคำพูดของ "พี่เก่า" ที่ว่า " เอกชนเขาไม่เล่นด้วยหรอก อย่าไปขอเขาเลย" ข้าพเจ้าถึงแก่ หมดอารมณ์ทำขนาดนี้เชียวหรือ ?            เช้านี้ กำล้ังผ่านไปอีกเช้า ข้าพเจ้าก็ยัง ง่วนหาเอกสารส่วนตัวของตนซึ่งต้องทำในเรื่องส่วนตัว อันติดค้างมานานอยู่ด้วยเช่นกัน  งานนี้ จึงวาง ๆ อยู่ตรงหน้า เพื่อค้นหา "วิธีอย่างสุภาพชน และ น่ารัก " ไม่ต้องถึงแก่ให้ เหล่าประดาเจ้าของผลิตภัณฑ์เหล่านั้น มาฟ้องร้อง อะไรทำนองนั้น ในอนาคตให้ตาเหลือก โธ่ เอ๊ย เจ้าประคุณเอ๋ย แค่หนังสือเล่มเท่าฝ่ามือนี่            ใจคอ ท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จะตั้งกำแพงกีดกันข้าพเจ้าไปถึงไหนหนอ  ?                 บันทึกไว้อีกรอบ ณ เรือนไม้เก่าของคุณย่าลูกชาย ซึ่งข้าพเจ้ามาอาศัย ร่วมกับ ปลวก มดง่าม ยุง จิ้งจก แมลง ไส้เดือน กิ้งกือ อยู่แถวนี้ ณ เพลา ๑๑: ๐๙ นาฬิกา พระศุกร์ ๒๓ กรกฎาคม พระพุทธศักราช ๒๕๕๓ นนทบุรี  สยาม ราชอาณาจักรไทย จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 11:09:29

ความคิดเห็นที่ 33 ขอเรียนท่านที่มา ลง give the Pink Heart ให้ดวงใจ กันนะคะ เพราะตอนนี้ กิฟว์ ข้าพเจ้าหมดแล้ว จึงได้แต่ขอเป็น คำขอบคุณแทน แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 53 01:47:49 จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 53 11:08:52

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ ความเห็นข้างบนนี้ ข้าพเจ้านำมาโพส ผิดห้อง อย่างแรงขออภัย เลยเข้ามาลบออก จริง ๆ ว่าจะมาลงใน บล็อกแกงก์ แต่ไฉนมาโพสไว้ที่นี่ ไม่เกี่ยวกับเรื่องสิ่ง แวดล้อมค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 53 01:47:07

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาตส่งข่าวไว้หน้านี้ต่อนะคะ -------- เนื่องจาก  ได้คิดใคร่ครวญแล้วว่า หนังสือถึงแม้จะเล่มเล็ก ก็ตาม แต่ต้องตอบสนองเป้าหมาย สองประการนี้ให้ได้คือ 1. สร้างความรักสิ่งแวดล้อม เห็นประโยชน์ของบรรจุภัณฑ์พลาสติก ไม่ทิ้งเปล่า 2. บอกวิธีการ กำจัด อย่างสร้างสรรค์            แต่ ขณะนี้ เนื่องจากมีการท้ัวงติงหลายเรื่อง ข้าพเจ้าจึง กำลังดำเนินการเพิ่มเติม ข้อคิดอื่น ๆเสริมเข้าไป ให้มีประโยชน์มากกว่า หนังสือ คู่มือ ธรรมดา           และ ขอเวลาสร้างสมาธิในการทำงานอีกพอสมควร จากนั้นจะมา แจ้งให้ทุกท่านทราบอีกครั้งค่ะ ขอขอบพระคุณทุกท่าน จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 05:24:14

ความคิดเห็นที่ 36 วันก่ีอน มีโทรศัพท์จากเพื่อนใน พันทิป ห้องจตุจักร สอบถามว่า หนังสือไปถึงไหนแล้ว จึงตอบว่า ยังไม่ไปไหนเลย และ จะยังไม่ไป จนกว่าเจ้าของกระทู้ จะตั้งสติ ทำสมาธิ และ จะหยุดมือทำสิ่งประดิษฐ์ของตนเองให้ได้ก่อน ...?        สัปดาห์ก่อนเห็นว่าว่างก็ไปที่โน่นที่นี่ ไปต่างจังหวัดบ้าง           ช่วงนี้ ฝนชุก น้ำท่วมบ้านเข้ามาถึงในห้องรับแขกบ่อยครั้ง  สัปดาห์ที่ผ่านมา มีน้ำรั่วหลังคาครัว ไฟช็อตดับหมดบ้าน นอนจุดเีทียนกันไปทั้งคืน         สรุปว่า แก้ตัวว่า หนังสือยังไม่ทำอะไรจนกว่า ข้าพเจ้าจะตั้งสติรวบรวม ข้อมูล (ซึ่งค้นหามาเพิ่มมากมาย) แล้วกรองใหม่ อีกครั้ง เพื่อเอาน้ำ ๆ ทิ้งไป เหลือไว้แต่หัวกะทิ             และ ขอบคุณเพื่อนท่านนั้นซึ่งเสนอตัวอาสาว่าจะจัดหน้าให้ สำหรับข้าพเจ้าแล้ว คงจะมอบให้โรงพิมพ์ทำให้ตามแบบสเก๊ตช์ร่างนะคะ        กราบเรียนทุกท่านไว้ตรงนี้อีกครั้ง                                                                   ขอบคุณค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 08:48:42