ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อเข้ามาถึงหาดใหญ่แล้ว จุดแรกที่นายทหารญี่ปุ่น มาขอใช้พื้นที่ตามแผนที่สังเขปในมือคือ บ้านของเจียกีซี (ขุนนิพัทธ์จีนนคร) ซึ่งเป็นบ้านตึกสองชั้นมีบริเวณบ้าน การที่ทหารญิ่ปุ่นรู้ว่ามีอาคารตึกอยู่ที่ไหนบ้าง ก็เพราะก่อนหน้านี้มีจารชนญีปุ่น เป็นหมอฟันหนึ่งคนและหมอรักษาโรคทั่วไป เช่าบ้านไม้ชั้นเดียวอยู่ตรงบริเวณสายหนึ่ง ใกล้ ๆ กับโรงแรมรูปคล้ายใบมีดปัจจุบัน ชาวบ้านจำชื่อหมอรักษาโรคทั่วไปว่า หมอโมริ มีบางคนเล่าว่าเจอหมอโมริแต่งตัวชุดนายทหารสัญญาบัตร ไปต้อนรับแม่ทัพญี่ปุ่นที่ยกพลขึ้นบกที่สงขลาเรียบร้อยแล้ว ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง หมอคนนี้ก็รักษาให้กับชาวบ้านทั่วไป อัตราค่ารักษาก็ถูกมากหรือไม่เก็บเงินเลยก็มี หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ ถามคนจีนรุ่นเก่า ๆ ก็ยืนยันว่า หาดใหญ่ยังมีคลีนิคหมอญี่ปุ่นอยู่ใกล้ ๆ กับคลีนิค หมอสมโภชน์ มัธยมจันทร์ ตรงหัวมุมสายหนึ่ง ตัดกับถนนประชาธิปัตย์ หลังบ้านเป้นบ้านพักรถไฟ แต่หลังจากนั้นหมอญี่ปุ่นคนนี้ไม่ทราบตายหรือย้ายไปไหน เลยไม่แน่ใจว่าเป็นคนเดียวกันกับหมอโมริหรือไม่ ในช่วงที่นายทหารญี่ปุ่นจะขอใช้บ้านเจียกีซี มีการต่อรองกันว่าทรัพย์สมบัติมากขนกันไม่ทัน ลูกหลานและคนงานก็หนีหน้าไปหมดแล้ว บางส่วนก็หนีไปหลบกันที่วัดคลองแห สมัยอาจารย์ทองยังมีชีวิตอยู่ ท่านก็ให้การดูแลเป็นอย่างดี ส่วนคนจีนบางคนที่กลัวมากก็หนีไปถึงบ้านแม่ทอม ซึ่งเป็นชุมชนอิสลามขนาดใหญ่ในสมัยนั้น เพราะเคยพบคนไทยมุสลิมแถวนั้น เล่าขานกันเรื่องรู้จักเถ้าแก่ร้านทองหลายคนในหาดใหญ่ ที่ช่วงสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง หนีไปหลบภัยแถวนั้นเป็นเดือนเป็นปีก็มี บางคนกลัวมากก็เตลิดไปถึงคูเต่าหรือเกาะยอก็มี ดังจะเห้นว่ามีลูกหลานจีน หรือป้ายอักษรจีนหลงเหลืออยุ่แถวนั้นมาก เจียกีซีหรือขุนนิพัทธ์จีนนคร เลยต่อรองกับนายทหารญิ่ปุ่นว่า ให้ไปใช้บ้านตึกสองชั้นของลูกสาวคนโตที่เพิ่งจะแต่งงาน ตรงบริเวณสยามนครินทร์ปัจจุบัน หรือใกล้ ๆ กับบ้านขุนนิพัทธ์ มีพื้นที่หนึ่งไร่และตรงข้ามบริเวณโรงแรมเพรสซิเดนส์ เป็นป่าลูกทุ(กินได้แต่ไม่อร่อย) สามารถถากถางได้ง่ายในการทำที่พักได้ ส่วนตรงถนนด้านข้างบ้านลูกสาวคนโตขุนนิพัทธ์ หรือที่มักจะเรียกกันว่าซอยไก่ (ตรงปั้มเชลล์) ปัจจุบัน ก็เป็นบ้านของคนไทยมุสลิมอยู่กันมาก ส่วนมากมักจะเป็นแปลง ๆ ก่อนเป็นเรือนแถวแบบปัจจุบัน มีพื้นที่ใช้สอยปลูกพืชผักผลไม้จำนวนหนึ่ง ที่จำบริเวณนี้ได้และมีข้อมูลส่วนหนึ่ง เพราะบ้านเพื่อนคนอยู่แถวนี้หลังหนึ่งชื่อ เล็ก มีพี่ชายฝาแฝดชื่อ ทอม กับ ปีเตอร์ มีคุณพ่อทำงานธนาคาร ระดับผู้จัดการหรือผู้ช่วยผู้จัดการ(ไม่แน่ใจนัก) ที่ธนาคารกรุงศรีอยุธยา จำกัด สาขาหาดใหญ่ (สายหนึ่ง) ปลูกบ้านอาศัยอยู่แถวนี้ ทราบว่าขายไปแล้วหรือไง การที่กองทัพญี่ปุ่นยอมรับข้อตกลงเจียเกียซี น่าจะการมีข้อมูลเบื้องต้นว่า เจียเกียซีมีความสนิทสนม กับกลุ่มข้าราชการในพื้นที่ส่วนหนึ่ง และตอนนั้นทางญี่ปุ่นก็ยังไม่อยาก ให้มีการหมางใจระหว่างกัน เลยยอมย้ายไปอาศัยอยู่ที่ บ้านลูกสาวคนโตของเจียกีซีแทน และตั้งเป็นบ้านพักนายทหารของญี่ปุ่น ส่วนฝั่งตรงข้ามก็ถากถางตั้งแคมป์ทหารญี่ปุ่นแทน แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 53 07:58:35 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 22:39:05

ความคิดเห็นที่ 2 แต่อีกสองหลังที่เข้าไปยึดเลยก็คือ บ้านตึกที่มีรูปทรงโดมหลังสายสาม ตรงข้ามโรงแรมอินเตอร์(โกลเดนส์คราวน์พลาซ่า) มีบริเวณบ้านส่วนหนึ่ง ก็ถูกยึดเป็นที่ทำการสารวัตรทหารญิ่ปุ่น ชาวบ้านเดิม ๆ มักจะเรียกว่า ตึกญี่ปุ่น มีการซ้อมเชลยหรือนักโทษก็ตรงตึกนี้ส่วนหนึ่ง ทราบว่าเป็นของคนจีนปีนัง สร้างเสร็จอยู่ไม่ทันถึงสามเดือนก็ต้องยกให้ญี่ปุ่นไป สุดท้ายได้ขายต่อกันไปเป็นทอด ๆ ในสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติแล้ว เคยทำเป็นสถานผดุงครรภ์ชื่อ เว็นพูหยิ่น (ถ้าจำไม่ผิด) ก่อนเลิกกิจการแล้วให้เช่า ทำเป็นโรงเรียนกวดวิชาของครูสาธิตช่วงหนึ่ง ครูแกมาจากนาสารแล้วถูกยิงตาย (เคยเขียนไว้แล้ว) จำได้ก่อนผ่านเข้าห้องเรียนมีตู้โชว์ แสดงขวดโหลดองศพทารกตั้งอยู่หลายขวด แม่เคยเล่าว่าเคยคลอดลูกที่สถานพยาบาลแห่งนี้ แต่จำไม่ได้แม่นแล้วว่าคลอดลูกคนไหน(แบบว่า สว.) ส่วนอีกหลังที่ถูกยึดไปเลยคือ โรงแรมของคนจีนเป็นบ้านไม้สองชั้น มีห้องพักประมาณสิบกว่าห้อง ที่มีการปลูกเรือนไม้แถวหลายห้องแถวสายหนึ่ง ตรงโรงแรมแห่งนี้ตั้งขึ้นเป็น สถานบำบัดความใคร่ของทหารญิ่ปุ่น แต่ต้องเป็นระดับจ่าทหารขึ้นไป หรือคนที่ทำผลงานดีเด่นก็จะได้ไปใช้บริการ โดยการกวาดต้อนบังคับผู้หญิงจากเกาหลีมาให้บริการ เรื่องนี้มีการเปิดเผยจากหญิงเกาหลี ที่ตกค้างอยู่ในหาดใหญ่คนหนึ่ง ได้แต่งงานอยู่กินกับคนจีนคนหนึ่งที่สายสาม หลังจากที่สงครามโลกครั้งที่สองเลิกไปแล้วหลายปี ด้วยความคิดถึงบ้านเกิดและอยากไปเยี่ยมเยือนก่อนตาย เลยกล้าออกมาเปิดเผยแสดงตัวตน เพราะสูงวัยมากแล้วและไม่เห็นว่าจะต้องอับอายใครอีก ถือว่ายังไง ๆ ก็ต้องตายแน่นอนอยู่แล้ว จนเป็นข่าวใหญ่ได้มีการลงในหน้าหนังสือพิมพ์/สื่อมวลชน ทั้งของประเทศไทยและเกาหลี จนมีการติดต่อประสานงานระหว่างกัน จนเจอน้องสาวที่จากกันร่วมสี่สิบกว่าปี แต่เรื่องนี้ทางประเทศญี่ปุ่น หรือเจ้าหน้าที่สถานเอกอัครราชทูตญิ่ปุ่นในไทย ก็เหมือนเดิมคือแสดงอาการ หน้าด้าน ใจดำ คือไม่ยอมรับหรือปฏิเสธเรื่องดังกล่าว หรือขอโทษน้อมรับความผิด ความชั่วร้ายในอดีตแต่อย่างใด สุดท้ายเธอก็กลับมาตายที่หาดใหญ่ ส่วนถามว่าแล้วพวกระดับพลทหารถึงนายสิบ จะใช้สถานที่บำบัดความใคร่ที่ไหน ก็ทราบว่ามีการซื้อบริการจากหญิงขายบริการ ซึ่งส่วนมากคนหาดใหญ่รุ่นก่อน ๆ มักจะพูดกันว่าเป็นสาวจากมณฑลกวางตุ้ง หรือหญิงไทยใจแตกหรือใจกล้าบางคน แต่ก็หลบ ๆ อาย ๆ ขายบริการทางเพศให้ทหารญิ่ปุ่น เพราะมีรายรับค่อนข้างดีกว่าคนพื้นที่ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 53 08:15:28 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 22:41:06

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนอีกจุดที่ตั้งเป็นค่ายทหารชั่วคราว คือตรงบริเวณที่จอดห้วรถจักรเก่าในปัจจุบัน เป็นที่ระดมพลขึ้นรถไฟไปเหนือล่องใต้ และสถานที่ลงโทษเชลยศึกฝรั่งบางส่วน ก่อนจะส่งไปสร้างสะพานมรณะ ทางข้ามทางแม่น้ำแคว กาญจนบุรี บางครั้งก็เป็นที่ทรมานนักโทษไทย ที่ถูกจับได้ว่าลักขโมยทรัพย์สินทหารญี่ปุ่น หรือพวกไทยถีบที่ชอบถีบเตะสินค้าลง จากรถไฟที่ขนของกองทัพญี่ปุ่น นักโทษไทยทหารญิ่ปุ่นจะไม่ฆ่าฟันหรือตัดคอ แต่จะใช้วิธีการเอาน้ำสบู่ละลาย แล้วง้างปากหรือใส่กรวยหรือท่อยางกรอกใส่ปากนักโทษ จนกระทั่งอาเจียนจนหมดกระเพาะ จนกระทั่งน้ำย่อยหรือกรดในกระเพาะไหลย้อนออกมา แล้วค่อย ๆ ตายลงเพราะขาดน้ำในร่างกาย หรือกรดกัดท่ออาหารหรือท่ออากาศในร่างกาย ส่วนหนี่งเป็นการแสดงอีเวนต์ (Event) เพื่อเป็นการปรามหรือโชว์ความเหี้ยมโหดของทหารญี่ปุ่น ฝ่ายข้าราชการไทยหรือตำรวจ ในเรื่องนี้ก็มักจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย เพราะรุ้ว่าคนที่จับได้นั้นมักจะทำผิดจริง เรื่องนี้มักจะไม่ค่อยมีใครออกมารับ ว่ามีญาติพี่น้องครอบครัวของตนตาย เพราะการถูกจับว่าไปลักขโมยของทหารญี่ปุ่น เพราะเป็นเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียง หรือภาษานักเลงบอกว่าไม่ได้เรื่อง ไม่แน่จริง ส่วนคนที่ทำสำเร็จก็มักจะคุยโม้โอ้อวด ในหนังสือบางเล่มอย่างเกินจริงไปบ้าง การที่ทหารญีปุ่นใช้โรงแรมแห่งนี้ เพราะไม่ไกลจากจุดพักตรงสถานีรถไฟส่วนหนึ่ง การเดินทางไปตรวจกองกำลังก็ไม่ไกลมากนัก การมาใช้บริการทางเพศก็สะดวกรวดเร็ว โรงแรมแห่งนี้อยู่ตรงบริเวณ ธนาคารกรุงเทพฯพาณิชยการ สายหนึ่ง ที่เลิกกิจการไปแล้วตอนนี้กำลัง Renovate ให้ธนาคารอีกแห่งจะเข้าไปดำเนินการแทน หรือตรงข้ามเป็นธนาคารเอเชีย สาขาหาดใหญ่ น่าจะเป็นธนาคารพาณิชย์แห่งแรกของหาดใหญ่ ที่เช่าพื้นที่กับอาคารจากเจียกีซี ธนาคารแห่งเอเชียเพื่ออุตสาหกรรมและพาณิชยกรรม ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2482 โดย ดร.ปรีดี พนมยงค์ ซึ่งตอนนั้นดำรงตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการ ทางญี่ปุ่นเลยไม่สนใจหรืออยากยุ่งเกี่ยวด้วย แบบภาษิตจีนที่ว่า จะตีหมาหรือรังแกหมา ก็ต้องดูว่าเจ้าของหมาเป็นใครบ้าง ธนาคารเอเชีย สุดท้ายก็ถูกยักย้ายถ่ายเทจนหมดสภาพไป จากการปฏิว้ติของกลุ่มทหารในสมัยหนึ่ง หุ้นที่มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง ครอบครองก็หมดสภาพไปในยุคสุดท้ายที่มี กรรมการผู้จัดการชื่อ นายหลุย พนมยงค์ น้องชายของ ดร.ปรีดี พนมยงค์ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 22:42:53

ความคิดเห็นที่ 4 ส่วนตึกยิบอินซอยตรงสายหนึ่ง และตึกโบราณชีโนโปรตุกีสแถวนั้น ที่ทหารญิ่ปุ่นไม่ยุ่งเกี่ยวส่วนหนึ่ง เพราะมีข้อมูลจากจารชนญี่ปุ่นว่า เป็นพวกที่มีฐานะการเงินดีส่วนหนึ่ง มีสมัครพรรคพวกหรือรุ้จักดีกับกลุ่มข้าราชการไทย กองทัพญี่ปุ่นยังไม่อยากก่อศึกสองด้านส่วนหนึ่ง รวมทั้งอาจจะต้องพึ่งพาอาศัยได้ในภายหลัง หรือยังต้องอาศัยในการซื้อหายุทธปัจจัยยามสงครามส่วนหนึ่ง เลยไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือขอใช้พื้นที่แต่อย่างใด ยิบอินซอยในสมัยนั้นจะทำธุรกิจหลักสองอย่างคือ ค้าขายยางพาราและขายสินแร่ดีบุก ยางพาราจะมีโกดังแถวศูนย์การค้าโวค(ตลาดสด)ส่วนหนึ่ง แถวตรงข้ามโรงพยาบาลหาดใหญ่หรือซอยศรีนิลอีกจุดหนึ่ง ส่วนตรงบริเวณสายสามปัจจุบัน ที่ด้าหน้าเป็นอาคารพาณิชย์ ส่วนด้านหลังเป็นโรงแรมแห่งหนึ่งแล้ว จะเป็นลานว่างพื้นที่ด้านหน้ากว้างเพื่อรับซื้อสินแร่ดีบุก ก่อนนำไปล้างทำความสะอาดและถลุงบางส่วนด้านหลัง ที่จำได้ดีเพราะเคยไปนั่งราวแป๊บเหล็กชุบสังกะสีด้านหน้าอาคาร คนหาดใหญ่สมัยนั้นส่วนหนึ่ง ก็ชอบไปนั่งเล่นกันแถวนั้นส่วนหนึ่ง เรียกว่าราวแป๊บเหล็กชุบสังกะสี บางส่วนเป็นมันวาวสนิมไม่เกาะเลย เพราะชาวบ้านพูดกันเล่น ๆ ว่า ก้นชาวบ้านคนเราเป็นกระดาษทรายขัดมัน คือกางเกงที่นั้งบนราวถูไถไปมา และรองเท้าที่เหยี่ยบย่ำทำให้เป็นมันวาว ถ้าไปสังเกตที่รอรถเมล์แถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ก็จะเห็นราวเหล็กชุบสังกะสีที่มีคนนั่งก็มักจะมันวาว แต่บริเวณที่คนไม่นั่งเลยก็มีคราบสกปรกเกาะบางส่วน ช่วงนั้นฝั่งตรงข้ามยิบอินซอยยังเป็นบ้านไม้สองชั้น ก่อนที่จะถูกไฟไหม้ไปแล้วเปลี่ยนเป็นอาคารพาณิชย์ปัจจุบัน จำได้มีร้านก้วยเตี๋ยวราดหน้าอร่อยอยู่เจ้าหนี่ง ผัดกับถ่านไม้โกงกาง กินหอมอร่อย ทั้งกินควัน กลิ่นอาหารที่ผัด เคยเขียนเรื่องความทรงจำไฟไหม้ที่หาดใหญ่ แต่ลืมเขียนถึงที่ร้านรับซื้อแร่ของยิบอินซอย ขอเพื่มเติมถนนสายกาญจนวนิชย์ ทางฝั่งมาเลย์สร้างล้ำเข้ามายังฝั่งไทย ตรงที่ถนนบรรจบพบกันคือ ตรงวัดหัวถนน คนพื้นที่แถวนั้นบางคนเลยพูดกันว่า คนไทยขี้เกียจกว่าคนมาเลย์ คนมาเลย์เลยสร้างถนนกินเข้ามาฝั่งไทย ก่อนคนไทยจะสร้างไปถึงจุดนั้น แต่จริง ๆ น่าจะทางอังกฤษที่เป็นเจ้าอาณานิคมมาเลย์ ต้องการแสดงศักยภาพความเก่งกาจ และทำงานเก่งกว่าคนไทยด้วยส่วนหนึ่ง ก่อนหน้านั้นคนสยามเดิมที่ตกค้างในประเทศมาเลเซีย แม้ว่ามีการประกาศให้มารายงานตัวที่ด่านนอก(จังโหลน) จังโหลน คนสยามในมาเลย์บอกว่ามาจากคำว่า ช้างหล่น ตกหล่นจากภูเขา หรือล้มตาย ไม่แน่ใจนัก หรือใบจังใช้มุ่งหลังคาตอนถือหล่นลงมา จังโหลนอยู่รอยต่อสุดเขตแดนไทยกับมาเลย์ที่รัฐไทรบุรี(เกดะห์) แต่คนสยามแถวนั้นหรือยุคนั้น บางคนก็ไม่ทราบข่าวที่ป่าวประกาศแต่อย่างใด เลยมารายงานตัวว่าเป็นคนสยามไม่ทัน ก่อนจะเปลี่ยนชื่อสยามเป็นไทย ในสมัยจอมพล ป. หรือส่วนชาวสยามบางคนก็เฉย ๆ ไม่สนใจแต่อย่างใด เพราะมีครอบครัวที่ดินเรือกสวนไร่นาแล้ว กอปรกับสมัยนั้นการเดินทางเข้าออกระหว่างไทยกับมาเลย์ ก็ไม่ถึงกับเข้มงวดกวดขันอะไรมากมายนัก จนทุกวันนี้บางหมู่บ้านคนสยามในรัฐไทยเดิม ยังมีชื่อหมู่บ้านแบบไทย ๆ เช่น บ้านสะท้อน บ้านควนขนุน เป็นต้น และมีวัดไทยอยู่ตามหมู่บ้านคนสยาม คนมาเลย์จะเรียกคนสยามว่า โอรังเซียม (เซียมคือ เสียม หรือ สยาม แต่ถ้าโอรังอุตัง แปลว่าคนที่เหมือนคน หรือที่ปีนังมักจะเรียกคนไทยที่ไปซื้อของสมัยก่อนว่า ตือเซียม คือ หมูสยาม เป็นทั้งคำสัพยอกหรือดูถูก แล้วแต่วาทกรรมหรืออาการแสดงออกหน้าออกตาของคนพูดจา) หลังจากฝ่ายไทยยุติการสู้รบตามคำสั่งวิทยุของจอมพล ป. กองทัพญี่ปุ่นก็เริ่มเดินทัพผ่านเข้ามายังถนนสายสิบสอง หรือถนนสายเพชรเกษมในปัจจุบัน เป็นถนนที่มีการกรุยทางเป็นเส้นทางดินลูกรังสองเลน ที่สร้างโดยกรมทางหลวงสมัยก่อนไปต่อเชื่อมตรงรัตภูมิ(สายเก่า) แล้วไปเชื่อมตรงสามแยกคูหาปัจจุบัน ยังมีบ้านนายช่างของกรมทางหลวงปลูกอยู่สองหลัง หลังหนึ่งคือเรือนรับรอง อีกหลังคือบ้านพักนายช่าง อยู่ตรงข้ามสถานีตำรวจป้จจุบัน หรือตรงข้ามกับทวดจามจุรีที่ใบ้หวยตรงทางเข้าวัดโคกสมานคุณ มีสมัยหนึ่งเคยทำเป็นที่ทำการ สมาคมนิสิตศิษย์เก่าจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย มีการขึ้นป้ายก่อนจะรื้อถอนไปในสมัยไหนจำไม่ได้แล้ว สองข้างทางถนนสายสิบสองสมัยนั้น จะมีการปลูกต้นก้ามปู(จามจุรี)กันมาก ไม่ใช่ต้องการให้ร่มเย็นหรือแสดงเกียรติภูมิจุฬา แต่ส่วนมากมักจะเป็นนายช่างหรือวิศวกรมากในสมัยนั้น สั่งให้เริ่มปลูกไปเรื่อย ๆ พร้อมกับการกรุยเส้นทาง เพราะสมัยก่อนหน้านั้นการลาดยางถนนด้วยยางมะตอย ต้องต้มยางมะตอยด้วยไม้ฟืนที่สับเอาจากต้นก้ามปู ที่โตเร็วมากและมียางที่เผาไหม้ได้ดีกว่าไม้อื่น เรื่องนี้วิศวกรรุ่นเก่าและรุ่นใหญ่เล่าให้ฟังอีกทีหนึ่ง สมัยนั้นพวกนายช่างที่สร้างถนน จะถือว่ามีเกียรติเป็นอย่างมาก เพราะเป็นอะไรที่ลำบากหรือยากมากในการสร้างถนนหนทาง รวมทั้งการจบการศึกษาระดับปริญญาตรีก็ยังมีน้อยมาก ทำให้ถนนบางสายจะใช้นามสกุลของนายช่างตั้งเป็นชื่อถนนเลยก็มี เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ร่วมกัน ก่อนที่จะเลือนหายไปเสมือนเศษเหล็กที่ผุกร่อน แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 53 23:15:06 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 22:46:34

ความคิดเห็นที่ 5 แผนที่สังเขป ทวดทอง โกดังยางยิบอินซอย โรงเรียนลี้เอ็งเสียง บ้านเจียกีซี (ขุนนิพัทธ์จีนนคร) บ้านพักนายทหารญี่ปุ่น Camp ชั่วคราวของทหารญี่ปุ่น โกดังยางยิบอินซอย จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 08:17:54

ความคิดเห็นที่ 6 ที่ทำการสารวัตรทหารญี่ปุ่น ที่รับซื้อแร่ดีบุกของยิบอินซอย Camp ชั่วคราว รอขึ้นลงรถไฟของทหารญี่ปุ่น กับที่ซ้อมนักโทษไทยกับเชลยฝรั่ง บ้านสามหลังของยิบอินซอย ธนาคารเอเชีย โรงแรมนายทหารญี่ปุ่น จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 08:22:09

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ ยังพิมพ์ยาวไม่ค่อยได้ เลยเข้ามาเก็บเข้าคลังกระทู้ + ตรวจอักษรนะคะ - พระอุปัชญาย์ผู้เขียนเลาให้ฟังว่า  "พระอุปัชฌาย์" "เล่า" - กองทัพทหารญิ่ปุ่นก็เดิมผ่านไปเฉย ๆ  "เดิน" - มีพี่ชายฝาแผดชื่อ ทอม กับ ปีเตอร์  "แฝด" ... เรื่องความแค้นฝังใจของบรรพบุรุษเกาหลีกับญี่ปุ่นนี่ ยังถูกปลูกฝังมาจนชนรุ่นหลังค่ะ ผู้ชายเกาหลีทุกคนต้องเป็นทหารอย่างน้อย 2 ปี มีเงินเดือน หลายคนยังเกลียดญี่ปุ่นฝังหัวเลยค่ะ เพราะเรื่องบรรพบุรุษถูกกวาดต้อนไปเป็นนางบำเรอทหารญีุ่ปุ่นนี่ล่ะ ในแง่การค้า ท่องเที่ยว ธุรกิจระหว่างประเทศ ดูฟื้นฟู แต่ทว่า ยังมีความขัดแย้งเป็นคลื่นใต้น้ำ ให้เห็นได้เป็นระลอกๆอยู่ค่ะ อ่านวิธีทรมานนักโทษแล้ว สยองจังค่ะ อย่างไร้จิตใจเลย ...   โกดังยาง ยิบอินซอย แห่งหนึ่ง อยู่ใกล้ ย่านของกินหลังรพ.หาดใหญ่นี่เอง นามสกุลนี้ เคยได้ยินแต่เด็ก คือ หมอสมทรง ยิบอินซอย น่าคงรุ่นลูกหลานของตระกูล ... ป้ายสมาคมศิษย์เก่านิสิตจุฬาฯ ตรงทางเข้าวัดโคกสมานคุณ จำได้จอดรถหน้าวัดตอนซัก 2541 ยังคุ้นๆ มีอยู่ แต่ไม่ได้ผ่านมานานเลย เพิ่งรู้ว่า รื้อไปแล้วน่ะค่ะ ... ขอบคุณที่เล่าเรื่องราวอดีตให้ฟังค่ะ :) จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 13:19:19

ความคิดเห็นที่ 8 ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าเจ้านั้น ไม่แน่ใจว่าเป็นร้านเดียวกันหรือเปล่านะคะที่เคยไปทาน จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 21:11:18

ความคิดเห็นที่ 9 น้อมรับคำผิด จะไปแก้ไขด่วน ขนาดตรวจแล้วตรวจอีกก็ยังผิดพลาด ส่วนคำว่าแฝด ขอคงคำเดิมคือ ฝาแฝด ตามภาษาปาก/คำพูดนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 21:45:34

ความคิดเห็นที่ 10 ความเป็นอยู่ของชาวบ้านสมัยนั้น  ไม่ทราบว่ามีอัตคัตขัดสนอย่างไรบ้าง แม่เล่าให้ฟัง  ไปดำนามีเครื่องบินๆมาให้ดูกันเยอะเป็นของแปลกเพราะคนไม่ค่อย ได้เห็นเครื่องบิน จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 22:02:00

ความคิดเห็นที่ 11 "ฝาแฝด"  นั้นคือคำใต้แท้ครับ คลอดลูกสองคนคนใต้บอกลูก "ฝาแฝด" ตามนั้นครับ จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 22:05:26

ความคิดเห็นที่ 12 มาลงชื่ออ่านค่ะ จากคุณ : Jaa3950 เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 53 15:17:32