ความคิดเห็นที่ 1   (ต่อ) “เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่ควรหาคำตอบ” ปิงรำพึงกับตัวเองขณะที่หมุนพวงมาลัยเพื่อเลี้ยวเข้าซอย ปิงปิดวิทยุ ดับเครื่องยนต์ ลงประตูมาพร้อมกับของพะรุงพะรังที่ซื้อมาจากห้างสรรพสินค้า ปิงค่อย ๆ กดล๊อกรถอย่างทุลักทุเล เสียงหมาในซอยเริ่มเห่าดังขึ้น พวกมันคงส่งเสียงทักทายว่า เฮ้ย..ให้กูช่วยถือป่ะ? หรือไม่ก็เอ่ยถามว่าเอ็งมาหาใครวะ? ปิงไม่รู้เหมือนกันว่ามันต้องการสื่อสารว่าอย่างไร แต่ไอ้การที่มันเห่าดังขึ้นและเริ่มเห่ากันหลายตัวมันทำให้ปิงรู้สึกเสียว ๆ น่องขึ้นมาตะหงิดตะหงิด ปิงเดินมาหยุดยืนที่หน้าประตูบ้านหลังหนึ่ง ปิงใช้หัวไหล่ค่อย ๆ ดันประตูรั้วจนเปิดออก เปล่านะ...! ปิงไม่ใช่ขโมย ขโมยที่ไหนจะหอบข้าวของมาให้เจ้าของบ้านตั้งมากมายขนาดนี้ ปิงวางข้าวของลงกับพื้นว่างที่คิดว่าสะอาดที่สุด “เฮ้อ......ดึกแล้วยังไม่กลับอีกเหรอเนี่ย” ปิงยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา แล้วเริ่มสอดส่ายสายตามองหาอะไรทำในช่วงที่รอ รอคนสำคัญที่ปิงอยากเจอ ปิงเริ่มต้นด้วยการกวาดพื้น ซักผ้า รดน้ำต้นไม้ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว สักพักแสงไฟจากหน้ารถคันหนึ่งส่องเข้ามาหน้าประตูรั้ว ปิงวางงานที่กำลังสาละวนอยู่แล้วเดินออกมาดู ภายในความมืดที่มีแค่แสงสว่างจากไฟหน้ารถ ปิงมองเห็นร่างร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามา เล็กนั่นเอง ปิงยิ้มให้พร้อมเอ่ยทักทาย “หวัดดี......รถไปไหนล่ะ เข้าอู่หรอ” ปิงเอ่ยถาม “............................” เล็กไม่ได้ตอบคำถามแต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ “แล้วใครมาส่งล่ะ พี่ที่ทำงานเหรอ” ปิงถามด้วยความสงสัย “.............................” เล็กส่ายหน้าแทนคำตอบอีกครั้ง การที่เล็กไม่พูดอะไรสักคำเอาแต่ส่ายหน้า ทำให้เพิ่มความสงสัยมากยิ่งขึ้น แต่ปิงก็เลือกที่จะไม่เซ้าซี้เล็ก ปิงเดินไปเก็บสายยางที่วางระเกะระกะอยู่ ความรู้สึกขนลุก ตัวชาเกิดขึ้นอีกแล้ว ปิงรู้สึกเจ็บหัวใจ อาการแบบนี้จะเกิดขึ้นทุกครั้งเหมือนเป็นลางสังหรณ์ว่าอนาคตอันใกล้นี้จะมีเรื่องที่ทำให้ปิงต้องเสียใจ ปิงหันไปมองเล็กอีกครั้งนึง ก่อนที่ปิงจะเอ่ยถามต่อ เสียงฝีเท้าของคนคนหนึ่งก็มาหยุดอยู่หน้าบ้าน “พี่เอกมาส่ง” เล็กพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน “พี่เอก.....เอก .....เอก” ปิงทวนชื่อนี้ในใจ เพราะเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหนสักแห่ง...... “อ้อ....แฟนใหม่เล็กนี่หว่า” สมองของปิงประมวลผลได้อย่างรวดเร็ว ปิงหันหลังกลับทันที แล้วพูดขึ้น “เห็นว่าอยู่คนเดียว...เป็นห่วงเลยซื้อขนมกับนมมาฝาก วางอยู่ตรงโน้น อย่าลืมเอาแช่ตู้เย็นนะ” ปิงพูดแค่นั้นแล้วก็เก็บสายยางไปวางที่เดิม “ไปก่อนนะ” ปิงเอ่ยลา ปิงเดินออกมาจากบ้านโดยไม่ได้หันกลับไปมองคนทั้งคู่ หมาเจ้ากรรมตัวเดิมยังคงส่งเสียงเห่าอยู่เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของปิง คราวนี้ปิงรู้สึกรับรู้ถึงการสื่อสารของมัน มันคงพยายามเตือนปิงตั้งแต่ปิงมาถึงแล้วว่า ที่นี่ไม่ใช่ที่ของปิง ปิงไม่ควรที่จะมา ปิงขับรถออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่ว่างเปล่า ปิงไม่รู้ว่าด้วยซ้ำตัวเองเสียใจหรือดีใจกันแน่ ? ดีใจที่เห็นเล็กดีกับแฟน หรือ เสียใจที่เล็กดีกับแฟน ดีใจที่มีคนดูแลเล็ก หรือ เสียใจที่มีคนดูแลเล็ก ปิงขับรถไม่นานก็ถึงบ้าน หลังจากล็อครถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปิงก็เดินเข้าบ้าน ในระหว่างที่กำลังเดินขึ้นบันได ปิงได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง จากคุณ : กานต์กวิน เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 14:16:47 A:124.120.101.182 X: TicketID:277546

ความคิดเห็นที่ 2   (ต่อ) “ .........ใจของฉันมันของเธอ ไม่ว่านานเท่าไร และจะเป็นของเธอเธอตลอดไป ใจของฉันมันเป็นของเธอ คนเดียวทั้งใจ จะรอเธอรักเธอจนตาย ใจเอย อ้าว....!ไอ้ปิง ไมกลับเร็วจังวะ” เจ้าของเสียงถามปิง “พอดีธุระเสร็จเร็ว แล้วนี่ทำไมร้องเพลงนี้” ปิงถามเพื่อนรัก “ข้าว่า เสียงข้าเหมือนบอย พีชเมกเกอร์มากกว่าพี่มอสว่ะ ข้าเลยคิดว่าเปลี่ยนเพลงดีกว่า และก็อย่างเอ็งเป็นคนบอกข้าเองว่า ถ้าเราไม่เคยมีความรู้สึกเหมือนในเนื้อเพลง มันก็ไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับเพลง ทำให้ไม่สามารถร้องเพลงออกมาได้อารมณ์เต็มที่” ไข่แก้วตอบ “แล้วเอ็งมีอารมณ์ร่วมกับเพลงยังไงวะ” ปิงถามต่อ “อ้าว......ก็ตอนร้องเพลงนี้ข้าก็จะคิดถึงแต่หน้าน้องเอย แล้วก็คิดซะว่าตัวข้านี่คือกรวิก...แค่นี้เอง ก็ได้อารมณืร่วมแล้ว..ง่ายจะตาย” ไข่แก้วตอบอย่างฉะฉาน “ตกลงเนี่ยะ เอ็งซ้อมร้องเพลงเอาไว้ร้องงานครบรอบบริษัทหรือว่าเอ็งจะไปประกวดเดอะดาวกันแน่วะ ไร้สาระจริง ๆ เลย... ถ้าเอ็งไม่ร้องเพลงพี่มอสแล้ว งั้นกูขอยืม CD ละกันนะ” ปิงกวาดสายตามองหา CD “อ้าว...ไหนเอ็งบอกไม่ชอบเพลงนี้ไง เฮ้ย......หรือว่า................................”ไข่แก้วสงสัย “..................................” ปิงไม่ตอบ เมื่อเจอแผ่นCDแล้ว ปิงก็ขอตัวขึ้นข้างบน “เฮ้ย...ปิง ไปเจอไรมา” ไข่แก้วถาม “จุดใต้ตำตอนิดหน่อย” ปิงตอบ “ถึงกับช็อคเลยเหรอวะ .” ไข่แก้วยิงคำถามไม่หยุด “ไม่รู้ว่ะ ก็คงช็อคแหล่ะ เผชิญหน้ากันอย่างไม่ทันตั้งตัวซะขนาดนั้น” พูดเสร็จปิงก็เดินขึ้นบ้าน ภายในห้องนอน ปิงกำลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง รถราหลายยี่ห้อกำลังแข่งกันทำความเร็วบนท้องถนน ปิงยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม หวนคิดถึงคำพูดของไข่แก้ว “อืม.......กูคงช็อค” ปิงพูดกับตัวเอง ตั้งแต่ปิงโตมานอกจากเรื่องชีวิตที่ต้องเรียนรู้แล้ว ปิงยังได้เรียนรู้เรื่องของความรัก การพลัดพราก และการสูญเสีย ปิงยอมรับเรื่องเหล่านี้มาได้ตลอด แต่เรื่องหนึ่งที่ปิงยังยอมรับไม่ได้และพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดคือการที่จะต้องพบเจอแฟนใหม่ของแฟนเก่า ต่อให้จะเลิกรากันไปจนเวลาผ่านมาหลายปี ได้กลับมาเจอกลับมาคุยกันแต่ปิงก็ไม่เคยที่จะเอ่ยปากถามถึงแฟนใหม่ของแฟนเก่า หรือแม้กระทั่งที่จะนัดออกมากินข้าวด้วยกัน นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของบทเรียนใหม่ที่ปิงจะต้องเจอ และจะต้องเรียนรู้ที่จะผ่านมันไปให้ได้ “แต่ไอ้การเจอการเห็นอะไรโดยที่เราไม่ได้ทำใจไว้ก่อนล่วงหน้า ก็ทำเราช็อคไปได้เหมือนกันนะ” ปิงวางกระป๋องเบียร์ลง ลุกเดินไปเปิด CD ที่ยืมมาจากไข่แก้ว "รู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าเธอได้เดินไปจากกัน รู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าควรต้องจบให้แล้วไป ทำไมไม่คิดจะยอมตัดใจ ยังกลับไปยุ่งเกี่ยว ก็เป็นยังไงที่เห็นเธออยู่กับเขา ก็ใครใช้ให้ลืมว่าเธอนั้นมีคนอื่นแล้ว คงไม่มีวี่แววว่าจะเหมือนเก่าก็ไม่จำ มันเลยต้องสมควรถูกกระทำ จากคนไม่เหลือใจ ก็เป็นยังไงพอเห็นเธอจับมือเขา เจ็บไหม ....ที่ภาพของเธอบาดตา รู้ว่าเธอไปรักคนใหม่ ก็ยังมีหน้ายังมีหน้าไปเจอ ถูกแล้ว ที่ต้องซมซานกลับมา ก็อยากไปหาเรื่องเอง ต้องสมน้ำหน้าสมน้ำหน้าตัวเองใช่หรือเปล่า ก็ทีหน้าทีหลังช่วยคอยยั้งใจให้หยุดไว้ เธอจะไปกับใครก็ปล่อยให้ไป อย่ายื้อเลย ไม่มีใครใช้ให้กลับไปเจอ อยู่ดีไม่ว่าดี ก็เป็นยังไงพอเห็นเธอกอดกับเขา " ...ไม่ต้องโทษใคร ก็ต้องโทษก็ต้องโทษตัวเอง เราต้องอยู่ส่วนเรา เขาก็อยู่ส่วนเขา จำให้มันขึ้นใจ... จากคุณ : กานต์กวิน เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 14:33:11 A:124.120.101.182 X: TicketID:277546

ความคิดเห็นที่ 3 น่าสมน้ำหน้าตรงไหนหว่า? จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 12:42:07

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาอ่านครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 09:26:07