ความคิดเห็นที่ 1 "แล้วพี่คิดว่าสองคนนั้นตายไปกี่ปีแล้วไม่ทราบเจ้าคะ   ถ้าไม่หาที่นี่จะไปหาที่ไหน   มีอะไรในเมืองนี้ที่เก่าแก่พอ ๆ กับสองคนนั้นบ้าง   หรือเผอิญมีใครที่รู้จักสองคนนั้นแล้วยังไม่ตายพอให้สัมภาษณ์ได้บ้าง...ยกเว้นเชลาน่ะนะ" ที่จริงก็คือ แม้คนทั้งเมืองซีเลจะทราบว่าไอดาเป็นคนสร้างเมืองขึ้น   รวมทั้งเธอไม่ใช่มนุษย์   แต่ก็ไม่มีใครรู้สักคนเดียวว่าไอดาเป็นอะไรกันแน่   เรนาค้นทั้งหอไอดาและทำเนียบราชการของเมือง  อ่านปูมกลับไปจนถึงเก่าที่สุดแล้ว   ยังพบเพียงคำว่า ไอดาผู้ไม่ได้เป็นมนุษย์   ซึ่งชวนให้กลุ้มใจเป็นอันมากว่าไม่มีใครอยากรู้บ้างหรือว่าไม่ใช่มนุษย์แล้วเป็นอะไร   หญิงสาวค้นจนแทบจะสิ้นท่าแล้วจึงค่อนข้างหงุดหงิดร้อนใจ พ่อมดฟังน้องสาวว่าเอาดื้อ ๆ อย่างนั้นก็เกาศีรษะแกรก ๆ  อยากจะประท้วงเหมือนกันว่ายายนานาหาเรื่องไซธีนกับไอดา  แต่เขาเปล่าด้วยสักหน่อย   งานที่เทย์ได้รับมอบหมายมาคือทำอย่างไรจึงจะสะเดาะกุญแจเวทมนตร์บนสมุดบันทึกของมัตยาได้   เจวานติดต่อมัตยาไปแล้วทว่ายังไม่ได้รับคำตอบ   แต่เพราะทุกคนอยากจะแก้ไขเรื่องต่าง ๆ ได้ไว ๆ   เทย์จึงบอกว่าจะลองพยายามทำลายกุญแจดู เอาเถอะ...ถึงจะพูดอย่างนั้นไป  ยายนานาก็คงบอกอยู่ดีว่าที่นี่มีเอกสารมากกว่าวิทยาลัยเวทมนตร์ไม่ใช่หรือ  ไม่งั้นพี่วิดาคงไม่มารื้อเวทมนตร์อันตรายต้องห้ามเอาแถวนี้หรอก "ก็...มีวิทยาลัย" เขานับนิ้ว "หนังสือที่วิทยาลัยมี  ที่นี่ก็มีเหมือนกัน" เรนาบอก เทย์ไล่เรียงสิ่งก่อสร้างโบราณเก่าแก่ไปอีกสองสามอย่าง  ซึ่งทำให้โซลโทมีความอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมากว่าสถานที่อย่างโรงหมอและร้านเงินอยู่มาตั้งแต่ปูนนั้นเชียวหรือ  อย่างไรก็ตาม ไล่ไปไล่มาก็ไม่มีที่ไหนเหมือนจะมีข้อมูลอะไร  พ่อมดนับนิ้วจนหมดสิบนิ้วแล้วก็ชักจนแต้มเหมือนกัน "วะ นอกจากนั้นก็เหลือแต่ร้านเฮเบลแล้ว" เรนาสะดุ้งทันที "จริงของพี่!" เธอร้องออกมา  ครั้นแล้วก็ทิ้งหนังสือลุกวิ่งหางม้าปลิวไปดื้อ ๆ   ครั้นผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงจนอีกสองคนชักเป็นห่วงแล้ว   เรนาซึ่งคาดว่าได้ลงจากหอไอดา  วิ่งตลอดทางกลับบ้าน  และวิ่งตลอดทางย้อนกลับมา   ก็กอดซองหนังใส่เอกสารมาด้วย   หน้าแดงเหมือนเพิ่งออกกำลังขนาดหนัก "นี่ ถึงเจ้าจะชอบไอ้ขอรับ  ก็ไม่ต้องบ้าพลังเหมือนมันก็ได้นะ" เทย์ที่เห็นน้องสาวหอบแฮก ๆ อดไม่ได้  โชคดี ดูเหมือนเรนาจะตื่นเต้นเป็นพิเศษเลยไม่สนใจ   เธอวางซองนั้นบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง  พลางร้องออกมา "มีเรื่องไอดาจริง ๆ ด้วย" ดูเหมือนที่ร้านเฮเบลจะมีห้องเก็บเอกสารเก่าตามประสาตระกูลที่อยู่มานาน   แม้ว่าคนในตระกูลจะสืบทอดกิจการร้านมังกร   แต่เนื่องจากอาศัยอยู่ในเมืองที่มีทั้งวิทยาลัยบัณฑิตและวิทยาลัยเวทมนตร์  นอกจากนั้นลูกหลานไอดาก็มีคนเป็นบัณฑิตและแม่มดไม่ใช่น้อย  เอกสารต่าง ๆ จึงถูกเก็บเรียงเป็นระเบียบอย่างดี   เรนาฟังเทย์พูดแล้วก็ค่อยนึกได้ว่าบ้านตัวเองมีห้องอย่างนี้  จึงเร่งวิ่งไปขอกุญแจท่านตา   ท่านทาร์นไม่สนใจเรื่องเก่า ๆ แต่เขาถือว่าตนมีหน้าที่ต้องดูแลสมบัติของตระกูล   ดังนั้นห้องเก็บเอกสารจึงได้รับการดูแลอย่างดีตลอดมา   ถึงอย่างนั้นเรนาก็ต้องค้นพักใหญ่กว่าจะเจอสิ่งที่คิดว่าน่าจะใช่ "เธอเป็นมิวส์!" หญิงสาวโพล่งออกมา  เสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นตกใจ "หะ..." เทย์อ้าปาก  ครั้นแล้วทั้งสองคนก็ชะงัก   หันไปทางโซลโทที่ทำตาปริบ ๆ มาตลอดโดยอัตโนมัติ  หลังจากคบกันมานานเป็นปีสองพี่น้องย่อมทราบดีว่ามีความจำเป็นต้องเอาข้อมูลใส่เข้าไปในกบาลท่านเจ้าของร้านก่อน  จึงจะประมวลผลออกมาได้ "มิวส์เป็นภูตผู้ให้แรงบันดาลใจ" เรนาอธิบาย ไอดา เฮเบลเป็นมิวส์   ซึ่งหมายความว่าเธอเป็นภูตผู้เกิดจากความคิดคำนึง   แม้จะเข้าใจยากอยู่สักหน่อย  แต่เรนากับเทย์ก็พยายามอธิบายให้ท่านเจ้าของร้านฟัง   เรนาบอกว่าโซลโทเคยไปที่โลกในเรื่องของเธอแล้วน่าจะพอเข้าใจ  ไอดาก็อาจจะเกิดมาเหมือนซีมาร์ต   มีใครบางคนคิดถึงเธอ   บางทีพลังความคิดนั้นอาจจะแรงกล้ามาก   บางทีคนคิดอาจจะเป็นพ่อมดแม่มด  หรือไม่บางทีตัวไอดา หรือมิวส์คนอื่น ๆ อาจจะมีพลังในการรับเอาพลังความคิดมากมายมาไว้ในตัว   อย่างไรก็ตามชั่วขณะใดชั่วขณะหนึ่งในกาลเวลา  มิวส์ก็ก้าวออกมาจากโลกในหัว  โลกในแผ่นกระดาษ  มีตัวตนจริงในโลกในฐานะภูตเผ่าพันธุ์หนึ่ง   ดังนั้นจึงบอกได้ว่าเธอเกิดจากธรรมชาติ   เป็นบุตรสาวของความคิดและของโลก   ไม่ได้เป็นลูกหลานของใคร "มิวส์ทั้งหมดเป็นผู้หญิง" "ทำไมล่ะ" โซลโทสงสัย "ไม่รู้สิ  ก็เป็นอย่างนี้ทุกที" อีกฝ่ายบอก "แต่บางทีมันอาจจะทำให้อธิบายได้ว่าทำไมบ้านข้าถึงมีแต่ลูกสาวละมัง" เรนารู้สึกพิลึกนิดหน่อยที่มาอธิบายอย่างนี้   เธอคิดว่าพี่ชายก็เหมือนกัน   เทย์ลูบต้นคอ  พอเธอมองไปเขาก็ยักไหล่   ทั้งสองเติบโตมาโดยรับทราบเป็นอันดีว่าตนเป็นลูกหลานของ "ไอดาผู้ไม่ใช่มนุษย์"  แต่เนื่องจากไอดาเป็นบรรพบุรุษที่ห่างไปเป็นพันปี   และทั้งสองก็ชินกับตา  ผู้แม้จะแต่งงานเข้าตระกูลแต่เป็นคนที่พวกเขาคิดถึงในฐานะ "คนรุ่นก่อน" ที่สุด   ไม่ว่าเทย์หรือเรนาจึงไม่เคยนึกว่าตนมีสายเลือดประหลาดมหัศจรรย์อะไรเลย "มิวส์มีความสามารถในการสร้าง  ในการจินตนาการ   บางทีคงเพราะอย่างนั้นไอดาถึงสร้างเมืองซีเลได้" หลานสาวร้านเฮเบลอธิบายต่อไป "แต่ต่อให้เป็นการสร้างของมิวส์ก็เพียงที่จุดเริ่มต้นเท่านั้น   ต่อ ๆ ไปเป็นการกำหนดของคนในเมืองเอง  คนที่มาอยู่ที่นี่   คนที่เลือกชีวิตของตัวเอง   ซีเลก็สร้างวัฒนธรรมของซีเล  แบบนั้นละมัง" ที่จริง หากสิ่งที่เรนาพูดในภวังค์นั้นเป็นความจริง  ไอดาก็คงส่งผลกระทบกับวิถีชีวิตของเมืองซีเลไม่น้อย  ไอดาสร้างหอสมุดใหญ่ที่ทำลายไม่ได้เพราะตั้งใจให้เมืองนี้เป็นเมืองวิทยาลัย   เธอบอกไซธีนว่ามันจะไม่มีวันเป็นมหานครและจะไม่ใช่เมืองชนบท   วิถีชีวิตไม่ถึงกับซับซ้อนนักและไม่ถึงกับเรียบง่าย   เธอทำให้มันเป็นเมืองสบาย ๆ ที่คนอยู่แล้วก็สบายใจ   แต่บางครั้งบางคราวอาจจะมีช่วงที่น่าเบื่อไปจนชาวบ้านพอใจจะแต่งเรื่องประมาณบุรุษปริศนาดอกไม้บานเล่นเหมือนกัน "แล้วอย่างไรอีก" พ่อมดถาม "ก็มีแค่นี้" หญิงสาวบอก  ครั้นถูกพี่ชายเบิกตาใส่  เธอจึงห่อไหล่เล็กน้อย "มีแค่นี้จริง ๆ ...ข้าค้นทั้งห้องแล้ว เจอแต่ซองนี้ซองเดียวที่พูดเรื่องไอดา   มีกระดาษอยู่แผ่นเดียวเท่านั้นเอง" ซองหนังใส่กระดาษดังกล่าวซุกอยู่ในส่วนเก็บเอกสารที่เก่าที่สุด  ท่ามกลางพวกทะเบียนประวัติ  บันทึก  และเอกสารอื่น ๆ จิปาถะอีกมากมาย  เนื่องจากห้องเอกสารจัดเก็บค่อนข้างเรียบร้อยตามลำดับเวลา  เรนาจึงตั้งใจรื้อตรงนั้นก่อน  เธอได้มันมาตั้งแต่แรก ๆ ...ควรบอกว่าหาไม่ยาก   แต่หลังจากนั้นแม้ค้นที่อื่น ๆ ในห้องก็ไม่พบอะไรอีก   แผ่นกระดาษในซองเก่าเหลืองแล้ว   มีลักษณะคล้ายจดหมาย   แม้ไม่มีหัวท้าย  ไม่มีการลงชื่อแต่ก็เขียนราวกับรู้ว่าคนอ่านย่อมเข้าใจเอง  ข้อความทั้งแผ่นมีเพียงไม่กี่ประโยค   กระดาษลงเวทมนตร์กันเสียหายไว้จึงทำให้เดาอายุยาก  ถึงอย่างนั้นข้อมูลก็ดูเป็นเรื่องจริง   อาจจะบันทึกในสมัยของไอดาเอง  หรือหลังจากนั้นไม่นานกระมัง ...ไอดา เฮเบลเป็นมิวส์   แม้เธอเลือกสมรสกับมนุษย์  และละทิ้งร่างกายเนื้อหนังไปเช่นเดียวกับสามี   แต่เพราะเป็นมิวส์จึงสามารถดำรงอยู่ในความคิด   และท่องไปในโลกแห่งความคิดได้   ลูกหลานคนใดที่ไปถึงดินแดนนั้นก็ยังสามารถพบไอดา   บางทีเธอก็ติดต่อกับพวกเขาได้   แต่บางทีพวกเขาก็ไม่รู้ตัว หากพบสิ่งที่ไม่เข้าใจ   ให้ลองค้นหาไอดา... "ข้าว่ามันงงกว่าเดิมเสียอีก" เทย์พึมพำ จริงอย่างที่เขาบอก   เพราะพอมาถึงตอนนี้ทุกคนก็รู้สึกชนกำแพงเสียแล้ว   เบาะแสที่มีมีเพียงภวังค์ของเรนาซึ่งไม่ทราบว่าจริงหรือไม่ขนาดไหนเนื่องจากไม่มีอะไรยืนยัน   นอกจากนั้นก็มีหนังสือของมัตยา ซาวาลซึ่งลงกลอนปิดไว้เปิดไม่ได้   และเวลาที่กระชั้นสั้นเข้ามา  เพราะไม่ช้าเจวานคงต้องตัดสินใจแล้วว่าจะกลายร่างหรือจะทำอย่างไรกับชีวิตตน   แต่ไม่ว่าจะเลือกทางใดย่อมไม่ดีทั้งนั้น  ทางหนึ่งเขาก็จะจากร้านไปในร่างมังกรกับเจ้าหญิงโมรา   อีกทางหนึ่งเขาจะอยู่ที่นี่ในร่างนี้ตลอดไป  แทบไม่อาจแตะต้องสัมผัสคนที่ตนรักได้ตลอดกาล "เมื่อเช้าข้าเห็นท่านเจวานถลกแขนเสื้อล้างมือ  แขนเขามีเกล็ดขึ้นแล้ว" โซลโทพูด  ท่าทางอึดอัด "เขาบอกว่ายังไม่ตัดสินใจ  แต่ข้าคิดว่านิสัยของท่านเจวาน...คงเลือกไป   ท่านเจวานไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ถ้าไม่สุดวิสัยจริง ๆ" เจ้าของร้านเอชานเงียบไปเพียงนั้น   เรนาก็เข้าใจ...เขาไม่ว่าหรอกถ้าหากเจวานจะไป  ถ้าหากผู้ช่วยลุงมีความสุขถึงอย่างไรก็ไม่เป็นไร   แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือ   ที่จริงแล้วหนทางตรงหน้าดูมืดมนมากกว่า  ไม่มีประกันอะไรเลย   โซลโทเป็นห่วงเจวานแต่ก็พูดอะไรไม่ได้อยู่ดี โซลโทไม่สบายใจ   เรนาก็ไม่สบายใจด้วย   แต่แม้พยายามกันจนตกเย็นก็ไม่ได้อะไรคืบหน้า   ไม่มีใครรู้เรื่องไซธีนหรือไอดามากขึ้น   ไม่มีใครค้นพบว่ามังกรโบราณจะอยู่กับมนุษย์ที่มีชิ้นส่วนของตนได้อย่างไรโดยไม่ให้มนุษย์นั้นตาย   เทย์เองก็สะเดาะกุญแจหนังสือนั้นไม่ได้   เขาหงุดหงิดโมโหอย่างเห็นได้ชัด  ขนาดที่ว่าใช้สัญลักษณะระเบิดกับแม่กุญแจ   แต่แม้ทำให้ปกหนังกับตัวกุญแจคล้ำเขม่าไปบ้าง  กลับไม่สามารถเปิดออกได้  พ่อมดเซ็งเป็นกำลังก็ทิ้งหนังสือลงบนโต๊ะ  ต่างคนต่างได้แต่มองดู "กลับบ้านเถอะ" โซลโทบอกเรนาในที่สุด "มืดแล้ว  ท่านทาร์นจะเป็นห่วง" ที่จริงยังไม่เย็นดีนักหรอก   แต่ฤดูหนาวมืดเร็ว   เพียงบ่ายแก่ ๆ ท้องฟ้าก็คลุ้มมัวเหมือนยามโพล้เพล้  นอกจากนั้นอากาศยังหนาว   ทำให้ไม่ค่อยมีคนออกจากบ้าน   เรนากลับคนเดียวทั้งเปลี่ยว ๆ ก็ไม่ค่อยดี   หญิงสาวได้ยินอย่างนั้นจึงหันไปทางพี่ชาย   ถ้าท่านตารู้ว่าเธออยู่กับพี่ก็จะไม่ว่าอะไร   เทย์สอบผ่านแล้วย่อมใช้เวทมนตร์ได้มากขึ้น   พาเธอไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องผ่านที่อันตรายได้   แต่ดูเหมือนเทย์จะเห็นด้วยกับเพื่อน  เขาพยักหน้าบอกว่าเรนาค้นมาทั้งวันแล้วควรกลับบ้าน   ตาจะเป็นห่วงเอาได้ จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 22:38:57

ความคิดเห็นที่ 2 "คืนนี้ถ้ายายวิดาฟื้น  ข้าจะเอาหนังสือนี่ไปถามดู" เขาบอก "ยายนั่นอาจจะรู้อะไรก็ได้" ด้วยเหตุนี้เรนาจึงกลับบ้านโดยมีโซลโทไปส่ง   ท้องฟ้ามืดแล้วราวกับกลางคืน   อากาศหนาว  หิมะก็ชักหนา  เรนาซ่อนปากจมูกไว้ในผ้าพันคอ  เจ้าของร้านเอชานเองแม้ทนหนาวได้ดีก็ยังซุกมือไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมยาว  เขาซื้อเครื่องดื่มร้อนให้หญิงสาว   บอกว่าถือไว้จะได้อุ่นมือ "ข้าสงสัยว่าตอนที่ลุงไซธีนมาที่นี่   เขาจะได้เห็นอย่างที่ไอดาบอกไหม" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นลอย ๆ "ที่เจ้าพูด  ท่านเจวานก็บอกข้าตอนมาที่นี่ใหม่ ๆ เหมือนกัน   ไอดาให้พรแห่งความสงบใจไว้ที่ซีเล  ข้าสงสัย...ลุงจะเจอมันไหม" ว่ากันจริง ๆ ถ้าคิดถึงพฤติกรรมของไซธีน เอชานตลอดเวลาที่อยู่ในซีเลแล้ว   เรนาก็คิดว่ามันห่างไกลจากความสงบใจหลายขุม   ท่านไซธีนเป็นสิ่งมีชีวิตมีสีสันมหัศจรรย์พันลึก   ทำอะไรแปลกพิกลมากมาย  แถมยิ่งตัวเองเด่นเท่าไรยิ่งหัวเราะฮ่า ๆ สมใจหายางอายไม่เจออีกต่างหาก   ท่านไซธีนที่โฆษณาร้านเอชานด้วยความประหลาดต่าง ๆ นานา  ทำให้ร้านหายไปดื้อ ๆ แล้วกลับมาตั้งอยู่ที่เดิมได้   ท่านไซธีนที่วันดีคืนดีก็บอกว่าวันนี้ฝนจะตกเป็นน้ำตาลเคี่ยว   จากนั้นก็กางร่มขณะที่มีห่าฝนดังกล่าวลงมาจริง ๆ   ว่ากันอีกที...ดูเหมือนอดีตเจ้าของร้านเอชานนอกจากจะไม่สงบใจแล้วจะทำลายความสงบใจของชาวบ้านอีกต่างหาก   แต่เมื่อนึกดูแล้ว  เรนาก็จำไม่ได้ว่าไซธีนเคยแสดงความแค้นหรือความเศร้าเสียใจ   ที่จริงคนที่สงบใจไม่ได้ตอนแรก ๆ ยามมาอยู่ซีเลนั้นดูจะเป็นเจวานมากกว่าเสียอีก แต่เรนาก็ไม่รู้หรอก  ท่านตาเคยบอกว่าคนก็มีมากมาย   คนบางคนใส่หน้ากากหนามากจนไม่ทราบว่าข้างใต้มีอะไร   ท่านตาไม่ชอบคนแบบนั้น  แต่ผ่านชีวิตมานานย่อมต้องเจออย่างช่วยไม่ได้อยู่ดี หญิงสาวเดินไปตามถนนกับโซลโท   ไอจากเครื่องดื่มลอยเป็นสาย  ไฟตามถนนที่คนดูแลมาจุดไว้เห็นเป็นดวงๆ รายไปตลอดทาง  ดาวบนฟ้าขึ้นแล้ว   หน้าต่างบ้านเรือนก็สว่างนวล ๆ   โลกทั้งโลกขาวไปด้วยหิมะ  ชวนให้รู้สึกสงบใจจริง ๆ ดังว่า  เรนามองไปอย่างนั้นแล้วก็พลอยสงสัยตามโซลโทด้วยเหมือนกัน  ไซธีนจะตายจริงไหม  และเขาจะพบความสงบใจจริง ๆ หรือเปล่า ... วันนี้ท่านทาร์นกลับจากที่ร้านดึก  แม้เป็นช่วงหน้าหนาวแต่พอถึงวันสิ้นปีร้านค้าใหญ่ในเมืองก็จะสมนาคุณลูกค้าด้วยการบริการส่งของขวัญให้ทันภายในเวลาไม่กี่วัน   ร้านค้าเหล่านั้นมักจะตกลงทำสัญญาไว้กับร้านเฮเบลล่วงหน้า   ครั้นถึงเวลาก็ลำเลียงของขวัญที่ต้องให้ไปส่งมาทีละมาก ๆ   และท่านทาร์นก็จะแบ่งคนขี่มังกรเป็นสาย ๆ ให้กระจายกันออกไป   งานอย่างนี้ร้านเล็กอย่างร้านเอชานย่อมรับไม่ไหว   อีกอย่างหนึ่งโซลโทต้องไปงานแต่งงานของพี่สาว  เจวานกับท่านชายจึงรับเพียงงานส่งของขวัญที่ต้องการด่วนจริง ๆ  เป็นราย ๆ ไป  แต่เอาเข้าจริงแล้วทั้งสองก็ยุ่งเอาการเหมือนกัน พอหมดช่วงส่งท้ายปีเก่าขึ้นปีใหม่   งานส่งของขวัญก็ลดลงพอสมควร   แต่จะยังมีต่อไปเรื่อย ๆ อีกหลายสัปดาห์   บางทีกว่าจะซาจริง ๆ ก็ต้องหมดเดือนแรกของปีไปก่อน   อีกอย่างหนึ่งวันนี้นานาขอลาพัก ชายชราจึงค่อนข้างวุ่นวาย   ที่จริงนานาก็บอกแล้วว่าท่านตาไม่ต้องทำบัญชีหรอก   ทิ้งไว้ให้เธอทำพรุ่งนี้ก็ได้   แต่ท่านทาร์นอยากสะสางเอกสารให้เรียบร้อยจึงได้อยู่ต่อ   ตอนที่เขามาถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว   เรนาโผล่หน้าไปที่ร้านหนหนึ่งพร้อมอาหารเย็น   แต่ชายชราไล่เธอให้กลับบ้านบอกว่าไม่เป็นไร   ตอนนี้ดึกแล้ว  ทาร์นก็คิดว่าหลานสาวคงเข้านอนไปก่อน แต่เรนาไม่ได้นอน  ไฟที่หน้าต่างห้องของหญิงสาวยังสว่างอยู่   ชายชราที่เดินมาตามทางระหว่างร้านกับบ้านก็หยุดยืนดูนิดหนึ่ง   ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ   เขาเข้าบ้านถอดเสื้อนอกแล้วจึงได้ขึ้นไปชั้นบน   เคาะประตูห้องของหลาน   และเปิดเข้าไป "ยังไม่นอนหรือ นานา" เขาถาม  ก่อนจะสัพยอกหน่อยหนึ่ง "หากไม่รีบนอนแต่หัวค่ำระวังพรุ่งนี้จะไม่สวยหรอก" "ไม่สวยท่านตาจะไล่ออกจากบ้านไหมล่ะเจ้าคะ" หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าต่างย่นจมูกใส่   เป็นเหตุให้ชายชราหัวเราะ เรนานั่งอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่   ซึ่งมีกรอบล่างยื่นล้ำออกมากว้างขวางพอทำเป็นที่นั่งได้   เธอขนเอาหมอนกับผ้าห่มไปสุมไว้ที่นั่นก่อนจะนั่งซุกอุ่นสบาย  สรุปแล้วไม่ว่าอยู่ที่ไหนเรนาก็สร้างรังกระรอกอยู่ดี "ดูอะไรอยู่หรือ" เจ้าของร้านเฮเบลถามพลางเดินเข้ามา   อีกฝ่ายได้ยินตาถามก็ยื่นกระดาษเก่าเหลืองเรื่องไอดาเป็นมิวส์ให้เขาดู   ครั้นชายชราอ่านแล้วทำหน้าว่างเปล่าใส่   เรนาเลยสรุปได้ว่าโลกนี้คนที่ไม่รู้ว่ามิวส์คืออะไรเห็นทีจะไม่ได้มีแต่โซลโทกระมัง "อย่างนั้นหรือ...เป็นภูตจากความคิด   ตาไม่ค่อยเข้าใจหรอก" เจ้าของร้านเฮเบลบอกเมื่อหลานสาวอธิบาย   เขาลากเก้าเข้ามานั่งใกล้ ๆ   เรนาเลยแบ่งผ้าห่มให้หนึ่งผืน   สองคนตาหลานมองออกไปนอกหน้าต่าง   หิมะกำลังโปรยปรายลงมา "แต่ยายเจ้า...บางทีก็เหมือนภูต" ทาร์นเอ่ยขึ้น "ยายเจ้าชอบเต้นรำ" เรื่องเมื่อสาว ๆ ท่านยายชอบเต้นรำนั้นเรนาก็พอได้ยินมาบ้าง   แต่ในความทรงจำของเธอ  ยายเป็นหญิงชราแล้ว  ท่านยายไม่แข็งแรง  มักไม่สบาย  เรนาจำได้แต่ว่าท่านมักนอนอยู่บนเตียงโดยมีท่านตาเฝ้าข้าง ๆ    มีเพียงดวงตาที่เปล่งประกายกระตือรือร้นแสดงพลังชีวิตออกมา   ท่านยายเป็นคนใจเย็นใจดี   และบางทีคงเพราะเป็นอย่างนี้ ท่านตาที่ร้อนเป็นไฟจึงเกรงใจ "เมื่อพบยายเจ้าครั้งแรก   เขาเข้าไปในป่า   เขาบอกทีหลังว่าจะหัดท่าเต้นรำใหม่สำหรับงานเทศกาลฤดูใบไม้ร่วง   ยายเจ้าตอนสาวไม่ระวังตัวอย่างไร   แก่แล้วก็ไม่ระวังตัวเหมือนเดิม   ตาเป็นโจรหนีมาอย่างนั้น   ยายเจ้ายังเต้นรำอยู่ได้ไม่ดูตาม้าตาเรือ" ว่ากันอีกทีแล้ว ไม่ว่าท่านเอราจะระวังตัวหรือไม่ก็ไม่เห็นจะสำคัญนัก   เพราะทันทีที่นายโจรมาเห็นเธอ  เขาก็อ้าปากค้าง  ตกหลุมรักถอนตัวไม่ขึ้น   นอกจากนั้นพอมีเสือออกมาจะกินหญิงสาว   นายโจรทาร์นยังเดือดดาลเป็นการใหญ่  จัดการทุบมันทีเดียวตายอีกต่างหาก "แต่ยายเจ้าเห็นอย่างนั้นแทนที่จะขอบใจ  ดันบอกว่าตาเป็นคนป่าเถื่อนโหดร้ายอำมหิตฆ่าสัตว์ตัดชีวิต  ไม่พูดด้วยไปสามเดือน" เจ้าของร้านเฮเบลเริ่มเหม่อลอย หลังจากนั้นชายชราก็พูดเรื่องของภรรยาผู้ล่วงลับอีกหลายเรื่อง   เรื่องเหล่านี้บางเรื่องเรนาก็ฟังมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว  แต่ก็ยังชอบฟัง   เธอกอดเข่าเอาผ้าห่มห่อตัว   นั่งฟังท่านตาผู้ทอดตามองเข้าไปในเตาผิงพลางเล่าเรื่องราวเบา ๆ   ท่านตาไม่ได้อยู่ที่นี่   หากแต่อยู่ในอดีต   สมัยที่หลายสิ่งหลายอย่างยังคงแตกต่างออกไป   ชายชราผ่านเรื่องมามากมายซึ่งไม่ได้มีเพียงเรื่องดี ๆ โรยด้วยกลีบกุหลาบ   ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็คิดว่าท่านเห็นอดีตเหล่านั้นเป็นสิ่งมีค่าสำคัญ   งดงามเหมือนอัญมณี   ยามเล่าเรื่องเช่นนี้เสียงที่ปรกติดังแทบเหมือนฟ้าผ่าของท่านตาก็จะนุ่มนวลอ่อนโยนลง "ตาว่ายายเจ้าเหมือนภูตไม่ใช่หรือ" ชายชราเอ่ยในที่สุด "เขาเหมือนภูตจริง ๆ   เมื่อก่อนตอนยังแข็งแรงเขาชอบเต้นรำมาก   เขาเคยบอกว่าถ้าหากเต้นได้ดีก็จะรู้ทันที   เพราะว่าจะไปถึงโลกอีกโลกหนึ่งได้   ที่โลกนั้นบางทีก็เหมือนฝันไป   ยายเจ้าบอกว่าคนมากมายก็เป็นอย่างนั้น   พวกที่เป็นจิตรกร  นายช่าง  นักแสดง  ตาไม่ค่อยเข้าใจ   แต่เจ้าคงเข้าใจกระมัง" "คะ?" "เจ้าเองก็สร้างโลกไม่ใช่หรือ   เห็นชัดเจนยิ่งกว่าโลกของยายอีกกระมัง   เจ้าเขียนหนังสือพวกนั้น   สร้างเมืองขึ้นมาเหมือนไอดา เฮเบล" ท่านทาร์นบอก "ยายเจ้าเคยบอกว่าแม่เจ้าเหมือนตา   แต่ตัวเจ้าเหมือนยาย" "แล้วพี่เทย์ล่ะค่ะ" "ของพรรค์นั้นจะเหมือนใครก็ช่างหัวมันปะไร" อีกฝ่ายส่งเสียงเฮอะออกมา "แหม  ท่านตาใจร้าย  ใครนะเที่ยวไปอวดชาวบ้านว่าหลานชายเรียนจบแล้ว" เรนาอมยิ้มใส่ "ข้าว่าพี่เทย์เหมือนท่านตากับท่านพ่อ" "อย่างนั้นหรือ" ชายชราทำเป็นไม่สนใจ   แต่หลานสาวของเขาดูก็รู้ว่าตากำลังยินดี   ชมว่าหลานเหมือนตน  ใคร ๆ ก็ดีใจ ท่านทาร์นอยู่คุยอีกพักหนึ่ง   จากนั้นจึงว่าดึกแล้ว  เรนาควรนอน  หากมีอะไรค่อยคิดใหม่วันพรุ่งนี้ก็ได้   แต่เขาไม่ได้บังคับดับตะเกียงห้องเธอเหมือนเมื่อสมัยยังเด็กแต่ประการใด   ท่านตาคิดว่าเธอโตแล้ว  จะนอนเมื่อไรก็ควรให้เธอตัดสินใจเอง   แต่รอจนชายชราจากไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  เรนาก็ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่ที่หน้าต่าง   ท่านตาบอกว่าเธอเหมือนท่านยาย   บอกว่าการเต้นรำมีโลกอีกโลกอยู่ในนั้น   หญิงสาวก็ไม่เข้าใจหรอกว่ายามเต้นรำเห็นอีกโลกหนึ่งเป็นอย่างไร   แต่หากบอกว่าอีกโลก  เธอก็เข้าใจ   เธอคิดว่าตนเคยเห็นโลกอย่างนั้น  ดินแดนของความคิดที่ไม่อาจมองได้ด้วยตาเปล่า   บางทีที่นั่นอาจจะเป็นอาณาเขตของไอดาอย่างที่เอกสารบอกไว้ก็ได้   บางทีถ้าหากเธอลองดูอีกครั้งอาจจะพบอะไร   อาจจะพบไอดา เรนานึกได้อย่างนั้นก็นำกระดาษ  ปากกา และขวดหมึกออกมา   เริ่มต้นเขียนเรื่องราวบนกระดาษดู จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 22:39:28

ความคิดเห็นที่ 3 โอ้ยยยยยยยยยย ตื่นเต้นอ่ะ  >___< ปริศนาใกล้คลี่คลายแล้ว หรือไม่ =____=" แต่มีมาให้อ่านแล้วดีใจหลายๆ นะปันปัน จากคุณ : MOMIJI_99 เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 23:02:16

ความคิดเห็นที่ 4 อา ท่านไอดาเป็นมิวส์ ในตระกูลนี้คงมีศิลปินหลายคนสินะ จู่ๆ ก็แอบหลอน เห็นมิวส์ของเทย์ลอยขึ้นมา มิวส์ที่สร้างแรงบันดาลใจให้พ่อมดผู้ชั่วร้ายที่สุดในรอบหลายร้อยปีจะมีหน้าตาเป็นยังไงนะ -_-" จากคุณ : ทินา (ทินา) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 23:25:30

ความคิดเห็นที่ 5 แวะมาเลียกระทู้... ตอนนี้กำลังตรวจแก้นิยาย ไม่สามารถแยกสมองมาอ่าน ขอเจิมไว้ก่อนนุ เมี้ยวๆๆ จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 12:25:38

ความคิดเห็นที่ 6 กี๊ซซซซซซซซซซซซซ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 13:36:51

ความคิดเห็นที่ 7 จะเจอไอดาจริงๆ หรือจะแค่เข้าใจไอดานะ มารายงานว่าสอยเล่ม 1 มาได้นะขอรับ เย้ๆ (แล้วงานหนังสือเด็ก มันลดแค่ 15% ด้วยนะ ยังขายได้อยู่จ้า) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 13:55:17

ความคิดเห็นที่ 8 ใกล้คลี่คลายแล้วสินะ ตื่นเต้นๆ มิวส์ของเทย์คงเป็นมิวส์แห่งความชั่วร้ายละมั้ง(มองเทย์ตาปริบๆ) แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 53 14:51:46 จากคุณ : ู^ ^ (Lastquarter) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 14:51:39

ความคิดเห็นที่ 9   อ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >.< เค้าคิดถึงตัวจังเลยยยยยยยยยยยยยยย ท่านทาร์นบทนี้น่ารักจัง ^ ^ ท่านยายก็น่ารักน่าดูแหะ /me เกาะกระทู้รอตอนต่อไป จากคุณ : ธารธารา เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 15:01:20 A:124.122.74.63 X: TicketID:254920

ความคิดเห็นที่ 10   โอ้ยยย ลุงเจวานเกล็ดขึ้น T_T นานาสู้ๆๆๆ จากคุณ : LaGooNz เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 19:33:38 A:58.11.7.169 X: TicketID:189682

ความคิดเห็นที่ 11 กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซ รัฟเปิดเนิร์สเซอรี่ (สังเกตว่ารัฟรักเด็กเป็นพิเศษ......) จากคุณ : จริง เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 00:39:47

ความคิดเห็นที่ 12 กรี๊ดดดดดดดดดดดด วิ่งสี่คูณร้อยเข้ากระทู้มาทันที รัฟๆล่ะก็ น่ารักจริงๆ จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 21:07:09

ความคิดเห็นที่ 13 ^ อาจจะเป็นมิวส์ที่มีโซ่ แส้ กุญแจมือเนาะ เพิ่งเห็นอะไรบางอย่าง "โซลโท  ต่อไปกลับบ้านบ่อย ๆ กันเถอะนะ" ถือเป็น "บ้าน" แล้วเหรอเรนา วี้ดวิ้ววววววววววว ;D จากคุณ : ทินา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 22:17:19

ความคิดเห็นที่ 14 Cogito ergo sum ??? ปล. อย่าลืมเพิ่มบทให้ซีมาร์ตนะขอรับ เอาเป็นว่า ให้ซีมาร์ตพาไอดาออกมาเจอพวกเด็กๆก็ได้นี่นา จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 07:24:27

ความคิดเห็นที่ 15 มีพิมพ์ตกตัวนึง ท่านตาลากเก้าอี้ (บรรทัดไหนก็ไม่รู้ ขี้เกียจลากมา 555) ถ้าแต่งงานแล้วให้ไอ้ขอรับต่อสู้กับญาติเจ้าสาว สงสัยไอ้ขอรับเหนื่อยแน่ๆ เจอทั้งท่านตากับไอ้เทย์ จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 14:31:48

ความคิดเห็นที่ 16 โอ้ ไอ้ขอรับจีบสาว เห็นเขินขนาดนั้น ก็อดขำไม่ได้ จากคุณ : river (ริเวอร์) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 15:04:11

ความคิดเห็นที่ 17 อ่ะ คิดถึงของหวานมากเลยฮับเคียว สารภาพว่าแอบแง้มของเค็มเรื่องโน้นมาแล้วไม่แนวกับมัน เลยโผมาซบอกน้องรัฟอย่างชื่นใจ ชอบตรงที่บอกว่าเจอหมาแล้วเหมือนเจอญาติที่พลัดพราก โอยนึกภาพก้อนกลมๆ ขนๆ บนหลังรัฟสามสี่ก้อน น่ารักเป็นบ้า! แอบถามด้วยความไม่รู้จริงๆ (คาดว่าเป็นญาติกะท่านตาและโซลโทขอรับ) ในคตินิยาย มิวส์เป็นตำนานหนึ่งที่มีจริงไหมคะ? อ่านแล้วงงไหม คือเป็นเหมือนมังกรอะไรอย่างนี้ไหมน่ะค่ะ มีเรื่องเล่าจริงๆ ในตำนานต่างๆ ที่ไม่ได้เกิดจากการรังสรรค์ขึ้นมาของเคียว เองหรือเปล่าน่ะค่ะ เค้าแค่สงสัยและชื่นชมกับความสามารถในการผูกโยงเรื่องของเคียวมากๆ ปล.เพิ่งจะแทะผู้เสกทรายจบค่ะ ส่วนตัวชอบปก การจัดรูปเล่ม และจิปาถะของเอ็นเธอร์บุ๊คส์มาก (มากกว่าเรื่องอื่นๆ ที่ผ่านมาทั้งหมดเลยล่ะค่ะ ^^) และเนื้อเรื่องในนั้นก็โตกว่าเรื่องอื่นๆ ที่ผ่านมาทั้งหมด ต้องแทะอ่านช้าๆ แต่มีความสุขกับการเลือกและการตัดสินใจของตัวละครทั้งหมดมากเลยนะคะ เป็นหนังสือที่อ่านแล้วอบอุ่นและมีความสุขมากๆๆๆ เรื่องหนึ่ง ปล.2 มาอยู่เจียงใหม่แล้วค่ะ กลับมาทำงานแล้ว เคียวแวะมาทำฟันกะปาล์มที่คณะได้น่อ ^^ จากคุณ : ปาล์ม. เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 17:29:49

ความคิดเห็นที่ 18 รัฟกลายเป็นพี่ใหญ่ไปแล้ว งวดหน้ากลับบ้านครอบครัวคงใหญ่กว่าเดิม งงที่ว่าเรนาบอกว่าบ้านนี้มีแต่ลูกสาว แสดงว่าเทย์มันแหกคอกมาใช่ไหมเนี่ย จากคุณ : chaiyanun เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 18:54:02

ความคิดเห็นที่ 19 มังกร !  มังกรๆๆๆ มาแล้ว >_< ยังพบเพียงคำว่า ไอดาผู้ไม่ได้เป็นมนุษย์   ซึ่งชวนให้กลุ้มใจเป็นอันมากว่าไม่มีใคร อยากรู้บ้างหรือว่าไม่ใช่มนุษย์แล้วเป็นอะไร <--- อ่านแล้วฮาตรงนี้มาก ก็ใช่เนอะ อ่านพงศาวดารบ๊อยบ่อยไม่ยักกะมีใครสะกิดใจ... จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 18:58:56

ความคิดเห็นที่ 20 ถึงข้อความที่ 17 เคยจิ้ม dict ไฟฟ้าที่เอามาจากญี่ปุ่น จิ้มคำแปลอังกฤษ-ญี่ปุ่น มั่วเพื่อหาคำที่อ่านว่ารูเซลคา ปรากฏว่า มันมีจริงๆ ด้วย ! ! ! อึ้งสองต่อ ต่อแรก ศัพท์อะไรพรรค์นี้ ก็อุตส่าห์เก็บไว้(ให้ค้นเจอ) อึ้งที่สอง คำอธิบายญี่ปุ่นบอกคร่าวๆ ว่าเป็นภูตน้ำในเทพนิยาย ของ Ukraine รักจะเขียนนิยายนี่มันต้องอ่านกันสารพัดชาติจริงๆ จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 20:19:41

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบฉากท่านทาร์นกับหลานสาวจังค่ะ บรรยากาศดีมากๆ > < จากคุณ : Dollmaster (Dollmaster) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 53 23:00:51

ความคิดเห็นที่ 22   Yes , หลังจากที่รอคอยมานานแสนนาน....รบกวนช่วยทำ link ตั้งแต่ขึ้นเล่ม 6 ได้ไหมคะ....แบบว่าให้ค้นเองมันตาลายง่ะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 11:15:15

ความคิดเห็นที่ 23   ซ้ำจ้า แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 53 11:42:17 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 11:16:11

ความคิดเห็นที่ 24 เขาลากเก้าเข้ามานั่งใกล้ ๆ   ^ ^ เก้าอี้ พิมพ์ตกนะคะ อ๊างงง น้องรัฟ กี๊ซซซซซซ (คิดถึงงงงงงง) ขอรับถึงกับเกือบระเบิดพลีชีพกันเลยทีเดียว 555+ อ่า..อ่านแล้วอารมณ์ดีดีจังเลยยยยยยย ตุลาน่าจะออกหนึ่งเล่มใ่ช่มะคะ จะได้เตรียมสอยยยยยย จะำทำบ็อกเซ็ตมั้ยน้า อยากสะสมจังเลย จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 12:21:35

ความคิดเห็นที่ 25 กำลังหิวของหวานอยู่พอดีเลยครับ ^^" มานั่งอ่านรักแรกพบของท่านตาครับ จากคุณ : เจรามี (เจรามี) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 13:31:04

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามากี๊ซซซซซ ^^ จากคุณ : nutxnut เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 13:09:11

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่ได้เข้ามานานเลยค่ะ คิดถึงจัง>< ตื่นเต้นๆ หวังว่าในที่สุดท่านเจวานกับเจ้าหญิงโมราจะได้อยู่ด้วยกัน....... จากคุณ : penwings (penwings) เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 14:46:38

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านช่วงท้ายตอนแล้วก็นึกถึงโลกของเรนากับพ่อกวีซีมาร์ตขึ้นมาทันใด จากคุณ : Blade of Fury เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 12:19:24

ความคิดเห็นที่ 29 ว่าแล้วก็แอบวาดรัฟมาให้ครับ   จากคุณ : Blade of Fury เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 53 05:52:47

ความคิดเห็นที่ 30 มิวส์ เทย์ เอ่อออ พ่อมดที่ชั่วร้ายที่สุดในโลกดีกว่าค่ะ จากคุณ : ฟ้าเคียงดาว (ฟ้าเคียงดาว) เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 53 08:29:57

ความคิดเห็นที่ 31 โผล่มาดีเลย์ไปประมาณเดือนครึ่ง แง้ และคล้ายๆจะลืมตอนก่อนหน้านี้ไปแล้วด้วย... จำได้แต่ไปงานแต่งงานนี่แหละ ขอบคุณค่า จากคุณ : thaliana เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 09:53:54

ความคิดเห็นที่ 32 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9697712/W9697712.html จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 22:03:03