ความคิดเห็นที่ 1 มัวหมองหม่นอยู่ไยโอ้ใจนี้ มาเติมสุขเเต้มสีให้มีสัน ละความทุกข์ลดโศกทิ้งโลกอัน- เศร้าซึมนั้นลงคลองแล้วร้องเพลง .................... เอาเเค่นี้ก่อน อิอิ จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 20:45:40

ความคิดเห็นที่ 2 เ พ ร า ะ ส า ย ใ ย ใ ด กั น พั ว พั น อ ยู่ ใ จ ย่ อ ม รู้ อ ยู่ แ ก่ ใ จ ใ ค ร จ ะ รู้ แ ค่ ส ลั ด ข จั ด ว า ง บ้ า ง โ ฉ ม ต รู แ ล้ ว จึ ง ล อ ง ม อ ง ดู จ ะ รู้ เ อ ง ร อ ย อ ดี ต พิ ษ ร้ า ย ทำ ล า ย ย า ก เ พ ร า ะ ฝั ง ร า ก ปั ก รั้ ง ทั้ ง ข่ ม เ ห ง ค อ ย ซึ ม เ ซ า ะ เ ก า ะ พั น พั ว มิ ก ลั ว เ ก ร ง ใ จ เ ร า เ อ ง   ที่ จ ะ    ... ช น ะ มั น ใจเท่านั้นขอรับ คุณ สุนันยา ใจของเราเอง ที่จะเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้ เพราะใจเราเท่านั้นที่รู้ดีกว่าใครๆ.......   ขอรับ จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 21:00:49

ความคิดเห็นที่ 3 จะโศกเศร้าเหงาไปทำไมกัน เป็นตัวบั่นสร้างโศกแบกโลกเหวย ปาดน้ำตากำมือท้าข้าเสบย ความเศร้าเอยสลัดทิ้งวิ่งประจัน เมื่อใจล้าระทมจมความเศร้า มีแต่เหงาเข้าประชิดจิตประหวั่น อันโลกนี้แค่อยู่ไปเป็นวันๆ ไม่สร้างสรรค์เลยต้องโปรดตรองดู. ให้กำลังใจครับ จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 21:55:01

ความคิดเห็นที่ 4   อดีตที่ผ่านมาน่าขื่นขม         ที่ตรอมตรมล้วนผ่านนานนักหนา เราทุกคนต่างต้องใช้กาลเวลา     ช่วยรักษาและเยียวยาเรื่องของใจ คงไม่อาจอยู่แต่ในอดีต        อย่าให้ใครมาขีดชีวิตได้ มีหนทางหลายหลากหากก้าวไป    วันสดใสอยู่ข้างหน้า....ถ้ากล้าเดิน ทิ้งมันไปเลยพี่สาวเรื่องเหงาๆ........และความเศร้าทั้งหลาย.... เปิดห้องให้พี่สาวได้นั่งพักผ่อน...จิบชาสบายๆ.....เวลาเหงา...เศร้า....เซ็ง จ้า แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 53 22:13:19 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 22:06:16

ความคิดเห็นที่ 5 ขออนุญาต ร่วมวางบทกวีนี้ด้วยคนนะคะ   พี่สุนันยา..                                   ..สัมผัสถึง  ซึ่งความเศร้า   เหงาเสมอ                                   ถ้อยวลี  ที่เสนอ  เพ้อหม่นหมอง                                   ร้อยเรียงถัก  สลักคำ  ท่วงทำนอง                                   หัวใจช้ำ  ร่ำร้อง  พรรณนา.. บ้างสัมผัส   รัดรึง  ถึงความหวาน กระซิบขาน  ซ่านซึ้ง  ซึ่งภาษา สละสลวย  ด้วยคำ  จำนรรจา ถักทอมา  พาให้  ได้ยลยิน..                                    คงทุเลา  เหงาบ้าง  บางจังหวะ                                    คลอเคล้าคละ  ผสมผสาน  กานท์ถวิล                                    ร้อยคำหวาน  ผ่านพจน์  จรดจินต์                                    ปรุงประทิน  กลิ่น..รส   บทกวี............... บทกลอนของพี่สุนันยา.. แม้จะเศร้า..   เหงา.. บ้าง แต่สัมผัสได้   ซึ่งความสุขใจของพี่สุฯเอง   ความสุขใจนั้น   ซุกซ่อนอยู่ใน ทุกๆซอกตัวอักษรค่ะ.. รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ........... มีภาพเกสรผกามาฝากด้วยนะคะ.. จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 00:17:46

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้ชีวิต   เธอนั้น   ช่างแปลกนัก รักคนที่   เขาไม่รัก  เธออยู่ได้ คนรักเธอ   รอเธอ   อยู่ไม่ไกล เธอเปรยปราย  ไม่ใช่  รักไม่ลง โอ้ความรัก  ใครชัก  ใครนำพา เสน่หา     ความรัก   หรือความหลง ยอมทำใจ  เก็บกระเป๋า  กลับฮ่องกง สุนันยา   ชื่อนี้ปลง   หลงไปก็เท่านั้น... อรุณสวัส พี่สุ ขอกวนแต่เช้าเอย.... จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 09:31:18

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นบางช่วง ห้วงเวลา พาหวั่นไหว ทั้งที่ใจ อยากร้องเพลง บรรเลงฝัน ใช่จะเหงา เศร้าจุก ทุกคืนวัน สุขก็มี เหมืนกัน นะน้องเอย/... อดีตมันก็เหมือนแผลเก่า ที่มันอาจจะเจ็บ แปล๊บๆขึ้นมาเป็นบางครั้งแหละจ้า.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 09:48:44

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีค่ะคุณเปลวฯ ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาแจม แถมยังมี กิ๊ฟให้ด้วย...สุ หมดตัวแล้วค่ะ555 ..... ก็ตัดใจ เหมือนกัน ทุกวันนี้ เป็นบางครั้ง บางที ที่คิดถึง ไม่ได้มี รักไว้ ให้ตราตรึง แต่..ครั้งหนึ่ง เจ็บนัก จึงปักใจ เมื่อรอยแผล แลลึก ตกผลึกอยู่ สะกิดใจ ให้รู้ ดูหวั่นไหว จึงหวาดหวั่น การเริ่มต้น ผลอย่างไร กลัวครั้งใหม่ ยิ่งลึกร้าว เศร้ากว่าเดิม... มันก็เป็นฉะนี้แล..ท่านเปลวอัคคี .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 10:10:47

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะคุณ ลม ฯ ก็เป็นเพียง ครั้งหนึ่ง ของชีวิต เพียงแค่คิด บางคราว ใช่เศร้าหมอง ความทรงจำ ย้ำจิต ยังคิดตรอง ไม่ยึดครอง ความเหงา ให้ร้าวใจ ยังคงยิ้ม เริงรื่น คราชื่นสุข มีบ้างทุกข์ เยือนมา พาอ่อนไหว ก็เป็นเพียง บางครั้ง เพราะฝังใจ กาลเวลา คงช่วยได้ หายสักวัน/... ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 10:25:05

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ คุณ กาปอมฯ ขอบคุณมากๆค่ะ ห้องสวยดีเน๊าะ...อิอิ นั่งกะใครดีล่ะ จะได้ไม่เหงา..55 อยากลืมไป ให้หมด ปลดเรื่องทุกข์ อยากมีบ้าง ความสุข ไม่คลุกเหงา หากทำได้ ในเร็ววัน คงบรรเทา เรื่องความหลัง ครั้งเก่า ไม่เอาคืน ขอเวลา สักหน่อย ถอยตั้งหลัก พักไว้ก่อน เรื่องหนัก พักสะอื้น เมื่อลืมได้ เหตุผล ทนกล้ำกลืน ก็คงยืน ยิ้มได้ ในสักวัน/..... คงไม่เศร้า ตลอดไป หรอกจ้ะ..55 .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 10:37:51

ความคิดเห็นที่ 11 วลีร้อย ถ้อยหวาน ผ่านอักษร ทุกบทตอน กลอนซึ้ง ถึงความหมาย สื่อภาษา คารม ช่างคมคาย ที่เรียงร่าย ผ่านพจน์ บทกวี ในความงาม ใช่เพียงคำ ที่นำส่ง แต่บรรจง ลงไว้ ให้สุขศรี เป็นร้อยกรอง ผ่องใส ด้วยไมตรี จิตอารี โอบเอื้อ เผื่อแผ่มา เข้าถึงได้ ในอักษร ความอ่อนหวาน สุนันยา ผสมสาน ผ่านภาษา ทั้งหมองเศร้า คละเคล้าบ้าง เป็นบางครา ขอขอบคุณ เกสรผกา พารื่นรมย์.. สวัสดีค่ะ คุณ เกสรผกา  ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม ด้วยบทกวี ที่ ไพเราะ มาก อ่านกี่ครั้ง ก็หวานไม่รู้เบื่อ สมชื่อเกสรผกา จริงๆค่ะ... ปล. ไม่มีกิ๊ฟจะมอบให้แล้วค่ะ มีแต่ มอบให้แทนนะคะ .. แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 14:32:57 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 11:16:40

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะคุณ ท่าราชวงศ์ 555.ไม่กวน ก็ วุ่นจะแย่ แล้วค่ะ ไม่เห็นมี สักคน ที่บ่นบอก ใครที่รัก ใครที่หลอก ทำกลอกกลิ้ง คนไหนกัน มีแต่ฝัน นั้นไม่จริง กลัวถูกทิ้ง ให้เหงาหงอย ซ้ำรอยเดิม... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 11:28:59

ความคิดเห็นที่ 13   ** ..........ดั่งนกไร้ปีก......... เมื่อความรัก ขึ้น เถลิงอำนาจ หัวใจข้าตกเป็นทาส...ตราบสิ้น คำทักท้วงนานา...ข้าปิดกั้น ยากยลยิน วิญญาณเป็นโอชะแห่งงูดิน....สิ้นกัลป์ เกิดโศกนาฎกรรม...ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ขื่น ตรม ขม ร้าว ด่าวดิ้น พร่ำเพรียกหาโซ่ตรวน...ดั่งทาส เคยชิน นกปลดปล่อยแล้ว มิยอมบิน......สู่เสรี *** เขนน้อยออกจะเว่อร์ไปสักเล็กน้อย  อิ อิ อย่าว่ากันน๊าฮะ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 53 06:55:53 จากคุณ : กางเขนน้ำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 20:12:00

ความคิดเห็นที่ 14 กลอนเก่าเอามา โม ขอแจมด้วยคนนะครับ แม้คืนวัน ผันผ่าน เนิ่นนานนัก อดีตรัก สลักใจ ใยตามหลอน หลอกดวงใจ ให้ช้ำ พร่ำอาวรณ์ เป็นบทกลอน ตอนจำพราก จากดวงใจ ใยมิลืม ลืมเศร้า เล่าใจหนอ ยังหวังรอ รอรัก จากหนไหน จากแดนดิน ถิ่นฟ้า สุลาลัย ใจเอ๋ยใจ ใยเจ้า เฝ้ารำพัน เจ็บไม่จำ ช้ำไม่พอ หนอใจเอ๋ย เหมือนมิเคย โดนทำลาย หัวใจนั้น ยังโง่งม จมอยู่ได้ ไม่รู้วัน คืนผ่านผัน กาลผ่านไป ใยไม่ลืม.......... จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 23:55:13

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะ คุณ กางเขนน้ำ มีคนบอกสุเหมือนกันว่า ให้คิดในแง่ดีคือ เราได้เป็นอิสระเหมือนนก ที่ถูกปล่อย ให้บินไปได้อย่างเสรี ..ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่ไม่อยากบิน แต่..ไม่เคยรู้ทิศทาง อันกว้างไกล บินเรื่อยไป ไร้ซึ่ง ที่พึงหมาย ทั้งโดดเดี่ยว เคว้งคว้างทั้งเดียวดาย มองขวาซ้าย ไร้แสง แห่งเมตตา เป็นเหมือนนก ปีกหัก ซ้ำเปียกฝน ได้แต่วน รอบตัว กลัวหนักหนา แสงสว่าง รำไร ไกลเหลือคณา ไม่รู้ว่า วันไหน ถึงปลายทาง/.... ขอบคุณมากนะคะ สำหรับข้อคิดที่ดีๆ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 11:00:08

ความคิดเห็นที่ 16   อิ อิ บทข้างบน ความจริงเขียนไว้สำหรับตัวเองนานแล้ว พักนี้สมองขี้เลื่อย พยามบิดๆเค้นๆเท่าไหร่ ก็ไม่มี "มัน"(สมอง) อิ อิ ขอเอาบทเก่ามาวางอีกสักบท เผื่อจะเป็นกำลังใจ เอ๊ะ...หรือว่าจะยิ่งเศร้าเข้าไปใหญ่ อิ อิ น๊า นะ คิดว่าจะเป็นกำลังใจ อิ อิ   *** .....................ในนามของความรัก.......................        (เมื่อเขนน้อยนึกว่าตัวเองเป็นกามเทพ อิ อิ) คราวต่อไปในภายภาคหน้า หากพวกท่านคิดว่าจะมีความรัก โปรดจดจำแลรำลึกไว้เสมอว่า หนทางข้างหน้าย่อมบังเกิดได้สองแนวทาง หนึ่งสุข สมหวังดั่งใจหมาย หนึ่งผิดหวังมากมายปวดร้าวเป็นทุกข์ หากพวกท่านยินยอมพร้อมใจที่จะมีความรัก พึงทำความซาบซึ้งใจในเงื่อนไขนี้ก่อน ความจริงพวกท่านก็รู้กฎเหล่านี้จนแจ้งใจอยู่แล้วทุกคน แต่ดูเหมือนพวกท่านล้วนมั่นอกมั่นใจ ที่จะสมหวังในรักอย่างมากมายเต็มเปี่ยม จนเผลอเรอที่จะเผื่อใจ ให้กับความผิดหวังตามกฎอีกข้อหนึ่ง เมื่อไม่ได้เผื่อใจรองรับ พิษรักจากความผิดหวัง ย่อมรุนแรงทบเท่าทวีคูณ สุดท้าย จำเลยย่อมหนีไม่พ้นตัวเรา ”ในนามของความรัก” ..ในนามของความรัก หนุ่มสาว พวกเจ้าประจักษ์แล้วใช่ไหม แรกหวาน รื่นรมย์พรมพร่างใจ บูชาเทียบไท้ ดั่งทิพย์ธาร  ผ่านวันวารหวานเป็นขมตรอมตรมจิต รักเป็นพิษ ทุรยศ.กบฎชื่น สิ้นเยื่อใยไร้เรี่ยวแรงแม้แสร้งยืน ทุรังฝืน .กลืนความช้ำ .เช้าค่ำเย็น ในนามของความรัก .. บางครั้ง มันคงน้อยใจอยากที่จะไป เสียจากหัวใจทุกดวง มันได้พยายามอย่างเต็มที่ ที่จะให้ทุกคนสมมาตรปรารถนา แต่เหตุปัจจัยไม่ได้ขึ้นอยู่กับมันแต่เพียงผู้เดียว ยังขึ้นอยู่กับท่าน และใครคนนั้นด้วย ลองพยายามใหม่อีกครั้ง ในวิธีปฎิบัติอันเหมาะสม ระหว่างพวกท่าน ในนามของความรักคงภาคภูมิใจมิน้อย ที่เห็นพวกท่านสุขสม แต่มิว่าอย่างไร ควรทำความซาบซึ้งใจในเงื่อนไขก่อน โชคดีจงสถิตย์อยู่กับท่าน หวังให้เป็นเช่นนั้น ตลอดกาล *** จากคุณ : กางเขนน้ำ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 12:03:10

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ คุณ vanetwork ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมา.. ไม่ได้เหลือ รอยรัก ไว้สักน้อย มีแต่รอย ความช้ำ ย้ำเป็นแผล ไม่เคยคิด กลับหลัง หวังให้แล ไม่แยแส แคร์เขา ให้เข้าใจ เพียงความเจ็บ เหน็บหนาว ที่เขาสร้าง ก่อเกิดความ อ้างว้าง และหวั่นไหว กลัวซ้ำรอย แผลเก่า เศร้าทรวงใน คือความหมาย ที่นำ คำยากเลือน จะเริ่มต้น หนหลัง ยังไม่กล้า ใจละล้า ละลัง ยังกลัวเหมือน- อดีดผ่าน แม้นานคล้อย คอยย้ำเยือน ไม่อาจเลือน ความหลัง ครั้งตรอมตรม.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 12:14:10

ความคิดเห็นที่ 18 รักก็มี ทุกข์บ้าง ในบางครั้ง...........แต่ก็ยัง ยิ้มได้ ในบางหน มีบางที ที่ฉัน นั้นทุกข์ทน...........มีสุขล้น ในบางวัน ดั่งฝันไป ฉันเลือกจำ สิ่งดี ที่พานพบ...........ฉันเลือกจบ ความช้ำ ทำใจหมอง ออกค้นหา รักใหม่ ที่ใฝ่ปอง...........ด้วยเชื่อต้อง พบรักแท้ แน่นิรันดร์ มิยอมกัก ขังใจ ให้หมองเศร้า...........จะย่างก้าว ต่อไป ใช่นั่งฝัน หลบเลียแต่ แผลใจ ไปวัน ๆ...........แล้วเรานั้น จะพบใคร ดั่งใจปอง? หากกลัวเจ็บ ก็ยิ่งเจ็บ และเหน็บหนาว...........ความปวดร้าว เข้ากินใจ ให้กลัดหนอง อยู่เดียวดาย ได้แต่ช้ำ น้ำตานอง...........ใยไม่ลอง มองหารัก อีกสักครา........... จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 22:12:46

ความคิดเห็นที่ 19 เหมือนดั่งเป็น ชะตา ฟ้ากำหนด จึงไม่อาจ ละลด ห้ามใจได้ จึงไม่อาจ หลุดพ้น สิ้นเยื่อใย จึงต้องนั่ง ร่ำไห้ ใจอาวรณ์ แวะมาแจมค่ะ..... จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 53 13:45:28

ความคิดเห็นที่ 20 แน๊...คุณกางเขนน้ำ อย่างนี้เขาเรียกว่า แกล้งกันนี่นา สุก็ตอบแบบว่า เป้นเรื่องเป็นราวเลย อันที่จริงก็ใช้ได้นะคะ เพราะว่า ยังไงก็นกค่ะ แล้ว ... ในนามของความรักเนี่ย เขียนมาจาก ประสบการณ์ ชีวิตจริงใช่ไหมเอ่ย...555 เหมือนเป็นผู้เชี่ยวชาญ ยังไงยังงั้นเลย แหมหากรู้ มาก่อน ต้องจรหนี ว่ารักนี้ ต้องรอนร้าว และเศร้าหนัก คงถอนไป ไม่ยอมทุกข์ ปลูกต้นรัก ให้เป็นรอย สลัก ฝากแผลใจ... ขอบคุณนะคะ ที่กลับมา อธิบายอีก ครั้งหนึ่ง .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 53 18:40:35

ความคิดเห็นที่ 21 ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ อยากหลุดพ้น กลับยากเลือน รอยเปื้อนใจ หยาดน้ำตา เคยหยดใส่ จึงใจหมอง ทิ้งคราบแห้ง เหมือนตอกย้ำ ว่าเคยนอง ตีตรวนจอง ใจจำเพราะ รอยน้ำตา ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ ~0~ จากคุณ : I_JeejunBo เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 53 20:30:35

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีค่ะคุณ vanetwork แม้ มาชวนให้ลอง มีรักใหม่ซะงั้น.. คืองี้ค่ะ สุเคยเขียน กระทู้หากลองรักสักทีจะดีไหม ไปไม่นานนี่เอง คงมีคำตอบ อยู่ในทู้แล้วนะคะ .. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9232461/W9232461.html ขอบคุณ ที่กลับมาอีกครั้งค่ะ สุต้องขอโทษด้วย ที่ตอบช้า  มีปัญหาเรื่องคอม จริงๆค่ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 09:25:17

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะ คุณ รวยระรินกลิ่นชา ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่แวะมา หายไปนานเชียวค่ะ .. เพราะความหลัง ฝังแน่น คับแค้นอก ยากหยิบยก ออกไป ให้สิ้นสูญ ยิ่งนับวัน รอยจำ ย้ำเพิ่มพูน ทวีคูณ ความเศร้า ที่เร้ารุม.. ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 09:38:42

ความคิดเห็นที่ 24 เพราะเหตุใด ใยน้อง จึงหมองเศร้า ฤทัยร้าว เปล่ากายา ล้าอ่อนไหว มานั่งครวญ นึกเพ้อ ละเมอไป ปล่อยไฟไล้ โลมลูบ จูบลนทรวง ด้วยกลเล่ห์ เพทุบาย ชายใดหลอก ทำช้ำชอก ปลอกดวงใจ แสนใหญ่หลวง ให้เจ้านอง น้ำตา หนาพุ่มพวง หลั่งรินร่วง ท่วมท้น ล้นดวงมาน จงเร่งเอ่ย เผยวจี พี่อยากทราบ จะกำราบ ทาบท้า มาหักหาญ เหตุไฉน ใยกล้า มารุกราน แกล้งนงคราญ ให้ชอกช้ำ ระกำใจ อยากหลุดพ้น จากอดีต ที่กรีดลึก จงตรองตรึก เร่งปล่อยวาง พรางแก้ไข คนเคียงข้าง เคียงคู่ อยู่ไม่ไกล คนเคียงใกล้ คือพี่ มิร้างลา สวัสดีครับ คุณสุนันยาย  ไม่ได้ทักทายกันเลยนะครับ จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 53 09:37:57

ความคิดเห็นที่ 25 หวัดดีจ้ะน้องโบ ตอบช้าหน่อย  เหตุผล อย่างที่เคยบอกแหละค่ะ.. หากลืมได้ ใจคงหาย คลายหม่นหมอง น้ำตาที่เคยนอง ต้องหยุดไหล รอยแผลเก่า คงเลือน รอยเปื้อนใจ คงมียิ้ม ที่ละไม ให้อิ่มทรวง... .. แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 53 10:59:41 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 53 10:59:28

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ นครเหมาร...เช๊อะ ไม่ต้อถาม ไม่ต้องย้ำ ความปวดปร่า ก็ใครกัน เล่าหนา พาห่างเหิน ไม่ต้องหวาน หว่านล้อม กล่อมให้เพลิน เมื่อเธอเมิน ก็อย่าหมาย ได้เคียงกัน ถึงหักใจไม่ ไม่ขาด รอบาดลึก ที่ตกผลึก ด้วยเล่ห์ร้าย ของชายนั่น เจ็บเพียงไหน ใจสับสน ทนฝ่าฟัน ไม่รอคอย คำเย้ยหยัน ให้ผ่านมา ก็รู้อยู่ แก่ใจ ไยจึงแกล้ง เมื่อหน่ายแหนง แรมไกล ไม่ห่วงหา อย่าหันหลัง มองหมาย แม้ปลายตา ไปให้ไกล เถิดหนา  อย่ากังวล ไม่มีเธอ เพ้อพร่ำ น้ำคำหวาน ฉันก็ผ่าน เหตุการณ์ อันหม่องหม่น อยู่เองได้ ถึงหมองไหม้ ใจจำทน ด้วยเหตุผล เธอสิ้นรัก ต้องหักใจ.... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 53 11:09:34