* & * ตาม หัวใจ ไป
บอกลา * & *
|
|
...
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถทัวร์สายเหนือ สายตาเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง แม้ว่าจะเห็นความวุ่นวายโกลาหลของผู้คนมากมายภายในสถานีขนส่ง แต่ภาพที่เห็นจริง ๆ กลับเป็นภาพของใครบางคนที่ติดอยู่ในความทรงจำ คนที่คิดถึงทั้งยามหลับและยามตื่น...
ถ้าเรียนจบเราแต่งงานกันเลยนะ
เสียงแห่งอดีตกาลก้องกังวานชัด เหมือน ๆ จะได้ยินเมื่อวันวานนี้เอง แต่ในความเป็นจริงประโยคนั้นถูกเอ่ยมานานกว่า 5 ปีแล้ว และมันเป็น 5 ปีที่เธอถูกปล่อยให้จมอยู่กับความหลังเพียงคนเดียว
ผมต้องกลับบ้าน แต่เรายังรักกันอยู่ใช่ไหม
หญิงสาวฟังคำนั้นด้วยหัวใจสุดช้ำ ไม่มีคำใดเอ่ยออกมาแม้ในยามที่ต้องมองแผ่นหลังกว้างเดินขึ้นรถจากไป น้ำตาของเธอยังคงไหลไม่ขาดสาย กลบภาพทุกภาพที่ดวงตามองเห็นให้กลายเป็นเพียงม่านน้ำพร่ามัว และเมื่อทันทีรถคันใหญ่เคลื่อนออกจากจุดจอด ร่างที่ดูเหมือนจะโงนเงนอยู่แล้วก็ทรุดตัวลงสะอื้นกับม้านั่งที่ใกล้ที่สุด
...นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอร้องไห้เพราะผู้ชายคนนี้
เสียงนายสถานีประกาศว่ารถกำลังออกจากท่า ทำให้ความคิดฟุ้งซ่านสะดุดลง หญิงสาวขยับตัวไล่ความเมื่อย หากแต่รู้ดีว่าตะกอนบางอย่างในหัวใจไม่สามารถสลัดออกไปได้ มีทางเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างจบลง นั่นคือเธอต้องออกไปตามหัวใจกลับมาคืนที่เดิมให้ได้...
แต่มันจะง่ายขนาดนั้นหรือ...ถ้าต้องเจอะเจอกันอีกครั้งหนึ่ง
รถทัวร์แล่นทะยานไปตามท้องถนน ผ่านเมืองหลวงของประเทศไทยออกสู่เขตชานเมือง โดยมีม่านราตรีคลี่คลุมราวกับกักไม่ให้หญิงสาวล้มเลิกความตั้งใจเดิมและกระโดดหนีลงจากรถ... ความตั้งใจที่ใครต่อใครต่างก็พากันบอกว่าบ้าอย่างเดียวไม่พอต้องโง่ด้วยถึงจะทำแบบนี้ได้
นึกมาถึงตรงนี้ หญิงสาวก็คลี่ยิ้มจาง ๆ ออกมา ด้วยเพราะรู้ดีว่าทุกคนที่ทัดทานต่างก็รักและเป็นห่วงเธอ แต่เรื่องแบบนี้ถ้าใครไม่โดนกับตัวเองคงไม่มีทางรู้ การตัดสินใจทำเรื่องบ้า ๆ อย่างที่เพื่อนบอกถือเป็นการเริ่มต้นบางอย่างของชีวิต และอาจเป็นจุดจบของทุกสิ่งทุกอย่างที่ค้างคามาตลอด 5 ปี
ผมจะแต่งงาน ขอโทษที่ผิดสัญญา จะด่าก็ได้ แต่ไม่อยากให้เราเกลียดกัน
มางานแต่งผมได้ไหม ผมขอ...
ไอ้ประโยคที่ว่า ผมขอ นี่แหละที่ทำให้หญิงสาวตัดสินใจเงียบ ๆ หลังจากคุยโทรศัพท์จบ เธอขึ้นข้อความแสดงสถานะของโปรแกรมสนทนาทางอินเตอร์เน็ตก่อนออกจากระบบว่า
ตามหัวใจไป...บอกลา
และทำให้เพื่อนหลายคนโทรมาถามกันจ้าละหวั่น จนโทรศัพท์มือถือแทบระเบิดเพราะความร้อน มิไยที่เพื่อนฝูงจะห้ามปรามไม่ให้ไป ด้วยไม่อยากให้กลับมาอย่างคนที่เจ็บปวด แต่หญิงสาวยืนกรานกับทุกคนว่าไม่เป็นไร เพียงแค่ต้องการทำตามหัวใจตัวเองสักครั้ง
เวลาผ่านไปยาวนาน หญิงสาวลืมตาขึ้นมาพบกับความมืดนอกหน้าต่าง นาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลาตีสี่ห้าสิบนาที อีกไม่ถึงชั่วโมงรถทัวร์จะถึงจุดหมายปลายทาง อากาศที่เย็นจัดแทรกเข้ามาภายในรถยิ่งทำให้ผู้โดยสารหลายคนหนาวจนต้องใส่เสื้อคลุมเพิ่มอีกชั้น
เมื่อรถจอดสนิทที่สถานีขนส่งประจำจังหวัด หญิงสาวก้าวลงมาด้วยอาการที่เริ่มไม่แน่ใจ สองเท้าหยุดยืนมองบรรยากาศรอบตัวพลางสูดลมหายใจลึกยาว ลมหนาวพัดแรงมากขึ้น ทำให้ต้องขยับเสื้อกันหนาวแล้วยกแขนขึ้นกอดอก ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกรึคิดผิดกันแน่ที่ดั้นด้นมาไกลถึงขนาดนี้...
จากนี้ไปคงต้องกอดตัวเองให้มาก ๆ แล้วสินะ
ความคิดในใจล่องลอยออกมาและออกฤทธิ์ร้ายแรงจนไม่อาจต้านทานไหว เม็ดน้ำตาใสร่วงเผาะลงที่หลังมือซึ่งยังคงกอดอกแน่นอยู่ และไหลรินเป็นทางอย่างไม่สามารถหยุดยั้งได้
กระทั่งน้ำตาเริ่มแห้ง หญิงสาวจึงเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง จนมาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่ภายในขอบเขตรั้วมีผู้คนมากมายวิ่งวุ่น สายตาสงบนิ่งบ่งบอกถึงความตั้งใจที่เลือกแล้ว
ขอบคุณมากที่มา แต่ทำไมมาวันนี้ล่ะ คนถามค่อนข้างประหลาดใจ เมื่อคนงานวิ่งมาบอกว่ามีคนมาหา ส่วนคนฟังยิ้มให้แต่ไม่ตอบ
ผมขอโทษ...
หญิงสาวเงยหน้ามองฟ้า ไม่เป็นไร มันจบแล้ว พลางหันมาสบตากับคนที่กำลังจะแต่งงานในวันพรุ่งนี้... ความเสียใจ ความเจ็บช้ำ ความปวดร้าวที่มีมาตลอด 5 ปีกำลังรอการพิพากษาจากเธออยู่
ที่มาวันนี้แค่มีคำคำหนึ่งอยากจะบอก ใครอาจจะคิดว่าบ้าแน่ ๆ ที่มาตั้งไกลเพื่อบอกแค่คำไม่กี่คำ แต่สำหรับเราแล้วมันสำคัญมาก...
ขอบคุณมากกับช่วงเวลาดี ๆ ที่มีให้ในวันที่เรารู้จักกัน ดีใจที่วันนี้ไม่ได้มาด้วยความโกรธหรือความเกลียด แต่ตั้งใจมายินดีด้วยจริง ๆ และขอให้มีความสุขตลอดไป
ผม...คงพูดคำอื่นไม่ได้ นอกไปจากขอโทษ
หญิงสาวยิ้มกับสายลมและท้องฟ้า รอยยิ้มนั้นเผื่อแผ่ให้ชายหนุ่มคนเดียวที่ยืนข้างตัว ก่อนเอ่ยประโยคที่ไม่มีใครได้ยิน แล้วหันหลังเดินจากไปขึ้นรถรับจ้างที่จอดรออยู่
รถสองแถวแดงวิ่งฝุ่นฟุ้งตลบออกไป ทิ้งให้ผู้ชายคนหนึ่งทรุดตัวลงกับพื้นหญ้า ฟังเสียงที่มีเขาคนเดียวเท่านั้นได้ยิน...
ลาก่อน
--------- The End ---------
^^
แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 53 00:10:19
แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 53 00:09:26
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 53 23:52:40
| จากคุณ |
:
เชอร์เบต จี๊ดด ด   
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 ก.ค. 53 23:51:36
|
|
|
| 
