คนอีกคน (ปรับปรุง)
|
|
คนอีกคน
เปาะ...แปะ...เปาะ...แปะ...ซ่า....!!!!!!!...
...ว้า อุตส่าห์รีบแทบแย่ ไม่ทันจนได้ ไม่ได้เอาร่มมาด้วย ท้องฟ้ามืดขนาดนี้ตกอีกนานแน่เลย...
หญิงสาวยืนมองฟ้าอยู่ใต้ชายคา สีหน้าบ่งบอกถึงความผิดหวังที่ตัวเธอเองอุตส่าห์รีบทำงานและเก็บข้าวของโดยเร็ว แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันฟ้าฝนจนได้
...จะถึงบ้านกี่โมงเนี่ย พรุ่งนี้ก็ต้องออกแต่เช้าอีก เฮ้อ...
เอาของผมไปใช้ก่อนก็ได้ครับ
เสียงที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นอย่างไม่ทันระวังตัวทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันกลับไปยังต้นเสียงและได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยส่งยิ้มมาให้
ขอโทษทีนะครับ ที่ทำให้คุณตกใจ ชายหนุ่มขอโทษขอโพยแต่ดูเหมือนกำลังขำมากกว่า
เอ้อ ไม่หรอกค่ะ พอดีคิดอะไรเพลินๆ อยู่นิดหน่อยเท่านั้นเอง หญิงสาวยิ้มแก้เก้อตอบกลับชายหนุ่มไปแบบอายๆ
นี่ครับ ผมต้องเคลียร์งานอีกพักใหญ่ กว่าจะเสร็จฝนก็คงจะหยุดแล้ว ชายหนุ่มยื่นร่มให้หญิงสาว
เอ้อ... หญิงสาวมองร่มในมือก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มเป็นเชิงถาม
ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณเองเถอะ ขืนยืนรออยู่อย่างนี้ ไม่รู้จะถึงบ้านกี่ทุ่ม ชายหนุ่มพูดคะยั้นคะยอพร้อมๆ กับยัดเยียดร่มในมือให้หญิงสาว
งั้นก็ ขอบคุณนะคะ หญิงสาวรับร่มด้วยใบหน้าเกลื่อนยิ้มก่อนจะกางออกแล้วเดินเข้าสู่อ้อมกอดของสายฝน
ค่อยๆ เดินนะครับ ระวังจะลื่น ชายหนุ่มป้องปากตะโกนไล่หลังสู้กับเสียงฝนที่กำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก
หญิงสาวหันกลับมาส่งยิ้มให้พร้อมกับโบกมือไหวๆ แสดงอาการรับรู้ เมื่อเธอเดินลับตาไปแล้วชายหนุ่มก็เดินกลับเข้าอาคารสำนักงานอย่างอารมณ์ดี
....................................
นี่ๆๆ แหม ได้ดอกไม้อีกแล้ว คราวนี้ช่อใหญ่ซะด้วย
เพื่อนร่วมงานพูดเชิงหยอกล้อหญิงสาว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกกับช่อดอกไม้ใหญ่บนโต๊ะทำงานของเธอ
อืมมม... หญิงสาวยิ้มเนือยๆ เป็นเชิงตอบรับ น้ำเสียงไม่ได้แสดงความรู้สึกว่าดีใจเลยแม้แต่น้อย
ไหนดูซิว่าของใคร ไม่ทันที่หญิงสาวจะห้ามปราม หนึ่งในกลุ่มก็หยิบการ์ดที่ติดอยู่กับช่อดอกไม้ขึ้นมาดู
ว้าว พี่...นี่เอง ทุ่มน่าดูเลยนะเนี่ย หลายคนก็ส่งเสียงเกี๊ยวก๊าวแซวกันเป็นแถว
นี่ ถามจริงๆ เหอะ พี่เค้าน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งรวย สาวๆ ที่ออฟฟิศงี้ปลื้มกันเป็นแถว ชั้นเห็นเค้าตามจีบแกมาตั้งนานแล้วนะ ดอกไม้งี้มีแต่จะช่อใหญ่ขึ้นทุกอาทิตย์ ทำไมแกไม่เห็นดีใจเลย
หนึ่งในนั้นตั้งคำถาม ตาหรี่ข้างหนึ่งแบบมีเลศนัยก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวเชิงคาดคั้นความจริง
หรือว่า... ทำเสียงยาว ยกนิ้วชี้ขึ้นทำท่าจิ้มบริเวณใบหน้าของหญิงสาว
แกแอบชอบใครอยู่ ฮึ
บ้า อย่าพูดบ้าๆ น่ะ หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็งทันควัน ก้มหน้าไม่กล้าสบตาเหมือนกลัวจะถูกจับผิดจากทางสายตา
นี่ หน้าตาแกก็ออกจะดีขนาดนี้ หนุ่มๆ ก็ตามจีบกันหัวกระไดออฟฟิศแทบจะไม่แห้ง แล้วทำไมไม่ลองคบกับใครซักคนดูล่ะ อีกหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นมาบ้าง
หญิงสาวยิ้มแห้ง ไม่สบตาใครเช่นเคย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเริ่มทำงานที่กองอยู่ตรงหน้า
....................................
หาอะไรอยู่เหรอครับ หรือเป็นการออกกำลังกายแนวใหม่
หญิงสาวมองไปตามเสียงหลังจากที่กำลังเก้ๆ กังๆ ผุดลุกผุดนั่งอยู่กับพื้นออฟฟิศ
หาของอยู่ค่ะ รีบเก็บของ คุ้ยกระเป๋าไปคุ้ยกระเป๋ามากุญแจตกหายไปไหนก็ไม่รู้ เฮ้อ แบบที่เค้าว่ากันจริงๆ ยิ่งรีบก็ยิ่งช้า
หญิงสาวยิ้มแหยๆ เหงื่อตามใบหน้า ทรงผมที่เริ่มกระเซอะกระเซิงบอกให้รู้ว่าเธอน่าจะหาสิ่งที่กำลังหาอยู่มาสักพักหนึ่งแล้ว
ใช่นี่รึเปล่าครับ ชายหนุ่มยื่นพวงกุญแจที่มีลูกกุญแจอยู่สามดอกให้หญิงสาว
ใช่ ใช่ค่ะ ขอบคุณนะ คุณไปเจอที่ไหนเนี่ย หญิงสาวยิ้มออกหลังจากที่ต้องเหงื่อตกมาพักใหญ่
หน้าห้องน้ำน่ะครับ พอดีผมเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วเห็นมันตกอยู่ แล้วคนที่อยู่ที่นี่ก็เหลือไม่กี่คน ผมก็เลยกะว่าเดินถามทีละคนน่าจะไม่ยาก ชายหนุ่มยิ้มอย่างอารมณ์ดี
คุณจะบ้าเหรอ เหลือไม่กี่คนซะที่ไหนล่ะ นี่เดินถามทีละคนจริงๆ เหรอ หญิงสาวทำตาโต พูดเสียงสูงราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง
ความจริงผมกะว่าจะทำอย่างนั้นล่ะครับ ชายหนุ่มยิ้ม เกาหัวตัวเอง แต่บังเอิญว่าผมโชคดีที่เริ่มจากเดินมาถามคุณเป็นคนแรก
หญิงสาวยิ้ม ทำท่าโล่งใจในคำตอบที่ได้รับ
รีบกลับเถอะครับ ดึกแล้ว เดี๋ยวจะถึงบ้านมืดซะเปล่าๆ ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ
ชายหนุ่มขอตัวก่อนจะเดินกลับไปยังแผนกของตัวเอง
....................................
เฮ้ย พี่ถามจริงๆ เหอะ เอ็งตอบมาตรงๆ นะเว้ย จู่ๆ รุ่นพี่ร่วมงานก็พูดขึ้นมาหลังจากปล่อยให้ในห้องเงียบอยู่พักใหญ่
อะไรครับพี่ ชายหนุ่มตอบกลับ สีหน้าท่าทางค่อนข้างจะงงๆ ที่จู่ๆ พี่ที่นั่งทำงานอยู่ในห้องก็พูดจาขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
นี่เอ็งอยู่ทำอะไรทุกคืนหา งานด่วนน่ะเสร็จไปตั้งกะปีมะโว้แล้วไม่ใช่เรอะ บ้านช่องทำไมไม่กลับ ไม่คิดจะหลับจะนอนให้สบายๆ มั่งรึไง
ชายหนุ่มสะอึกกับคำถามที่ไม่คาดคิด รู้สึกว่าตัวเองปั้นหน้าไม่ถูก
อ่า...เอ่อ...ก็...แบบว่า...ผม...ทำงานดึกจนชินไงพี่...ทีนี้...เอ่อ...พอกลับบ้านเร็ว มันก็เลยดูแปลกๆ ใช่ป่ะ
เสียงกล้อมแกล้มตอบแบบติดๆ ขัดๆ เท่าที่ชายหนุ่มจะนึกออกถูกส่งออกมาจากลำคออันตีบตันอย่างกระท่อนกระแท่น
แล้วอีกอย่างนะพี่... ชายหนุ่มละเสียงลงจนแทบจะไม่ได้ยิน ยื่นหน้าเข้าไปใกล้รุ่นพี่
แล้วอะไร... รุ่นพี่หยุดมือกับงาน ยื่นหูเข้ามาอย่างสนอกสนใจ
ก็พี่น่ะ กลัวผีไม่ใช่เหรอ ผมก็เลยอยู่เป็นเพื่อนไง พี่เห็นป่าวว่า ถ้าผมไม่อยู่ ทั้งห้องเหลือพี่คนเดียวเองนะ ห้องก็เงียบ ตรงโน้นก็มืด ตรงนั้นก็สลัว แล้วตอนจะกลับน่ะ ตอนพี่เดินไปปิดไฟ ไม่กลัวเหรอ
ชายหนุ่มพูดพร้อมชี้มือชี้ไม้ไปทางโน้นทีทางนี้ที ทำหน้าตาให้ดูน่ากลัวแต่ดูออกจะทะเล้นมากกว่าอย่างสบายอารมณ์
พอ พอเลยเอ็ง พูดเข้าไป เลิกๆๆ ทำงานดีกว่า เอ็งอยากจะทำอะไรก็เรื่องของเอ็งเหอะ รุ่นพี่พูดเสียอารมณ์ต่อคำตอบของชายหนุ่มก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป ปล่อยให้ชายหนุ่มหัวเราะเล่นหัวตามลำพัง
ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่าง เงยหน้าขึ้น หลับตาและยิ้ม ปลดปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปกับสายลมแห่งรัตติกาล
....................................
| จากคุณ |
:
KTHc   
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ก.ค. 53 21:03:51
|
|
|
| 
