๐๐ ... กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ... ๐๐ (บทที่ 7){แตกประเด็นจาก W9509204}
|
|
.
บทที่ 7
โอย ย ย . . เพราะมีหลวงพี่อาจอยู่ข้างหน้าและเสียงที่ได้ยินไม่น่ากลัวเท่าไหร่ผมจึงรวบรวมความกล้าก้มลงมอง..แต่..จะแกะมือออกได้อย่างไร!
ฮะ..ฮะ..ขาสั่นเลยพระนิด..ฮะ..ฮะ.. ที่แท้หลวงพี่นัทรูปหล่อจับข้อเท้าผม ไปไหนมาครับ?
อ้าว!.. ยังไม่หายตกใจ หลวงตาทินไปไหน? โล่งใจ..สงสัย..กวาดสายตาทั่วศาลา
คิดถึงมากหรือ?.. หสวงพี่อาจมองผม มองพระนัทและถามอีกครั้ง คิดถึงหลวงตาทินมากนักหรือ โล่งใจที่เป็นคำถามสำหรับผม
ก็ไม่เห็น ถามดูเฉยๆ ครับ ไม่ได้รึไงท่านมืด
วันพรุ่งนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของหลวงตาใบต้องใช้พื้นที่ศาลานี้ ญาติโยมจึงย้ายหลวงตาทินไปไว้ที่โถงโรงเรียนหลังเก่าริมน้ำตั้งศพสวดเจ็ดวัน หลวงพี่แจงรายละเอียด..เปิดประตูเข้าห้องไป
หลวงตาอาจพาไปไหนมาครับ? พระนัทนอนแผ่ แถวๆ ที่หลวงตาทินนอนเมื่อเช้า..ไม่นึกอะไรบ้างหรือ
หลวงตาอาจ.. ฮะ..ฮะ..นึกขำในใจ หลวงพี่พาไปฉันเพล
ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวหรือ แกล้งถามมากกว่า เพราะถ้าฉันก๋วยเตี๋ยวหลังวัดคงไม่ต้องครองจีวร
ครับ แกล้งตอบเหมือนกัน
ฮะ..ฮะ..หลวงตามืด..ฮะ..ฮะ.. พระนัทหัวเราะพลางประสานมือเหนือหัวบิดร่างไปมาเหมือนบิดขี้เกียจ สบงอังสะถลกขึ้นคล้ายอวดมัดกล้ามยั่วยวน..ยั่วสาว..สีกา..ที่ไหน..ไม่เห็นมี
อึ๊..อรื้อ อ อ . . เสียงจากห้องหลวงตามืด
โอเคนะครับ ไม่รู้จะพูดอะไร ผมเปิดประตูเข้าห้อง...สักพักแง้มดู..หลวงพี่นัทยังนอนโป้อยู่ที่เดิม
ตื่นขึ้นมาบ่ายมากแล้ว ข้างนอกห้องมีแต่ความเงียบวังเวงเช่นบ่ายก่อนๆ หลวงพี่อาจจำวัดอยู่ในห้อง เมื่อคืนคงไม่ได้นอนเหมือนกัน ผมหยิบโพยบทสวดขึ้นมาอ่าน กว่าจะจบนานเหมือนกัน..แง้มประตูออกดู ไม่มีใครอยู่บนศาลา รวมทั้งหลวงพี่นัท
กรุ๊กกริ๊ก..กรุ๊กกริ๊ก.. เสียงเป็นจังหวะอยู่ใต้ถุนศาลา
ผมไม่สงสัยอะไรกับเสียงนั้น ที่ใต้ถุนคือแหล่งเพาะกายของเด็กวัดและพระบางรูป..คิดในแง่ดีคือการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง เป็นพระถ้าเอาแต่สวดมนต์ท่องคาถาอยู่ในห้องกุฏิมีหวังอ้วนดำ อ้วนดำ..เกี่ยวกันไหมนี่..หรือจะเตะบอลกับเด็กที่สนามโรงเรียน..นายนิด!
เดินไปนั่งเล่นที่ท่าน้ำท้ายศาลา มองแม่น้ำกว้างไกลเขียวสดชื่นด้วยผักตบชวา เหลือที่สัญจรเพียงกลางแม่น้ำ หากจะพายเรือตัดข้ามคงยากเหมือนกันต้องพายไปที่แหวกทางไว้โดยเฉพาะ กระนั้นก็ยังมีชาวบ้านพายข้ามไปมา บางลำจอดนิ่งอยู่แถวแพผักตบหย่อนเบ็ดหาปลายามบ่ายรำไร..เฮ้อ!..อยากออกไปมั่งจัง
บ่ายนี้น้ำลง..ปากลำกระโดงแนวเขตวัดสันดอนกั้นน้ำโผล่ขึ้นมาเป็นกำแพงลาดลงแม่น้ำใหญ่ ปลาตีนตาพองกระดุ๊กกระดิ๊กวิ่งสเก๊ตบนผิวเลนอย่างสนุกสนาน..มันอาจกำลังหาอาหารหรือเอาตัวรอดจากศัตรูก็ได้ คงไม่ใช่เล่นสเก๊ตบอร์ดอย่างที่นายนิดคิดแน่
แมงมุมน้ำบางตัวหนีไปอยู่บนดอกกกที่เคยปริ่มน้ำ มันไม่ยงโย่ยงหยกเหมือนตอนอยู่บนผิวน้ำ คงภาวนาให้น้ำขึ้นไวๆ..ก่อนน้ำลดทำไมไม่อพยพเข้าไปอยู่ในลำกระโดงล่ะนาย นี้เพราะไม่รู้จักคาดการณ์ตระเตรียมชีวิตล่วงหน้า..สอนใครไม่ได้ สอนแมงมุมก็ยังดีนะหลวงนิด
มองฟ้า มองน้ำ มองดิน มองปลา..สักครู่ชักตาปรือ เอนตัวตามความยาวของม้านั่ง..จะดีไหม?..จะได้ไหม?..ไม่รู้สิ..ตาปรือ..ฝืนลืมขึ้น..ไม่สำเร็จ
พะ..ออ..พะ..อือ..เออ อ อ . . เสียงหนึ่งปลุกผมตื่น
พะ..อือ..พะ..เออ อ อ . . ดังมาจากไหนสักแห่ง..ผมผงกตัวลุกขึ้นนั่งมองซ้ายขวา..ไม่เห็นอะไร ใต้ถุนศาลาก็ไม่มีใครอยู่
พะ..เออ อ อ . . มาอีกแล้ว..เอาละซี..นายนิดจะโดนอะไรอีก ผมหยิกแขนตัวเอง..เจ็บ!..นี้ไม่ได้ผันไป
พะ..อิ..ฮิ.. เขม้นมองไปทั่ว จริงจัง อยากรู้..อะไร..ใครคนหนึ่งกำลังสื่อสารกับผม..อากาศเริ่มขมุกขมัว..ขนลุกตั้งชัน
ไล่มาตั้งแต่ริมตลิ่งแม่น้ำฝั่งตรงข้ามซึ่งอยู่ไกลมาก..ไม้ใหญ่เขียวครึ้มทึบหนา..ไอขาวลอยขึ้นจากน้ำฝ่ากองทัพผักตบชวา...แพนภาพมาเรื่อยๆ เข้าหาตัวก็ไม่เห็นมีอะไร
พะ..อือ..ออ..เออ อ อ . . คล้ายเสียงคน..เสียงคนแน่ๆ..เสียงเด็ก..ผู้ใหญ่..เด็กพูดไม่ชัด..หัดพูด..แต่อยู่ไหน..ทำไม?
บรรยากาศก็ช่างไม่เป็นใจเสียเลย..จู่ๆ ก็มืดขึ้นมา..คงเป็นเพราะผมมัวแต่มองหาที่มาของเสียงจนไม่ทันสังเกต..เสียงหายไปพร้อมกับความมืด
พระ.. ผมสะดุ้ง..คราวนี้ดังชัดอยู่ใกล้ๆ พระนิดมานั่งทำอะไรอยู่มืดๆ เดี๋ยวหลวงตาทินก็มาหาหรอก หลวงพี่อาจนั่นเอง..มืดจนมองไม่เห็น
เปล่าครับ.. คำตอบสากลนิยม เพี๊ยะ! ผมเผลอตบยุงที่แขน
ยุงแม่น้ำกัดเจ็บ..โดนกัดมากๆ ถึงตายได้นะ อำแน่ๆ
พระตบยุงบาปไหมครับ? ไม่รู้จะถามทำไม ยังไงก็ตบอยู่ดี
เพี๊ยะ.. เสียงเบาๆ ล้อเลียนดังขึ้น..ผมคงได้ยินคนเดียว!
ไปหาน้ำปานะฉันกัน.. หลวงพี่อาจไม่ตอบ เอื้อมมือมาตบไหล่..แทบทรุด..อ้วนดำ เดี๋ยวหมดนะ
ครับ.. ผมว่าง่ายขึ้นมาทั้งๆ ยังสับสนงุนงงกับเสียงที่ได้ยิน..กำลังจะเดินเข้าศาลา..กลิ่นหนึ่งลอยมาปะทะจมูก ขนมกุ๋ยช่าย!
ยังติดใจไม่หายหรือ.. หันมายิงฟันขาว ไว้จะให้เด็กไปซื้อให้ บ้านซิ้มนึงแกอยู่แถวนี้เอง
อ๋อ.. มิน่า..คงกำลังเตรียมทำขนมไว้ขายพรุ่งนี้กลิ่นถึงลอยมา
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเข้าพรรษา 53 11:39:16
|
|
|
| 
