Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
๐๐ ... กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ... ๐๐ (บทที่ 7){แตกประเด็นจาก W9509204}  

.


บทที่ 7




“โอย ย ย . .” เพราะมีหลวงพี่อาจอยู่ข้างหน้าและเสียงที่ได้ยินไม่น่ากลัวเท่าไหร่ผมจึงรวบรวมความกล้าก้มลงมอง..แต่..จะแกะมือออกได้อย่างไร!


“ฮะ..ฮะ..ขาสั่นเลยพระนิด..ฮะ..ฮะ..” ที่แท้หลวงพี่นัทรูปหล่อจับข้อเท้าผม “ไปไหนมาครับ?”

“อ้าว!..” ยังไม่หายตกใจ “หลวงตาทินไปไหน?” โล่งใจ..สงสัย..กวาดสายตาทั่วศาลา

“คิดถึงมากหรือ?..” หสวงพี่อาจมองผม มองพระนัทและถามอีกครั้ง “คิดถึงหลวงตาทินมากนักหรือ” โล่งใจที่เป็นคำถามสำหรับผม

“ก็ไม่เห็น ถามดูเฉยๆ ครับ” ไม่ได้รึไงท่านมืด

“วันพรุ่งนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของหลวงตาใบต้องใช้พื้นที่ศาลานี้ ญาติโยมจึงย้ายหลวงตาทินไปไว้ที่โถงโรงเรียนหลังเก่าริมน้ำตั้งศพสวดเจ็ดวัน” หลวงพี่แจงรายละเอียด..เปิดประตูเข้าห้องไป

“หลวงตาอาจพาไปไหนมาครับ?” พระนัทนอนแผ่ แถวๆ ที่หลวงตาทินนอนเมื่อเช้า..ไม่นึกอะไรบ้างหรือ

“หลวงตาอาจ..” ฮะ..ฮะ..นึกขำในใจ “หลวงพี่พาไปฉันเพล”

“ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวหรือ” แกล้งถามมากกว่า เพราะถ้าฉันก๋วยเตี๋ยวหลังวัดคงไม่ต้องครองจีวร

“ครับ” แกล้งตอบเหมือนกัน

“ฮะ..ฮะ..หลวงตามืด..ฮะ..ฮะ..” พระนัทหัวเราะพลางประสานมือเหนือหัวบิดร่างไปมาเหมือนบิดขี้เกียจ สบงอังสะถลกขึ้นคล้ายอวดมัดกล้ามยั่วยวน..ยั่วสาว..สีกา..ที่ไหน..ไม่เห็นมี

“อึ๊..อรื้อ อ อ . .” เสียงจากห้องหลวงตามืด

“โอเคนะครับ” ไม่รู้จะพูดอะไร ผมเปิดประตูเข้าห้อง...สักพักแง้มดู..หลวงพี่นัทยังนอนโป้อยู่ที่เดิม



ตื่นขึ้นมาบ่ายมากแล้ว ข้างนอกห้องมีแต่ความเงียบวังเวงเช่นบ่ายก่อนๆ หลวงพี่อาจจำวัดอยู่ในห้อง เมื่อคืนคงไม่ได้นอนเหมือนกัน ผมหยิบโพยบทสวดขึ้นมาอ่าน กว่าจะจบนานเหมือนกัน..แง้มประตูออกดู ไม่มีใครอยู่บนศาลา รวมทั้งหลวงพี่นัท

“กรุ๊กกริ๊ก..กรุ๊กกริ๊ก..” เสียงเป็นจังหวะอยู่ใต้ถุนศาลา

ผมไม่สงสัยอะไรกับเสียงนั้น ที่ใต้ถุนคือแหล่งเพาะกายของเด็กวัดและพระบางรูป..คิดในแง่ดีคือการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง เป็นพระถ้าเอาแต่สวดมนต์ท่องคาถาอยู่ในห้องกุฏิมีหวังอ้วนดำ อ้วนดำ..เกี่ยวกันไหมนี่..หรือจะเตะบอลกับเด็กที่สนามโรงเรียน..นายนิด!

เดินไปนั่งเล่นที่ท่าน้ำท้ายศาลา มองแม่น้ำกว้างไกลเขียวสดชื่นด้วยผักตบชวา เหลือที่สัญจรเพียงกลางแม่น้ำ หากจะพายเรือตัดข้ามคงยากเหมือนกันต้องพายไปที่แหวกทางไว้โดยเฉพาะ กระนั้นก็ยังมีชาวบ้านพายข้ามไปมา บางลำจอดนิ่งอยู่แถวแพผักตบหย่อนเบ็ดหาปลายามบ่ายรำไร..เฮ้อ!..อยากออกไปมั่งจัง

บ่ายนี้น้ำลง..ปากลำกระโดงแนวเขตวัดสันดอนกั้นน้ำโผล่ขึ้นมาเป็นกำแพงลาดลงแม่น้ำใหญ่ ปลาตีนตาพองกระดุ๊กกระดิ๊กวิ่งสเก๊ตบนผิวเลนอย่างสนุกสนาน..มันอาจกำลังหาอาหารหรือเอาตัวรอดจากศัตรูก็ได้ คงไม่ใช่เล่นสเก๊ตบอร์ดอย่างที่นายนิดคิดแน่

แมงมุมน้ำบางตัวหนีไปอยู่บนดอกกกที่เคยปริ่มน้ำ มันไม่ยงโย่ยงหยกเหมือนตอนอยู่บนผิวน้ำ คงภาวนาให้น้ำขึ้นไวๆ..ก่อนน้ำลดทำไมไม่อพยพเข้าไปอยู่ในลำกระโดงล่ะนาย นี้เพราะไม่รู้จักคาดการณ์ตระเตรียมชีวิตล่วงหน้า..สอนใครไม่ได้ สอนแมงมุมก็ยังดีนะหลวงนิด

มองฟ้า มองน้ำ มองดิน มองปลา..สักครู่ชักตาปรือ เอนตัวตามความยาวของม้านั่ง..จะดีไหม?..จะได้ไหม?..ไม่รู้สิ..ตาปรือ..ฝืนลืมขึ้น..ไม่สำเร็จ



“พะ..ออ..พะ..อือ..เออ อ อ . .” เสียงหนึ่งปลุกผมตื่น

“พะ..อือ..พะ..เออ อ อ . .” ดังมาจากไหนสักแห่ง..ผมผงกตัวลุกขึ้นนั่งมองซ้ายขวา..ไม่เห็นอะไร ใต้ถุนศาลาก็ไม่มีใครอยู่

“พะ..เออ อ อ . .” มาอีกแล้ว..เอาละซี..นายนิดจะโดนอะไรอีก ผมหยิกแขนตัวเอง..เจ็บ!..นี้ไม่ได้ผันไป

“พะ..อิ..ฮิ..” เขม้นมองไปทั่ว จริงจัง อยากรู้..อะไร..ใครคนหนึ่งกำลังสื่อสารกับผม..อากาศเริ่มขมุกขมัว..ขนลุกตั้งชัน

ไล่มาตั้งแต่ริมตลิ่งแม่น้ำฝั่งตรงข้ามซึ่งอยู่ไกลมาก..ไม้ใหญ่เขียวครึ้มทึบหนา..ไอขาวลอยขึ้นจากน้ำฝ่ากองทัพผักตบชวา...แพนภาพมาเรื่อยๆ เข้าหาตัวก็ไม่เห็นมีอะไร

“พะ..อือ..ออ..เออ อ อ . .” คล้ายเสียงคน..เสียงคนแน่ๆ..เสียงเด็ก..ผู้ใหญ่..เด็กพูดไม่ชัด..หัดพูด..แต่อยู่ไหน..ทำไม?

บรรยากาศก็ช่างไม่เป็นใจเสียเลย..จู่ๆ ก็มืดขึ้นมา..คงเป็นเพราะผมมัวแต่มองหาที่มาของเสียงจนไม่ทันสังเกต..เสียงหายไปพร้อมกับความมืด

“พระ..” ผมสะดุ้ง..คราวนี้ดังชัดอยู่ใกล้ๆ “พระนิดมานั่งทำอะไรอยู่มืดๆ เดี๋ยวหลวงตาทินก็มาหาหรอก” หลวงพี่อาจนั่นเอง..มืดจนมองไม่เห็น

“เปล่าครับ..” คำตอบสากลนิยม “เพี๊ยะ!” ผมเผลอตบยุงที่แขน

“ยุงแม่น้ำกัดเจ็บ..โดนกัดมากๆ ถึงตายได้นะ” อำแน่ๆ

“พระตบยุงบาปไหมครับ?” ไม่รู้จะถามทำไม ยังไงก็ตบอยู่ดี

“เพี๊ยะ..” เสียงเบาๆ ล้อเลียนดังขึ้น..ผมคงได้ยินคนเดียว!

“ไปหาน้ำปานะฉันกัน..” หลวงพี่อาจไม่ตอบ เอื้อมมือมาตบไหล่..แทบทรุด..อ้วนดำ “เดี๋ยวหมดนะ”

“ครับ..” ผมว่าง่ายขึ้นมาทั้งๆ ยังสับสนงุนงงกับเสียงที่ได้ยิน..กำลังจะเดินเข้าศาลา..กลิ่นหนึ่งลอยมาปะทะจมูก “ขนมกุ๋ยช่าย!”

“ยังติดใจไม่หายหรือ..” หันมายิงฟันขาว “ไว้จะให้เด็กไปซื้อให้ บ้านซิ้มนึงแกอยู่แถวนี้เอง”

“อ๋อ..” มิน่า..คงกำลังเตรียมทำขนมไว้ขายพรุ่งนี้กลิ่นถึงลอยมา

.

 
 

จากคุณ : ดาเรน
เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 11:39:16




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com