ชีวิตชาวบ้านหาดใหญ่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 (จตุบท)
|
|
ชีวิตชาวบ้านหาดใหญ่ช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒
นอกจากข้าวจะแพงมากแล้วในช่วงนั้น
ยังมีอย่างหนึ่งที่หายากพอ ๆ กันคือ
เสื้อผ้านุ่งห่ม เพราะขาดแคลนด้ายและฝ้ายมาก
ทำให้การแต่งกายหรือเสื้อผ้า
ระหว่างคนจนคนรวยไม่แตกต่างกันมากนัก
เพราะต้องนำเสื้อผ้ามาปะผุปะชุนกันอุตลุด
ต้องสรรหาชายผ้าหรือเศษผ้าเก่า ๆ
มาซ่อมหรือดึงเอาเส้นด้ายจากเสื้อผ้าเก่า ๆ
มาทดแทนปะชุนส่วนที่ชำรุด
บางพื้นที่ถึงขนาดเรียกว่า
สบงจีวรพระยังขาดแคลนถึงที่สุด
ถูกขอไปใช้หรือถูกลักขโมยไปใช้
บางครั้งชาวบ้านก็ขอทอนเอา
คือ นำปัจจัย(เงิน)หรือข้าวของ
ไปแลกสิ่งของทรัพย์สินจากพระสงฆ์โดยความยินยอม
หรือแอบเอาไปเลยโดยการหยิบฉวยด้วยวิสาสะเป็นต้น
แต่กรณีนำของพระสงฆ์มาใช้ยังมีข้อดีอยู่อย่าง
คือมีการย้อมสีดำด้วยมะเกลือ
หรือขี้โคลน+ขี้เถ้าให้ดูดีดูเก่าขึ้นมาหน่อย
ท้าย ๆ การขาดแคลนเสื้อผ้าลามไปถึงเมรุเผาผี
ชาวบ้านคนเก่าแก่เล่าว่าต้องเผาศพกันแบบเปลือยศพกันเลย
เพราะต้องการเสื้อผ้าคนตายมาใช้แทนการเผาไปพร้อมกันศพ
ทำให้ช่วงหลังสงครามพ่อค้าแม่ขายหาดใหญ่และสงขลา
หลายคนร่ำรวยจากการค้าเสื้อผ้า
เพราะชดเชยความขาดแคลนในอดีต
โดยเฉพาะผ้าเช่น ผ้าเวสปอยส์ หรือ
ผ้าร่มจากพวกทหารที่มาปลดอาวุธทหารญี่ปุ่น
| จากคุณ |
:
ravio   
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ก.ค. 53 20:40:42
|
|
|
| 
