ความคิดเห็นที่ 1 เพราะมากค่ะ จากคุณ : mum3day เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 21:05:00

ความคิดเห็นที่ 2 ^ ^ เสีย......ในเเรงสึกนี้.....................เเสนนาน ความ....หม่นเหมือนไฟผลาญ........แผดไหม้ รู้..........หลากเร่งฝึกราญ..............รอฝั่ง สึก........กร่อนเกรงอกไร้...............แหลกสิ้นราวหมอง นึก.......วันเวียนผ่านเวิ้ง.................พาวน ให้.......คิดตรองคำคน..................ตรึกคล้าย น้อย.....อกอาจพาจน....................เพียงจาก ใจ........แหลกคงคิดร้าย................แค่รู้คำลวง ไย........หลอกกันย่ำเเล้ว................เหยียดเรียม ช่าง......ก่อติดราวเตรียม................ร่วมต้าน ใจ........พาลเเต่เผยเกรียม..............รอก่น ดำ........ถึกถอยเดียวค้าน...............ดั่งคว้าดับคอย สร้าง.....เสริมพาสิ่งลี้....................เเสนลวง คำ........ผุดเผยใดหวง...................ดับแห้ง หลอก....หลอนร่ำจนดวง................ใจด่าว ลวง.......เท็จหลีกเกินแล้ง...............กึ่งร้อนเกินเเรง ************ ใครน๊อมาหลอกพีสาวเรา..บอกเลิฟมานะพี่สุ เลิฟจะไปขอบคุณเขาเสียหน่อย 555 อย่าเครียดเด้ ใจร่มๆเข้าไว้ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 53 17:50:12 จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 22:00:35

ความคิดเห็นที่ 3 นานๆ มาแจมถี่-คิดตามวิถีกลโคลงผวนชุดใหม่ 'พยัคฆ์ครวญเลือกคู่' นะจ๊ะ   โคลงพยัคฆ์ชุดนี้ เน้นคู่คำผวนทุกคู่ เลือกคำคู่สร้างมาให้ผวนได้ดังใจหมาย คู่คำส่งท้ายโคลงบทแรก ผวนร้อยโคลงบทต่อเนื่องกันไป ไม่ยากเกินเลยนา 21.39 น. ๏ เรา-ไม่สน หม่นไส้ ..... ไร้เมา ซื่อ-เท่าแล แท้เรา ........ เซ่าถื้อ --->(เซ่าถื้อ โทษทั้งเอกโท เศร้าทื่อ) ฤๅ-เศร้าอยู่ สู่เยาว์ ........ เราซื่อ เศร้า-ฮื่อด่า ห่าดื้อ ........ ซื่อเศร้าช้ำใจ ๏ ใช่-จำขยัก จักขย้ำ ..... ฉ่ำใจ เรา-ไม่แย่ แม่ไย .......... ไล่เม้า เชาวน์-ใครมั่น ขั้นไหม ... ใช้เข่า ไร้-เปล่านิ ปริเหน้า ........ เหล่าป้ายชาติไหน ๏ ใช่-นาฎซ้ำ น้ำสาด ..... ฉาดนาย ย้ำ-ใช่หวน ชวนหาย ...... ใหญ่ช้ำ ช้ำ- ไม่ขื่น หมื่นขาย ...... ใช้หม่ำ ใหญ่-คว่ำเปล่า เฝ้าปล้ำ .. ย่ำไขว้ใคร่รวน ๏ ควร-ไล่คิด ฤทธิ์ไข้ .... ใครรวน ไม่-ด่วนเหิน เดินหวน ..... ม่วนได้ ไข้-ล้วนหนัก หลักนวล ... ข่วนไล่ มวล-ไถ่หีบ ถีบให้ ......... ไม่ถ้วนถี่เลย-เสวยทุกข๋ระทม เเลนาบารนี ๚ะ๛ (คริคริ) 22.40 น. แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 53 22:56:22 จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 22:51:58

ความคิดเห็นที่ 4 รู้.....ตัวมาก่อนแล้ว              เตรียมใจ เศร้า..ด้วยเหตุอันใด             ต้องกล้า เรา...ต้องโศกอยู่ใย             นั้นแน่ความจริง สู้...โดยไม่เหนื่อยล้า            แกร่งกล้าท้าชน. ให้กำลังใจครับ จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 23:16:57

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่...หยอกมายั่วเย้า                 ยวนใจ เคย...นี้ก็ไม่ใหญ่                     ใช้ได้ หลอก...ล่อกันทำไม                 สุขกันอยู่แฮ ใคร..เขียนสระอ้าย                   จบได้จะใด. 555 จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 00:23:58

ความคิดเห็นที่ 6 ความรู้สึกสูญเสียยากเคลียร์ถ่าย พบเขาร้ายหลอกเราทำเศร้าหมอง คำพูดปดเพียงเปล่งเร่งน้ำนอง- ตาทั้งสองอาบเเทรกใจเเหลกราน ไยทำได้หนอคนทำป่นช้ำ เชื่อน้ำคำเขาใส่ราวไฟผลาญ เราคงโง่มากล้นจนเกินการ เขาประหารห่ำหั่นเช่นบั่นคอ เหมือนต้องตายทั้งเป็นโดนเข่นฆ่า ดั่งมีดพล้าคมเฉือนใจเปื้อนหนอ เฝ้าใฝ่ฝันบูชาเยียวยารอ ช่างเเสนท้อรักที่มีเเต่ลวง ขอสาปรักสลายให้กลายตก หน่ายหัวอกเบื่อเขาเลิกเฝ้าหวง ต่อจากนี้ขอไกลใดทั้งปวง จากเคยห่วงขอห่างรักจางไกล อธิฐานเซ่นสรวงองค์หลวงพ่อ ช่วยลูกหนอลืมรักช่วยผลักไส- เขาให้พ้นจากห้วงดวงฤทัย ขอได้ไหมสักครั้งลูกยังรอ เมตตาลูกสักนิดด้วยคิดจาก จำใจพรากทั้งรักเกินจักขอ อยากลืมรักให้สิ้นใจหินพอ ตัดอย่าต่อรักขาดทุกชาติไป แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 53 09:27:59 จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 09:25:51

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ คุณ  mum3day ขอบคุณมากนะคะ สำหรับคำชม ... คำคมเพียงหว่านไว้.....................วาจา มากเล่ห์จริงใจหา........................ยากได้ วจีดั่งลมพา ..........พัดห่าง ลอยล่องเกินจับไว้.......................ซึ่งไร้ตัวตน เวียนวนในบ่วงห้วง.......................คำหวาน เอมอิ่มสุขสราญ.........................เพริศแพร้ว หลงเพลินชื่นคำขาน....................บอกกล่าว เพียงผ่านกาลหน่ายแล้ว..............จบสิ้นฤาไฉน เอนไหวใจอ่อนล้า.......................พาเหงา เหลือโศกเป็นรอยเงา...................คู่คล้อง เคลียคลออยู่แนบเนา..................เป็นเพื่อน สนิทแน่นคราวต้อง.....................หลั่งน้ำตาไหล ดวงใจกลายหมดสิ้น....................ความหมาย จึงปล่อยรักสลาย........................ห่างห้วง หาญหักเปลี่ยนถ้อยกลาย............กลบเกลื่อน ปวดปร่าเกินจะท้วง......................รักให้คืนหวนฯ..    .............................................................. ฉันไม่ใช่ สิ่งของ ให้ลองเล่น แม้ไม่เห็น คุณค่า อย่าหักหาญ เพียงตัวเอง ยิ้มรื่น ชื่นสราญ เสแสร้งหวาน หว่านถ้อย ร้อยคารม เพียงผู้หญิง คนหนึ่ง ซึ่งหักเห จากพื้นเพ กันดาร อันขื่นขม ไม่ทำร้าย ใครเขา ให้เศร้าตรม ทุกคำคม สื่อนำ ความจริงใจ แต่เพราะความ ซื่อตรง ที่คงอยู่ กลับเหมือนดู โง่เขลา คราวอ่อนไหว คนใจดำ ทำเฉา เศร้าอาลัย เหมือนเขาไม่ มองเห็น ความเป็นคน/.... หวัดดีจ้ะน้องเลิฟ อย่าใส่ใจเลย ว่าใคร ถ้าอยากจะขอบคุณ ก็ ขอบคุณ เทวดา ฟ้าดินเหอะ อย่างน้อย ก็ทำให้เรารู้ว่า ...เราโง่จริง..555 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 12:32:37

ความคิดเห็นที่ 8 ทั้งกลอนทั้งโคลง คบกริบ บาดใจ ... --- เคยโดนหลอกชอกช้ำ เพราะกรรมเก่า อโหสิได้ ใจเรา หมดเศร้าหมอง ระงับโกรธ กำกับจิต คิดใฝ่ปอง ใช้ครรลอง แห่งพระธรรม นำชีวี จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 16:49:25

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะ พี่นก ก็น้อง งี๊เง๊า ที่สุดในโลกนี่คะเก็เลย ผวนไม่ได้สักที เพียงคำนำส่งซึ้ง.............................สายใย คลายหม่นหมองทรวงใน..................อยู่บ้าง รอยเหงาที่บังใจ..............................นานเนิ่น เกิดก่อความอ้างว้าง........................ส่งถ้อยโศกศัลย์ รำพันความอ่อนด้อย........................เพียงตน มองผ่านความสับสน.........................บ่แจ้ง หลงผิดเล่ห์คำคน.............................วางบ่วง ถูกหมิ่นจนใจแล้ง.............................ผิดนี้รับไหว ทำใจวานพี่นี้....................................วางใจ เพียงช่วงมินานไกล............................ชื่นยิ้ม เวลาช่วยล้างไป.................................หมดเยื่อ ใยมี สุขกลับคืนให้ลิ้ม..............................แด่น้องทรวงสมร..... . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 09:11:39

ความคิดเห็นที่ 10 ๐๐๐ สร้างคำหลอกลวง  ใยช่างใจดำ  นึกให้น้อยใจ  เสียความรู้สึก ๐๐๐ สร้าง..เสริมเติมต่อให้.........................หายซึม คำ..ฝากหากหลงลืม...........................หลับเพ้อ หลอก..เอินหยอกคลายขรึม.................คลายขุ่น ลวง..หลอกเพียงคลายเก้อ..................กัดกลุ้มเกินการณ์  ๚ะ๛ ไย...จึงจำจดจ้อง...............................จริงจัง ช่าง..เก็บงำความหลัง.........................ลึกล้ำ ใจ..แสนยุ่งนุงนัง................................นานเนิ่น ดำ..กฤษณาบ่าซ้ำ..............................โศกเศร้าทรวงโทรม  ๚ะ๛ นึก..ถึงเพียงเรื่องซึ้ง............................ทรวงพอ ให้...สุขใจคลึงคลอ.............................คลุกเคล้า น้อย..ใจเรื่องใดหนอ............................แหนงหน่าย ใจ..แกร่งแฝงแรงเย้า...........................หยุดยั้งยวนเย็น  ๚ะ๛ เสีย...เวลากว่านี้..................................นานเกิน ความ..หม่นความหมางเมิน...................หมกเร้น รู้....ควรเร่งลาเดิน................................เดียวดุ่ม สึก..สร่างสางสุขเน้น............................นิ่มน้องนวลนาง  ๚ะ๛ กราบขออภัยนะขอรับ  ที่บังอาจกลับหัวกลับหาง โคลงของท่าน จขกท . แต่      ก็ดูดีเหมือนกันนา     จริงเปล่าขอรับ จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 10:17:32

ความคิดเห็นที่ 11 ~แจมด้วยคำทรมานใจของพี่สุฯด้วยคนสิ อิอิ~ เสีย...แรงหลงเคลิบคล้อย-............ใครคน ความ..รักจึงสับสน........................ส่งคว้าง รู้....แค่พ่ายทุกหน........................หัดห่าง สึก..กร่อนเกาะเกินขว้าง.................ขัดย้อมใจฝัน นึก..นานพาลพ่ายแพ้.....................พันลวง ให้...เกิดแต่โหยทวง......................ทุกข์ข้อง น้อย.ใจหนึ่งคำหวง.........................หันจาก ใจพ่อ ใจ..หนึ่งปันหมื่นห้อง.......................หากห้องเล็กลง ไย...ทำให้น้องยอก........................ยืนขม ช่าง..ชอกหลอกระทม.....................กระทั่งน้อง ใจ..เปล่าเปลี่ยวนอนซม....................ซุกคร่ำ ครวญเอย ดำ..ดุจไร้ใจคล้อง...........................เคลื่อนใกล้ในกาย สร้าง..เสกแต่ร่ำถ้อย.........................ถมใจ คำ..รักเคลือบละมุนละไม...................หมดด้าน หลอก..สาวอกไหม้ไป........................เป็นหมื่น แล้วเอย ลวง..ฝากรักสาวสะท้าน......................ทุ่มให้ทุ่มหาย จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 11:21:21

ความคิดเห็นที่ 12 บางคนอาจไม่รู้...........................ใดควร เผลอเอ่ยคำยียวน.......................ยอกย้อน คลุมเครือดั่งคล้ายกวน................จึงป่วน ใจนา พาลคิดกลายออดอ้อน................ยั่วเย้าลองเชิง.. สวัสดีค่ะ คุณลม ขอบคุณมากค่ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 11:38:46

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะ คุณ Scientist ขอบคุณมากค่ะ ...ว่าแต่ว่า บาดลึกหรือเปล่าคะ? ความคิดต่าง ต่างคิด ผิดไฉน เล่ห์กลนัย หลายหลาก ฝากรอยแผล อภัยได้ ไม่เคยผัน หันหลังแล รู้สึกแย่ แค่เสียดาย ในเวลา... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 11:48:01

ความคิดเห็นที่ 14 ขออนุญาตต่อกลอนด้วยคนค่ะ (ไม่เก่งเชิงกลอน แต่ลองพยายาม) ขออนุญาต เข้ามาดู ให้ครูสอน ไม่เก่งกลอน กลบท  อย่างใครเขา ทั้งอักขระ สัมผัส พิลึกเรา อย่าว่ากัน เลยท่าน ฉันเขินอาย เรื่องคำคน  ฉันเคยเจอ  มามากหลาย ทั้งหญิงชาย  สุดระอา  เมินหน้าหนี ทำปากอย่าง ใจอย่าง  ไม่เข้าที เหมือนดังผี   ปลิ้นปลอก หลอกลวงกัน (ไม่สัมผัสยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ) จากคุณ : สุรติญา (ลายรุ้ง) (MagicPunch) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 14:31:04

ความคิดเห็นที่ 15 หวานเป็นลมขมเป็นยาท่านว่าไว้ รักแสนหวานพอผ่านไปเหมือนไอฝน ดินโชยกลิ่นหอมหวลยวนให้ยล หยดหยาดฝนหล่นสะพรั่งงดั่งเทพริน เหล่าพฤกษานานาพันธ์พลันสดชื่น แสนระรื่นฝนประโปรยเจ้าโชยกลิ่น เหล่าปักษา ภุมรา มาดื่มกิน เพียงหวานลิ้นแล้วสิ้นหายในสายลม พลันฟ้ามืดจืดจางช่างน่าขัน ที่สุขพลันจางหายกลายเป็นขม เคยหวานชื่น รื่นใจกายในสายลม กลับกลายขมดั่งโอสถให้จดจำ ที่เคยขื่นขมมาจึ่งกล้าสู้ เคยเรียนรู้ยามฝนซาช่างน่าขำ ฟ้าเคยใสใยกลายจืดแล้วมืดดำ คอยเฝ้าย้ำบอกค่าว่ารักลวง..... แต่งด้วยความเศร้า ฮ่าๆๆ แต่นานมาแล้วครับ :P จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 16:33:50

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ สุรติญา ชื่อเพราะจังครับ ขออนุญาต เข้ามาดู ให้ครูสอน ไม่เก่งกลอน กลบท  อย่างใครเขา ทั้งอักขระ สัมผัส พิลึกเรา อย่าว่ากัน เลยท่าน ฉันเขินอาย เรื่องคำคน  ฉันเคยเจอ  มามากหลาย ทั้งหญิงชาย  สุดระอา  เมินหน้าหนี ทำปากอย่าง ใจอย่าง  ไม่เข้าที เหมือนดังผี   ปลิ้นปลอก หลอกลวงกัน ---- ค่อยค่อยฝึก ค่อยค่อยแต่ง ค่อยค่อยอ่าน อยากเชี่ยวชาญ พยายาม ลองตามนี้ อยากจะฝึก เรียงถ้อย ร้อยวจี ต้องฝึกอ่าน หากวี มาชี้ทาง อย่าท้อถอย คอยจดจำซึ่งความรู้ ฝึกเขียนดู ตามครรลอง อย่างหมองหมาง วรรณยุกต์ ฝึกผันไป ให้ตรงทาง สัมผัสนั้น ควรเป็นอย่าง ที่ผังมี และจะต้อง โอนอ่อน ยอมผ่อนตาม เน้นให้ความ หมายเป็นหลัก บ่งชี้ เขียนให้ได้ ทุกวัน เป็นการดี อักขระ ไม่หลีกหนี ที่พยายาม ... ... ... ... ... ... จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 19:37:26

ความคิดเห็นที่ 17 สร้าง..เสริมในสิ่งล้วน.......................มายา คำ....กล่าวมิอาจพา.........................ซ่อนไว้ หลอก.กันพร่ำวาจา..........................ดังหว่าน ลวง...ล่อให้หวนไห้...........................ค่านี้ควรไหม ไย..ทำเพียงผ่านห้วง.......................ลืมหลง ช่าง..ก่อจิตพะวง............................เล่ห์ซ้อน ใจ...ลืมเจตจำนง.............................หนักหน่วง ดำ...ด่างดั่งเพลิงร้อน......................แผดด้วยไฟเผา นึก...นานเนาเมื่อเคล้า.....................เคียงสอง ให้...ต่อท่วงทำนอง.........................เร่งร้อย น้อย..เนื้อต่ำใจหมอง......................มัวหม่น ใจ...หวั่นกลัวจะคล้อย....................เกี่ยวให้แลหาย เสีย..ในส่วนลึกห้วง-...................... ใจเหงา ความ.โศกเหมือนเป็นเงา................ร่วมสร้าง รู้.....ถึงช่วงความเขลา.....................เกิดก่อ สึก..กร่อนดังจะร้าง.........................เยื่อสิ้นสายใย........ สวัสดีค่ะ คุณเปลวฯ กราบขอบ พระคุณเป็นอย่างยิ่ง นะคะ ที่มาร่วม แจมด้วยค่ะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:04:52

ความคิดเห็นที่ 18 คุณทราย น้องมี่ คุณสุรติญา ..สวัสดีทุกคนเลยค่ะ วันนี้ดึกแล้วตอบไม่ทัน พรุ่งนี้ มาคุยกันต่อนะคะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:23:14

ความคิดเห็นที่ 19 แหะ ๆ ไม่ถนัดโครงนัก แต่เพื่อน้องสุนันยา จัดไป เสีย....ใจใยไป่สิ้น......................ชีวัน ความ..ร่ำรักผูกพันธ์....................บั่นแล้ว รู้....รักอยู่ทุกวัน...........................ครวญคร่ำ สึก..กร่อนดวงใจแก้ว...................แค่น้ำ คำลวง นึก..หวงห่วงร่ำร้าว............................รอนราน ให้...ก่อเกิดใจพาล........................หม่นไหม้ น้อย.นักฝ่าทันกาล......................หมิ่นเหม่ ใจ..จ่อจดจำให้......................บ่ สิ้น กำสรวล ไย...หวลไห้ร่ำร้อง............................ระงม ช่าง..รุ่มร้อนระทม.........................ไป่สิ้น ใจ..เขาเล่าฤาสม..............................ควรค่า ดำ..นี่คือใจลิ้น........................เล่ห์ร้าย หลอกลวง สร้าง..ห่วงลวงจิตใช้..........................วาจา คำ..ร่ำรักชีวา................................มอบให้ หลอก..กันเพื่อกามา.........................เพียงแค่ เชยชม ลวง..ล่อหลอกเอาไว้..........................แค่ใช้ ปรนเปรอ จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:11:04

ความคิดเห็นที่ 20 เสีย...ใจครวญพร่ำท้อ.......................เพียงคำ ความ.ส่งเป็นลำนำ............................ผ่านถ้อย รู้....ยากนักใครทำ..............................ใครเจ็บ สึก..สู่ห้วงใจน้อย................................ยากแท้ฝ่าฟัน นึก..นึกไปสุดเศร้า...............................กังวล ให้...รักก่อใจตน..................................เจ็บช้ำ น้อย.หรือว่าคำคน...............................หาค่า ใจ...อ่อนล้าดั่งย้ำ................................หมดสิ้นความหมาย ไย..หรือพี่ไม่รู้.....................................ความนัย ช่าง..โหดเหลือกระไร..........................ด่วนทิ้ง ใจ...คิดห่างคราไหน...........................จึงเปลี่ยน ดำ..ยิ่งกว่ากลอกกลิ้ง.........................ใช่เชื้อเชิงชาย สร้าง...สัมพันธ์แน่นแฟ้น.......................ครองใจ คำ......ติดตรึงฤทัย................................มั่นแท้ หลอก..หรือไม่ควรไข.............................คำกล่าว พี่เอย ลวง...ล่อจนพ่ายแพ้..............................ช่างร้ายหนอคน.. หวัดดีจ้ะ น้องมี่ ขอบคุณ มากค่ะ ที่แวะมา จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 12:56:21

ความคิดเห็นที่ 21 ปวดหลัง ปวดหัว ปวดขา วันนี้แต่งไม่ไหว (ร่างกายเริ่มชรา) แล้วจะแวะมาคุยใหม่นะครับ คุณพี่สุนันยา :) จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 15:40:12

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีค่ะ คุณ สุรติญา (ลายรุ้ง) (MagicPunch) ขอบคุณ มากค่ะ ที่แวะมา อีกหน่อยก็เก่งค่ะ ดูเนื้อหา ที่เขียนมา สื่อสารได้ดีมากค่ะ เขียนบ่อยๆนะคะ ......... จะโทษเขา เพียงฝ่าย ก็ใช่ที่ ก็เรานี้ โง่งำ ทำเหลวไหล ไม่กลั่นกรอง ถ้อยคำ จึงช้ำใจ เข้าข้างตัว มากไป ใจต้องตรม เขาคงไม่ ใส่ใจ ในคำกล่าว ทุกเรื่องราว ตอกย้ำความขื่นขม โศกโศกา จึงเยือน เตือนระทม ความรื่นรมย์ ห่างหาย ไม่กลับมา/... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:45:51

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะคุณทราย ขอโทษด้วยนะคะ ที่มาช้า พี่ต้อง ทำงานด้วยค่ะ งานพี่ไม่ค่อยเป็นเวลา ขอบคุณ ที่ช่วย ตอบ คุณ สุรติญา นะคะ ดีมากเลยค่ะ เมื่อความรัก ทักทาย ใจชื่นหวาน เหมือนดอกไม้ ตระการ บานล้อฝน สายลมเย้า เคล้าบุบผา น่ายินยล ดังกมล เริงร่า พารื่นรมย์.. คุณทรายเขียนไว้ได้ดีมากค่ะ สุ  ขอต่อเพียงเท่านี้นะคะ มีงานค่ะ สำหรับพี่วา  พรุ่งนี้ สุมาตอบนะคะ ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 19:07:47

ความคิดเห็นที่ 24   แวะเข้ามาอ่านจ้า....โคลงนี่หมดปัญญาจริงๆ... เคยเขียนตอนเด็กมากๆ....ตอนนี้ลงหลุมไปหมดแล้ว นับถือพี่วาของน้องสุจริงๆๆ ในความพยายามที่ข้าน้อยไม่มี... แอบเพิ่มแต้มให้นิ.......ชอบของทุกท่านมากค่ะ ส่งเก้าอี้มาให้ทรายนั่งพัก...เผื่ออาการปวดเมื่อยจะดีขึ้น...... พี่สุจะลองนั่งก็ย่อมได้จ้า.... แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 23:32:55 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:31:45

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาขอบคุณ คุณ Scientist ที่ส่งข้อความช่วยปรับแก้ไขกลบทให้ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณคุณสุนันยาด้วยค่ะ ช่วงไหนว่างก็จะค่อยๆ ฝึกไป ชอบพวกกลบท  แต่แต่งยากจัง จากคุณ : สุรติญา (ลายรุ้ง) (MagicPunch) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 14:56:29

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ ^ ถึงพี่วาของน้องสุ. เนื่องด้วยคอมพ์ของน้องสุมีปัญหา จึงมิอาจเข้ากระทู้เพื่อตอบพี่วาได้ น้องสุของพี่วา ฝากอาลีอามาส่งข่าว บอกให้พี่วารับทราบเเละขอโทษพี่วา ที่มาตอบกระทู้ไม่ได้ รวมถึงกาปอมซ่า และคุณ สุรติญา (ลายรุ้ง) (MagicPunch)ด้วยนะคะ จากนกพิราบสื่อสาส์น...... จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 21:31:33

ความคิดเห็นที่ 27 เสีย...ใจมามากแล้ว...........................จึงครวญ ความ..เก่าร้าวรัญจวน........................ยอกย้อน รู้....ถึงซึ่งเรรวน..................................หนาวเหน็บ สึก.. ที่เกิดราวร้อน.............................ห่อด้วยไฟสุม นึก...ไปไยช่างร้าย............................จริงหนอ ให้...รักกำมะลอ................................มอบไว้ น้อย..นักคุณค่าขอ.............................แลกเปลี่ยน ใจ...ที่มีจริงให้..................................หลุดพ้นมายา ไย...มีความโหดร้าย..........................แฝงรอย ช่าง..ไม่รู้ ใครคอย.............................คู่คล้อง ใจ...ป่วนใช่สำออย............................ประจบ ดำ..ดิ่งลึกเกินจ้อง.............................กว่ารู้ความจริง สร้าง...วาจารักด้วย......................... ดวงใจ คำ...หว่านพาทรวงใน..........................ขุ่นข้อง หลอก...ให้หม่นฤทัย............................เพรียกพร่ำ ลวง...เล่ห์ร้ายเพียงคล้อง.....................เหนี่ยวให้ตายใจ.. สวัสดีค่ะ พี่วา.... ขอโทษอย่างแรง ที่ตอบช้า มากๆค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 22:04:14

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณ น้อง กาปอม ด้วยค่ะ ที่ หา เก้าอี้ มาให้ ... คุณ สุรติญา (ลายรุ้ง) (MagicPunch) สุเอง ตอนหัดเขียนกลอน แรกๆ แย่กว่านี้ มากมายค่ะ .. ขอบใจน้องเลิฟ น้องสางที่น่ารักด้วยจ้า ทำน่าที่ ได้ สุดยอดเลย .. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 22:06:38