ความคิดเห็นที่ 1 ... แสงจิต # ( 2 ) ....................... ::::: ( จุดหมายปลายทาง  ) ::::: ............................................. ปลายหวังจรจากเริ่ม............ลงตัว ชีพเสี่ยงโชคลาภถัว-...........เฉลี่ยเถ้า ทอนจิตสั่นไหวกลัว..............ผจญแกร่ง แสงก่องปราการเกล้า...........ก่อเกื้อชนม์แสวง ....................................................................... ....................................................................... • ...  คล้ายเงาเงื่อน เคลื่อนขยาย รายรอบทิศ แสร้งกระทบ สบจริต แสงจิตหยั่ง- เชิง-มิติ ปริมาณ ฐานกำลัง ผ่านฤดู ผู้ประทัง ทอดหวัง-คอย ... • ...  รอโอกาส – ก้ำกึ่ง พึงหยิบยื่น เสี่ยงโชคดื่น – ช่องทาง รุดย่าง-ถอย แสวงมาก หากยถา วาสนาน้อย ช่วงสุกดิบ ยิบย่อย เด่นด้อย-พร้อม- ... • ...  ยินแคลน-ข้อง เคืองขุ่น ครุ่น-รุกคืบ ถึงซอกหลืบ สืบกมล – สันดานจ่อม- แสงจิตตก  ตระหนก-แตก แทรกแปลกปลอม- ตรึงแวดล้อม ร้อนระอุ ปะทุ-ลาม ... • ...  จวนหวุดหวิด ปลิดปลง พลัดหลงแล้ว เร่งจร-แจว จากขุม มรสุม-ห่าม ทนกระแส - แหห่าง ร้างครู่ยาม มิบุ่มบ่าม เบือนหมาย – เหตุ-กาย-ใจ ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 09:51:36

ความคิดเห็นที่ 2 ... แสงจิต # ( 3 ) ....................... ::::: ( แสงจิตจงสว่าง  ) ::::: ............................................. แสงจิตยกระดับด้าว...........ดุลสนอง ใสสว่างฉาบมัวหมอง..........มากน้อย ยังรอบทิศสมปอง..............ปรวนปรับ ดีชั่วฉายรูปร้อย.................เช่นร้อนเย็นเฉลย ....................................................................... ....................................................................... • ...  กี่ครั้งแล้ว แผ่ว-เร่ง จนเคร่งครัด สรรพางค์กร้าน ต้านประหัต ยืนหยัดไว้ ท่ามลำแสง แสวงโชค โลกเป็นไป บ้างอิดออด ทอดอาลัย ใกล้ยอมแพ้  ... • ... ดังกลไก ... กลกาล ... วนวารเปลี่ยน และหมุนเวียน ... เห็นจริง ... ยากนิ่งแน่ เป็นประจำ... ประจญ ... ด้น-ดวงแด- กายอ่อนแอ ... ทรุดโทรม ... ถาโถม-วัย ...   • ...  มองเส้นทาง ข้างหน้า กว้างกว่ากว้าง เริ่มก้าวย่าง ตามควร ประมวลใหม่ รับเลื่อมรุ้ง - เรืองสราญ ผ่านฟ้าไกล เป็นความใส ขาวตรึง ขลับหนึ่งทรวง ... • ...  แสงเรืองขาว ราวสะท้อน รุ่มร้อนล้ำ ซ้อนสดฉ่ำ แทรกประกาย เฉิดฉายช่วง- เสริมกระจ่าง อย่างเอกอุ สู่ทั้งปวง- เห็นจริง - ลวง ... เกิด - ดับ ... รับรูป - นาม ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 09:52:23

ความคิดเห็นที่ 3 ... แสงจิต # ( 4 ) ....................... ::::: ( ในวังวน  ) ::::: ............................................. ความเคยคงช่วงใช้..........ชินชา ภาระจำยอมสา-..............หัสแพ้ เพียงพอผ่อนชีวา...........วันเปลี่ยน เวียนว่ายลอยคอแท้........แค่ถ้ำวังวน ....................................................................... ....................................................................... • ...   ยังดำเนิน – วิถี คลื่นชีวิต พร้อมปะติด – ปะต่อภาพ การหาบ-หาม รับจุนเจือ เพื่ออยู่ ทุกครู่ยาม แล้วโอนอ่อน ผ่อนตาม ทุกความ-ควร ... • ...   เตรียมปรับตัว ตอบรับ กับสภาพ- การหยาม-หยาบ คมมีด รอยขีดข่วน ผลพ่ายแพ้ ภัยพาล ระราน – รวน ราวลากอวน เหวี่ยง-วัก กับดัก-วาง ... • ...   ตามเส้นสาย ลายแทง แหล่งทดสอบ ตีวงรอบ ตัวตน วกวน-บ้าง วารวันเปลี่ยน เรียนรู้ สู้-เดินทาง เลือกระหว่าง  สร้างสรรค์ - หรือทำลาย ... • ...  กางแผนที่ ปรี่ไป แดนไกลโพ้น อย่างโลดโผน ลอยลำ ย้ำจุดหมาย ห้วงเวลา ปรามาส คาด-ทำนาย “จงเวียนว่าย ในกระชัง แห่งวังวน” ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 09:53:33

ความคิดเห็นที่ 4 แฮ่ะๆๆ เข้ามาอ่านแล้วค่ะ ไม่กล้าแจม ด้วยฝีมีือผู้น้อย มิกล้า.. จากคุณ : หนูธันย์ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 10:47:20

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพนี้ ที่ตัวเองเคยถ่ายไว้ ใช่ไหม ? ตลาดน้ำอัมพวา ใช่ไหม ? จากคุณ : D_AkIrA เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 11:08:15

ความคิดเห็นที่ 6 วงเวียนแห่งชีวิต ใครกันหนอ ลิขิต เอาไว้ นาวา จำต้อง ฝ่าไป ไปถึง อีกฝัง ที่วังเวง วงเวียนแห่งชีวิต ลิขิตไว้ดังบทเพลง ขับขาน กล่อมบรรเลง สุขทุกข์บ้าง ก็ทนไป วงเวียนแห่งชีวิต ฤาลิขิตไว้ด้วยใจ ใจสู้ ก็อยู่ได้ หากใจหาย ก็วายชนม์ วงเวียนแห่งชีวิต สถิตย์ทั่วในทุกคน เวียนว่ายอลวน ยากหลุดพ้น ผลแห่งกรรม ... เห็นแต่ละบทแล้ว สมควรแล้วที่มีคนเรียกอาจารย์ครับ ... ความหมาย สัมผัสและการเลือกใช้คำลึกซึ้ง และสวยงามจริงๆ บางบท ถึงขนาดเป็น วรรคทอง ได้เลยนะครับเนี่ย อยากบอกว่าเห็นด้วยกับคุณหนูธันย์ อ่านแต่ละบทแล้วสะเทือนใจ จนแทบจะไม่กล้าแจม แต่ไหนๆ แวะมาแล้ว ก็ขอทักทาย ด้วยกาพย์ยานี ๑๑ จืดๆ เจื่อนๆ ซักสองสามบทแล้วกันนะครับ ... แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 53 15:13:39 จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 15:10:07

ความคิดเห็นที่ 7 จากกระทู้ "~~~อยากชักชวน คร่ำครวญเพลง บรรเลงร่ำ ร่วมรำพัน~~~  " ของคุณ Scientist http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9533056/W9533056.html#3 ... ขออนุญาตแจมบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่ทักทายกันนะคะ .. •... ดังสายลม โลมฟุ้ง ทิวทุ่งพลิ้ว ขับหน้าสิ่ว – หน้าขวาน ให้ผ่านผัน ทุกครู่ยาม สามฤดู เรียนรู้ทัน ฝนดื้อรั้น – ร้อนกร้าว – หนาวลำเอียง ... •...แซมจังหวะ หวามไหว ไกวกิ่งข้อ กลีบบางล้ำ ระบำล้อ คลอต้นเสียง- ที่อื้ออึง อลหม่าน สานสำเนียง เพื่อเลียบเคียง สืบเลศ นิเวศน์ไกล ... •... กลีบเกสร ฟ้อนรำ นำอ่อนช้อย ร้อยทั้งร้อย รับกระแส แก้กระษัย การเพลิดเพลิน เดินความ ตามรอยไพร ด้วยหัวใจ สุขสันต์ เราบรรเลง ... •... เมื่อแดดจ้า อาสา มาสาดส่อง จึงสอดคล้อง ควรรับ กระฉับกระเฉง ล่วงเช้าสาย บ่ายคล้อย ค่ำจบเพลง เช่นนั้นเอง หมดวัน หลับ-ฝันดี ... •... จนรุ่งสาง เสียงดนตรี มีชีวิต จากรอบทิศ แว่วอีกครั้ง ดังสักขี ผู้ชี้นำ - ธรรมชาติ - ชุบชีวี คือสิ่งดี ... ที่เรา ... พร้อมเข้าใจ ... . . . จากคุณ : ploythana     เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 16:56:33 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 17:00:00

ความคิดเห็นที่ 8 พระพายพัด แผ่วพลิ้ว ผ่านผิวสาว รวยระริน กลิ่นคาว คละคลุ้ง เจ้าโดนพราก จากป่าเขาเ ข้าสู่กรุง หวังได้รุ่งเรืองรองจากสองมือ อนิจจา ชะตา ช่างอาภัพ โดนบังคับ ขู่ฆ่า อย่าคิดหือ ร่างกายเจ้า บอบช้ำ น้ำตาปรือ และสองมือ เช็ดน้ำตา อย่างชาชิน ไปนอนจริงๆ แล้วครับ :P จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 18:49:49

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกท่าน ... ขอบพระคุณสำหรับคะแนนค่ะ .. คุณ D_AkIrA, คุณ เกสรผกา,คุณ พลอยแข,คุณ Scientist,คุณ ravio, คุณ ศาลายา,คุณ black is still black ... ............................................................................................ สวัสดีค่ะ คุณ หนูธันย์ ... ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาทักทายและเยี่ยมเยียนกันค่ะ ... อย่าถ่อมตัวไปนะคะ พลอยเชื่อในความสามารถของทุกท่านค่ะ เรามี ไม่แตกต่างกันเลยค่ะ ... พลอยเขียนมาไม่นานนะคะ และคงเขียนต่อ ไปเรื่อย ๆ ค่ะ  ... ............................................................................................ สวัสดี คุณ D_AkIrA ... แม่น ... อัมพวา ไว้หาโอกาสไปกันใหม่น่ะ เน้นกิน เฮฮา มากกว่าถ่ายภาพ เนอะ ... พุงกาง 55 .. ............................................................................................... คุณ Scientist ... ขอบคุณนะคะ ที่แวะมากทักทายและฝากผลงานที่ไพเราะไว้ด้วยนะคะ ถ้าเทียบระยะเวลาการเขียน พลอยอาจเริ่มช้ากว่าคุณ 4 ปีนะคะ 55 .. (ถ้าคุณบอกว่าคุณเคยเขียนมาเมื่อประมาณ ห้าปีที่แล้ว - อ่านจากในกระทู้ ของคุณนะคะ ... ) ... อ่านดูแล้ว สำนวนไม่ธรรมดาเลยล่ะค่ะ ... มีเอกลักษณ์ที่เด่นชัดเชียวค่ะ ... ส่วนที่มีน้อง ๆ เรียกคำว่า อาจารย์นั้น น้องอาจจะยังเด็กมากนะคะ เลยเรียกไป อย่างพลอย แค่มือสมัครเล่นค่ะ และที่สำคัญ อาจารย์ของพลอยเองควรจะเป็นผู้ที่ได้รับคำยกย่องนี้ด้วย นะคะ เพราะ พี่เขาแนะนำอะไรหลายอย่าง ที่เป็นประโยชน์กับพลอยค่ะ ................................................................................................ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะเพื่อน ๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 13:33:04

ความคิดเห็นที่ 10 ... แสงจิต # ( 5 ) ....................... ::::: ( นาฬิกาทราย  ) ::::: ............................................. ดังชลล้ำตื้นลึก................หลากสาย มือปล่อยวางปลงหาย.......เหือดแห้ง เสียน้อยอย่าเสียดาย.........เสียยาก นาฬิกาทรายแย้ง..............ร่วงย้ำอนิจจัง ....................................................................... ....................................................................... ณ ห้วงคว้าง กลางภวังค์ วังวนเชี่ยว คลื่นม้วนเกลียว กลืนแสง ซัดแห่งหน ไหลลึก-ตื้น ขึ้น-ลง ส่งตัวตน เรียงเม็ดป่น เทียบเวลา นาฬิกาทราย ... ยากวัดล้วน มวลอากาศ ธาตุ-สมบัติ ธรรม-สัมพัทธ์ เหือด-ชื้น รื้น-สูญหาย การเป็นไป ไม่ยื้อ  คือยอมคลาย แม้นเสียดาย ฝืนพราก เสียมากพลัน ... ... สายน้ำไหล ไม่ย้อน แต่ซ้อนสาย หลายแหล่งรวม ร่วมสหาย ต้น-ปลายฝัน ธารน้ำจิต สถิตไท้ น้ำใจปัน ระยะนั้น เป็นต่อ ตรงหล่อเลี้ยง- ... ... พื้นทรายอุ่น จุณละเอียด ออ-เบียดแว้ง แสงร้อนแรง แผดสุม มองสุ่มเสี่ยง แต่สมดุล หนุนสร้าง อยู่ข้างเคียง- ความไม่เที่ยง ให้ดำรง คงสืบไป ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 13:35:33

ความคิดเห็นที่ 11 หวานเป็นลมขมเป็นยาท่านว่าไว้ รักแสนหวานพอผ่านไปเหมือนไอฝน ดินโชยกลิ่นหอมหวลยวนให้ยล หยดหยาดฝนหล่นสะพรั่งงดั่งเทพริน เหล่าพฤกษานานาพันธ์พลันสดชื่น แสนระรื่นฝนประโปรยเจ้าโชยกลิ่น ปักษา ภุมรา มาดื่มกิน เพียงหวานลิ้นแล้วสิ้นหายในสายลม พลันฟ้ามืดจืดจางช่างน่าขัน ที่สุขพลันจางหายกลายเป็นขม เคยหวานชื่น รื่นใจกายในสายลม กลับกลายขมดั่งโอสถให้จดจำ ที่เคยขื่นขมมาจึ่งกล้าสู้ เคยเรียนรู้ยามฝนซาช่างน่าขำ ฟ้าเคยใสใยกลายจืดแล้วมืดดำ คอยเฝ้าย้ำบอกค่าว่ารักลวง..... จากคุณ : ทรายเศร้า (Scientist) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 14:44:24

ความคิดเห็นที่ 12 ... ฝนพรำพรมแหล่งชื้น........ชีวิน รุ้งด่ำรังเรขดิน.................เด่นฟ้า สวยเฉดฉ่ำแสงศิลป์.........ใสสุข จรุงจิตอาวรณ์ล้า..............สว่างล้ำวารสลัว ....................................................................... ....................................................................... ... ฟ้าเคยใส ไอฝน พาหม่นรื้น แต่ความชื้น ฉ่ำแสน แทนความห่วง หน้าดินแห้ง แล้งกร้าน ผ่านขม-ลวง ดังทักท้วง ทุกข์ทน วันฝนมา ... ... มองไปสิ ที่เลื่อมลาย ภาพสายรุ้ง ทอดโค้งคุ้ง เรืองรงค์ อยู่ตรงหน้า เพียงแรกยล ดลจิต คิดไขว่คว้า ดังขอบฟ้า พราวสว่าง วาบกลางใจ ... ... คืองามล้ำ ธรรมชาติ ที่อาจเชื่อม ให้เอี้ยว-เอื้อม สัมผัส วัดความใส จากภายนอก บอกซึ้ง ถึงภายใน สร้างสุข-หวัง ครั้งใหม่ ให้ยังมี ... เมื่อเมฆฝน หม่นกาล ได้ผ่านพ้น สายรุ้งวน ว่ายเวียน ฟ้าเปลี่ยนสี ครามขาวผ่อง ส่องไสว พฤกษ์ไพร-ขจี แทนสิ่งดี ที่บรรจง ส่งถึงเธอ ... ....................................................................... ....................................................................... . . . แก้ไข *** เพิ่ม "โคลง" ค่ะ *** แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 53 22:36:14 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 15:49:59

ความคิดเห็นที่ 13 สายรุ้งพาดผ่านฟ้า ก้มลงมาจะกินน้ำ ดื่มด่ำทะเลคราม แล้วบ้วนมาเป็นห่าฝน ทะเลนั้นมันเค็ม ละเลียดเล็ม รสชอบกล เหมือนค่า น้ำคำคน แม้สดสวย กลับแห้งกรัง น้ำใจสิใสสะอาด มีรสชาด ที่สะพรั่ง ช่วยเสริมเติมพลัง แต่หายาก ลำบากเข็ญ น้ำคำที่ไพเราะ ปะเหลาะได้อย่างใจเย็น ดุจน้ำทะเลเป็น สมุทรใหญ่ในโลกา อยากดื่มย่อมหาได้ ไม่ต้องไขว่ไม่ต้องคว้า อาโปใหญ่มหา แต่รสชาดไม่สาใจ น้ำใจสิใสสอาด แต่ไม่อาจจะหาได้ ต้องเสาะหาด้วยใจ ใจต่อใจ จึงได้ชิม ... จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 16:55:01

ความคิดเห็นที่ 14 สายรุ้ง สาดสีสัน เติมแต่งฝัน วันเฉิดฉาย แสงสี ส่องประกาย เพริศพริ้มพราย ประทับทรวง คล้ายดัง จากฝั่งฟ้า ไกลสุดหล้า เฝ้าห่วงหวง ส่งสาส์น ผ่านสู่ห้วง ถึงแดนสรวง แห่งดวงใจ หวัดดีตอนค่ำค่ะพี่พลอย   คิดถึงนะคะ มีภาพประกอบมาฝากด้วยค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 20:29:00

ความคิดเห็นที่ 15 ... ... ภาพรุ้งพาด พราวพราย ทางสายไหม ดังเก่าไป ใหม่ล้ำ นำเสนอ ห้วงอำไพ ใสกระจ่าง  พรางหม่น-เบลอ ฟ้าปรนเปรอ แสงสี อารี-ดิน ... ... เมื่อฉากหลัง เรืองแสง แห่งอาทิตย์ ส่องสะท้อน ย้อนสถิตย์ ข้ามทิศ-ถิ่น สู่เบื้องหน้า  ฟ้าหม่น หลังฝนริน รุ้งกินน้ำ ด่ำประทิน เสกศิลป์-เงา  ...  ณ จุดนี้ ที่ยืน ชมชื่นให้- ทดรอบคว้าง ห่างไกล  ไร้ความเหงา สังเกตการณ์ ผ่านอุรา สายตาเรา เฉดสีเจ้า แจ่มชัด ถอดรหัส-ใจ- ... ...  ฤดูกาล ผ่านเวียน ให้เรียนรู้ แม้นหดหู่  ปรวนแปร ปรับแก้ไข เสมอต้น – เสมอปลาย – มิสายไป พร้อมหัวใจ เฉิดฉาย แห่งสายรุ้ง ... ....................................................................... ....................................................................... ภาพฝันปรากฏให้.................เห็นจริง รุ้งถักทอแสงอิง...................โอบหล้า เรืองรอบแหล่งพักพิง.............วารพรุ่ง ทางสู่อนาคตท้า....................เทียบรุ้งเรืองไสว ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:35:06

ความคิดเห็นที่ 16 จ๊ะเอ๋.. ช้าไปอีกรึเปล่าเจ้าคะ.. ประกายผ่อง ส่องสาด พิลาสไข กระจ่างใจ วิไลตา ฟ้าเฉิดฉัน ต้นไม้ตื่น ยืนรับ กับอีกวัน หมุนเวียนผัน ผ่านกาล วันเวลา..                ทุ่งหญ้าฟื้น ชื่นชุ่ม กลุ่มไอหมอก                พลิ้วละลอก หยอกเอิน เพลินอุษา                แสงเรืองรอง ผ่องอร่าม พริ้มงามตา                สอดประสาน ม่านฟ้า  พาภิรมย์..                             แซมแทรกซึ้ง ตรึงใจ ในแสงสุก                             สาดปลอบปลุก ทุกสิ่งสรรพ รับสุขสม                             ...แสงจิต...  นำชีวิต  พิศพราวพรม                             ส่องผสาน สอดผสม รื่นรมย์ทรวง.................. ไม่รู้ว่าตรงกับคอนเซ็ปท์ท่านเจ้าของกระทู้แสนหวานรึเปล่านะเจ้าคะ.. หากไม่ตรง  จะมาอีกแนวนึง..   เอาแบบบรรยากาศเข้าพรรษาเลยดีมั๊ย.. รอก่อนนา.. จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:07:00

ความคิดเห็นที่ 17   แสงรังสีฉวีวรรณรังสรรค์สร้าง จากเลือนลาง พลันประภาน่าสุขสันต์ ทอประกายฉายสว่างอย่างพราวพรรณ เป็นสีสันสุดงามยิ่งยามยล ช่างโชติช่วงปวงแสงแห่งราศรี จึ่งแจ่มจรัศ  รัศมีที่แห่งหน เอื้ออำนวยด้วยประภาทั้งสากล ในบัดดลได้เห็นเป็นอัศจรรย์ ฯ จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 12:39:08

ความคิดเห็นที่ 18 มีแต่รุ้งเต็มกระทู้เลยครับ วันนี้พาเพื่อนที่มาเยี่ยม ไปเดินถนนสีรุ้งในซานฟราน (Castro) ดูมีสีสันดีครับ (แต่ให้ไปคนเดียว ผมไม่กล้าไป แหะๆ ) แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ ครับ กลอนคุณพี่พลอย กาพย์ของน้องพลอยและกลอนน่ารักของคุณพี่เกสรผกาไพเราะเช่นเคยนะครับ คุณพี่พลอยครับ แต่งเก่งแบบนี้ แซงผมไปหลายโค้งแล้วครับ ปราชญ์ท่านว่า อักขระห้าวันหนีเนิ่นช้า ตอนนี้ อักขระของผม ไม่รู้หนีไปถึงไหนแล้วครับ  กำลังมาดูดซับคลังคำ และรื้อฟื้นภาษาตัวเองไปอย่างช้าๆ ครับ T.T ว้าววว ! คุณนกมีหูหนูมีปีก กลอนภาษาสวยมากครับ  :) และเอากลอนที่แต่งนานแล้วมาโพสต์ให้ติชมกันด้วยครับ :) เฝ้ามองฟ้า คคนางค์ ที่กางกั้น แยกสองใจห่างกัน เฝ้าฝันหา คิดถึงเจ้า ยิ่งแล้ว โอ้ แก้วตา อยากกกกอดยอดชีวา ให้สาใจ เหม่อมองน้ำ ชลธี ที่มาพราก แยกเราสองไกลจาก ความสดใส สุดคะนึงถึงเจ้าเฝ้ามองไป ณ ที่ไกล เป็นอย่างไร ใยเฉยชา กระซิบบอกธรณีที่เคารพ ฝากพิภพบอกนางให้ห่มผ้า ดูแลตัวให้ดีนะแก้วตา พี่คิดถึงเจ้าจันทรายิ่งกว่าใคร วอนพระพายลมหึงที่อึงบ้า หากเจอนางของข้า ณ ที่ไหน ช่วยพัดให้ เย็นกายา อย่าทุกข์ใจ แล้วบอกว่า ทั้งใจ นี้ให้นาง แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 16:13:02 จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 15:54:45

ความคิดเห็นที่ 19 ... แสงจิต # ( 6 ) ....................... ::::: ( ทุกขัง  ) ::::: .............................. องศาวัดค่าใช้...................ชีวิต พอเหมาะควรเจียมจิต........เจตแจ้ง ทุกขังท่วมขวางทิศ............ขันธ์ธาตุ สูญดับสังขารแย้ง.............ยุดยื้อถือครอง ....................................................................... ....................................................................... ... วันคืนอุ่น ครบองค์ แสงตรง-เที่ยง ดลแดดเปรี้ยง - เปรยทัก – แทบจับไข้ อุณหภูมิ สุมปรอท ดอดวัดใจ- พอเหมาะรับ ดับไฟ บรรลัยกัลป์ ... ... ลมโชยผ่าน ลานทราย ปลิวปรายฟุ้ง แสงส่องภพ กระทบรุ้ง ปรุงฝากฝัน วงจำรัส รัศมี สุรีย์-วรรณ ราตรี-จันทร์ ฉายแสง แห่งปราณี ... ... ค่อยหล่อหลอม กรอมใจ ให้คลายกร้าน คลื่น-บาดาล ผ่านด้าว โดยศักดิ์ศรี- ความรู้สึก สำนึก-หยั่ง – ยังครบดี ทุกขังที่ ทรมาน จึงทานทน ... ... คืนวันอุ่น องศา กายาต้อง- สัมผัสพ้อง ปัจจัย นอก-ใน-ผล- ยังความเชื่อ เพื่อพิทักษ์ รักษาตน- มิล่องหน ไปกับกาล - สังขาร-ธรรม ... ....................................................................... ....................................................................... . . . แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 20:03:52 แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 20:03:18 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:48:22

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... พลอยทักทายเพื่อน ๆ ทุกท่านดังนี้นะคะ ... คุณ Scientist ... ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาร่วมกลอนที่ไพเราะในกระทู้นี้นะคะ อย่าถ่อมตัวไป ค่ะ สำนวนแบบนี้ มิธรรมดาค่ะ พลอยคิดว่า จิตใจที่สวยงาม ดีงาม เขียน อะไรออกมา ก็น่าอ่านค่ะ ... ไม่จำเป็นต้องเป็นร้อยกรองเท่านั้น จริง ๆ ทั้ง การ พูด คิด อ่าน เขียน ล้วนแล้วเป็น "ศาสตร์และศิลป์" ค่ะ ในความรู้สึก ของพลอยนะ ... และเป็นสิ่งที่ทุกคนมีอยู่ในตัวค่ะ และทำได้ดีด้วยค่ะ ... ............................................................................................. น้องพลอยแข ... ขอบใจจ๊ะ สำหรับกาพย์ที่น่ารัก ๆ  แบบนี้ น้องพลอยแขเขียนงานได้สดใส น่ารักสมวัยดีแล้วจ๊ะ รักษาความน่ารักสดใสนี้ไว้ ค่ะ วันเวลาผ่านไป แค่อยู่ เฉย ๆ สิ่งเหล่านั้นก็จะสูญหายไปโดยเราไม่รู้ตัวนะ ... แต่ถ้ายิ้มได้ทุกวัน รับรอง จักสดใสตลอดกาลจ๊ะ 55 ... เช่นบุคคลที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้ แอน แอ๊น ... 55 ... ............................................................................................. คุณหนุ่ยจ๋า ... นี่ไงล่ะ ตัวอย่างที่พี่พลอยบอก สดใส อ่อนวัย อ่อนเยาว์ตลอดกาลไงล่ะ หน้าตาสวยงามน่ารัก งามทั้งภายนอกภายใน 555 ... ขอ 20 จ๊ะเพื่อน ... ขอบใจหนุ่ยมาก ที่เจียดเวลาอันแสนยุ่งมาแจมนะ เถ้าแก่เนี๊ยะ .. วันนี้พลอย เดินทางไกลค่ะ กลับมาสักพัก เขียนกลอนเดี๋ยวไปงีบหน่อยจ๊ะ 55 .. ............................................................................................. คุณ มดแดง ... ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทกลอนที่ไพเราะมาก ๆ ค่ะ ใช้ถ้อยคำได้สวยงาม จริง ๆ ค่ะ นับว่าเป็นบุญตาเชียวที่ได้อ่านน่ะค่ะ 55 .. ไม่เว่อร์ใช่ไหมนะ ... ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาค่ะ ... ............................................................................................. มีความสุขมาก ๆ นะคะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:57:40

ความคิดเห็นที่ 21 ฝนปรอย โปรยเปาะแปะ พรมกระแซะ กระเซ็นใส สายฝน ฝากสายใย ห่มโลมไล้ รื่นรายเรียง หนาวลม โถมพัดผ่าน เย็นสะท้าน รุมเร้าเคียง ยามนี้ แม้นมีเพียง ฝนส่งเสียง ก็สุขใจ ชุ่มชื่น คืนฝนฉ่ำ ม่านฟ้าดำ คลุมแผ่ไกล ขาดแสง จันทร์ส่องใส เห็นรำไร  สายฝนพอ หวัดดีตอนกลางคืนค่ะ พอดีนั่งดูหนังสือข้างๆหน้าต่างอยู่ค่ะพี่พลอย  ฝนก็พรำ  ยังไม่ขาดสายเลย เหมือนกับภาพนี้เลยค่ะ     มีคามสุข  และฝันดีนะคะพี่พลอย    ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 21:18:05

ความคิดเห็นที่ 22 เพ็ญแขแลเดียวดาย ดาวหลบหายคล้ายกลั่นแกล้ง หัวใจไร้เรี่ยวแรง แสงจันทร์ใสแต่ใจตรม ราตรีที่พึงฝัน ดาวคู่จันทร์ นั้นพลันล่ม แขจ้ากลบดาวจม มิเห็นแสงที่วิบวาม ดาวหลบไม่พบเจอ กระต่ายเพ้อ ละเมอถาม จันทร์จ๋า ดารางาม เมื่อใดเจ้าจักเคียงกัน??? รักพี่จำเดียวดาย เหมือนจันทร์ฉายกับดาวนั้น หากดาวยอมคู่จันทร์ ราตรีนั้นคงสวยงาม .... แวะไปอ่านบล๊อกน้องพลอยแขมา เลยได้บทนี้มาครับ :P จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 09:10:29

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ  ... น้องพลอยแข ... กาพย์ยังไพเราะเช่นเดิมนะคะ ... อ่านหนังสือริมหน้าต่างตอนฝนตก แหม ... บรรยากาศแบบนี้ ถ้าเป้นพี่ คงจะใช้หนังสือหนุนแทนหมอนล่ะนะ 55 .. มีความสุขมาก ๆ นะคะ ... ...................................................................................... คุณ Scientist ... ขอบคุณค่ะ สำหรับกาพย์งาม ๆ ค่ะ ได้รับแรงบันดาลใจจากบล็อคของน้อง พลอยแข อ่านแล้ว ราตรีที่เงียบเหงา ก็แลว่าจะสว่างไสวสวยงาม ด้วยแสง ดาว และ ดวงจันทร์ เลยค่ะ ... 55 ... ........................................................................................ มีความสุขมาก ๆ นะคะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 21:07:28

ความคิดเห็นที่ 24 ... แสงจิต # ( 7 ) ....................... ::::: ( ทะเลใจ  ) ::::: ............................... ครรลองสรรพสิ่งไร้.........คงทน ความเที่ยงทอนตัวตน......ถ่องแท้ ทะเลใจหวาดไหวคน.......ความว่าง คงอยู่คืนตัวแม้..............มุ่งต้าน "อนัตตา" ....................................................................... ....................................................................... ยามคลื่นเห่ - ชเลจร ลอยร่อนคว้าง ลมกระด้าง จู่โจม โหมกระหน่ำ ฟองชั่ว-ดี ถี่-ห่าง ในอ่างกรรม ผุดพรายน้ำ หมุนวน ปนฝุ่นไคล ... ... แรงกระเพื่อม เลื่อมระบาย เกิดลายริ้ว สำเนียงกริ้ว ปรวนแปร กระแสไหว จนข้นคลัก โคลนตม ทับถม-นัย- บ่อหลุมได้ ระดับหลั่น ลาดชัน-เชิง ... ... ทุกเกลียวคลื่น ตื่นแตก รอยแยก-เคลื่อน สั่นสะเทือน ทะเลใจ ในวันเหลิง- ให้ลำบาก ยากเลี่ยง เสียงปึง .. เปิง ขัง-ระเริง ถ่วงล้น ก้นบึ้งใจ ... เพียงกาลส่อ มรสุม รุม-รุกหนัก จึงรู้ว่า ยากนัก จักทนได้ ไร้ประวัติ อนัตตา คุณค่าใด บงการ “ใช่” – “ไม่ใช่” นี้ - มีตัวตน ... ....................................................................... ....................................................................... . . . แก้ไขตำแหน่งที่ 1 : บาทที่ 4 ของกลอนบทที่ 3 จากเดิม "และการเจิ่ง-นอง-ล้น ก้นบึ้งใจ" แก้ไขเป็น "ขัง-ระเริง ถ่วงล้น ก้นบึ้งใจ" ............................................................... แก้ไขตำแหน่งที่ 1 : บาทจบของโคลง จากเดิม  มละต้านอนัตตา   แก้เป็น มุ่งต้าน "อนัตตา" ............................................................... ... *** ขอขอบพระคุณพี่ศาลายาค่ะ สำหรับการชี้แนะจุดที่ควรแก้ไขค่ะ *** แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 11:00:32 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 21:08:29

ความคิดเห็นที่ 25 สายหมอก ระลอกเย็น ยังแลเห็น เช่นวันวาน วันเดือน เคลื่อนลอยผ่าน ฤดูกาล ยังเหมือนเดิม ฝนมา ร้อนล่าถอย สายฝนปรอย คอยเสริมเติม เปลี่ยนผ่าน วันใหม่เริ่ม ปรับแต่งเพิ่ม เติมชุ่มเย็น หวัดดีตอนเช้าพี่พลอย  ก่อนไปเรียนค่ะ มีเวลาเท่านี้พอดี  เลยฝากพี่พลอยได้แค่ 2 บทเองค่ะ  ตอนบ่าย จะมาเติมอีกนะคะ ไปเรียนแล้วค่ะ จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 07:05:10

ความคิดเห็นที่ 26 หมอกบางเหมือนอย่างผ้า นัยนาก็ฝ้าฟาง ผงคลีเข้ากลบทาง ทั่วนภางค์ไม่เห็นใคร ในป่าพนาลึก ลมระทึกระบัดไหว พัดพริ้ว หวิวหวิวใจ ระทดเห็น มิเว้นวาย คีรีใหญ่ตระหง่าน ครั้นพี่ผ่านพลันใจหาย ที่รัก จักเดียวดาย จำจากกาย ไม่คลายใจ เทพไท้บันดาลดล ด้วยบุญผล แต่หนไหน รักมั่นมิผันไป ดังเขาใหญ่ไม่สั่นคลอน ... แวะมาทักทายด้วยบทกลอน ประกอบภาพด้านบนครับ... ตอนนี้ เริ่มได้คำศัพท์เก่าๆ กลับมา ... เย้...เริ่มไหลลื่นนิดนิด.. จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 09:37:48

ความคิดเห็นที่ 27 ... หมอกหม่นวนหมุนไป.......จากหัวใจสู่ไพรสัณฑ์ พฤกษาผลิใบบรรณ.........บ่มเพาะฝันวันเสรี เสียงลมหวีดหวิวแว่ว.........ระฆังแก้วกังวาลลี้ ลูบไหวโลมวาดวี..............ที่พริ้วพร่างมิต่างใจ ตัวตนระคนหมอก..............กี่ระลอกยังสดใส วันวานผันผ่านไป...............ณ ที่นี้ยังมีเรา . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 10:20:13

ความคิดเห็นที่ 28 แสงแดดที่แผดกล้า ใจก็ล้า ระทดทวย แดดลด ดูสดสวย ที่รุ่มร้อน ได้ผ่อนปรน มองไปที่ข้างหน้า เห็นแต่ฟ้ากับสาชล เมียงมองดูชอบกล ไม่เห็นฝั่ง ให้วังเวง แสงเสนแห่งอาทิตย์ บันดลจิตให้โหวงเวง เรือน้อยลอยโคลงเคลง สะดุ้งฟื้น ตื่นภวังค์ แล้วสาดสะบัดตะกร้า ให้มัจฉาทั้งหน้าหลัง ปุบปับกรุบกรับดัง ทั้งกระชังสะเทือนไป เหงื่อไคลไหลผ่านหน้า รสเค็มปร่า น่าสงสัย เค็มเหงื่อ ไม่เค็มใจ ชาวเรือไกล ไม่หวังรวย พออยู่อย่างพอเพียง เลี้ยงชีพทำ พออำนวย พอดีคือพอรวย พอชีพม้วย เทพอวยชัย ไม่พอก็คือบ้า แม้นหมดฟ้า หาอิ่มได้ อิดหนาระอาใจ เพราะเท่าไร ก็ไม่พอ ... แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 12:57:26 จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 10:20:29

ความคิดเห็นที่ 29 ตัวตนระคนหมอก..............กี่ระลอกยังสดใส วันวานผันผ่านไป...............ณ ที่นี้ยังมีเรา #27- ploythana --- มองภาพพลอยธนา .......... ดูเอกา น่าเปลี่ยวเหงา มองมาที่ตัวเรา................แม้อยู่เดียว ก็โอเค มองไปในทิวไม้...............ตรงมุมซ้าย มีแคมป์เท่ห์ ตั้งเดี่ยวเดียวโด่เด่.............มิแคร์กล้อง จะส่องมา.... อิอิ (หมายถึงภาพที่อาจารย์พลอยโพสต์นะครับ ใน คห 27 นะครับ ) แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 10:57:22 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 10:26:53 จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 10:26:00

ความคิดเห็นที่ 30 มาตามที่เกริ่นไว้นะเจ้าคะ.. เวอร์ชั่นแห่งช่วงเข้าพรรษาเจ้าค่ะ..                                     ..... แสงจิต ..... เปลวเทียนแท่ง  ..แสงจิต..  อธิษฐาน พุทธวิถี ผลิบาน ฌานสั่งสม ความว่างเปล่า เคล้าแทรก แยกอารมณ์ หนึ่งตรึงข่ม บ่มจิต พิชิตใจ ..       สองปล่อยวาง ทั้งหมด ปลดเปลื้องเหตุ       เปิดดวงเนตร ..กิเลส..ทุกข์.. ปรับสุกใส       นิ่งสงบ ประคบจิต พิศใกล้ไกล       ประจักษ์แจ้ง แห่งใจ ในภาวนา ..               ว้าวุ่น..ปล่อย ถอยห่าง ละวางสิ้น               รูป..รส..กลิ่น..  ยินเสียง  เลี่ยงสิเน่หา               เพียรปฏิบัติ ขัดสว่าง ทางมรรคา               จิตสงบ  พบพา สมาธิญาณ .............................. เข้มไปมั๊ยเจ้าคะ??? ... เดี๋ยวมาใหม่.. แบบลดๆความเข้มลงหน่อยก็ได้จ้ะ..  กลัวเจ้าของกระทู้หนีเข้าเมืองลับแลน่ะ    อิอิ ...   รอหน่อยนะเจ้าคะ.. คิดถึง คุณแสงแรกฯจังเลยค่ะ   เวลาที่แต่งออกมาแนวนี้.. แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 11:20:30 จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 11:16:11

ความคิดเห็นที่ 31 พระเพลิงระเริงรุ่ม ร้อนรุ่มรุมสุมในอก เพ้อเจ้อใจเพ้อพก ระรุ่มร้อน ให้อ่อนใจ เพ่งใจให้แน่วแน่ อย่ายอมแพ้ แก่มารได้ พิศมองซึ่งเปลวไฟ บริกรรมไว้ว่าเตโช เตโช เพลิงกสิณ ทุกข์ดับสิ้น จิตสุโข ฤาตั้งมั่น ท่องนะโม คุมจิตได้ สบายแฮ ... จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:52:19

ความคิดเห็นที่ 32 # 30 หวัดดี อาจารย์เกสรผกาค่ะ อยากเขียนให้ได้ แม้สักเพียงครึ่งนึงของอาจารย์ก้อยังดี  แต่ก้อเขียนไม่ได้ค่ะ แขมีภาพประทับใจมาฝากอาจารย์ค่ะ   แหะ....ๆ.....อยากอ่านร้อยกรอง กลิ่นอายเทศกาลเข้าพรรษา จากอ.เกสรน่ะค่ะ ขอซักบท  สองบท   นะคะอาจารย์ ขอรบกวนพี่พลอย(อาจารย์อีกคน)ใช้พื้นที่ตรงนี้หน่อยนะคะ จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 20:14:33

ความคิดเห็นที่ 33 หางานให้พี่สาวอีกแล้วนะจ๊ะ..  เจ้าตัวเล็ก.. ครานี้ เข้มน้อยลงจิ๊ดนึงแล้วนะเจ้าคะ..   ท่าน จขกท. บูชาพระ-  รัตนตรัย ใจผุดผ่อง ตามครรลอง ครองธรรม คำสั่งสอน กายอุทิศ จริตมั่น มิสั่นคลอน ครองจีวร อ่อนน้อม กรอมวินัย ..               เจริญรอย คอยปฏิบัติ เคร่งครัดศีล               เพ่งกสิณ มิยินยล พ้นสงสัย               สมาธิมั่น มิพรั่นพรึง ถึงเยาว์วัย               สามเณรใหม่ ใฝ่หา  รสพระธรรม................. บท  สองบท ตามคำขอจ้ะ น้องสาวคนเล็ก.. อย่าบอกว่า  ..อยากบวชมั่งจังเลยพี่เกสร..    เชียวนา เรียนให้จบซะก่อน  ภาระหน้าที่ยังมีอยู่  เข้าใจนะ...... แม่พลอยจ๋า..   เหนื่อยนักก็พักมั่งนะจ๊ะ..  หาว่าแต่คนอื่นเค้า....... จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 21:21:06

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... พลอยทักทายเพื่อน ๆ ในเวลาฝนตกเชียวนะวันนี้น่ะ ... คุณทราย Scientist ... ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะมาทักทายเสมอค่ะ ... การใช้เวลา กับจินตนาการเนี่ย ต้องลงทุน ลงแรงอะไรไหมนะ ? สำหรับพลอย ไม่ต้องเลยค่ะ แถมเป็นการพักผ่อน ผ่อนคลายไปในตัวด้วย ค่ะ ... มีความสุขเสมอที่ได้เขียน ตราบเท่าที่ยังอยากเขียนอยู่ค่ะ 55 ... ............................................................................................ น้องพลอยแข ... วันนี้ อ้อน อาจารย์เกสรซะแล้ว .. 55 .. ได้เลยจ๊ะ พื้นที่ในกระทู้นี้ ก็สำหรับเราทุก ๆ คนนั่นแหละ เหมือนห้องนั่งเล่น ห้องรับแขก ดังนั้น ไม่ต้องขออนุญาตจ๊ะ 55 ... ............................................................................................ คุณหนุ่ยจ๋า ... มาแนว ธรรมะ เลยนะวันนี้น่ะ คนอ่านอย่างพลอย... จิตใจผ่องแผ้วขึ้นมาทันตาเห็นเลย 55 .. ขอบใจมากนะจ๊ะ เจ้าแม่หัวใจ คิดถึงรูปหัวใจนะ ... ............................................................................................ พลอยว่ามีคนหายไป เพื่อนๆ ว่าไหมคะ สงสัยจะหนีไปเที่ยวค่ะ ท่าน้ำ หายไปไหนนะ ? ... คงไม่ได้นึกน้อยใจที่โดนพี่พลอยดุหรอกนะ อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลยจ๊ะ 555 ... ได้ยินแล้ว ก็ทราบแล้วเปลี่ยนด้วยเด้อ ... สำหรับคืนนี้ ก็หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะเพื่อน ๆ ทุกท่าน ... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 23:35:42

ความคิดเห็นที่ 35 ... แสงจิต # ( 8 ) ....................... ::::: ( ความเชื่อ  ) ::::: ................................... ตามลมลอยจิตจ้ำ...........ผจญภัย ความเชื่อพรากวิสัย.........สร่างแผ้ว อาเพศเหตุเตือนภัย.........ผิดพลาด ประมาทฤา ลวงจริตจมฟากแล้ว.........ล่มฟ้าดินสลาย ....................................................................... ....................................................................... ท่ามแรงเชี่ยว เที่ยวท่อง ดังครองภพ มิรู้จบ มิรู้จัก พัก-สับสน มิรู้จอด มิรู้แจว แผ้ว-สายชล จิตวิญญาณ ดาล-พหล ฝ่า - ผจญภัย ... ... ตะวันนิ่ง ชิงพลบ จันทร์หลบฟ้า เวิ้งเวหา ดาราผอง พร่องแสงใส ยังคงเห็น เช่นนั้น  ปล่อยมันไป หากถึงคราว ร้าว-อาลัย ใจต้อง-เผชิญ ... ... ทุกบทบาท คาดหมาย ท้าทาย-บ้าง แม้นแนวทาง มิแจ่มชัด หาขัดเขิน ทุกร่องรอย ถอย-ย่าง ระหว่าง-เดิน ยามเพลิดเพลิน ลืมยับยั้ง ตวง-ชั่ง-ใช้- ... ... ช่วงชีวิต – ผิดพลาด ประมาทนั้น จากตะวัน มืดมน หม่น-วิสัย จันทร์ยิ้ม-เย้ย เผยอาเพศ ฤาเลศนัย กำลังใจ จึงมิเหลือ - เชื่อ-กำลัง ... ....................................................................... ....................................................................... . . . แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 53 08:14:22 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 23:36:32

ความคิดเห็นที่ 36 ภาษาสวยอำนวยอักษรา แลงามตาพาบทเสมอสาร รับและส่งไพเราะเสนาะกานท์ เทพประทานยิ่งแล้วพลอยธนา จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 14:37:13

ความคิดเห็นที่ 37 วิหคน้อย ผกผิน บินร่านร่อน รานรอน จรเร่ เถลไถล อาทิตย์จะดับแล้ว นะแก้วใจ เหตุใด เจ้าจึง ไม่กลับรัง? นกสาว เฝ้าละเมอ เพ้อถึงรัก คอยฟูมฟัก ลูกน้อย ที่คอยหวัง โอ้ เรียมร้าง จำจากไร้ ไกลรัง ใจนึกทวน ถึงความหลัง อีกครั้งครา จากเจ้า มานาน เหลือเกิน มิได้เพลิน กับแสงไฟ อันไร้ค่า แต่เพราะงาน ที่ทำ จึงจำลา ยังเพ้อคร่ำ ครวญหา ทุกนาที วิหค เจ้าอยู่ที่ไหน ยาม " .. แสงดับ .. " :P แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 53 16:58:13 จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 16:55:52

ความคิดเห็นที่ 38 .................สวัสดีจ้า ดวงตะวัน ไออุ่นอุ่น โชยกรุ่นครัน เมื่อยามเช้า จิบกาแฟ ก่อนประเดิม เติมเรื่องราว เติมชีวิต ที่ว่างเปล่า ด้วยเสียงเพลง เปิดเพลง ร้องรำ นำวิถึ เร็วรี่ ซ่านสดับ กระฉับเฉง ยามฟ้าสาง เสียงดนตรี กล่อมบรรเลง เป็นบทเพลง ยามเริ่มวัน เหมือนฝันไป ยังง่วงหงาว หาวเพ้อ ละเมออยู่ โอ้ โฉมตรู ยังหลับเร้น ฤาเป็นไฉน โต้งเอ๋ย ช่วยขันจ้า ปลุกยาใจ ให้ตื่นจาก หลับไหล ไปทำงาน :D .... เผื่อว่า คห 35 เป็นภาพตะวันยามเช้า เลยเอาบทนี้มาแจมครับ :) จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 19:16:00

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีค่ะเพื่อนทุกท่าน ... วันนี้มีข่าวมาแจ้งนะคะ ... สำหรับใครที่คิดถึง "ท่าน้ำ" นะคะ ขอบอกว่า ตอนนี้น้องท่าน้ำ ได้ไปเรียน ต่อที่ประเทศจีน เป้นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ ได้รับการส่งข่าวมาจาก คุณ "ลุงชิกง" ซึ่งเป็น "คุณลุง" ของท่าน้ำนะคะ ต้องขอขอบพระคุณ คุณ "ลุงชิกง" มา ณ ที่นี้ ด้วยค่ะ ... ... รวมถึงการให้กำลังใจ และคะแนนที่คุณลุงมอบให้ด้วยนะคะ หากว่า ชอบงานเขียนของพลอย ขอเรียนเชิญคุณลุง มาเยี่ยมเยียนได้เสมอ เลยค่ะ ... .......................................................................................... คุณทราย Scientist ... ขอบพระคุณมากค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมพลอยอีกแล้วค่ะ พร้อมกับฝากผลงานไว้ด้วยค่ะ กลอนประกอบภาพ สวยงามค่ะ ... ส่วนจะตีความว่า ภาพเป็นตอนเช้า (แสงส่อง) หรือภาพเป็นตอนเย็น (แสงดับ) ... ก็มองได้ทุกกรณีค่ะ ... ที่แน่ ๆ ภาพเดียวกัน ได้ทุกเวลาแน่ ๆ ค่ะ 555 ... คือ จะให้เป็นเวลาไหน ก็แล้วแต่ "ใจ" จะมองเห็นนะคะ 55 ... ............................................................................................... สำหรับคืนนี้ ก็ราตรีสวัสดิ์ค่ะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 22:13:46

ความคิดเห็นที่ 40 ... แสงจิต # ( 9 ) ....................... ::::: ( ปีกฝัน  ) ::::: ............................ จุดหมายปลายฝั่งโพ้น........พลพลี สวมปีกฝันเสรี..................ลิ่วคว้า กายใจเปี่ยมศักดิ์ศรี...........สูงส่ง เสียงสิทธิ์บันลือหว้า..........แว่นฟ้าพรหมฝัน ....................................................................... ....................................................................... ... ยังล่องเรือ เหนือน้ำ เชี่ยว-ล้ำหลาก จำจรจาก ชานเรือน เคลื่อนไกลฝั่ง ทะเลตื่น คลื่นม้วน ปรวน-ประดัง- หมายหยุดยั้ง ลู่ทาง ขวาง-แรมรอน ... ... สุดเรี่ยวแรง - เรือน้อย ลอยลำล่อง กายใจพร่อง ศรัทธา พาสังหรณ์ ห้วงอารมณ์ ขมเคล้า เศร้า-อาวรณ์ ดุจโลกคลอน แคลนฝัน อันโสภา ... ... สิทธิ์-เสรี มีไหม ใคร่ยลโฉม ป่าว-ประโคม โหมแรง – แสวงหา สวมปีกฝัน อันสวย ด้วยวิญญา ลิ่ว-ระฟ้า คลุมเวหาส ภาสกร... ... ทั้งชีวิต จิตใจ ได้ลอยล่อง โลดแล่นคล้อง – ความหวัง ประทัง-ผ่อน ปลง-ยึดถือ ยื้อ-ยศ บทละคร ที่ยอกย้อน ตัวตน ด้น-ฝ่าฟัน  ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 22:14:47

ความคิดเห็นที่ 41 หมอกหนาวพราวละออ แผ่เรี่ยเคลียคลอ ......................... เลาะเลื้อยไพรพรรณ ประกายเรืองรอง ......................... แสงส่องเฉิดฉัน ต้อนรับอีกวัน .............................. รุ่งเช้าฉ่ำตา เขียวขจีที่เห็น   ย่ำเช้าจวบเย็น ........................... พืชพันธุ์พฤกษา สดชื่นแจ่มใส ............................. ต้นไม้ใบหญ้า กิ่งก้านนานา .............................. แผ่ครึ้มคลุมเงา แสงอ่อนอ้อนแซม สาดส่องแต่งแต้ม ....................... โอบกางลางเลา ต้นไม้เคียงคู่ ............................... แม้นดูเงียบเหงา หมอกเคียงเอียงเคล้า .................. แสงคอยปลอบโยน แต่งหลายวันเลยค่ะพี่พลอย  ขัดเกลาแล้วขัดเกลาอีก จนคิดว่าน่าจะใช้ได้แล้วล่ะ ถึงได้นำการบ้านมาส่งให้อาจารย์ตรวจ นายต่อ  นายช่างใจร้ายจังนะ  ไม่บอกกล่าวกันเลย จะอยู่ไหน ก็ทักทายกันได้ ขอเพียงแค่อยากทักทาย    นอกเสียจากว่า...   นายไม่อยากทักทาย อยากบอกนายว่า  ยินดีด้วยนะ  กับโอกาสดีๆในชีวิตของนาย ทำให้ดีที่สุดนะ กับโอกาสแสนดีที่สุดนี้ของนาย   ไปแล้วค่ะพี่พลอย    วันนี้มีกิจกรรมอีกแล้ว แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 53 09:18:08 จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 09:14:19

ความคิดเห็นที่ 42 ... ไทรงามเมื่อยามเหงา..........ปรกร่มเงาได้ร่มเย็น แสงสีที่ตาเห็น...................แปรร้อนเย็นเช่นมายา แว่วบทเพลงใบไม้..............ยามลมไล้ฟ้อนลีลา แห่งห้วงปรารถนา...............คืออุรา-คิดคำนึง เสนาะล้ำร่ำวิพากย์..............ฝากดินฟ้าว่าคิดถึง เสี้ยวหนึ่งซึ่งรำพึง................จึ่งเผยผ่าน ณ ลานไทร . . . แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 53 15:24:53 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 15:22:01

ความคิดเห็นที่ 43 ม่านฟ้าเปิดเกิดร่องกองเรือผ่าน กะลาสีสมานพึงอาศัย ประมงพึ่งกระแสน้ำทุนปัจจัย ลมฟ้าวินิจฉัย  ..พรานทะเล.. จำห่างเรือนร้างไกลใจหดหู่ แม่โฉมตรูอยู่เรือนเหมือนหันเห พรานทะเล..ไล่ล่าสินทะเล ยากคะเนอนาคตเป็นเช่นไร เห็นภาพทะเลทำให้นึกถึงอาชีพเก่าของลุง จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 15:24:51

ความคิดเห็นที่ 44 ไทรใหญ่มีผลย้อย...................ลงมา น้อยนิดยังปักษา.....................อิ่มได้ น้ำใจ.ดั่งเทพยา ...............ชะโลมโลก แม้นน้อยยามสิ้นไร้........ดั่งน้ำ ทิพสวรรค์ จากภาพน้องพลอยแข ....คห 41 ตีความจากกาพย์คุณพี่พลอย 42 ว่าเป็นต้นไทรนะครับ :P แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 53 16:05:53 จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 15:44:52

ความคิดเห็นที่ 45 ... ไทรงามเมื่อยามเหงา..........ปรกร่มเงาได้ร่มเย็น แสงสีที่ตาเห็น...................แปรร้อนเย็นเช่นมายา แว่วบทเพลงใบไม้..............ยามลมไล้ฟ้อนลีลา แห่งห้วงปรารถนา...............คืออุรา-คิดคำนึง เสนาะล้ำร่ำวิพากย์..............ฝากดินฟ้าว่าคิดถึง เสี้ยวหนึ่งซึ่งรำพึง................จึ่งเผยผ่าน ณ ลานไทร ลมแรงแกว่งไกวพัด.............ใบระบัดก้านพริ้วไหว แวดล้อมอ้อมกอดไพร.........ในวิถีที่เคยมี สายตางามคู่นั้น...................ดุจตะวันวันสุขขี ฉาบแววเอื้ออารี..................ที่เนียนนุ่มกว่าดวงจันทร์ เพียงแค่ความทรงจำ.............ที่แฝงย้ำมากับฝัน ตัวแปรที่สำคัญ....................คือใจนั้นยังมีเธอ . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 19:03:28

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกท่าน ... สำหรับวันเสาร์ วันหยุดที่อากาศแปรปรวนนะคะ ... น้องพลอยแข ... ทั้งภาพ และ กาพย์ที่ฝากไว้ สวยงามมากค่ะ พี่พลอยเลยขอขโมย มาแต่งกาพย์(ที่พี่พลอยไม่ถนัด) บ้างนะคะ ก้ได้แค่นี้ล่ะค่ะ เท่าที่เห็นค่ะ สำหรับพี่พลอย ก็ว่ายากนะคะ ด้วยว่าอาจยังไม่คุ้นเคยนะคะ สัมผัสมั่วไปหมดค่ะ ................................................................................. คุณลุงชิกง ขอบพระคุณค่ะ ที่มาร่วมแจมในกระทู้นะคะ บทกลอนของคุณลุง คุณหลาน ไม่แพ้กันเลยค่ะ ................................................................................... คุณทราย Scientist มาพร้อมกับบทกลอนอารมณ์ดี และบทโคลง ที่เป้นเอกลักษณ์เฉพาะตัว อีกแล้วค่ะ พลอยก็ไม่ถนัดโคลงนะคะ แต่พลอยมีกรอบ ไม่อิสระดังใจคิด แบบคุณทรายค่ะ ... แต่อ่านแล้ว ก็ได้ความพริ้วไหว และไพเราะไปอีกแบบ นะคะ ........................................................................................ มีความสุขมาก ๆ นะคะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 19:15:18

ความคิดเห็นที่ 47 อรุณรุ่ง ********************** แสงเสนเข้าจับฟ้า แล้วส่องมาเป็นแสงทอง พิศนางที่เฝ้าปอง ยามต้องแสงตะวันฉาย ตะวันส่อง ********************** ฟองคลื่นกระทบฝั่ง สองเรานั่งบนผืนทราย ระยิบระยับพราย เสน่ห์งาม ยามกลางวัน ทิวาคล้อย ********************** เปลน้อยที่แกว่งไกว ลมลูบไล้ ชวนให้ฝัน เคียงชิดนิจนิรันดร์ แสนสุขสันต์ วันมายา ฟ้าอัสดง ********************** น้ำใส ไหลแผ่วแผ่ว เสียงเจื้อยแจ้ว ของปักษา ร่มไม้กับชายคา คือมนตราที่ตรึงใจ ยามราตรี ********************** ค่ำคืนเงียบสงัด ลมโชยพัด ใบไม้ไหว เคล้าเสียงเรไรไพร คือดนตรีที่บรรเลง ในยามนี้ ********************** ทุกยามทุกเพลา เคียงแก้วตา พาครื้นเครง ยิ้มเจ้าเคล้าเสียงเพลง แม้นดาวดึงส์ ไม่พึงใจ ในภายหน้า ********************** กาลหมุนเวียนผันผ่าน แม้นเนิ่นนานสักเพียงไหน เพียงยิ้มที่พิมพ์ใจ ก็สุขสมภิรมย์เชย *********************** จากคุณ : ทรายละเมอ (Scientist) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 19:41:21

ความคิดเห็นที่ 48 ปักษาร้องเจื้อยแจ้ว เปล่งเสียงแว่วดังดนตรี จังหวะระยะมี สดับซ่าน ก็สุขล้น ลมพัด...ใบไม้พริ้ว เสียงหวีดหวิว ในไพรสณฑ์ บทเพลงจากเบื้องบน เพียงยลยินก็สุขใจ จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 19:55:33

ความคิดเห็นที่ 49 ... โอ้โห คุณทราย  ขยันจริง  ๆ ค่ะ กระทู้พลอย ไม่เงียบเหงาล่ะนะ ตั้งแต่คุณมานี่อ่ะค่ะ 555 ... ขอบคุณมากนะคะ แต่ give ขอประหยัดไว้ บ้างค่ะ ไม่งั้น ไม่เหลือแน่ ๆ ค่ะ ... มอบ เป็นการตอบแทนค่ะ ... .................................. .................................. แสงจิต # ( 10 ) ....................... ::::: ( คลื่นใต้น้ำ  ) ::::: .................................. วารวันยังแกร่งด้วย..........อุดมการณ์ กายอ่อนแอจิตหาญ........เหตุแจ้ง ผลลัพธ์ตอบโจทย์จาร.....จรเชี่ยว ชำระความเหือดแว้ง........คลื่นใต้น้ำวน ....................................................................... ....................................................................... ... คล้ายสามัญ – สำนึก – จิตฝึกหัด เร่ง-เรียน-ลัด โลกกว้าง เพื่อสร้างฝัน- แด่ผู้กล้า ท้าทาย หมายประจัญ แรงกดดัน บรรยากาศ  คาดโทษ-ใจ... ... ขวัญเสรี นี้ประสงค์  ดำรงอยู่ เพื่อกอบกู้ อุดมการณ์ ผ่านวันใหม่ เป็นแรงขับ – เคลื่อนพลัง สั่งสมใน- ระหว่างทาง ที่เป็นไป ไม่ผันแปร ... ...   แม้นพ่ายโชค - ชะตา อย่าหยุดยั้ง ความผิดพลั้ง ใช่ประชด บทเรียน –แฉ- เสียงรำพึง หนึ่งห้วง ช่วงดวงแด อาจท้อแท้ ยินยอม พร้อมทดลอง ... ... รอบทิศทาง ต่างคะเน ทะเลด้วย- ความเจ็บป่วย  ทุกข์ระทม ตรมทั้งผอง- จากคลื่นไหว ใต้น้ำ กระหน่ำ-นอง ท่วมทุกห้อง – หัวใจ ไร้วันจม ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 22:32:32

ความคิดเห็นที่ 50 พื้นน้ำอรุณเป็นประกายทอง ขอบฟ้าเรืองรองอร่ามส่องพราว ริ้วคลื่นชำร้อยเคลื่อนคล้อยแนวยาว สว่างสกาวสาวเมฆายวนเย้า เมื่อลมโชยมาฤทัยชื่นฉ่ำ รื่นรมย์สุขล้ำชักนำใจเรา ท่องทะเลทองล่องลอยสำเภา เรือนรักเรือเรารักแนบเนานิรันดร์ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 00:20:17

ความคิดเห็นที่ 51 จากกระทู้ "~~~เพียงเธอที่พึงฝัน~~~  " ของคุณ Scientist http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9555826/W9555826.html ... งามหยาดหยด จรส ร้อย สร้อยระย้า ม่านพฤกษา บานสะพรั่ง ดังเฉิดฉาย เพียงช่ออ่อน อ้อนประชัน นั้นกรีดกราย กลีบเกษร จร ขจาย ร่ายลีลา ... ... บรรณเขียวชุ่ม ชอุ่ม แทรก ผลิแตกหน่อ ทดสึกหรอ ระทมหล่น บนผืนหล้า ทุกเกล็ดแก้ว แพรว วาว พราวมายา แท้เพียงภาพ – ลวงตา พาประทิน ... ... ช่วงสะคราญ กาลขัย ผลัดไพรพฤกษ์ แม้นผลึก น้ำค้าง ยังสร่างสิ้น งามผุดผาด หยาดฟ้า ชโลมดิน หอมรวยริน ไร้ค่า ร่วงลาแล้ว ... รุ่งอุษา ผกาตื่น แสนชื่นล้ำ ได้ดื่มด่ำ ประดับช่อ ละออแก้ว ระบัดใบ ไสวพริ้ว เป็นริ้วแนว งามเพริศแพร้ว อีกครั้ง ดังวันวาน ... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 09:00:28

ความคิดเห็นที่ 52 จากกระทู้ " ๐๐๐ เพราะเธอคือเธอ........ ๐๐๐ " ของคุณ เปลวอัคคี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9553915/W9553915.html ... ...แม้นสนิท ชิดใกล้ ไม่หวังผล เปี่ยมสุขล้น ยามห่าง ต่างร่วมฝัน รักต้อง "ให้" นัย-เสริม เพิ่มแบ่งปัน เพื่อเขานั้น มีความสุข ทุกนาที... ...ไกลเพียงกาย - ใจใกล้ ยิ่งใกล้ชิด ไกลดวงจิต ชิดใกล้ ใคร่ถอยหนี ไกลเหมือนใกล้ ได้หล่อหลอม ออมไมตรี มอบสิ่งดี สรรค์สร้าง ระหว่างกัน  .... . . . แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 53 09:23:47 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 09:21:33

ความคิดเห็นที่ 53 จากกระทู้ "โรงหนัง(ภาพยนต์)ในหาดใหญ่ " ของคุณ ravio http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9557195/W9557195.html สวัสดีค่ะ มาอ่านเรื่องเล่าอันทรงคุณค่าค่ะ ... ขออนุญาต ฝากรูปที่ถ่ายเองนะคะ “เสาชิงช้า” ค่ะ พร้อมบทกลอนสั้น  ๆ ประกอบไว้ด้วย ... ภาพแสงเงา "เสาชิงช้า" เพ-ลาใหม่ เฉกศูนย์รวม ร่วมสมัย ให้กล่าวขาน พระอารามหลวง .. "วัดสุทัศน์" .. ชัชวาล จารีต-วาร ยัง-พิธี “ตรียัมปวาย” ... ... เปี่ยมมนต์ขลัง ศักดิ์สิทธิ์ ถึงจิต-เนตร เลื่อง - เทเวศร์ เขตขัณฑ์  อันเฉิดฉาย ผ่านเรื่องราว เรื่องเล่า เก่า-ใหม่-กลาย- เปี่ยมความหมาย ควรค่า คู่ธานี ... ... ตั้งตระหง่าน ปานชี้ชัด ประวัติศาสตร์ แลองอาจ พิลาสนัก เป็นศักดิ์ศรี มรดก ตกสู่รุ่น – โลกเสรี ร่วมวิถี .. จรรโลง-รัฐ .. วัฒนธรรม  ... . . . แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 53 11:03:42 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 10:48:47

ความคิดเห็นที่ 54 จ๊ะเอ๋.. เรืองรอง ส่องอำพัน เปล่งสีสัน บรรเจิดแจ่ม ดอกหญ้า ยืนท้าแซม แสงส่องแย้ม แต้มพรรณราย ตะวัน เสกสรรสร้าง แสงกระจ่าง พร่างพิศพราย อ่อนล้า ลาห่างหาย เพียงโยกย้าย ถ่ายเวลา วันนี้ คงลี้ลับ เช้าเวียนกลับ รับอุษา สาดแสง เวียนอีกครา หวนคืนมา เวลาเดิม ภาระ แห่งตะวัน ยังผูกพัน หมั่นคอยเสริม ขาดหาย คอยถ่ายเติม ปรับแต่งเพิ่ม และเติมเต็ม ................... เห็นกาพย์เพราะๆ  เยอะแยะไปหมด..   ขอแทรกด้วยคนนะเจ้าคะ.. ไม่ได้แต่งนานแล้วเหมือนกันเน๊าะแม่พลอยเน๊าะ............ จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 22:05:14

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีค่ะ คุณลุงชิกง ... ขอบคุณมากค่ะ ที่มาร่วมแจมกลอนอีกแล้วค่ะ ... ......................................................................... หนุ่ยจ๋า ... แต่งอย่างไรก็ได้จ๊ะ ไพเราะเสมอ นะเพื่อน ... กาพย์ชุดนี้ สวยงามจ๊ะ และภาพ ก็สวยมาก ๆ ด้วยจ๊ะ ... ขอบคุณคุณหนุ่ยมากนะคะ ... รักษาสุขภาพด้วยนะ ......................................................................... สำหรับวันนี้ ก็ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 23:10:11

ความคิดเห็นที่ 56 ... แสงจิต # ( 11 ) ....................... ::::: ( เธอผู้ให้ ) ::::: .................................. แสงดลมนต์เสน่ห์น้อม......นำใจ กำเนิดบริสุทธิ์ใส.............สว่างล้ำ มิตรภาพคู่ควรใคร............คืนมอบ สุขยิ่งเย็นธาตุน้ำ..............นิ่งโน้มจิตสวรรค์ ....................................................................... ....................................................................... ... น้ำครามใส ใต้อาณา – วันฟ้าเปิด จิตประเสริฐ แปร-ประหวั่น วันขื่นขม ให้รู้แจ้ง – แสงสว่าง - ทิศทางลม และชื่นชม ธรรมชาติ สะอาดตา ... กับถ้อยคำ น้ำเสียง – สำเนียงนั้น ที่ปลอบขวัญ หวั่น-วิตก ยกจิต-ล้า จนสูงส่ง  ทะนงได้ ในอีกครา พร้อมอาสา เสาะแสวง แจงสิ่งดี -... ... ตอบแทนใคร – คนหนึ่ง ... ซึ่ง “ผู้ให้” - ให้-ด้วยใจ  มิหวังผล ต่อคนที่- เป็น “ผู้รับ” – รับช่วง แหน-ห่วง-พลี- มิตรไมตรี - มิตรภาพ - ตราบเนิ่นนาน ... ... แว่วเสียงครืน คลื่นแปร กระแส-พริ้ว ลมโชย-ฉิว เย็นสบาย สายน้ำ-ขาน- ขับลำนำ  - ให้ฉ่ำซึ้ง ถึง-ดวงมาน- "ผู้อ่อนหวาน" ... ผ่านเวลา ... ทุกนาที ... ....................................................................... ....................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 53 23:10:52

ความคิดเห็นที่ 57 มองตรงที่หยาดน้ำฝนบนยอดหญ้า เห็นบุหงายิ้มแย้มให้แจ่มใส ดั่งหน้าน้องนางนวลรัญจวนใจ เคียงฤทัย ในฝัน นิรันดร์กาล :) สวัสดีครับ จากคุณ : Scientist เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 53 04:57:19

ความคิดเห็นที่ 58 สวัสดีตอนสาย ๆ (ของพลอย) ด้วยนะคะ คุณทราย Scientist ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมอีกแล้วค่ะ ... จากกระทู้ ".... " สิ้นวาร ! " ....  " ของคุณ sarasiri http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9559904/W9559904.html ... ขอมอบบทกลอนนี้ แด่ "ความเป็นไป" ของโลกใบนี้ค่ะ ... ยามแสงเรืองฉาบเช้า........เชยอรุณ โอนอ่อนไอการุณย์..........กล่อมหล้า ดินดอนปรับสมดุล...........เสริมระดับ รอยแตกระแหงล้า...........กลับฟื้นฟูสมาน หนาวนานหมายเหน็บเนื้อ...ใครหนอ ครวญคร่ำรำพันขอ...........ผ่านพ้น กาลผันช่วยชะลอ.............ลวง,ผาก รวิทาบทิวาท้น.................ท่วมล้างอาถรรพ์ อรัณย์เขียวชอุ่มล้ำ...........ลอออวล ไอฉ่ำโฉมรัญจวน ..........จรัสรุ้ง เจริญอาบละมุนมวล.........ละไมอุ่น ละลายเศษธุลีฟุ้ง.............ฝากฟ้าดินถนอม หอมเอยใครเอ่ยคุ้น-.........เคยถวิล หาฤา สัมผัสเหนือจงจินต์...........กระจ่างแท้ คลายปมปราศราคิน.........ลำเค็ญขุ่น กำซาบซึมลึกแล้.............หล่อเลี้ยงอุราเธอ .................................................................. .................................................................. ... คราวฟ้าฟื้น คืนนิยาม แห่งความ “อุ่น” ไอการุณย์ รับอุษา อาภาใส แผ่อาณัติ รัศมี ที่เกริกไกล แสงวันใหม่ อ่อนละมุน ดังคุ้นเคย ... ... เสียงหัวใจ ... ใครหนอ ?... ตัดพ้อ “หนาว” ยามหน้าดิน บิ่นกร้าว ร้าวผากเผย ฤดูกาล ผ่านไป ใช่ผ่านเลย พร้อมชดเชย เขียวชอุ่ม ครอบคลุมดิน ... ... ความอุดม สมบูรณ์ เพิ่มพูนสุข ปลดเปลื้องทุกข์ รันทด แทบหมดสิ้น เฉกไพรชื้น ดื่นพฤกษา ฉ่ำวาริน อบอวลกลิ่น – หอมฟุ้ง - ยิ่งจรุงใจ ... ...สูดไอดิน กลิ่นเก่า เร้ารัญจวน พอเสสรวล คลาย "หนาว" ปวดร้าวไหม ? ค่อยทุเลา เบาบาง ปล่อยวางใด ? วันฟ้าดิน ... เป็นใจ ... ให้แอบอิง ... ... เมื่อทั้งหมด ทั้งมวล ล้วนห่วงใย เพื่อตระกอง กายใจ ได้อุ่นผิง เสียงใครกัน ... นั้นหนอ ? ... เคยพ้อติง สัมผัสจริง ... ยิ่ง "อุ่น" ไหม ?... ตอบใจเธอ ... .................................................................. ................................................................... . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 53 09:14:35

ความคิดเห็นที่ 59 จากกระทู้ "บทกวีวันแม่ " ของคุณ เจียวต้าย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9560190/W9560190.html ขออนุญาตนำงานเก่ามาร่วมโพสท์ด้วยค่ะ ... ...วันที่แม่ เจ็บเหลือ เจือ "ยิ้ม" ได้ ลูก"ร้องไห้" ฟูมฟาย สืบสายศักดิ์ แม่เจ็บปวด เปลืองกาย เพื่อทายทัก "ลูกที่รัก" ... แสนประเสริฐ ... เจ้า "เกิด" มา... ... ท่านถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงพวกหนู คอยอุ้มชู เหนื่อยแสน ทั้งแขนขา ทั้งเช็ดอึ เช็ดฉี่ เช็ดขี้ตา คอยลูบหน้า กอด-หอม "จอมราวี"... ...วันที่เจ้า -วายร้าย ร่ายแผลงฤทธิ์ แม่ใช้สิทธิ์ "อบรม" ข่มวิถี บางครั้งหือ ดื้อด้าน แม่ค้าน-ตี เจ้าถือดี เถียงแม่ เพียงแถ-ลาม ... ...แต่เยาว์วัย ใครเหมา เฝ้าฟูมฟัก ด้วยความรัก หวง-ห่วง มิทวงถาม ทั้งปกป้อง ผองภัย ไม่คุกคาม เฝ้าสอดส่อง มองตาม มิย่ามใจ... ...แม้นเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า มิว่า - บ่น ยิ่งอับจน ยิ่งรัก มิผลักไส เทพธิดา เทพบุตร สุดดวงใจ ส่องอำไพ ไออุ่น การุณย์-ปัน.. ...เมื่อกระจอ งอแง แม่กล่อมใกล้ เริ่ม "ตั้งไข่" ประคองข้าง อย่างแข็งขัน ในอ้อมอก อิ่ม-สุข ซน - ทุกวัน บาดเจ็บพลัน ... ป่วยไข้ ... ได้ป้อนยา... ...ถึง "วัยเรียน" ... วาดรู้ แม่สู้เสริม ทุนประเดิม - ขนมหวาน - การศึกษา ตารางสอน ใส่กระเป๋า เคล้าตำรา ลูกก้าวหน้า ก้าวเด่น เป็นสำคัญ... ...ถึง "วัยเรียน โลก-สลด" ... รับบทหนัก เหมือนยิ่งรัก อาดูร พูนเสกสรรค์ สอนให้ "สู้" "ดู" โลก "โศก" รายวัน เปี่ยม "สุข" คั่น ... "ฝันค้าง" ... บ้าง "ทุกข์ทน".... ...ถึง "วัยรัก" ... เริ่มสร้าง แนวทางให้ ยามเติบใหญ่ เหมาะควร ถ้วนเหตุผล เลี้ยงทั้งตัว หัวใจ ไม่ร้อนรน แม้นเจ้า "ด้น" ... ถกเถียง ... "อย่าเลี้ยงใจ" !!... ...ด้วย "ทุ่มเท" ชีวิน ไม่สิ้นสุด จึงมิหยุด ที่จะ "รัก" ... และจะ "ให้" แม้ลูกน้อย ด้อย - ชรา ล้าเพียงใด ยังอ่อนวัย ... อยู่อย่างนั้น ... เหมือนวันวาน... ...รักล้นทรวง ห่วงตลอด ปลอดข้อแม้ พร้อมเหลียวแล มิหยุดยั้ง แพ้สังขาร จาก "ลูกน้อย" ... พลอยประสบ ... ได้พบพาน น้อม "กราบกราน" ... "แทบเท้าแม่" ..."ทดแทนคุณ"... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 53 09:54:19

ความคิดเห็นที่ 60 ลูกพรากจากไออุ่นบนตักแม่ เจ้าดวงแดลูกแม่สุขไฉน เจ้ากินอยู่หลับนอนกันอย่างไร ความห่วงใยยิ่งเมื่อลูกไกลตัว วอนคุณพระปกป้องคุ้มครองลูก วัยเยาว์ผูกสายตาแม่มองทั่ว แม่วิตกหวาดหวั่นสะท้านกลัว ลูกเมามัวผิดครรลองศีลธรรม แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 53 15:44:04 จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 53 13:46:06

ความคิดเห็นที่ 61 จากกระทู้ "~~~เพียงเธอที่พึงฝัน~~~ " ของคุณScientist http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9555826/W9555826.html เพียงภาพสวยเสกสรรค์ชวนฝันใฝ่ แทรกลึกถึงเนื้อในให้เอ่ยเอื้อน เป็นเรื่องครอบจักรวาลเล่าขานเยือน- แด่พี่น้องผองเพื่อนมิเลือนราง ... ... หอมอวลกลิ่นผกาสดหวานรสร่ำ ทั้งดื่มด่ำกำซาบแท้แม้แตกต่าง ผ่านเยื่อใยซ่อนเร้นเพียงเส้นบาง ส่องทะลุปรุโปร่ง-กว้าง ... ไม่ขวางตา ... พรวิเศษสัมฤทธิ์ผลพาพ้นโศก สุรโลกชะลอลงที่ตรงหน้า ใช่อำนาจจากสวรรค์สั่งบัญชา แต่ด้วยแปรปรับค่ารู้อารมณ์ ... ... ดังดอกสร้อยรวยรื่นบนผืนหญ้า ด้วยหยาดฟ้าชโลมหล่อเลี้ยงเพาะบ่ม ยามแล้งจัดผลัดใบไม่น่าชม กลับงามสมแปลกตาจนน่าดู ... ... จึงประพจน์บทประพันธ์ทุกวันใหม่ ตามวิสัยขณะจิต-จริตรู้ ทุกเรื่องราวไหลหลั่งอย่างพรั่งพรู เปลี่ยนฤดูของหัวใจ ... ไปตามกาล ... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 53 17:36:24

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่านมากเลยค่ะที่มาเยี่ยมเยียนกันนะคะ พลอยตั้งกระทู้ใหม่นะคะเพื่อน ๆ รางน้ำใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9564146/W9564146.html จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 53 09:49:42