Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
Sinner Redeems (๑๒/ครึ่งแรก)  

๑. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9018703/W9018703.html
๒. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9026155/W9026155.html
๓. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9041329/W9041329.html
๔. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9054093/W9054093.html
๕. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9066358/W9066358.html
๖. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9082250/W9082250.html
๗. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9106378/W9106378.html
๘. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9141109/W9141109.html
๙.๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9189103/W9189103.html
๙.๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9228566/W9228566.html
๑๐.๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9323209/W9323209.html
๑๐.๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9344846/W9344846.html
๑๑.๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9409053/W9409053.html
๑๑.๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9455480/W9455480.html

###

ยังคงมาทีละครึ่งค่ะ (เหม่อ)

###

คุณ scottie @ น่าจะรบกันไปเรื่อย ๆ นะคะ  เว้นแต่มีใครนึกอะไรขึ้นมาได้

คุณ LaGooNz @ หุหุ

พี่โร @ นั่นสิคับ

คุณวารี @ คนข้างหลังนัคทาคงเริ่มวางยาต่อไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ   คิดว่านะ

คุณ Draconia @ เรื่องนี้มันกึ่ง ๆ เนอะ   แต่ตอนต่อไปน่าจะไซไฟมากกว่าหน่อย (หมายถึงตอนสิบสามนะคับ  
ไม่ใช้ครึ่งหลังของบทนี้ Y-Y)

ทินาจัง @ ถูกต้องนะคร้าบบบ

คุณเรียวรุ้ง @ อันนี้ต้องดูต่อไปเรื่อย ๆ ค่า

น้องธาร @ แต่งสลับ ๆ กันไปแล้วแต่ว่ามิวส์เรื่องไหนจะมาน่ะหนู

###

๑๒. truce

หลังจากนั้น  ไม่มีใครจำได้ถนัดว่าเกิดอะไรขึ้น   ประตูกลดูเหมือนจะปิดตามหลัง   มีการต่อสู้กัน   ช่องดังกล่าวไม่มีแสง  แม้สายตาเริ่มชินความมืดแล้วก็ยังเห็นอะไรไม่ได้กระจ่างนัก   บางทีนัคทาในร่างสุนัขป่าอาจจะได้เปรียบกว่าเล็กน้อย   แต่ไม่มีใครจำได้ว่านัคทากลายเป็นสุนัขป่าหรือเปล่า   ทั้งคู่ต่อสู้กันรุนแรง  เลือดเนื้อกระจาย   บางครั้งจะเห็นแสงวาบเรืองของประจุพลัง   มีเสียงร้องยามใครคนหนึ่งทำร้ายอีกคนได้   เสียงกระดูกแตก   เสียงวิ่งหลบหลีก   กระโจนเข้าใส่   เสียงขู่คำรามสบถ   เสียงหอบหายใจ

ไม่มีใครทราบว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว   ชั่วโมง   วัน  หรือสัปดาห์   ทว่าเมื่อถึงจุดหนึ่ง  ต่างฝ่ายก็ต่างหอบจนทรุดอยู่กับที่   ไม่ว่าความแค้น  ความกลัว  หรือความโกรธใดล้วนพ่ายแพ้แก่ธรรมชาติร่างกาย  พวกเขาหอบจนหายใจไม่ทัน  เพ่งมองกันและกัน   สิ่งที่โคเวนพูดไว้เมื่อนานมาแล้วเป็นความจริง...พวกเขามีพลังเท่าเทียม

โคเวนเกร็งกล้ามเนื้อ   แต่ลุกไม่ขึ้นแล้ว   เขาเห็นนัคทาเองก็เกร็งและลุกไม่ได้เช่นกัน   ต่างฝ่ายต่างนอนพังพาบมองอีกฝ่ายราวตุ๊กตาลานขาด   สุดท้ายดูเหมือนทั้งสองจะรู้ว่าคู่ต่อสู้ไม่ไหวเหมือนตน   ดังนั้นจึงไม่มีใครลุกขึ้น   ชาวชามูเห็นอิยาค่อย ๆ ถอดเสื้อออก  กลายร่างเป็นหมาป่าและเริ่มเลียบาดแผล   เขาจึงวางมือบนแผลและใช้พลังบ้าง  เป็นการพักรบชั่วคราว  แต่ไม่มีใครหลับตาหรือผ่อนคลาย

ผ่านไปนานทีเดียว...นานเท่าไรก็ไม่ทราบ   เพราะในกาลเวลาตึงเครียดเช่นนี้วินาทีย่อมยืดยาวจนน่าขนลุก  นัคทาก็ลุกขึ้นยืน   โคเวนเห็นดังนั้นจึงลุกบ้าง   เกร็งเตรียมต่อสู้   ทว่าชาวอิยาไม่ได้รบกับเขา   เพียงเดินลากขา...ดูเหมือนจะไปตรงทางเข้า   โคเวนก็ติดตาม  ระวังคุมเชิง   เขาได้ยินเสียงกึง ๆ คล้ายชาวอิยาพยายามจะเปิดประตู   หลังจากกระแทกกระทั้นหลายครั้งก็ได้ยินเสียงนัคทาหอบ  ร่างตะคุ่มทรุดลง   โคเวนที่ดูอยู่จึงเพ่งไป   เขาสงสัย...นี่อะไร   นัคทาพยายามจะหนีหรือ  หรือเป็นแผนหลอกให้เขาตายใจว่าเปิดไม่ได้   ภายหลังจึงค่อยมาเปิดแล้วขังเขาไว้ที่นี่ให้ตาย  ...ชายหนุ่มหรี่ตาลง

แต่ที่นี่เป็นที่ไหน  โคเวนเพิ่งรู้สึกตัว   แม้ไม่ละสายตาหรือความสนใจไปจากนัคทา   ทว่าก็เริ่มสัมผัสสภาพรอบ ๆ เป็นครั้งแรก...ดูเหมือนท่อโลหะ...ช่องเปิดอยู่ข้างบน   ท่อสูงกว่าความสูงนัคทาเล็กน้อย  พอให้ชาวอิยาเดินได้โดยไม่ต้องก้มหลัง   ดูหมือนทางใต้ดิน   แต่ไม่ใช่ท่อระบายน้ำ   ตอนเขาอยู่ที่ฐานนัคทาไม่เคยบอกว่ามีสถานที่นี้อยู่ข้างใต้...ดูท่าจะมีอะไรอีกหลายอย่างที่นัคทาเก็บงำไว้เป็นไม้ตายยามจำเป็น  

โคเวนนึกอย่างนั้นแล้วก็ลูบไปตามเนื้อตัวเงียบ ๆ   เลือดออกมากจนเหนอะหนะ  มีกลิ่นคาว  อาจจะมีกระดูกหักไปสองสามท่อนที่ไหนสักแห่ง   เขารู้ว่าตนบาดเจ็บไม่น้อยแต่ยังพอประคองสมาธิให้ทนได้   ...ยังสู้ไหว...เขาคิดในใจขณะเอนร่างพิงผนังท่อโลหะ   กำหนดรับรู้ว่านัคทาอยู่ที่ใด  ระหว่างนั้นก็พยายามรวบรวมสมาธิใช้พลังฟื้นฟูร่างกาย

เสียงกึง ๆ ยังคงดังต่อเนื่องอีกพักหนึ่ง   สุดท้ายไม่ทราบว่าจริงหรือหลอก   นัคทาก็ล่าถอยออกมา   ปรายตามองโคเวนนิดหนึ่ง   แต่คงเพราะตัวเขาเองก็สิ้นแรง  ชายหนุ่มจึงเพียงถอยไปอีกด้าน  กลายร่างเป็นสุนัขป่า  ดวงตาเรืองวาว ๆ

...

...เปิดไม่ได้...นัคทาคิดขณะเลียบาดแผล   ความกลัวเงียบ ๆ ตกต้องร่างกาย   แต่เขาต้องไม่แสดงความกลัวออกไป   ต้องไม่ให้โคเวนรู้   หากรู้เมื่อไรคงจบสิ้นกัน

ดังนั้นต่างคนจึงต่างนิ่งอยู่   คุมเชิง   มีการปะทะอีกสองสามครั้ง   แต่ไม่ช้าก็ต้องล่าถอยออกมา   ไม่ว่าพยายามโจมตีตอนเผลอ   พยายามบีบคอ   ใช้เขี้ยวเล็บ   ใช้พลัง  พยายามหลอกล่อ   รั้งรอให้อีกฝ่ายหลับตา  ไม่ว่าวิธีใดก็ไม่ได้ผล   โคเวนมีพลังรักษากาย   ส่วนนัคทาเองก็มีสัญชาตญาณดีเกินไป   นอกจากนั้นเพราะทั้งสองต่างฝึกประสาทมา   คนหนึ่งประสาทแข็งอย่างยิ่ง   อีกคนมีพลังสมาธิมากพอจะควบคุมร่างกาย  ต่างฝ่ายจึงต่างทนควบคุมสติทนไม่นอนพักผ่อนได้  

การต่อสู้และการลอบโจมตีสั้นลง   เว้นระยะห่างนานขึ้นเรื่อย ๆ   ในที่สุดก็กลายเป็นเพียงการคุมเชิงกัน  ระหว่างนั้นนัคทาล่าถอยหายไปครั้งหนึ่ง   โคเวนที่ลุกยังไม่ขึ้นพยายามจับตำแหน่งเขา   พยายามลุกขึ้นมา  แต่ดูเหมือนก่อนจะลุกไหว   อีกฝ่ายก็กลับมา...ชาวชามูนึกได้ทีหลังว่านัคทาอาจจะไปขับของเสีย   อิยามีอะไรอย่างนั้น   แต่นัคทาเองก็ไม่ไว้ใจเขาเช่นกัน   เพราะรู้ว่านี่เป็นจุดอ่อนจึงเร่งกลับมา   โคเวนจำได้ลาง ๆ ว่าชาวอิยาถือเรื่องนี้ยิ่งนัก   เขาว่ามันเป็นเรื่องสกปรก   เป็นเรื่องส่วนตัว    ชาวชามูไม่ขับของเสียจึงไม่ใคร่เข้าใจ   นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่แตกต่างกัน...ความแตกต่างทั้งหมื่นพันล้าน

ทว่าท่ามกลางความแตกต่างทั้งปวง   ก็มีสิ่งเหมือนกันเช่นกัน   ทั้งอิยาและชามูต่างต้องนอน   เมื่อคุมเชิงกันไม่หลับนอนเช่นนี้    ไม่ช้าต่างฝ่ายจึงต่างมึนงง   ประสาทเริ่มชาไม่คมชัด   มีอาการสะลึมสะลือ   โคเวนคิดว่าตนวูบไปสองสามครั้ง    เขาคิดว่ากำลังฝัน...แต่ก็คิดว่ากำลังตื่นเช่นกัน   ความฝันกับความจริงตีกันจนยุ่งเหยิงวุ่นวาย  

น่าพิลึก  เขาฝันเห็นนรก...นรกเหมือนในหนังสือเก่าแก่ที่เคยอ่าน  หนังสือนั้นพูดถึงพื้นภูมิจักรวาลโบราณของชนชาติหนึ่ง   โลก นรก และสวรรค์ต่างมีอาณาเขตเป็นวงกลม  วงกลมสามวงเรียงกันเป็นสามเหลี่ยมจึงมีช่องว่างตรงกลาง   ช่องว่างดังกล่าวเป็นที่ตั้งของนรกอีกขุมหนึ่ง...นรกสำหรับคนเลวชั่วร้ายสถุลต่ำช้าจนไร้ทางเยียวยา   ช่องว่างไม่มีทั้งพื้นหรือเพดาน  คนที่ถูกลงโทษที่นั่นมีเล็บงอกยาวเหมือนค้างคาว  เกาะอยู่บนผนัง   มืดยิ่งนักมองไม่เห็นอะไร   หนาวแสนหนาว  ลมกรีดบาดผิวเป็นริ้วลาย   หิวโหยตลอดกาล   ดังนั้นยามคลานไปเจอสัตว์นรกด้วยกันก็จะพยายามฆ่ากันกิน

"อย่าฝันเลยว่าข้าจะอดตาย" เสียงของนัคทาดังขึ้น  

เสียงนั้นทำลายความเงียบหนาหนักที่ห่อหุ้มบรรยากาศเครียดเกร็งอึมครึมมาเป็นเวลานาน   ทำให้โคเวนถึงกับสะดุ้ง   เขามองไปทางอีกฝ่าย   ตื่นจากสภาพกึ่งฝันกึ่งจริง    นัคทาอยู่ในร่างดั้งเดิมของอิยา   เห็นไม่ชัดแต่ดูเหมือนกำลังแสยะยิ้มแยกเขี้ยว   ดวงตามีรอยดุร้ายจนเกือบเหมือนคลั่งบ้า   เสียงของเขาแหบอยู่ในคอ

"เจ้ารออยู่ไม่ใช่หรือ   เจ้าว่าเมื่อไรข้าอดตายจะได้กินข้า   จะได้มีกำลังหาทางทำอะไรต่อไป   บาดแผลจะได้หาย" ชายหนุ่มขู่ต่ำในคอ "อย่าคิดว่าข้าไม่รู้เลย   ชามู   แต่ข้าจะบอกเจ้า   ข้าจะไม่ตาย   เมื่อไรที่เจ้าเห็นข้าสิ้นแรงทำอะไรไม่ได้   เข้ามาใกล้   เมื่อนั้นข้าจะฉีกคอหอยเจ้า   จะกินเจ้าแทน"

แม้สติแทบไม่เหลือแล้ว   โคเวนก็อ่านความคิดในถ้อยคำนั้นได้...นัคทาเองคงหิวมากแล้ว   แต่พยายามกันท่าเขาไว้   ใช้สงครามจิตวิทยา   ชาวชามูรู้สึกเกือบเหมือนตกใจ   เขาไม่ทันคิดถึงเรื่องนี้...นัคทาคงนึกว่าเขารู้   แต่เขาไม่รู้เลย   โคเวนลืมความหิวไปแล้วเพราะหลายปีนี้ถูกบังคับยัดเยียดให้กินจนเกินพอ   แม้ตอนที่ให้พลังลูกไปไม่น้อย   เขาก็ยังไม่หิวหรือต้องการพลังเพิ่มเติมแต่อย่างใด

เพราะตัวเองไม่ต้องกินจึงลืมไปว่าอีกฝ่ายต้องกินเช่นกัน...ใช่  อิยากินแล้วต้องขับถ่าย  เพราะมีเฉพาะบางส่วนเท่านั้นที่จะดูดซึมไปเป็นพลังได้   นอกจากนั้นยังต้องกินบ่อยมากอีกด้วย...วันละสองครั้งหรืออะไรทำนองนั้น   ความทรงจำย้อนกลับไป...อิยาไม่ถือเรื่องกินเป็นเรื่องอับอาย   แต่ถือเป็นความสุข   เป็นเรื่องสนุกสนาน  บางครั้งนัคทาก็มากินข้าวที่ฐาน   ส่วนใหญ่เป็นอาหารแห้ง   แต่มีบางครั้งที่ล่าเนื้อหรือเก็บผักหญ้ามาปิ้งย่างที่ข้างนอก    นัคทาทำอาหารอย่างนายพราน   เขารู้จักสมุนไพรและเครื่องเทศเป็นอย่างดี   ยังเคยชี้ให้โคเวนดูว่าอะไรเป็นอะไรบ้าง   ยังเคยเอากลักติดตัวที่ใส่เครื่องเทศแห้ง ๆ และเกลือออกมา    นัคทาไม่เคยไปทะเล   เขากินเกลือที่ได้จากดิน   ชาวชามูจำได้ว่ารู้สึกอัศจรรย์ใจ  ชามูไม่เข้าใจรสอาหาร   เวลาที่นัคทาพออกพอใจว่าทำอาหารได้อร่อย   เวลาที่เขาพูดถึงเนื้อสัตว์อันโอชะ   หรืออวดว่าได้ผักผลไม้สดกรอบมา  โคเวนไม่เข้าใจ    แต่เขาสนใจ   สิ่งที่ไม่มีวันเข้าใจถึงอย่างไรก็น่าสนใจอยู่นั่นเอง

"หึ" ชายหนุ่มได้ยินเสียงตัวเองหัวเราะ "พูดอย่างนั้นแสดงว่าหิวเกือบตายแล้วไม่ใช่หรือไง  จึงคิดหมายมาข่มขู่ข้า"

"หากหิวจริงแล้วเป็นอย่างไร   เจ้ารู้ไว้ว่าข้ากินเจ้าได้เหมือนกันก็พอ" อีกฝ่ายโต้แหบแห้งในคอ "อย่าคิดว่ามีแต่ชามูที่กินอิยา  เลือดเนื้อของชามูก็มีสารอาหาร   ดีเหมือนกัน   อยากรู้นานแล้วว่าชามูรสชาติเป็นอย่างไร"

อิยาต้องกินอาหารวันละสองมื้อ   ต้องดื่มน้ำ  หาไม่แล้วชั่วไม่นานก็ตาย...สิ่งมีชีวิตเปราะบาง...แวบหนึ่งโคเวนอดคิดไม่ได้   แต่พอนึกอีกที   ชามูก็เปราะบางเช่นเดียวกัน   ชามูยามหิวจะวิงเวียนไร้เรี่ยวแรง  เซื่องซึมสมองไม่แจ่มใส   ป่วยง่าย  ร่างกายจะทรุดโทรมลง   แต่นัคทาเคยว่าอิยาไม่หิวอย่างนั้น   อิยาจะหิวเหมือนไส้ขาด   จะหิวเฉียบพลันทันที   กระเพาะร่ำร้อง   ว่างโหวงอยู่ข้างใน   หลังจากนั้นพออดหลายวันจึงค่อย ๆ เป็นอย่างชามู    อิยาหิวโหยแล้วจะดุดันอารมณ์ร้าย   ไม่ใช่ค่อย ๆ เซื่องซึมสิ้นพลัง

"ใครจะกินใครก็ลองเข้ามาดูปะไร" โคเวนเอ่ยเย็นชา

เสียงหัวเราะหึหึของนัคทาดังมา

"กล้ากินข้าหรือ  ชามู" เขาถาม "ป่านนี้ในเมืองเจ้าคงเกิดเรื่องแล้วไม่ใช่หรือ   ไม่รู้หรือว่าข้ากำลังทำอะไร"

อีกฝ่ายนิ่งไปทันที   ภาพของคานาหวนคืนมา   ไฟโกรธที่เกือบซาไปเพราะความเหนื่อยล้าก็กลับคุโชน   โคเวนแค่นหัวเราะหึในคอ

...

จากคุณ : ลวิตร์
เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 22:46:54




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com