.... " ห้วงจิต วังเวง " ....
|
|
.... " ห้วงจิต วังเวง " ....
เดียวดาย ริมหาด ทรายขาว รอแสง ทองพราว ส่องฟ้า ลิบลิบ ฟ้าน้ำ ไกลตา หวังหา อมตะ นิรันดร์
เกิดอยู่ สลับ ดับหาย เคลื่อนย้าย ประดุจ เพียงฝัน ร่างกาย ธาตุสี่ สัมพัน วิญญาณ สานมั่น ชีพมี
สรรพสิ่ง ไร้อยู่ จีรัง สลาย ภินทร์พัง ทุกที่ หมายหวัง อมตะ ใดนี่ เวลา นาที แปรกลาย
สายลม สายน้ำ ย้ายเคลื่อน ลอยเลื่อน พ้นผ่าน สิ้นหมาย นรชน เกิดอยู่ วางวาย ดับหาย ไปตาม ผลกาล
ราตรี คืนเงียบ เทาหม่น สับสน วิญญ์กู่ ขับขาน ลิบลิบ เมฆมัว ลอยผ่าน ช้านาน เลือนลับ สิ้นเงา
เดียวดาย ริมหาด ทรายขาว มากมี เรื่องราว เรียงเล่า นิ่งเงียบ เหม่อฟ้า เพียงเรา เหงาเหงา ห้วงจิต วังเวง
...... + เสียงรำพึง + ......
จากคุณ |
:
sarasiri
|
เขียนเมื่อ |
:
3 ส.ค. 53 05:14:10
|
|
|
|