ความคิดเห็นที่ 1 . วันรุ่งขึ้นหลังจากฉันเช้า ผมและหลวงพี่อาจเข้าไปกราบเรียนปรึกษาหลวงตาใบ ท่านใจดีรับจะช่วยเหลือ หลังเพลหลวงพี่จัดจึงการหารถปิ๊กอัพนำหลวงตาเข้าเมือง นึง ดีขึ้นมากหลังจากอยู่โรงพยาบาลมาหนึ่งวันหนึ่งคืน อาการไข้หายเกือบหมด ตุ่มแดงตามตัวยังอยู่แต่ไม่เป็นอันตราย ไม่มีอาการแทรกซ้อนอย่างใด ทั้งหลวงตาและหลวงพี่ลงความเห็นว่าน่าจะพานึงกลับได้แล้ว...ใจผมยังอยากให้อยู่ต่อแต่พูดอะไรไม่ได้ อีกอย่างมาครั้งนี้มีรถมาเอง เด็กดำก็มา คงสะดวกกว่าที่จะอุ้มนึงขึ้นรถสองแถวกลับตามลำพัง ไม่ได้นึกว่าจะพานึงกลับกะทันหันจึงต้องห่อเขาด้วยผ้าเช็ดตัวเหลืองผืนใหญ่อย่างขามา..ดำเป็นคนอุ้ม..นึงก็เจียมตัวไม่ร้องโยเยอะไรได้แต่มองคนโน้นทีคนนี้ที อ้อแอ้ว่า พะ..พะ..และอีกคำไม่ชัดนักแต่ทำให้คนที่ได้ยินสะเทือนใจ “ยาย..ยาย..” มองชัดๆ แล้วนึงไม่ใช่เด็กปัญญาอ่อนเสียทีเดียว..ที่เห็นไกลๆ จากท่าท้ายศาลาเขามอมแมม ว้าเหว่ เลื่อนลอย จึงดูคล้ายเป็นอย่างนั้น..ถ้าได้รับความรักความอบอุ่นเพียงพออาการเอ๋อที่มีอยู่คงหายไป ปัญหาหนึ่งเกิดขึ้นเมื่อกลับถึงวัด..จะให้นึงอยู่ที่ไหน..เวลากลางวันอยู่ในส่วนของหลวงตาใบหน้าศาลาก็น่าจะได้เพราะที่นั่นเหมือนส่วนรับแขกกลายๆ อยู่แล้ว หรือต้วมเตี้ยมบนศาลายาวก็คงไม่เป็นไร...กลางคืนนึงจะนอนกับใคร ถึงจะสามสี่ขวบแล้วแต่การพัฒนาของร่างกายและจิตใจน้อยกว่าอายุ เขาต้องการความอบอุ่นใกล้ชิดจากใครสักคน ยิ่งตอนนี้เขายังไม่สบายอยู่ “นอนกับพระอาจแล้วกัน..” ในที่สุดหลวงตาใบสรุปแก้ปัญหา “เป็นคนอุ้มเขามาไม่ใช่หรือ?” ถ้าตัดสินตามเหตุผลนั้นหลวงตาน่าจะให้นึงอยู่กับผมมากกว่า เพราะผมต่างหากเป็นผู้รู้เห็นและต้นคิดในการช่วยเหลือ “มีผู้อื่นร่วมห้องจะได้หรือครับ..ผม..ผม..” หลวงพี่ติดอ่างขึ้นมา “ทุกกฎทุกวินัยมีข้อยกเว้น..เอาเถอะ..ท่านไม่ได้ทำด้วยอำเภอใจ ถูกบังคับเสียด้วยกระมัง..อีกอย่าง..มีบุคคลรู้เห็นและยินยอมถึงสองคน..ไม่ผิดแน่” หลวงตาให้ความมั่นใจ “ติดอยู่ที่..ผมไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน..ครับ” “ให้อยู่กับผมก็ได้..” แทบจะยกมือขึ้นอาสาในทันที “ผมเคยเลี้ยงน้องมาหลายคนครับ” จู่ๆ ผมก็มีสิทธิ์สั่งนายดำทำงานให้ โดยเฉพาะเกี่ยวกับนึง..เวลานี้ไม่ใช่เพียงผม แม้แต่หลวงตาก็มีทีท่าเอ็นดูนึงมากเหมือนกัน งานแรกคือติดไฟต้มน้ำลวกขวดนมที่เพิ่งซื้อมาจากร้านค้าหน้าโรงพยาบาล “อย่างนี้เชียวหรือหลวงพี่” ดำบ่นพลางยกกาน้ำขึ้นตั้งบนเตา “เขาไม่สบาย ถ้าท้องเสียขึ้นมาอีกจะยุ่ง..” หรือผมทำมากไป..ก็เคยเลี้ยงน้องอย่างนี้ “เผื่อไว้ใส่กระติกสำหรับใช้กลางคืนด้วยนะ” “ไม่ต้องก็ได้..ฮะ..ฮะ..” ดำละจากเตาบนระเบียงเข้าไปในศาลา..กลับมาพร้อมกับสิ่งหนึ่ง “หลวงตามีกระติกน้ำไฟฟ้าตั้งหลายอัน” ตักน้ำกินจากตุ่มใส่กระติกหิ้วไปวางหน้าห้องผม...อีกคนละที่เอ็นดูนึง ผมขอจีวรเก่าของหลวงพี่อาจมาปูเป็นที่นอนให้นึง ผ้าเช็ดตัวพับเป็นหมอนเล็กๆ วางบนเสื่อในมุ้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกฉี่ออก ดีที่หลวงตาซื้อให้หลายชุด ฉีกนมสดจากกล่องใส่ขวดนมให้นึงดูดกิน สักพักกินยาที่คุณหมอจัดมาให้..ดีที่กินยาง่าย..สักพักก็หลับไป..นึงไม่เป็นเด็กขี้อ้อน คงเป็นเพราะถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวจนชิน แค่ได้เห็นใครสักคน ได้อิ่มท้องก็พอใจ..น่าแปลกที่ไม่ได้ยิน พะ..พะ..จากนึงอีก ล้างขวดนมลวกน้ำร้อนจากกระติกไฟฟ้าเสร็จเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีสายตาหลายคู่แอบมองอยู่..ก็น่าจะ..ความจริงเห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มัวแต่ใจมุ่งให้ลุผ่านจึงไม่ทันคิดอะไร...หรือผมจะสึกพร้อมพระมหาชัย พานึงกลับไปเลี้ยงที่กรุงเทพฯ ในฐานะลูกบุญธรรม น้องบุญธรรม..แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อนมให้กิน ฐานะทางบ้านผมไม่ค่อยดีนัก แม่เลี้ยงลูกคนเดียวหกคน ผมคนโตยังไม่มีอาชีพอะไรเลย โบ้ยนึงให้เป็นลูกหลวงตา..ใครจะเป็นคนดูแล..ไม่พ้นผมอีก..ผมชอบเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ในภาวะเช่นนี้ ไม่อยากถูกมองแปลกๆ...ประกาศหาโยมใจบุญช่วยรับเลี้ยงดู..เป็นทางออกที่สมควรและดีที่สุด..แต่..ผมจะทำได้หรือ..แค่สองวันผมรู้สึกผูกพันกับนึงมาก..แต่ไม่แน่..ถ้าไม่ได้ยิน พะ..พะ..สักพักผมคงถอนใจจากเขาได้ “ยาย..ยาย..อือ..” ผมเลิกมุ้งเข้าไปดู “อือ..” นึงนอนละเมอ..คราบน้ำตาอยู่ที่หางตา จิตสำนึกของการเจียมตน แม้ร้องไห้ก็ไม่มีเสียง..ผมปริ่มๆ จะร้องตาม..แต่แล้วต้องสะดุ้งกับสัญญาณผูกพันที่จะยึดผมไว้ตลอดชีวิต “พะ..พะ..อือ..อือ..” . จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 08:15:49

ความคิดเห็นที่ 2 เอาล่ะซี หลวงพี่นิด.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 17:28:31

ความคิดเห็นที่ 3 ให้อยู่วัดดีกว่า หลวงพี่นิดก็ยืดเวลาสึกออกไปก่อน ไม่ได้รีบไม่ใช่หรอครับ เอาตัวให้รอดก่อน อยู่วัด ไม่อดตายหรอกครับ ไปอยู่กะหลวงพี่นิด อาจจะอดได้นะครับ จากคุณ : กริชครับผม เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:55:14

ความคิดเห็นที่ 4 นั่นนะสิ  เรื่องจะเป็นยังไงต่อนะ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:25:54

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับคุณแม่ใจดี ... หลวงพี่นิดจะทำอย่างไรดีครับ ... ขอบคุณครับ .. เห็นตั้งแต่เมื่อคืน .. แต่ไม่มีโอกาสตอบเลยครับ ... ดีน ... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 06:53:15

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับ คุณกริชครับผม ... คงจะต้องอยู่วัด .. แต่ถ้าทางบ้านเร่งรัดให้สึกล่ะครับ ... อยู่ระหว่างตัดสินใจครับ ... ดาเรน ... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 06:57:29

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ คุณเซโก้4 ... เรื่องจะเป็นอย่างไรนะ .. คิดหนักหน่อยครับ ... ขอบคุณมากครับ ... ดาเรน ... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 07:00:19

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณพี่นิดมากครับสำหรับกิฟกำลังใจ ... ดีใจที่พี่นิดเข้ามาอ่านครับ ... ดีน ... จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 07:03:39

ความคิดเห็นที่ 9 ๐๐ ... กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ... ๐๐ (บทที่ 10) จากคุณ : ดาเรน เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 12:37:03