 |
ความคิดเห็นที่ 2 |
... 
ขอมอบบทกลอนนี้ แด่ "ความเป็นไป" ของโลกใบนี้ค่ะ ...
ยามแสงเรืองฉาบเช้า........เชยอรุณ
โอนอ่อนไอการุณย์..........กล่อมหล้า
ดินดอนปรับสมดุล...........เสริมระดับ
รอยแตกระแหงล้า...........กลับฟื้นฟูสมาน
หนาวนานหมายเหน็บเนื้อ...ใครหนอ
ครวญคร่ำรำพันขอ...........ผ่านพ้น
กาลผันช่วยชะลอ.............ลวง,ผาก
รวิทาบทิวาท้น.................ท่วมล้างอาถรรพ์
อรัณย์เขียวชอุ่มล้ำ...........ลอออวล
ไอฉ่ำโฉมรัญจวน
..........จรัสรุ้ง
เจริญอาบละมุนมวล.........ละไมอุ่น
ละลายเศษธุลีฟุ้ง.............ฝากฟ้าดินถนอม
หอมเอยใครเอ่ยคุ้น-.........เคยถวิล หาฤา
สัมผัสเหนือจงจินต์...........กระจ่างแท้
คลายปมปราศราคิน.........ลำเค็ญขุ่น
กำซาบซึมลึกแล้.............หล่อเลี้ยงอุราเธอ
..................................................................
..................................................................
... คราวฟ้าฟื้น คืนนิยาม แห่งความ อุ่น
ไอการุณย์ รับอุษา อาภาใส
แผ่อาณัติ รัศมี ที่เกริกไกล
แสงวันใหม่ อ่อนละมุน ดังคุ้นเคย ...
... เสียงหัวใจ ... ใครหนอ ?... ตัดพ้อ หนาว
ยามหน้าดิน บิ่นกร้าว ร้าวผากเผย
ฤดูกาล ผ่านไป ใช่ผ่านเลย
พร้อมชดเชย เขียวชอุ่ม ครอบคลุมดิน ...
... ความอุดม สมบูรณ์ เพิ่มพูนสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ รันทด แทบหมดสิ้น
เฉกไพรชื้น ดื่นพฤกษา ฉ่ำวาริน
อบอวลกลิ่น หอมฟุ้ง - ยิ่งจรุงใจ ...
...สูดไอดิน กลิ่นเก่า เร้ารัญจวน
พอเสสรวล คลาย "หนาว" ปวดร้าวไหม ?
ค่อยทุเลา เบาบาง ปล่อยวางใด ?
วันฟ้าดิน ... เป็นใจ ... ให้แอบอิง ...
... เมื่อทั้งหมด ทั้งมวล ล้วนห่วงใย
เพื่อตระกอง กายใจ ได้อุ่นผิง
เสียงใครกัน ... นั้นหนอ ? ... เคยพ้อติง
สัมผัสจริง ... ยิ่ง "อุ่น" ไหม ?... ตอบใจเธอ ...
..................................................................
..................................................................
| จากคุณ |
:
ploythana   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ส.ค. 53 09:09:06
|
|
|
|
|
