เพื่อนเอย

เพื่อนเอยใยเฉยนิ่ง       ไม่ไหวติงมิหวั่นไหว
ร้อนหนาวทุกคราวไป      เหตุไฉนใยไม่มี
ลืมตามาพูดก่อน           เรื่องทุกข์ร้อนเมื่อก่อนนี้
กันรู้ว่าแกมี                  ไม่ใช่หนีปัญหาไป
ความเจ็บที่ร้าวลึก           ความรู้สึกเกินแก้ไข
บนนี้ไม่มีใคร                จะช่วยได้ให้เหมือนเดิม
ลืมไปเถิดความหลัง       เมื่อเรายังมีแรงเหิม
ตามต่อและก่อเติม         จะร่วมเสริมและสร้างทำ
อยากร้องจงร้องเถิด       ถ้ามันเกิดแค่แผลช้ำ
เจ็บนั้นต้องจดจำ            พลาดถลำแทบทลาย
เพื่อนเอยใครเคยรู้         ว่ากันอยู่เพื่อจุดหมาย
มองเห็นความเป็นไป       ที่เคลื่อนไหวในวังวน
แหงนหน้ามาดูก่อน         อย่าแค่นอนแล้วสับสน
เบื่องหน้าแสนมืดมน       แต่มีทางให้ย่างกราย
คืนเปื้อนเมื่อเดือนดับ      จงยอมรับกระแสสาย
ต้องอยู่เพื่อรู้ปลาย         ณ จุดหมายไม่คลายแคลง

จากคุณ	: logan004
เขียนเมื่อ	: 9 ส.ค. 53 18:44:07