ความคิดเห็นที่ 1 |
แด่
คุณนาย... ด้วยดวงใจ
ทุก-ทุกเย็น เราจะกลับบ้านด้วยกันเสมอ หมายถึง ฉัน กับ เจ้ ... บ้านเราเป็นครอบครัวคนจีน ฉันจึงเรียกพี่สาวว่า ..เจ้.. และเพราะเรามีกันแค่สองคนพี่น้อง จึงไม่ต้องมี ตั่วเจ้ หยี่เจ้ ซาเจ้ ให้ต้องนับกันจนปวดหัว
ที่เราต้องกลับบ้านด้วยกันอีก แปลว่า... มีทั้งช่วงที่เรากลับบ้านด้วยกัน และต่างคนต่างกลับ... ก็เป็นเพราะว่า ปีนี้... ฉันสอบเข้า ม.4 เข้าโรงเรียนใหม่ได้ เป็นโรงเรียนเดียวกันกับเจ้ ซึ่งเข้ามาเรียนก่อนฉันสองปี ดังนั้นจึงมีช่วงเวลาที่เราแยกกันอยู่ถึงสองปี แต่ปีนี้เราก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีก และคุณนาย... เราเรียกแม่ว่าคุณนายน่ะ คงแปลกใจที่ฉันเรียกพี่สาวซะจีนจ๋าว่า - เจ้ - แต่กลับเรียกแม่ว่าคุณนาย ดูแสนจะไท้ย ไทย อันที่จริงตอนเล็กๆ เราก็เรียกแม่ว่า ..หม่าม้า.. บางครั้งก็ย่อเหลือสั้นๆ ว่า ..ม้า.. อยู่มาวันนึง เจ้ก็เกิดคึกได้แรงบันดาลใจมาจากไหนก็ไม่รู้ ถ้าให้เดาก็คงจากหนังสือซักเล่มที่เจ้อ่านนั่นแหละ พี่สาวฉันชอบอ่านหนังสือมาก-มาก อ่านมันทุกอย่าง เหอะ-เหอะ ยกเว้นหนังสือเรียน ...กลับมาถึงบ้านก็เรียก คุณนายๆ เรียกอยู่ตลอดจนในที่สุด ก็ติดกันทั้งบ้าน คือทั้งเจ้าตัวคนเริ่ม ฉัน ตัวคนโดนเรียกคือคุณนาย ( ที่ตอนแรกๆ ก็บอกว่าไม่ต้องมาเรียกหรอก คุณนง คุณนายอะไรกัน ใช้ชั้นหยั่งกะแจ๋ว แล้วมาเรียกคุณนาย เฮอะ ...แต่สุดท้ายตอนนี้ก็แทนตัวเองว่าคุณนายอย่างโน้นคุณนายอย่างนี้ เหอะ เหอะ) และคุณป๋า(อันนี้ เจ้ก็เป็นคนเริ่มต้นเรียกอีก เพื่อจะให้เข้ากันกับคุณนาย ฮ่า ฮ่า และที่สำคัญก็ติดกันไปทั้งบ้านอีกตามเคย จนถึงทุกวันนี้)
อ๊ะ! ถึงไหนแล้วนะ สรุปก็คือ คุณนายเค้าเป็นห่วง ไม่อยากให้ฉันกลับบ้านเองคนเดียว เพราะเห็นว่าฉันเพิ่งเปลี่ยนที่เรียนใหม่ ยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางและสถานที่ ก็เลยให้เจ้อยู่รอกลับบ้านด้วยกัน
ที่ต้องใช้คำว่าอยู่รอก็เพราะ ม.6 ไม่ต้องเรียนวิชาเลือกเสรีเหมือนกับตอน ม.4 ม.5 ที่แม้จะเป็นสายวิทย์ แต่ก็จะมีวิชาเลือกเสรีที่เลือกตั้งแต่ตอนสอบเข้า ไม่ว่าจะเป็น คอมพิวเตอร์ เกษตรกรรม สาธารณสุข หรือว่าจะเป็นหมวดภาษาก็มี เช่น จีน ญี่ปุ่น เยอรมัน เป็นต้น ส่วน ม.6 จะงดวิชาเลือกเสรีไปแล้วรวมห้องทั้งหมดมาคละกัน เพื่อลดจำนวนวิชาลง ลดคาบเรียนลงให้เด็กๆได้มีเวลามากขึ้นในการอ่านหนังสือ หรือ เรียนพิเศษเตรียมตัวสอบเอนทรานซ์ระบบใหม่ซึ่งต้องสอบ 2 ครั้ง คือ หลังภาคเรียนเทอมต้นกะหลังเทอมปลาย ดังนั้น ชั้นเรียนของ ม.4 และ ม.5 จึงเลิกช้ากว่าชั้น ม.6 ...เจ้จึงเป็นคนที่ต้องอยู่รอฉัน ทั้งที่เลิกเรียนก่อนบางวันก็หนึ่งคาบ บางวันก็สองคาบเรียน...
ไม่รู้สินะ... ว่าฉันซาบซึ้งกับความเป็นห่วงของคุณนาย และความเสียสละของเจ้หรือเปล่า... ฉันรู้สึกว่า..ฉันโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ กลับบ้านเองคนเดียวได้ และไม่ใช่ไม่เคยกลับ ก็ก่อนหน้าจะมาสอบเข้าที่นี่ ฉันก็เรียนกวดวิชาอยู่แถวนี้ตั้งเป็นปี นับประสาอะไร้กะแค่เปลี่ยนจากที่กวดวิชามาเป็นโรงเรียนซึ่งห่างกันสองป้ายรถเมล์
แต่เอาเหอะ ฉันเองก็ไม่อยากขัดใจคุณนาย เจ้เองก็ไม่ได้บ่นอะไรมากกับเรื่องที่ต้องอยู่คอยฉันทุกวันหลังเลิกเรียน ทั้งที่ปกติน่ะ...ไม่ได้นินทานะ เจ้น่ะขี้บ่นจะตาย ฮ่าฮ่าฮ่า
จากคุณ |
:
โก๊ะโกะ
|
เขียนเมื่อ |
:
9 ส.ค. 53 22:57:57
|
|
|
|