๐๐ ..... ความรักของแม่ ..... ๐๐

.


... ความรักของแม่ ...





ผมมองร่างหญิงชราที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ไม่เห็นเธอเคลื่อนไหวอะไรผมใจหายก้มลงดูใกล้ๆ..โล่งใจที่ผ้านวมขยับขึ้นลง


เมื่อคืนแม่ดูแข่งฟุตบอลจนจบ..แมนยูกับเชลซี..ห้าทุ่มครึ่งจึงนอน..แม่ชอบดูกีฬามากแทบทุกชนิด..เมื่อก่อนแม่เคยเป็นนักกีฬา..แม่จะมีความสุขมากเมื่อถึงฤดูโอลิมปิก เอเชี่ยนเกมส์หรือซีเกมส์..โทรทัศน์แทบจะเปิดไว้ทั้งวัน..ผมอยากให้เวลานั้นมาไวๆ แม่จะได้มีความสุข ผมก็มีความสุขที่เห็นอย่างนั้น อีกอย่าง แม่ไม่งอแงจู้จี้เหมือนเวลาปกติ

แม่...

ภาพแรกในความทรงจำคือหญิงคนหนึ่งกำลังนั่งปักเสื้อเด็กอ่อนเป็นรูปลูกเจี๊ยบเล็กๆ มีผมเล่นป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ...แม่เป็นคนสวยคนหนึ่ง เสียแต่ว่าจะอวบอ้วนตลอดเวลาเพราะน้องๆ ที่ตามมาอีกห้าคน นึกถึงทีไรเห็นแม่กำลังอุ้มท้องอยู่ทุกที

ครั้งหนึ่งได้ยินเสียงแม่ร้องโอยๆ ออกมาจากห้อง..ผมแอบมองลอดผ่านบานประตูที่แง้มอยู่..แม่นอนอยู่กับพื้น มีคุณป้าคนหนึ่งนั่งบีบนวด

ผมไม่รู้หรอกว่ามีอะไรเกิดขึ้น..ที่หน้าห้องมีกะละมังน้ำวางอยู่ กาน้ำกำลังพ่นควันปุ๋ยๆ บนเตาที่ชานเรือน..ไม่มีใครห้ามผมที่เดินเกะกะ สักพักไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นผมจึงกลับไปนอน

ตกใจตื่นเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้องมาจากห้องแม่ ผมรีบไปดู..คุณป้าคนนั้นกำลังเช็ดเมือกขาวออกจากเด็กตัวแดงๆ ที่กำลังอ้าปากร้องจ้า..ใครคนหนึ่งบอกว่านั่นคือน้องและดึงผมกลับไปนอน

อาชีพหลักของแม่คือการมีลูก แม่ไม่ได้ทำอะไรเลยรวมทั้งงานบ้านต่างๆ มีคนรับใช้หลายคน พี่เลี้ยงหลายตำแหน่ง..บางคนได้รับการเลื่อนขั้นความดีความชอบเป็นน้อยของพ่อโดยผ่านการตะลุมบอนที่ผมเคยเห็นบ่อยๆ ด้วยใจระทึก

เมื่อสาวๆ แม่เป็นคนสวยอย่างที่บอก จึงมีหนุ่มและไม่หนุ่มมาติดพันมากมายทั้งข้าราชการ พ่อค้า และนักการเมือง แต่แม่มาตกหลุมรักนายร้อยหนุ่มรูปงามลูกน้ำเค็มจากสมุทรสงคราม..ใครๆ เตือนแม่ว่าจะต้องกินน้ำตาต่างข้าว..แม่ไม่กลัว

สิ่งที่ได้รับคือความรักมากล้นจากพ่อ ( ลูกๆ ทั้งหกคน ) ฐานะและความมีหน้ามีตาทางสังคม..จำได้ว่าเรามีเครื่องรับโทรทัศน์เป็นบ้านแรกในละแวกนั้น ใครๆ ก็ตื่นเต้นและมาขอชม..วันอาทิตย์ว่างจากงานและสาวๆ พ่อจะขับรถพาพวกเราไปเที่ยว รถของพ่อยี่ห้อเชฟไฟว์ซิกซ์สีพีระ (ฟ้าสด ) เปิดประทุน (สีดำ )

และแล้ววันหนึ่งก็มาถึง..วันที่แม่ตกงาน ( ผลิตลูก ) ...เพราะการปฏิวัติของบ้านเมืองและการตัดสินใจพลาดในบางเรื่องทำให้พ่อต้องหนีออกนอกประเทศ ทิ้งให้แม่และลูกทั้งหกคนเผชิญชะตากรรม..น้องคนสุดท้องเพิ่งสี่เดือน..ผมเริ่มกระเตงน้องในขณะที่แม่ออกหางานทำ

เพราะห่างจากงานมาสิบกว่าปี อดีตข้าราชการสาวสวยเรือพ่วงครึ่งโหลจึงหางานยาก แทบจะไม่มีอาชีพอะไรให้แม่ทำ ปัญหาส่วนหนึ่งคือลูกๆ

บ้านใหญ่โตและทรัพย์สินทุกอย่างถูกยึด แต่เขายังสงสารตาดำๆ หกคู่ ผ่อนผันให้อยู่ที่โรงรถซึ่งเคยเป็นที่อยู่ของคนขับรถมาก่อน..ความเป็นอยู่เริ่มขัดสน รวมทั้งการเรียนของผมและน้องๆ

แม่ผ่านวิกฤตนั้นมาได้อย่างยากลำบาก..เราย้ายไปอยู่ชานเมือง มีอาชีพต่างชนิดตามวาระและชะตากรรม ผมและน้องที่โตพอช่วยได้ก็ร่วมกันฝ่าพายุร้ายโดยมีแม่เป็นหัวเรือใหญ่

ยังจำได้เมื่อผมทำถ่านไฟจากเตารีดหล่นใส่ตัก..แน่นอนฝาเตาเปิดอ้าตัวเตาห้อยร่องแร่งไฟไหม้ผ้าปูรอง..เราเกือบจะถูกไล่ออกจากบ้านเช่า และต่อมาแม่จึงเป็นคนรีดเสื้อผ้าให้ลูกใส่ไปโรงเรียน

แม่หางานให้ตัวเองได้..หนักเอาเบาสู้ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำและไม่เคยคิดมาก่อนว่าชาตินี้จะต้องทำ..ลูกทุกคนได้เรียนหนังสือ..โรงเรียนวัดเป็นหลัก บางทีได้ข้าววัดกลับบ้านแถมอีกต่างหาก

ตกเย็นพวกเราหกคนนั่งรอแม่กลับบ้านแถวป้ายรถเมล์..แม่มาพร้อมอาหารสดที่ช่วยกันทำกับลูกๆ กว่าจะได้กินก็มืดค่ำ...จนป่านนี้มีปริศนาหนึ่งที่ยังไขไม่ออก..เป็ดพะโล้ลดราคาตัวหนึ่งเหลือแต่โครงกระดูกเมื่อเอาไปนึ่งใหม่ในรังถึง..ทั้งขำทั้งเสียดายเงินและน้ำลายที่ไหลรอล่วงหน้า

วันหนึ่ง สิบกว่าปีต่อมา อย่างไม่เคยคาดหวัง พ่อกลับมาพร้อมกับความทรุดโทรมและโรคประจำตัว..พ่อเล่าว่าไปเป็นนายทหารให้นายพลกองแลแห่งประเทศเพื่อนบ้านทำการรบพุ่ง มีแพ้มีชนะจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็รอดกลับมาหาลูกเมีย...อยู่ได้ไม่ถึงปีพ่อก็เสียชีวิตด้วยโรคตับแข็ง

แม่ม่ายไร้เครื่องทรงจึงต้องหาเลี้ยงครอบครัวต่อไป ยิ่งลูกโตขึ้นแม่ยิ่งทำงานหนักมากขึ้นท่ามกลางเสียครหาของขาวบ้านและสุนัขจิ้งจอกแก่ๆ แม้แม่จะเป็นเพียงองุ่นเปรี้ยวงอมๆ ก็ตาม

วันหนึ่งแม่ไม่กลับบ้าน..วันรุ่งขึ้นผมร้อนลนออกตามตามคำบอกเล่าของเพื่อนที่เป็นพนักงานบัญชีร่วมสำนักงานเดียวกับแม่

แม่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นไม้เป็นมันในห้องๆ หนึ่ง หน้าแม่เรียบเฉย ตกใจเล็กน้อยที่เห็นผม..คงไม่แปลกอะไรถ้าหน้าห้องนั้นไม่ได้กั้นไว้ด้วยลูกกรงเหล็ก

แม่ทำร้ายร่างกายเจ้านายที่ลวนลามแม่ ไม่ถึงชีวิตแต่เลือดตกยางออก...เพราะพยานรู้เห็น บ่ายวันนั้นแม่จึงมีอิสระกลับมาหาลูกๆ

เวลาผ่านไป..ผ่านไป..ลูกทุกคนของแม่เป็นผู้ใหญ่ ดีบ้างไม่ดีบ้างแล้วแต่กรรมที่ติดตัวมา แม่เริ่มแก่ตัวแต่ยังขยันทำงานไม่หยุดมือ ไม่เคยบ่น แต่พักหลังๆ มีปวดเอวปวดเข่า..ล่าสุดผ่าหลังทำการรักษา และแม่ก็เดินไม่ได้อีกนอกจากมีคนประคองเดินพร้อมวอล์กเกอร์

ผ้านวมยังขยับขึ้นลง..ผมเฝ้ามองแม่ที่หลับอยู่ คิดถึงความหลังหลายสิบปีที่ผ่านมา ผมเพิ่งนึกได้ว่านอกจากอาชีพผลิตลูกของแม่แล้ว อีกอาชีพหนึ่งที่หนักกว่าและทำต่อเนื่องอย่างยากลำบากคืออาชีพเลี้ยงลูก..ชีวิตแม่มีเพียงเท่านี้หรือ มีลูก เลี้ยงลูก จนแก่ จน...

ผมเคยนึกน้อยใจที่ไม่มีอะไรแปลกใหม่ให้กับชีวิตเหมือนคนอื่น เหมือนน้องๆ ที่แตกแยกครอบครัวออกไป ต้องจับเจ่าอยู่กับแม่ ถูกมองเหมือนเป็นลูกแหง่...ถ้าแม่คิดอย่างผมบ้างลูกๆ คงไม่ได้เติบโตอย่างอบอุ่นจนถึงวันนี้

คืนนี้ฟุตบอลชิงถ้วยเกียรติยศคู่ไหนจะลงแข่งนะ..แม่คงนอนดูอย่างเคย แม่จำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร รู้แต่ว่าเกมส์กำลังดำเนินอย่างไรจากสายตาที่พร่ามัวและคนพากย์นอกจอคนนี้

อีกสองวันจะถึงวันแม่ ลูกๆ คงมาเยี่ยมเยือนพร้อมหลานๆ..ลูกผู้หญิงสี่คนของแม่คงเข้ากอดจูบ หลานๆ เด็กสมัยใหม่กล้าแสดงออกคงเข้ากอดจูบคุณยายคุณย่าของเขาเช่นกัน

ผมไม่เคยกอดแม่ไม่เคยบอกรักแม่ นอกจากพักหลังๆ ผมแอบหอมแก้มเหมือนกันเวลาแม่หลับ..เหมือนตุ๊กตาคนแก่บนเตียง

แม่เองไม่เคยกอดจูบลูกสักครั้ง คำว่าแม่ก็ไม่เคยออกจากปาก นอกจากคำว่า ชั้น แต่เท่าที่แม่เลี้ยงลูกทั้งหกคนมามันยิ่งกว่าอ้อมกอดและรอยจูบใดๆ


และนั่นคือความรักที่แม่มอบให้ลูกๆ จนหมดหัวใจ ...

.

จากคุณ	: ดาเรน
เขียนเมื่อ	: 10 ส.ค. 53 15:18:15