ความคิดเห็นที่ 1 นัคทาวุ่นวายกับเครื่องมือซึ่งเขาเรียนรู้วิธีใช้ด้วยตนเอง   เครื่องนี้กับเครื่องที่ฐานใช้หลักการคล้ายกันจึงพอจะลองผิดลองถูกได้   ระหว่างนั้นโคเวนเข้าไปในห้องเก็บของ   รื้อกล่องลังแต่ไม่พบอะไร  ไม่มีเอกสารหรือหนังสือ   ไม่มีกล่องบันทึกเสียง  มีเพียงอุปกรณ์และเครื่องมือเครื่องใช้เก่า ๆ   ขณะกำลังรื้อนั่นเองชาวชามูก็ได้ยินเสียงมาจากห้องกลาง   ชายหนุ่มจึงเปิดออกไปดู   เขาพบว่านัคทาสามารถเปิดจอดังกล่าวได้แล้ว   และคงเลือกเปิดข้อมูลใดขึ้นมา   ภาพและเสียงซ่าไปบ้าง   แต่ยังพออ่านได้   ฟังเข้าใจ   บนจอมีข้อความที่เต้นสั่นเล็กน้อย  อ่านได้ว่าแหล่งทดลองผสมเทียมแรงงานในดาวอาณานิคม   โครงการนำร่อง ๔ "ผสมเทียมหรือ" นัคทาไม่เข้าใจ "บางทีพ่อแม่ชามูที่มีลูกยากจะเอาน้ำเชื้อและไข่ไปผสมกันนอกครรภ์" โคเวนบอก "บางคนพอได้เป็นตัวแล้วก็ใส่กลับเข้ามดลูกใหม่   บางคนไปจ้างคนอื่นอุ้มท้องแทนให้   และบางคนจะใช้ครรภ์เทียม...เป็นเครื่องจักรควบคุมอุณหภูมิมีน้ำคร่ำเทียม   พอถึงเวลาก็เปิดเอาเด็กออกมา" "...หา" "ข้าเกิดจากครรภ์เทียม" โคเวนบอกต่อไป "เอ้อ...อย่างนั้นหรือ" ชาวอิยาอดเหลือบมองอีกฝ่ายขึ้นลงรอบหนึ่งไม่ได้   ความคิดว่ามีวิธีถือกำเนิดแบบอื่นนอกจากออกจากท้องแม่ค่อนข้างน่าตกใจ "ถ้าฝากคนอื่น...หรือใส่ครรภ์เทียม  แม่จะมีน้ำนมไหม" "หากฝากคนอื่น   ร่างกายคนอื่นนั้นได้รับการกระตุ้นจากทารกในครรภ์ก็จะมีน้ำนม   แต่หากใส่ครรภ์เทียมย่อมไม่มีใครมีน้ำนมให้   เด็กที่เกิดมาก็กินเลือดอิยา" โคเวนบอก "แต่ที่จริงมีคนไม่น้อยที่ไม่ให้นมลูกเพราะเชื่อว่าเป็นอาหารชั้นสอง  ต้องกลั่นผ่านร่างกายแม่  อย่างนั้นมิสู้ให้เลือดอิยาเลยจะดีกว่า  จะได้พลังไปโดยตรง" "เมียข้าอยากให้นมลูกเอง" นัคทาบอกหลังจากนั้นนานพอสมควร "อิยาเชื่อว่าแม่ให้นมลูกเอง  ลูกจะได้รับความรักเต็มที่และเติบโตแข็งแรง" "คนทุกคนก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกตัวเอง" เสียงของโคเวนราบเรียบเย็นชา   มีหางเสียงเสียดสีอยู่จาง ๆ ข้อมูลบนจอยังคงดำเนินต่อไป   เมื่อแรกผู้ดูทั้งสองไม่เข้าใจนัก  ทว่าไม่ช้ามันก็ค่อย ๆ ปะติดปะต่อกัน  และบางทีควรบอกว่า...นำไปสู่นรกโลกันต์ ... นานหลายร้อยปีก่อน   เคยมีการทดลองที่นี่   การทดลองเรียบง่ายไม่มีอะไร  เป็นหนึ่งในโครงการทดลองจากสถานที่แห่งหนึ่งที่เรียกว่าโลก   ดูเหมือนโลกจะเป็นดาวอีกดวง   อยู่ห่างไกลออกไปในจักรวาล   ดูเหมือนโลกจะกว้างใหญ่กว่าเกาะแห่งนี้หลายล้านเท่า   แต่ดูเหมือนแม้จะกว้างใหญ่เพียงนั้นทรัพยากรก็ยังไม่พอ   มีผู้คนบนโลกมากมาย   มากเกินไปจนราวกับตะกร้าที่ใส่ของเกินความจุและปรี่ล้นออกมา เมื่อประสบสถานการณ์เช่นนั้น   คนบนโลกจึงคิดถึงการเดินทางไปที่อื่น   ดูเหมือนเขาจะสร้างพาหนะที่เดินทางระหว่างดวงดาวได้   แต่เมื่อไปยังดาวดวงอื่นจริง ๆ พบพื้นที่เพิ่มเติมมากมาย   เขากลับพบด้วยว่าร่างกายของตนไม่สามารถอยู่บนดาวส่วนใหญ่ได้   มีบางอย่างไม่เหมาะสมเสมอ   หากอากาศไม่เบาบางหรือหนาหนักไป  สภาพแวดล้อมอื่น ๆ ก็แปลกประหลาดมหัศจรรย์เกินกว่าจะเข้าใจ   สุดท้ายพวกเขาจึงคิดว่า...ไม่เป็นไร  อย่างน้อยก็เอาทรัพยากรมา ดูเหมือนระยะแรกพวกเขาจะใช้เครื่องจักร   แต่ต่อมาก็มีคนได้ความคิดจากโครงการผสมเทียมและตัดต่อพันธุกรรม   พวกเขาคิดว่าถ้าหากตนเองไม่สามารถอยู่บนดาวอื่นได้   ก็สร้างสิ่งมีชีวิตที่สามารถอยู่บนดาวเหล่านั้นได้แล้วกัน   พวกมันจะเป็นทาส   ทำงานและส่งทรัพยากรกลับมา   ก็ไม่ต้องสร้างให้ดีนักหรอก  พอให้แข็งแรง   พอให้ทำงานได้   ชาวโลกจะไปอยู่บนดาวที่อยู่ได้   ส่วนดาวที่อยู่ไม่ได้ก็ให้พวกทาสเหล่านั้นอยู่ก็แล้วกัน     แน่นอนว่ามีคนต่อต้าน   แต่ยามที่ตัวเองสุขสบาย   มีชีวิตอยู่ได้บนความทุกข์ยากของผู้อื่น  เสียงต่อต้านก็ไม่เต็มปากเท่าไรนัก   และคำอ้างก็อาจจะมีมากกว่ามหาศาล   บางทีคงเหมือนชามูที่กินอิยา   พวกเขาก็รู้ว่ากินคนอื่นมันไม่ดี   แต่จะให้ทำอย่างไรได้   จะให้ออกจากวงจรนั้นอย่างไร คนจากโลกก็ทำอย่างนั้น   สร้างประชากรบนดาวอื่น ๆ ขึ้นมา   ตัดต่อพันธุกรรมและทำให้ผิดรูปผิดร่างไปเพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่เป็นทาสได้    บางแห่งถ้าหากใช้แรงงานทาสปรับจนสภาพแวดล้อมดีขึ้นแล้วก็อาจจะส่งคนของตนมาอยู่เสียด้วย   บนดาวแห่งนี้ก็เช่นกัน   มีการสร้างทาสขึ้นมา   และมีการส่งคนจากโลกมาประจำการ  คนประจำการไม่ต้องมีมากก็ได้   แต่ต้องสามารถใช้เทคโนโลยีกลไกต่าง ๆ ควบคุมให้ดี กลไกดังกล่าวน่ะหรือ   ก็คือทาสจะขาดสารอาหารบางอย่างไป   ถ้าหากไม่ได้รับสารดังกล่าวก็จะตาย   และสารนั้นจะมีแต่นายทาสที่ผลิตได้   เท่านี้ย่อมเพียงพอแล้ว   พอให้ต้องเป็นทาสตลอดไป   และเพราะว่าเป็นทาส   ที่จริงควรว่าเป็นดาวแรก ๆ ที่มนุษย์ลองทำอย่างนี้   สิ่งที่ไม่จำเป็นจึงถูกตัดออกไป...ทาสต้องแข็งแรง  ทนทานต่ออากาศและความเจ็บปวด   พวกมันไม่ต้องรู้สึกอะไรนักก็ได้   จะได้ไม่มีสติปัญญา   ว่าไปแล้วอะไรในร่างกายที่ไม่จำเป็นก็ตัดออกไป   เหลือไว้เพียงความสะดวกเรียบง่าย   หากไม่ต้องกินไม่ต้องขับถ่ายก็ไม่ต้องมีอารมณ์    ไม่มีกิเลสตัณหา  ไม่ต้องคิดอะไรวุ่นวาย ข้อมูลชุดแล้วชุดเล่าถูกเปิดขึ้นมา   บนจอมีภาพทาสมากมาย    ทาสดังกล่าวไม่ได้รูปร่างใหญ่โต   แต่ดูจะแข็งแรงและอดทนต่อสภาพแวดล้อมเลวร้ายได้   มีภาพทาสในพายุหิมะรุนแรง   ทาสพวกนั้นกำลังปราบพื้นที่   ปลูกต้นไม้   เพาะปลูก   ตระเตรียมสวนสวรรค์ไว้ให้มนุษย์ที่กำลังจะมาเยือน แน่นอนว่ามีภาพทาสที่ถูกชำแหละเพื่อชี้ให้เห็นพัฒนาการของพันธุกรรมเช่นกัน   ความเปลี่ยนแปลงใน "รุ่น" ต่าง ๆ ที่ปรับปรุงให้ "ดี" ขึ้นเรื่อย ๆ   มีภาพการทดลองอื่นเช่นกัน   รวมทั้งการทดลองเรื่องสารอาหาร   มีภาพทาสที่ถูกทิ้งให้ขาดสารจำเป็นเพื่อดูปฏิกิริยา   ร่างกายผ่ายผอมลง   เป็นผื่นแดง   ท่าทางทุกข์ทรมาน  พวกผู้ทดลองดูพอใจ   บอกว่าหากปรับสภาพของดาวนี้ได้บางส่วนแล้วอาจมีการขายสิทธิ์การเดินทางมา   ขายที่ดิน   ตลอดจนทรัพยากร   ดูเหมือนทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้อย่างดี   ภาพสุดท้ายในข้อมูลต่าง ๆ ดูเหมือนเป็นรูปถ่ายและบันทึกภาพต่อเนื่องของคนที่ประจำการที่นี่    มีประมาณยี่สิบคน   คาดว่าอาจจะมีฐานอื่น ๆ มากกว่านี้   พวกเขามารวมตัวกันเพื่อฉลองความสำเร็จ   ทุกคนมีความสุขรื่นเริง   หัวเราะและบางคนก็พูดจาพล่อยไปด้วยความเมาบ้าง   จากข้อมูลอื่น ๆ ดูเหมือนผู้อพยพระลอกแรกกำลังมา   ทาสทำสำเร็จแล้ว   พื้นที่ทวีปแรกบนดาวดังกล่าวกลายเป็นป่า    แม้จะเป็นเพียงทวีปเล็ก ๆ   แต่ไม่ช้าย่อมจะขยายต่อไป    สวนสวรรค์กลายเป็นความจริง ...กุรวยแล้ว   รวยเท่าพระราชา   จะมีอุทยานคฤหาสน์ใหญ่   จะสร้างพวกทาสสวย ๆ มาปรนเปรอ....ใครบางคนพูดในภาพต่อเนื่องเหล่านั้น   หัวเราะออกมา   คนอื่น ๆ ตำหนิเขาอย่างไม่จริงจังนักว่าเมาแล้วชอบพล่ามทุกที  แต่ที่จริง...ดูเหมือนทุกคนเองก็มีความฝันคล้ายคลึงกันในดวงตา ...กุจะเป็นพระราชาพระราชินี  ที่นี่คือสวนสวรรค์ของกุ... ... นัคทาเปิดถึงข้อมูลดังกล่าวเหมือนฝันไป   เขาเปิดจนถึงข้อมูลสุดท้าย   ไม่ทราบด้วยซ้ำว่าตนทำได้อย่างไร  ชายหนุ่มเข้าใจเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ข้อมูลชุดแรก ๆ แล้ว   เขาคิดว่าโคเวนเองคงเป็นอย่างเดียวกัน   แต่บางทีเขาอาจจะดิ้นรนเปิดเช่นนั้นเพราะหวังว่าจะเป็นอย่างอื่นก็ได้   เขาอาจพยายามคิดว่ามันไม่จริง   ไม่เป็นดังที่เขาคิดเลย แต่ไม่หรอก...รุ่นแล้วรุ่นเล่าที่การทดลองดำเนินไป    สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นเป็นทาสนั้นยิ่งเหมือนชามู   เหมือนยิ่งนักแม้กระทั่งความงดงาม   คนทดลองพวกนั้นเขียนอธิบายไว้ว่าจะได้ไว้เป็นคนรับใช้ยามสร้างที่นี่เป็นสวนสวรรค์สำเร็จแล้ว  ...คนรับใช้หัวอ่อนชวนเจริญตา   ยอมทำอะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ   เพราะหากไม่ยอมเสียแล้วก็จะขาดสารอาหาร   ก็จะตาย และคนทดลองเหล่านั้น...ก็เหมือนอิยา นัคทานั่งหน้าจอที่เหลือเพียงภาพซ่าอีกเป็นเวลานาน   แม้ตอนที่โคเวนลุกจากไป เขาก็ไม่รู้ตัว จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 16:03:30

ความคิดเห็นที่ 2 อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก วิ่งแหกปากหนีออกจากกระทู้ ความเป็นจริงช่างโหดร้าย จากคุณ : MOMIJI_99 เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 16:18:09

ความคิดเห็นที่ 3 อ้าวววววววว นึกว่า ทาส = อิยา ซะอีกค่ะ -*- TT^TT เสียใจให้อิยามาก ๆ ค่ะ ปล. ตอนอ่านรู้สึกเหมือน..เวลาดูหนังฉากตื่นเต้น มาก ๆ ที่จะมีดนตรี เสียงดัง ๆ จังหวะแรง ๆ .. อ่านรอบสอง..ก็ยังดนตรีดัง ๆ จังหวะแรง ๆ หัวใจกระตุกตามเสียงกลอง.. จากคุณ : วารี (varavari) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 17:28:55

ความคิดเห็นที่ 4 อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก (เสียงสะท้อนก้องมาจากคห.ข้างบน) แสงสว่างจอมปลอม แสงสว่างจอมปลอม T^T จากคุณ : ทินา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 17:36:42

ความคิดเห็นที่ 5 "เหมือนอิยามากกว่าชามู" "หือ" "ขับถ่าย  ทำอาหาร  แช่น้ำ   อิยาไม่มีเหงื่อ   ไม่จำเป็นต้องมีห้องอาบน้ำใหญ่โตเช่นนี้" (อ่านแล้วรู้สึกมันขัดๆ กันอยู่นะ) ตอนนี้กะว่าจะมาทักว่าคงไม่หักมุมว่าเป็นการทดลองนะ แต่ทักไม่ทัน ฮ่าๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 18:17:28

ความคิดเห็นที่ 6 ^ อะจ้าก พิมพ์ผิด  แก้โดยพลันขอรับ จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 20:42:57

ความคิดเห็นที่ 7   โอ๊ะ งง รอต่อไป -0- จากคุณ : LaGooNZ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 00:22:51 A:182.52.219.196 X: TicketID:189682

ความคิดเห็นที่ 8   อ๊า.........~ พูดอะไรต่อไม่ออกแล้ว อ๊า...~ จากคุณ : ธารธารา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 15:55:35 A:124.120.128.183 X: TicketID:254920

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามา อ๊ากกกกซ์ ด้วยคน T^T คุ้นๆ เหมือนคนเขียนเคยบอกว่าอยากเขียนเรื่องแวมไพร์กับมนุษย์หมาป่า แต่เนื้อเรื่อง มันขยายไปไกลกว่านั้นมากเลยนะเนี่ย กลายเป็มหากาพย์แบบเคียวๆ ไปแล้ว ^^" จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 21:40:40

ความคิดเห็นที่ 10 มหากาพย์... จนได้ รู้ดีกว่าไม่รู้หรือเปล่าน้อ จากคุณ : เคียวต้องคำสาป ^ ^ (Lastquarter) เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 53 15:17:18

ความคิดเห็นที่ 11 Are you going to Scarborough Fair? (War bellows, blazing in scarlet battalions). Parsley, sage, rosemary and thyme, (Generals order their soldiers to kill). Remember me to one who lives there, (And to fight for a cause they've long ago forgotten). You once was a true friend of mine. .. มิต้องถาม สิ่งใดคือถูกผิด ยามชีวิตลับหายนับหลายแสน ... แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 53 18:53:20 จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 53 18:51:01

ความคิดเห็นที่ 12 อ่ะนะ.... ทุกอย่างกลับตารปัตรซะแล้ว มนุษย์ ไม่เคยมีคำว่าเพียงพอเลยจริงๆ จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 53 12:57:21

ความคิดเห็นที่ 13 กลับตาลปัตรไปแล้ว แต่เรื่องราวต่างๆ ก็เริ่มจะเปิดเผยแล้วสินะครับ จากคุณ : เจรามี (เจรามี) เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 53 18:37:25

ความคิดเห็นที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9621900/W9621900.html จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 22:05:07