Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ในวันฟ้าหม่น  

ความเย็นเงียบเฉียบพลันเข้าสั่นจิต
มือเอื้อมชิดติดกันก็สั่นไหว
สมองชาพร่ามัวถึงขั้วใจ
เมื่อมองเห็นรำไรอยู่ใกล้กัน
    ลมระทวยรวยอ่อนร่างนอนนิ่ง
ไม่ไหวติงเลือดบ่าท่วมห่าฝัน
ชะรอยเลื่อนเคลื่อนออกนอกตะวัน
เมื่อเธอนั้นจากไปไม่ย้อนคืน
    เห็นร่างเหยียดนอนยาวต้องหนาวเหน็บ
มันปวดเจ็บเสียดใจให้กลืนฝืน
ประคองชนน์ทนข่มไม่ล้มครืน
นิ่งสะอื้นยืนอยู่ไม่รู้ตัว
    เมื่อรักพรากจากกันวันฟ้าหม่น
ประชาชนล้มตายไม่คลายหัว
ตามองกันวันประชาแดดกล้ามัว
ไม่เกรงกลัวหดหายถึงตายตาม
     รอยเลือดหยดรดทางที่ว่างเปล่า
ดั่งรอยร้าวของใจในคำถาม
ไม่มีสิทธิคิดใฝ่ในนิยาม
ทะเลทรามสอดส่ายตามรายคน
    ถนนแคบแอบติดชิดขอบข้าง
มือที่ว่างเกี่ยวจับกับเหตุผล
สายตาจ้องจดจ่อทรชน
กระสุนฝนหล่นปลิวเป็นริ้วทาง
    เธอผู้จากฝากไว้ในรอยฝัง
เหิมพลังสั่งอยู่ไม่รู้สาง
คนคือคนทนได้ไม่รู้จาง
แต่ยังค้างคาใจใครคือคน

จากคุณ : logan004
เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 17:48:03




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com