ชีวิตชาวเกษตร ตอนที่ 2
|
|
เป็นครั้งแรกที่ผมนั่งรถไฟไกลที่สุดในชีวิต คือนั่งจากหาดใหญ่ไปกรุงเทพฯ จำได้วันนั้น มีญาติพี่น้องในหมู่บ้านมาส่งกันเต็มสถานี บางคนก็ให้เงินกันคนละ สิบ ยี่สิบบาท ผมก็ได้เป็นขวัญถุงหลายร้อยบาท พี่เขย ที่ผมเคยอาศัยที่บ้านเป็นคนไปส่งผมถึงโคราช
ผมตื่นเต้นมากๆเพราะไม่เคยจากบ้านไกลๆ ผมกราบเท้าพ่อแม่ที่สถานีรถไฟ ผมร้องไห้ พ่อแม่ญาติพี่น้องก็พากันร้องไห้ ทำเหมือนผมไปออกศึก ผมนั่งรถไฟนั่งมองดูสองข้างทาง ด้วยภาพที่ไม่เคยได้เห็น นั่งเก้าอี้ไม้ตัวเดียวกับพี่เขยแต่ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันนัก เพราะปกติก็ไม่ค่อยคุยกันอยู่แล้ว
ถึงสถานีหัวลำโพงเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นกรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมรแต่ก็ไม่ได้ไปไหน ตีตั๋วนั่งรถไฟสายอีสาน ไปลงที่สถานีบ้านใหม่สำโรง อ.สีคิ้ว นครราชสีมา ซึ่งโรงเรียนเกษตรตั้งอยู่ใกล้ๆกับสถานีรถไฟ
ถึงโรงเรียนผมเอาหนังสือไปรายงานตัวกับทางโรงเรียน รับหนังสือเรียนอุปกรณ์การเรียนแล้วรุ่นพี่พาผมไปที่หอพัก เลือกเตียงนอน หอเป็นหอหลังคาสังกะสีชั้นเดียว มีเตียงเดี่ยววางเรียงกันเป็นแถวห่างกันประมาณ 50 ซ.ม. แถวละประมาณ 20 เตียง 2 แถว รวม 40 เตียง มีตู้เก็บของอยู่ข้างเตียง 1 ตู้
ผมจัดของเรียบร้อยพี่เขยก็กลับ ผมอยู่กับคนแปลกหน้าซึ่งเป็นนักเรียนที่มีที่มา เหมือนกับผมคือนักเรียนทุน แต่ดูแล้วน่าจะไม่ได้ยากจน
จบก่อนนะครับ ยังมีต่อ...
จากคุณ |
:
ลมหัวด้วน
|
เขียนเมื่อ |
:
14 ส.ค. 53 19:10:58
|
|
|
|