.... " วันไร้เธอ ! " ....
|
|
.... " วันไร้เธอ ! " ....
กลางฝนพรำ ค่ำคืน ฉันตื่นอยู่ ไร้คนเคย เคียงคู่ หดหู่ขวัญ ต่อแต่นี้ ต้องอยู่เดียว ทุกคืนว้น กาลผกผัน ถึงคราวพราก .. เธอจากไป
นอนบนเตียง เธอเคยนอน ยามเจ็บป่วย ฉันเคียงช่วย ดูแลเธอ มิไปไหน ถึงครานี้ เธอละร่าง สู่ภพไกล ฉันกลับไหว สะอื้นอก .. จิตเดียวดาย
นานสามสิบ กว่าปี ร่วมสุขทุกข์ มะเร็งร้าย ลามรุก พรากเธอหาย เคยหมายฝัน ยามแก่เฒ่า ร่วมสบาย โรคกลับพราก เธอลับหาย .. ไปคนเดียว
ฉันยังอยู่ ยังนอน อยู่เตียงนี้ ด้วยฤดี ที่ซึมเหงา คู้หดเหี่ยว หมายปลุกจิต คืนสดชื่น พ้นบ่วงเกลียว แหกภวังค์ โดดเดี่ยว .. รับความจริง
ไปดีเถอะ คนดี สู่สวรรค์ ละผูกพัน ตัดอาวรณ์ ถ้วนทุกสิ่ง ไปสู่ภพ พิมาน เทพพักพิง เสพทิพรส เลิศยิ่ง .. เทพธิดา
คืนราตรี ที่ฝนพรำ นำเย็นชื่น ฉันยังตื่น ฝังเสียงฝน พลิกซ้ายขวา ฟังเสียงของ หัวใจ เต้นอ่อนล้า นับเวลา สู่วันใหม่ .. วันไร้เธอ !
...... + เสียงรำพึง + ...... 15 สิงหาคม 2553 01:09 น.
จากคุณ |
:
sarasiri
|
เขียนเมื่อ |
:
15 ส.ค. 53 01:28:29
|
|
|
|