สุญญากาศ
|
|
ว่างเปล่า.....เหงาเงียบเยียบเย็นจิต
มีแค่เสียงความคิดก้องในหัว
สงัดหม่นจนหัวใจไหวระรัว
ขลาดกลัว ความว่างเปล่าของเงาใจ
แห้งแล้ง.....แรงเรี่ยวจึงเหี่ยวเฉา
ท่ามกลางทะเลเศร้าที่เร้าไหว
คลื่นความล้าถาโถมโจมดวงไฟ
จนดับมอดนิ่งใน อนธกาล
สงัดงัน.....พลันอากาศก็ปราศสิ้น
ทั่วแดนดินหยุดเคลื่อนวันเดือนผ่าน
มีเพียงไฟความเศร้าเผาดวงมาลย์
จนแหลกลาญ เป็นจุณดุจฝุ่นควัน
สุญญากาศ....ผงาดครองทุกห้องจิต
สูญสิ้นความคิด จะนึกฝัน
พลังแห่งชีวิต หลับเงียบงัน
คล้ายเม็ดพันธุ์หล่นร่วง.....ห้วงจักรวาล
แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 53 16:56:30
| จากคุณ |
:
คุณชายต้วน  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ส.ค. 53 16:54:53
|
|
|
| 
