ทมิฬปักษี
|
|
ครั้นยังมีเมืองหนึ่งกรุงกษัตริย์
ล้นสมบัติแลดูสุดล้ำค่า
ทั้งเงินทอง ป่าเขียว และท้องนา
ทั้งช้างม้าหรือใดสนิทกัน
ขนานนามอมรเทพยดา
คู่ธารา โยธินอันลือลั่น
คนส่วนใหญ่อยู่อย่างพี่น้องกัน
สรวงสวรรค์บนดินที่ดูดี
มีกษัตริย์องค์หนึ่งทรงพระนาม
ไพเราะงามเลิศล้นพ้นวิถี
ว่าเทวาพิทักษ์ประชาชี
ปกครองดีคู่แผ่นดินอย่างยาวนาน
ยามออกศึกทรงนำทัพออกรบ
เมื่อยามพบคนใดที่กล่าวขาน
ทรงใส่ใจดูแลหลายชั่วกาล
ทรงทั้งงานความทั้งหลายพระองค์เอง
ทรงปกปักษ์รักษาเยียวยาจิต
ทุกชีวิตที่เขาถูกข่มเหง
ปราบโจรานานาเหล่านักเลง
บรรเลงเพลงบรรเทาใจใครหลายคน
ปวงประชาผู้ใดในใต้หล้า
เปรียบดั่งฟ้าที่เปรอะดินหลายหน
เพราะทรงลดพระองค์ลงเพื่อทุกคน
ที่ทุกข์ทนเจ็บแค้นละลายใจ
ปวงประชาผู้ใดใต้ฟ้านี้
ยังภักดีเปี่ยมล้นนานเท่าไหน
รักเท่าเทียบหามิได้เคียงใคร
องค์เกรียงไกรหาเปรียบมิได้มี
แต่กลับมีโจรชั่วเพียงกลุ่มหนึ่ง
เป็นผู้ซึ่งปกปิดทำเหมือนผี
จ้องจะล้มล้างคนเขาภักดี
โธ่ชาตินี้ทำคุณไม่เคียงใคร
โจรโฉดชั่วเรียกตนไพเราะนี้
ดั่งราตรีมืดมิดไม่เห็นไหน
นามทมิฬปักษีตั้งชื่อไป
แต่ใครใครเรียกโจรใจทมิฬ
จนวันหนึ่งศัตรูร้ายชาวต่างชาติ
หวังสามารถบุกยึดเข้าตีหิน
บุกเข้าตีขูดขีดเป็นอาจิณ
ใจถวิลหาสมบัตินานา
มีแม่ทัพเร็วปราดดับสายฟ้า
คู่อาชาเร็วกว่าสิบเท่าหนา
เคยออกรบมีชัยแทงทวนมา
สมราคาแม่ทัพกรุงราชอมร
องค์เทวาทรงนำทัพออกรบ
กี่สิบศพยากที่จะต่อกร
ทำเพื่อบ้านเกิดผองแลเมืองนอน
ดั่งละครรบราเพื่อผองชน
อมรเทพฯถูกบุกจนเพลี้ยงพล้ำ
ถูกเหยียบย่ำอีกหลายต่อหลายหน
องค์เทวาเห็นใจผู้ทุกข์ทน
ขอท้าชนแม่ทัพราชอมรดวล
ว่าผู้น้อยลำบากมามากแล้ว
คงไม่แคล้วต้องตายกันยกสวน
ขอสู้ต่อตามแต่ท่านเห็นควร
ขอท้าดวลตัวต่อตัวกับผู้นำ
ฝ่ายแม่ทัพเห็นแล้วใจนึกคิด
กษัตริย์นิจรอดตัวยามพลบค่ำ
เหตุไฉนท่านนี้กลับชี้นำ
ให้รีบทำจบเกมเร็วทันที
จึงกล่าวตอบรับคำที่ท้าว่า
ข้านี้หนาเป็นเกียรติ์เหลือท่านพี่
รีบชักดาบดวลทวนกับข้าที
ผลคราวนี้คงออกในดาบเดียว
องค์เทวาฟังดังจึงชักดาบ
หมายให้ทราบ ระวัง และแลเหลียว
หวังให้จบคอขาดในดาบเดียว
ไม่ขบเขี้ยวกันให้เสียเวลา
จึงควบม้าวิ่งวนสักสองรอบ
ตามระบอบ แล้วตาก็มองหา
หาช่องว่างที่เปิดโผล่ออกมา
วิ่งควบม้าฟันเข้าหวังจุดตาย
แต่ทันใดเกิดเหตุอันมิคาด
สายฟ้าฟาดควบม้าคล้ายหลบหาย
ดาบที่แทงเข้าไม่ถึงจุดตาย
ยังไว้ลายชีพไม่วายชีวัน
ใช้ความเร็วมองตาหาทันไม่
แทงที่ใจเทวาดังที่ฝัน
แต่เกิดเหตุมิคาดอีกเช่นกัน
องค์เทวันหลบทันรู้สึกดี
แล้วไม่รอช้าให้อีกฝ่ายมั่น
ฟันที่นั่นคอลอยตามวิถี
ชนะชัยยิ้มร่าประชาชี
คงฝันดีมีสุขกันอีกนาน
เมื่อผันผ่านผ่านไประยะหนึ่ง
ต่างซาบซึ้งถึงทั้งรุ่นลูกหลาน
ผู้จงรักภักดีมานานกาล
ต่างหมอบคลานเฝ้าพระบารมี
ว่าเคยรบมีปรีชาสามารถ
ทรงพิฆาตแม่ทัพราชสีห์
ทั้งปกป้องคุ้มกันประชาชี
ถ้ามิมีคงเป็นเมืองขึ้นเอา
ฝ่ายอ้ายโจรเล็งองค์เพื่อลอบฆ่า
ปกปิดหน้าสงสัยเพราะอายเขา
ใจก็นึกฝีมือมันไม่เบา
แต่เจอเราคงยากรอดต่อไป
คิดดังนั้นจึงรอหาจังหวะ
ถึงองค์พระเพื่อฆ่าอย่างไฉน
พลางนึกคิดจะเอาต่ออย่างไร
ใครที่ไหนเมื่อไรคิดให้ดี
เหล่าโจรชั่วดำเนินอย่างราบเรียบ
สุดเงียบเชียบหวังปราบเพื่อศักดิ์ศรี
ยังวางแผนแล้วรอยามราตรี
แล้วแยกยีย้ายเข้าตีพร้อมกัน
เนื่องเพราะวังนี้มีสี่ทางเข้า
มียามเฝ้าอาวุธมีไม่ผัน
ฝั่งทิศเหนือจึงเข้าตีทันควัน
ทันใดนั้นควักมีดคู่ออกมา
กระโดดลอบแล้วรอจังหวะเผลอ
หรือละเมอ หมุนตัวแล้วหลบหน้า
หยิบมีดคู่เฉือนคอแล้วสั่งลา
ลูกกำพร้าขอโทษด้วยข้าจำเป็น
ฝั่งทิศใต้เข้าชิดกำแพงมืด
เต็มด้วยพืชจึงไม่ได้ทันเห็น
ควักมีดออกแทงท้ายใต้เดือนเพ็ญ
เลือดกระเด็นจากมลายวายชีวี
ตะวันออกเหนื่อยหน่อยเพราะยามคู่
แต่ต้องสู้มิใช่เพียงศักดิ์ศรี
คิดดังนั้นปามีดออกทันที
ไปได้ดีแม่นยำเลือดเจิ่งนอง
โธ่โจรชั่วเหลือทิศตะวันตก
เข้าชิงฉกแล้วแทงมีดทั้งสอง
อีกชีวิตปลิดไปใครรับรอง
แล้วพี่น้องอยู่บ้านทำอย่างไร
เข้าถึงแล้วห้ององค์เทพพิทักษ์
ผู้ปกปักษ์ไม่ว่าจะแห่งไหน
หัวหน้าโจรกร้าวขออาสาใจ
ปราบมันไซร้ด้วยมือและมีดเอง
เมื่อกล่าวจบเห็นองค์อยู่เบื้องหน้า
ไม่ทราบว่าผู้ใดใครข่มเหง
นั่งรวบรวมจิตใจแสนวังเวง
เสื้อกางเกงสวมใส่ไม่ต่างไป
โจรทมิฬลอบเข้าหวังลอบฆ่า
รวมความกล้าคับแค้นที่ฝังใฝ่
ควักหยิบมีดหวังตัดขั้วหัวใจ
ของคนใครเบื้องหน้ากษัตริยา
แล้วทันใดพระองค์ดังใจนึก
เพราะทรงฝึกการฟังและสรรหา
ทรงหลบหลีกมีดที่แทงเข้ามา
แล้วตรัสว่าเจ้าคิดทำอะไร
ข้าออกรบเพื่อเมืองคนส่วนมาก
ชัยไม่ยากบอกมาเหตุไฉน
ที่เจ้าคิดตัดขั้วของหัวใจ
บอกได้ไหมคับแค้นเรื่องใดมา
อ้ายโจรตอบอย่าทำไขสือนัก
ข้าไม่ภักดีเอ็งเหมือนใครหนา
ที่กดขี่ข่มเหงใครเขามา
เป็นนมนานานนักข้ารู้มัน
แล้วพูดต่อไม่ปล่อยให้หยุดคิด
ว่าข้าไม่เป็นมิตรเจ้าอย่าฝัน
พ่อแม่พี่น้องข้ารู้ทั่วกัน
เจ้านี้นั้นกลั่นแกล้งประชาชี
เงินทุกบาททุกสตางค์ที่จ่ายให้
เจ้าก็ใช้ฟุ่มเฟื่อยเงินภาษี
สร้างภาพทำเป็นดีตลอดปี
ความจริงนี้น้องข้าก็โดนมา
ดังนี้แล้วไม่ปล่อยให้ได้ตอบ
มิยอมหมอบหยิบมีดที่ใฝ่หา
กระโดดขึ้นหลังคาโดดลงมา
หมุนพลิกหาคอหักดับสิ้นใจ
แล้วหันหลังไม่มองไปที่ศพ
ไม่ขอหลบถอดชุดที่คลุมไว้
กล่าวพูดขึ้นลอยลอยให้ฟังใคร
หรือว่าให้ใครฟังไม่ทราบดี
ว่าท่านี้นามว่ามีดปลิดฟ้า
มีฤทธิ์ฆ่าหักคอคล้ายปักษี
และขอบอกให้ทราบนามข้านี้
ว่าอัคคีผู้ปราบพิทักษ์มาร
ชื่อกลุ่มข้าว่าทมิฬปักษี
ผู้ต่อตีช่วยกรุงอย่างอาจหาญ
มีมานานหลายสมัยโบราณกาล
รบเชี่ยวชาญทำงานเพื่อบ้านเมือง
แม้เป็นเพียงชาวบ้านใช่กษัตริย์
แต่ถูกซัดดูดกินจนตัวเหลือง
ข้าเชื่อว่าทำการเพื่อบ้านเมือง
มานานเนืองกว่าเจ้าอย่างแน่นอน
| จากคุณ |
:
KungDekZa  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ส.ค. 53 22:35:55
|
|
|
| 
