ความคิดเห็นที่ 1 ค่ำคืนแห่งวันพระจันทร์เต็มดวง ณ บริเวณริมสระน้ำกว้างใจกลางมหาวิทยาลัยซึ่งได้ถูก ประดับประดาไปด้วยแสงไฟอันสวยสดงดงามตระการตาเพื่อใช้เป็นสถานที่จัดงานเทศกาล วันลอยกระทงของมหาวิทยาลัย คลื่นเล็กๆ บนผิวน้ำยามเมื่อต้องกับแสงไฟเกิดเป็นเกร็ดระยิบระยับพราวแสงราวเกร็ดอัญมณี หลากสีสันและสร้างความสุขทางสายตาให้กับผู้คนที่มาเที่ยวชมงานในคืนนี้เป็นอันมาก ด้านหลังเวทีในเวลาทุ่มเศษๆ อุราซึ่งกลับมาจากร้านเสริมสวยก่อนเพื่อมาดูแลความเรียบร้อย ต่างๆ ของกิจกรรมแทนเพชรซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นนางนพมาศจำเป็นไปแล้วกำลังเดินวนไป เวียนมาด้วยความตื่นเต้นกับเวลาที่กระชั้นชิดเข้ามาทุกที ทว่าก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเพชร ที่จะตามมาเลยสักนิด “อุรา อุรา เมื่อกี้เนตรโทรมาบอกแล้วว่ากำลังจะออกมาจากร้านแล้ว” เพื่อนชายร่วมรุ่นรีบเดิน มาบอกด้วยท่าทีที่ดูตื่นเต้นเป็นกังวลไม่แพ้กัน อุรารีบล้วงหยิบมือถือของตนจากกระเป๋าถือขึ้นมาดูแล้วก็เผยสีหน้าผิดหวังน้อยๆ ออกมา “ถึงว่ามือถือแบตหมดนี่เอง” ผู้เป็นเจ้าของบอกแล้วหย่อนเครื่องลงกระเป๋าเช่นเดิมอย่างกับ ว่ามันเป็นของไร้คุณค่าอย่างนั้น นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นมาดูอีกครั้งและมันเป็นครั้งที่เท่าใดแล้วนั้น อุราก็จำไม่ได้ รู้เพียงแต่ว่า หล่อนกำลังกังวลใจว่าเพชรจะมาไม่ทันการรายงานตัวที่ทางฝ่ายกิจกรรมกำหนดไว้คือก่อน หนึ่งทุ่มครึ่งนั่นเอง อีกยี่สิบนาที... อุราบอกตัวเองในใจที่กำลังกระวนกระวาย “เนตรมันบอกว่าชุดที่เตรียมไว้ให้น้องนัดน่ะ เพชรมันใส่ไม่สวยเพราะไม่เหมาะกับสีผิว ของเพชร ช่างที่ร้านเลยบอกเพื่อนของเค้าให้เอาชุดมาให้จากอีกร้านหนึ่ง พอมาถึงก็รีบ แต่งแล้วก็รีบออกมากันเลย” คนเล่าทำเสียงตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่ได้รับฟังมาอีกทอดหนึ่ง จากเนตรนภา “ถ้างั้นก็คงทันล่ะ ถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรมาขัดขวางเอาไว้เสียก่อน เพชรนะเพชร พอจะได้เป็น นางงามกับเค้าทั้งทีก็มีเหตุให้วุ่นวายไปซะอย่างนั้น” อุราบ่นกรายๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะเหลือบ ไปมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง “อ้อ แล้วทางริมสระน้ำล่ะ มีเพื่อนเรากับน้องปีสองปีสามไปดูแลน้องๆ ปีหนึ่งกันรึยัง” อุรารีบถามอย่างใส่ใจเพราะได้รับการกำชับกำชามาจากเพชรอย่างหนักแน่นให้ทำหน้าที่แทน ในระหว่างที่ฝ่ายนั้นกำลังอยู่ในระหว่างการแปลงโฉม “ตรงนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เท่าที่ดูฝีมือของหลายๆ ภาคแล้ว ถ้ากระทง ของเราไม่โชคร้ายจมน้ำไปก่อน รับรองมีถ้วยเข้าภาควิชาอีกปีแน่ๆ” คนตอบกล่าวอย่างมั่นใจ “งั้นตอนนี้ก็เหลือเพชรคนเดียวซินะที่ยังไม่เรียบร้อย เมื่อไหร่จะโผล่มานะเพื่อนฉัน” อุราอดบ่นขึ้นมาอีกไม่ได้ ทว่าเพียงไม่ถึงสามนาที “นั่นไง มากันแล้ว!” เสียงตื่นเต้นของเพื่อนชายคนเดิมดังขึ้น อุราจึงรีบหันไปมองตาม ทิศทางนั้นด้วยก่อนที่รอยยิ้มแห่งความดีใจจะผุดพรายออกมาเมื่อรู้ว่าทุกอย่างกำลังจะ ราบรื่นแล้ว “ว๊าว นั่นเพชรหรือนั่น!” ความตกตะลึงพรึงเพริดเข้ามาทักทายอุราและเพื่อนคนอื่นๆ โดยฉับพลัน เมื่อในที่สุดแล้ว ตัวแทนผู้เข้าประกวดนางนพมาศของภาควิชาก็มาถึงเสียทีพร้อมกับความสวยงามในชุดไทย ศิวาลัยสีฟ้าเข้มแบบเสื้อแขนยาวคอกลมและห่มทับด้วยผ้าลูกไม้ปักเงินอีกชั้น ผ้าซิ่นที่ใช้เป็น แบบไทยจักรพรรดิยกเงินสีเดียวกัน   ใบหน้ารูปไข่ของนางงามจำเป็นถูกตกแต่งด้วยสีสันจากเครื่องสำอางมากที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ และยิ่งทำให้หล่อนแลดูสวยสง่ามากขึ้นกับทรงผมเกล้ามวยสูงที่ถูกประดับด้วยรัดเกล้าเงิน ครึ่งซีก เพชรเดินมาถึงด้านหลังเวทีด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยมั่นใจนักกับบทบาทหน้าที่ใหม่ของตน หลายครั้งที่หญิงสาวรอบสูดลมหายใจเข้าจนลึกสุดปอดเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้ตนเอง แต่แล้วขาแข้งมันก็ยังอดที่จะสั่นเทาไม่ได้อยู่ดี จะรอดไหวเพชร ประโยคนี้ถูกถามตัวเองในใจอีกครั้ง “เป็นไงอุรา ถึงกับตะลึงเลยหรือไง” เนตรนภาร้องทักคนที่ยังอยู่ในอาการตกตะลึงไม่คลายจน คนที่ถูกทักถึงกับสะดุ้งในใจและรีบพาตัวเองออกมาจากภวังค์แห่งความชื่นชมเสียที “แหม... ใครจะไปรู้ล่ะว่าคนที่ไม่มีวี่แววอยากจะเป็นนางงามเอาเสียเลย พอได้แต่งองค์ ทรงเครื่องออกมาแล้วจะสวยเพริศพริ้งได้ถึงขนาดนี้น่ะ” อุรากล่าวชมตรงๆ จนคนที่ถูกชม ถึงกับเขินจนทำตัวไม่ถูก “สวยแบบแปลกๆ ซิไม่ว่า อึดอัดจะตายอยู่ล่ะ เมื่อไหร่จะผ่านคืนนี้ไปเสียทีนะ” เพชรบ่นทังที่ยังมีท่าทีเขินอายน้อยๆ อยู่ “ว๊าย! ตายจริง เร็วเลยเพชร นี่จะหมดเวลารายงานตัวอยู่แล้ว ไปเร็ว” อุราร้องอุทานขึ้นเมื่อนึก ได้ถึงข้อนี้ก่อนจะรีบจูงมือเพชรไปยังโต๊ะรายงานตัวอย่างรีบเร่ง “โอ้ย เบาๆ ซิอุรา เดี๋ยวฉันก็ล้มลงไปหรอก ยิ่งไม่ค่อยชินกับรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแบบนี้อยู่ด้วย” เพชรยังไม่เลิกบ่น เนตรนภามองตามเพื่อนสนิททั้งสองไปพร้อมรอยยิ้มแห่งความปลาบปลื้มในตัวของ นางงามจำเป็นอย่างเพชร และหล่อนก็เชื่อว่าอย่างไรเสียเพชรต้องทำหน้าที่นี้ได้ดีแน่ๆ เพราะจากการเป็นเพื่อนกันมาเกือบสี่ปี เพชรไม่เคยบกพร่องในสิ่งที่ตนได้รับมอบหมายเลย ไม่ถึงสิบนาที อุราและเพชรก็เดินกลับมายังจุดเดิมอีกครั้ง “ไหน จับสลากได้หมายเลขอะไรเพชร มานี่มา เดี๋ยวเนตรติดหมายเลขให้” เนตรนภาเสนอตัวช่วย เพชรยื่นส่งแผ่นป้ายวงกลมอันเล็กๆ ที่มีหมายเลขติดอยู่ตรงใจกลางให้เนตรนภาแต่โดยดี “ว๊าว ได้หมายเลขสิบแปดด้วย หมายเลขเดียวกันกับหมายเลขกระทงของภาคเราเลยล่ะ” เนตรนภาทำเสียงตื่นเต้นกับความบังเอิญนั้น “เออ จริงด้วยซิ สงสัยจะเป็นลางดีนะเนี่ย” เสียงตื่นเต้นของอุราเอ่ยขึ้นมาสมทบ “พอเถอะ พอเถอะ พวกเธอจะทำให้ฉันตื่นเต้นมากไปกว่าเดิมหรือไงเนี่ย นี่ก็กดดันจะแย่ อยู่แล้วนะ” เพชรรีบปรามเพื่อนๆ เพราะตอนนี้หัวใจของหล่อนกำลังเต้นเร็วและแรงจนจะ ระเบิดออกมาเป็นภูเขาไฟอยู่แล้ว อุราและเนตรนภายิ้มน้อยๆ ออกมาแล้วส่ายหน้าแทบจะพร้อมกันด้วยความตลกในท่าทีของ นางงามจำเป็นที่ยืนอยู่ข้างๆ ความสวยงามภายนอกที่ได้เห็นอยู่จะช่วยทำให้เพชรประสบ ความสำเร็จกับเวทีนี้ได้หรือไม่ นั่นเป็นสิ่งทั้งสองกำลังลุ้นและให้กำลังใจอยู่ “เออ ว่าแต่ว่าเนตรได้สอนเพชรเดินบนเวทีหรือยัง” จู่ๆ อุราก็โพล่งอุทานออกมาอย่างฉับพลัน เมื่อนึกได้ในข้อนี้ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับคำว่านางงาม จากคุณ : ยาชมภู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 09:19:35

ความคิดเห็นที่ 2 “ไม่ต้องห่วงหรอกอุรา เนตรติวให้ในระหว่างที่รอชุดแล้วล่ะ รับรองเพชรทำได้แน่ๆ” เนตรนภากล่าวอย่างมั่นใจ แต่หล่อนจะรู้ไหมว่ามันยิ่งสร้างความกดดันให้เพชรมากขึ้นไปอีก “เอาเข้าไปเนตร ฉันบอกก่อนเลยนะว่าอย่าหวังอะไรในตัวฉันมากนะ บอกแล้วไงว่านี่มันไม่ใช่ สิ่งที่ฉันถนัดและไม่ใช่สิ่งที่ฉันชอบ” เพชรรีบดับความหวังของเพื่อนๆ เอาไว้ก่อนเพื่อเป็นการ คลายความกดดันของตนเองลงด้วย “ได้จ้าคนสวย แค่ทำให้ดีที่สุดก็พอ” เนตรนภายิ้มอย่างเอ็นดูในตัวนางงามคนใหม่ “แล้วนี่ฉันต้องขึ้นไปเดินโปรยยิ้มบนนั้นกี่โมงคะ คุณอุราเจ้าขา” เพชรทำเสียงหวานประชด “ตามกำหนดต้องเดินรอบแรกตอนสองทุ่มสิบห้านะ นี่ก็ใกล้แล้วล่ะ” อุราบอกเมื่อก้มมองดู นาฬิกาข้อมือแล้ว ซึ่งพร้อมๆ กับที่พิธีกรบนเวทีได้ขึ้นไปกล่าวถึงวัตถุประสงค์ของงานใน ค่ำคืนนี้พอดี ยิ่งใกล้เวลาสำคัญเข้ามามากเท่าใด หัวจิตหัวใจของเพชรก็ยิ่งเต้นแรงและเร็วมากขึ้นเท่านั้น หล่อนกำลังคิดว่าภารกิจที่ได้รับหมายมาอย่างไม่ทันได้เตรียมตัวอะไรมากนักนี้เหตุใดมันช่าง หนักอึ้งเสียเหลือเกิน หลังจากที่ประธานได้กล่าวเปิดงานและการแสดงหนึ่งชุดได้จบสิ้นลง พิธีกรชายบนเวทีก็ กล่าวแนะนำรายชื่อของเหล่ากรรมการตัดสิน ในเวลาเดียวกันเจ้าหน้าที่ด้านหลังเวทีก็เรียก บรรดาสาวงามทั้งหมดราวเกือบสี่สิบคนไปรวมกันที่หลังเวทีเพื่อแนะนำตำแหน่งการเดิน บนเวทีอีกครั้ง สิ่งที่เจ้าหน้าที่กองประกวดแนะนำมันไม่ยาก ทว่ามันกลับยากตรงที่จะทำอย่างไรถึงจะสร้าง ความมั่นใจให้กับตนเองได้มากที่สุดเท่านั้น... เพชรนึกในใจ กระทั่งเวลาสำคัญก็มาถึงจนได้ สาวงามหมายเลขหนึ่งถูกประกาศเรียกให้ขึ้นไปเดินโชว์โฉม บนเวทีแล้ว เพชรไม่มัวมานั่งทำสมาธิอีกต่อไปแล้ว การหัดสังเกตสังกาในท่วงท่าลีลาการเดิน ของสาวงามหมายเลขก่อนหน้าที่กำลังทยอยขึ้นบนเวทีต่างหากที่เพชรต้องจดจำและต้องนำ ไปประยุกต์ใช้ให้ได้ “เนตร ฉันยิ้มแค่นี้พอไหม” คนกังวลหันมาถามพร้อมฉีกยิ้มประกอบเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง คนถูกถามถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ ในท่าทีรนรานของเพื่อนสนิทที่แสดงอยู่ “ยิ้มออกมาจากใจเพชร เข้าใจไหม มันจะได้ไม่ดูเกร็งจนเกินไป พยายามนึกถึงอะไรก็ได้ที่ ทำให้เราสุขใจแล้วรอยยิ้มมันจะออกมาเอง หรือพยายามคิดว่าคนที่กำลังจ้องมองดูเราอยู่ พวกเค้ากำลังชื่นชมในตัวเรา แล้วเราก็ยิ้มขอบคุณพวกเขาออกไปด้วยความจริงใจ” เนตรนภาแนะนำเทคนิคที่ตัวเองเคยใช้มาก่อนแก่เพื่อน ยิ้มออกมาจากใจงั้นหรือ แต่ตอนนี้ใจฉันมันอยากร้องไห้มากกว่านะเนตร... เพชรลอบท้อแท้ อยู่ในใจ ใกล้ถึงคิวของเพชรขึ้นมาทุกทีแล้ว และในระหว่างที่กำลังจะไปยืนรอตรงบันไดทางขึ้นเวที อุราก็วิ่งถลาหน้าตาตื่นมาหยุดกระหืดกระหอบอยู่ใกล้ๆ “เป็นอะไรน่ะอุรา” เนตรนภาเป็นฝ่ายเอ่ยถาม “สงสัยจะแย่แล้วงานนี้เพชร เนตร” สาวร่างอวบเสียงสั่น เพชรและเนตรนภาหันมองหน้ากันอย่างแปลกใจสงสัยในความหมายของอุรา “มีอะไรเหรออุรา ทำไมต้องแย่” เนตรนภารีบเค้นถาม “ก็... ก็รายชื่อกรรมการน่ะซิเนตร” อุราตอบทั้งที่ยังไม่คลายจากอาการกระหืดกระหอบดี “ทำไมอุรา” เพชรช่วยเค้นอีกแรง “ก็คุณสุดหล่อที่เธอไปทะเลาะกับเค้าเมื่อตอนเที่ยงน่ะซิ เขาเป็นหนึ่งในกรรมการตัดสินด้วย” “ฮ้า อะไรนะ! เธอหมายถึงแฟนของยัยคุณนายปากแดงที่ขับรถชนน้องนัดน่ะหรือ” เนตรนภาถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ อุราพยักหน้ารับหงึกๆ และทำให้เพชรถึงกับหน้าเสียไปเลยทีเดียว หมดกันความหวังที่จะผ่าน เข้ารอบแรกตามเป้าที่ตั้งไว้ ลำพังความตื่นเต้นกดดันที่มีอยู่ก็มากพออยู่แล้ว แถมยังต้องมาเจอ กรรมการที่เคยเป็นคู่กรณีกันมาถึงสองครั้งสองคราอีก รับรองว่างานนี้ถูกตัดรายชื่อออกตั้งแต่ ยังไม่ทันได้เดินแน่ๆ “น้องหมายเลขสิบแปดครับ สแตนด์บายตรงบันไดเลยครับ” ไม่ทันได้ทุกข์ร้อนใจมากไปกว่านั้น เจ้าหน้าที่ก็ตะโกนเรียกเพชรไปเตรียมตัวขึ้นเวทีแล้ว นางงามจำเป็นหันมาสบตาเพื่อนสนิท ทั้งสองด้วยแววตามีรอยกังวลไม่น้อยก่อนจะเดินจากไป “เดี๋ยวเพชร” เสียงเรียกของเนตรนภาทำให้เพชรชะงักและหันมามองคนเรียก “อย่าคิดมากนะ ฉันว่าคุณคนนั้น เขาคงไม่ได้โกรธพวกเราหรอก” เพชรพยักหน้ารับทั้งสีหน้าราบเรียบยากแก่การคาดเดาในความรู้สึกในใจ “ทำให้เต็มที่นะ พวกเราจะเป็นกำลังใจให้” เนตรนภาบอกพร้อมรอยยิ้ม อุราก็พยักหน้าสนับสนุนอีกแรง เพชรยิ้มเจื่อนๆ ตอบมา หากแต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่ไม่สดใสนัก แน่นอนว่าตอนนี้กำลังใจของ นางงามจำเป็นคงถดถอยไปมากไม่น้อย จากคุณ : ยาชมภู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 09:20:03

ความคิดเห็นที่ 3 “มานี่เลยอุรา” เนตรนภาจูงมืออุราให้เดินตามตัวเองออกมาเมื่อเพชรเดินไปเตรียมตัวแล้ว อุราหน้าตื่นกับเสียงเข้มของเนตรนภาขึ้นมาไม่ยาก “ที่จริงเธอไม่น่าจะบอกเพชรเลยนะว่าคุณคนนั้นมาเป็นกรรมการด้วยน่ะ ดูซิเพชรหมดกำลังใจ กันตั้งแต่ยังไม่ทันขึ้นเวทีด้วยซ้ำ น่าสงสารจริงๆ” คนที่กำลังเครียดรีบต่อว่า “อ้าว ก็มันตกใจนี่นา ใครจะคิดว่าโลกมันจะกลมแบบนี้ล่ะ” อุราตอบเสียงอ่อยหน้าจ๋อย “อีกอย่าง ฉันคิดว่าบอกให้เพชรรู้ก่อนน่ะดีแล้ว เพชรจะได้เตรียมตัวตั้งรับทัน ดีกว่าให้เพชรขึ้น ไปรู้ตอนอยู่บนเวที ไม่งั้นมีหวังเดินสะดุดล้มแน่ๆ” อุราบอกเหตุผลของตนเอง “อืม มันก็จริงอ่ะนะ ทำไมถึงได้โชคร้ายแบบนี้นะ” เนตรนภาเริ่มเห็นด้วยแต่ก็ยังอดเป็นห่วง ความรู้สึกของเพชรไม่ได้อยู่ดี “หมดกันเลยทีนี้ เพชรของพวกเราอุตส่าห์สวยซะเช้งกระเด้ขนาดนั้น ถ้าต้องมาตกรอบแรก เพราะกรรมการมีอคติล่ะก็น่าเสียดายที่สุด” อุรากล่าวด้วยสีหน้าเศร้าผิดหวัง “ฉันว่าพวกเรารีบไปดูเพชรตรงหน้าเวทีกันดีกว่าอุรา อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแหละ มันแก้ไข อะไรไม่ได้แล้วนี่นา” เนตรนภานึกขึ้นได้ “จริงซิ รีบไปกันเถอะเนตร ตอนนี้เพื่อนๆ กับรุ่นน้องของเรากำลังรวมตัวกันเพื่อรอเชียร์เพชรอยู่” สองสาวรีบเดินออกไปยังด้านหน้าเวทีเพื่อร่วมเป็นกำลังใจให้กับนางงามจำเป็นซึ่งกำลังเกิด ปัญหาเฉพาะหน้าอันใหญ่หลวงให้ต้องแก้ไข แต่ปัญหานี้คงยากที่จะแก้ไขได้ คงต้องปล่อยให้ เป็นการตัดสินใจของกรรมการหนุ่มอย่างเปรมรัชแล้วว่าจะตัดสินตามความสามารถของเพชร หรือจะตัดสินตามความรู้สึกที่มีต่อเรื่องส่วนตัวระหว่างเขาและเพชรกันแน่ ใจคนยากแท้หยั่งถึง ณ ด้านหน้าเวที เนตรนภาและอุราเดินมาสมบทกับเพื่อนๆ และรุ่นน้องทันเวลาพอดี “สาวงามหมายเลขสิบแปดนางสาวเพชร ผาไทย ภาควิชาออกแบบและตกแต่งภายใน คณะสถาปัตยกรรมส่งเข้าประกวดครับ” เสียงพิธีกรประกาศเรียกชื่อของนางงามจำเป็น จบลงพร้อมกับเสียงเชียร์และเสียงปรบมือของบรรดากองเชียร์ที่ดังขึ้นอย่างกึกก้องเพื่อ ต้อนรับนางงามผู้แบกความหวังของภาควิชาเอาไว้ เพชรสูดลมหายใจเข้าจนลึกสุดปอดอีกครั้งเพื่อเรียกความมั่นใจให้กับตัวเองก่อนจะค่อยๆ ย่างก้าวขึ้นสู่บนเวที ฉันต้องทำได้... เมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงกลางเวทีเพชรบอกตัวเองในใจแล้วฉีกยิ้มหวานที่สุด ในชีวิตออกมา เสียงเฮลั่นของกองเชียร์ดังขึ้นต้อนรับหล่อนอีกครั้ง ท่วงท่าลีลาการเดินบนเวทีของเพชรประยุกต์ใช้จากการสอนของเนตรนภากอรปเข้ากับความ ครูพักรักจำจากผู้เข้าประกวดคนก่อนหน้าและหล่อนก็สามารถทำมันได้ดีในระดับหนึ่ง แน่นอนมันทำให้เพื่อนสนิททั้งสองที่กำลังเอาใจช่วยอยู่ด้านล่างเวทีใจชื้นขึ้นมาได้อีกโข ทว่าเมื่อเดินมาหยุดโพสท่าอยู่ ณ ด้านหน้าสุดของเวที หัวใจของเพชรก็เสียววาบขึ้นมาได้ทันที เมื่อต้องมาประจันหน้ากับบรรดากรรมการราวสิบคนซึ่งกำลังจดจ้องพิจารณาให้คะแนนในตัว หล่อนอยู่ หากแต่เป็นสายตาคู่นั้นของชายหนุ่มคู่กรณีต่างหากที่เป็นสาเหตุทำให้ยิ้มของเพชร ต้องสะดุดไป ด้านของเปรมรัชซึ่งเป็นกรรมการกิตติมศักดิ์ในฐานะศิษย์เก่าดีเด่นของมหาวิทยาลัยปีล่าสุดก็ม ทีท่าตกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อพอจะจดจำเค้าของใบหน้าที่อยู่ภายใต้เครื่องสำอางหลากสีสันนั้น ต้องใช่คนเดียวกันแน่ๆ... เปรมรัชย้ำกับตัวเองในใจ รอยยิ้มเล็กๆ ของเปรมรัชที่เผยออกมาทำให้เพชรประหม่ามากขึ้น ตกลงเขากำลังคิดอะไรในใจ กันแน่นะ... พยายามคิดว่าคนที่กำลังจ้องมองดูเรา พวกเค้ากำลังชื่นชมในตัวเรา แล้วเราก็ยิ้มขอบคุณ พวกเขาออกไปด้วยความจริงใจ... คำแนะนำของเนตรนภาถูกนึกทบทวนขึ้นอีกครั้งก่อนที่เพชร จะตัดสินใจฉีกยิ้มสู้ตายกับสายตาและรอยยิ้มของเปรมรัชเช่นกัน และแล้วการเดินโชว์โฉมรอบแรกของเพชรก็จบลงจนได้ “เห็นไหมล่ะ ฉันบอกแล้วว่าเพชรต้องทำได้” เนตรนภาบอกกับอุราด้วยน้ำเสียงและสีหน้ายินดี “เพชรสวยจริงๆ เลยเนตร ทั้งรูปร่าง หน้าตา งามสง่าที่สุดเลย” อุราถึงกับเพ้อขึ้นในขณะที่ สายตายังคงจับจ้องไปยังเพชรที่กำลังจะเดินลงเวทีไป “แต่น่าเสียดายนะ ถ้าจะถูกสกัดดาวรุ่งเสียก่อน” เมื่อนึกข้อนี้ขึ้นมาได้ อุราหันมาทำหน้าเศร้าให้ เนตรนภาอีกครั้งจนได้ “เอาน่าอุรา บอกแล้วไงว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แค่เพชรทำได้ดีขนาดนี้ ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ” เนตรนภารีบปลอบให้เพื่อนคลายกังวลลง หลังจากสาวงามเดินโชว์ตัวรอบแรกครบถ้วนแล้ว กรรมการก็ได้ใช้เวลาในระหว่างที่มีการแสดง จากเหล่านักศึกษาในการรวมคะแนนหาผู้เข้ารอบสิบคนสุดท้าย “ขอขอบคุณการแสดงในชุดนาฏวารีจากคณะนาฏศิลป์ครับ และต่อไปก็ถึงนาทีระทึกใจแล้ว นะครับกับการประกาศผลผู้เข้ารอบสิบคนสุดท้ายของการประกวดนางนพมาศประจำปี 2553” ประโยคของพีธีกรชายทำให้หัวใจของคนดูพลอยเต้นเร็วเพราะความตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้ ตอนนี้เหล่าสาวงามได้เดินออกมายืนเรียงแถวหน้ากระดานบนเวทีอีกครั้ง “และผลคะแนนก็อยู่ในมือของผมแล้วครับ” เขาบอกต่อเมื่อเจ้าหน้าที่จากด้านล่างเวทีได้ยื่นส่ง ผลคะแนนมาให้ก่อนจะค่อยๆ แกะซองสีขาวนั้นออกดู “ผลที่จะประกาศต่อไปนี้ ต้องบอกไว้ก่อนนะครับว่าไม่ได้ประกาศตามลำดับหมายเลขหรือตาม ลำดับคะแนนของผู้เข้าประกวดนะครับ” เสียงเน้นย้ำของพิธีกรบอกออกมา อุราและเนตรนภาเอื้อมมือมาจับกุมกันไว้อย่างไม่ได้นัดหมายเพราะความตื่นเต้นระทึกใจที่เข้า ทักทายจนล้นเอ่อดวงใจ “เธอว่าจะมีชื่อเพชรไหมเนตร” อุราเอ่ยถามเสียงสั่น “ยังไงเราก็ต้องหวังว่าให้มีนะอุรา อย่าหมดหวัง ให้ตายซิ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังประกวดเอง ยังไงยังงั้นเลยล่ะอุรา” แม้แต่คนที่เคยผ่านประสบการณ์การประกวดมาอย่างโชกโชนก็ยังอดที่ จะตื่นเต้นไม่ได้ “สำหรับผู้เข้ารอบคนแรกได้แก่...” คนประกาศเว้นจังหวะให้เสียงดนตรีอันเร้าใจบรรเลงคั่นก่อน “ได้แก่หมายเลขสิบเจ็ดนางสาวจิตติมา แสงมณีนาคจากภาควิชาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ คณะบริหารธุรกิจครับ” แน่นอนว่าเหล่ากองเชียร์ของคนที่ถูกประกาศชื่อย่อมส่งเสียงร้องเฮฮา ดังลั่นแสดงความดีใจออกมา “และหมายเลขต่อไปได้แก่...” กระทั่งพิธีกรชายประกาศผู้เข้ารอบมาจนถึงคนที่เก้าแล้ว หากแต่ก็ยังไม่มีชื่อของนางสาวเพชร ผาไทยเสียที ตอนนี้หัวใจของกองเชียร์เริ่มเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะด้วยกลัวว่านางงามจำเป็น ซึ่งสวยสะดุดตาเหลือเกินจะตกรอบไปอย่างพลิกความคาดหมายนั่นเอง “สงสัยว่าเพชรจะโชคร้ายอย่างที่เรากลัวจริงๆ พ่อรูปหล่อคนนั้นอาจจะยังมีอคติกับเพชรจริงๆ ก็ได้” อุราทำเสียงเศร้า “ไม่หรอกน่าอุรา ยังเหลืออีกคนหนึ่งนะ อาจจะเป็นเพชรก็ได้” ความหวังไม่เคยหมดสำหรับคนที่ เคยประกวดมาก่อนอย่างเนตรนภา เวลาเดียวกัน ณ ด้านบนเวที เพชรเองก็กำลังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่แพ้กัน การที่ได้ตัดสินใจลง ประกวดแล้ว แน่นอนว่าหล่อนก็ย่อมพยายามเต็มที่กับคำว่าหน้าที่ และก็เช่นกันเมื่อทำเต็มที่แล้ว ความหวังมันก็ย่อมผุดพรายขึ้นมาด้วย ไม่เป็นไรเพชร เธอทำเต็มที่แล้วนี่นา... เพชรปลอบตัวเองในใจอีกครั้ง ก่อนที่เสียงประกาศของพิธีกร จะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง “และผู้เข้ารอบสิบคนเป็นท่านสุดท้าย ได้แก่...” ยิ่งเสียงดนตรีที่ดังคั่นจังหวะขึ้นได้บรรเลงนานเพียงใด หัวใจของบรรดากองเชียร์รวมถึงตัวนางงาม ทุกคนเองต่างก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเป็นทวีคูณ แล้วผู้โชคดีคนสุดท้ายคนนั้นจะเป็นใคร... “ได้แก่ ” ******** โปรดติดตามตอนต่อไปครับ... แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 53 17:01:02 จากคุณ : ยาชมภู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 09:20:26

ความคิดเห็นที่ 4 ศิษย์เก่า ที่ติงน่ะไม่ติงนางเอก ติงนักศึกษาอีกคนที่พูดจาไม่น่ารักอย่างยิ่ง คุณอาจจะบอกว่านี่เกิดขึ้นได้จริง แต่คำพูดที่เธอเลือกใช้ มันน่าเสียดายที่คุณเลือกจะใช้คำแรงเกินควร กับสถานภาพนักศึกษาใน(บริเวณใกล้ๆ)รั้วสถานศึกษาค่ะ ด้วยความเคารพค่ะ อันนี้เป็นการเขียนจากการประกวดที่เกิดขึ้นจริง ในรั้วมหาวิทยาลัยหรือเปล่าคะ เพราะว่าตัวเองก็รู้จักอยู่มหาวิทยาลัยเดียว แหะๆ แต่ว่าก็ยังมีโอกาสได้สัมผัสมหาวิทยาลัยอยู่ แม้จะเรียนจบมานานแล้ว ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าการประกวดนางนพมาศในมหาวิทยาลัย จะคัดเลือกคนเข้ารอบจากการเดินเพียงอย่างเดียวไปเพื่ออะไรค่ะ ถ้าคุณจะกรุณาขยายความสักนิด อาจทำให้เชื่อได้มากขึ้น เพราะเท่าที่ดิฉันมีโอกาสได้สัมผัสมา นางนพมาศจะได้แนะนำกระทงด้วย แม้ว่าการประกวดกระทงและนางนพมาศจะเป็นการประกวดแยกกัน นางนพมาศอาจต้องแสดงความสามารถพิเศษด้วย แต่ถ้าคุณจะเลือกให้ต้องแสดงในรอบ 2 ก็พอจะเข้าใจได้ค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 14:33:40

ความคิดเห็นที่ 5 อุ้ย! มายาวเลยนะครับคุณ Scottie เห็นแล้วตกใจเลย ถ้าคุณหมายถึงภคินาแฟนของพระเอก(ถ้าเดาไม่ผิด) นั่นเธอเรียนจบแล้วครับ ไม่ใช่นักศึกษา ส่วนรูปแบบการประกวด อันนี้คงขึ้นอยู่กับแต่ละเวทีมากกว่าครับ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ดีนะครับ ไว้จะนำไปปรับปรุงนะครับ... แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 53 17:06:38 จากคุณ : ยาชมภู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 17:05:45

ความคิดเห็นที่ 6 นางเอกชื่อเพชรพยางค์เดียวเหรอเนี่ยนึกว่าเป็นชื่อเล่น คิดว่าเพชรจะประกวดครั้งนี้ครั้งเดียวแต่คงมีเหตุการณ์ให้ต้องประกวดต่อไปเรื่อยๆหรือเปล่าเนี่ย จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 02:18:44