ความคิดเห็นที่ 1 แวะมาอ่าน แต่แจมไม่ออก555 โดยส่วนตัวชอบกลอนแบบนี้ค่ะ หมายถึงคำหน้าเหมือนกันหมด จากคุณ : หนูธันย์ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 09:40:48

ความคิดเห็นที่ 2 นึกถึงบทกวีของ สมพงษ์ ทวี ขอรับ จากคุณ : คราซน..ของ (คนสาธารณะ) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 13:10:10

ความคิดเห็นที่ 3 ** ความรัก....ไม่มีตัวตน เป็นเพียงความรู้สึก และความรัก....ก็บังคับกันไม่ได้ นั่นย่อมมิใช่ความเห็นแก่ตัว เมื่อไม่รัก.....ยากนักจะให้รักตอบ ครั้นเมื่อรักแล้ว.....กลับยากยิ่งกว่าที่จะให้ไม่รัก แต่ความรัก.....เปลื่ยนแปลงได้!! เคยรักมาก..กลับน้อยลง......กระทั่งอาจไม่เหลือรัก เคยไม่รัก......มิแน่อาจแปรเปลื่ยนเป็นรักได้ เพราะงั้นความรักก็ไม่แน่นอน . . . การถูกรัก....โดยที่เราไม่ได้รัก คล้ายกับไม่รู้สึกอะไร เป็นปัญหาที่ง่ายจัดการ แต่หากวันใด อ่อนไหวไปรัก...ให้กับคนที่ไม่รักเรา ความรู้สึกอาจเปลื่ยนไป เป็นปัญหาที่ยากจัดการ คงต้องรักคนที่เขารักเราดีกว่า... กระมัง นั้นก็ไม่เสมอไป เพราะรัก.....มีธรรมชาติเปลื่ยนแปลง!!! *** แวะมาอ่านเหมือนกัน และก็อยากแจม พิมพ์ไปเรื่อยๆสุดแต่นิ้วจะพาไป เอ๊ะ สมองพาไปมากกว่า....ไม่ใช่แล้ว หัวใจพามา อิอิ สรุปว่ามั่วไปมั่วมา น่าจะถูกที่สุด55  สรุปของสรุปอีกทีคงอยากแจม แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 53 09:51:12 จากคุณ : หอมเจียว (RTB) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 09:43:52

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าอย่างนั้น ฉันเอง ที่พลั้งผิด เผลอไปคิด มอบรัก จากก้นบึ้ง ห้วงหทัย ใฝ่หา อย่างตราตรึง ทุกวันซึ้ง คนึงห่วง ในบ่วงใจ ผิดที่ฉัน รักเธอ เสมอมั่น แอบเพ้อฝัน ถึงวัน อันสดใส เขาไม่รัก ยังทึกทัก รักเกินใคร ยากถอนตัว ถอนใจ ไกลจากเธอ ต้องขอโทษ ที่หลงผิด คิดแต่ได้ ไม่รู้ใจ เธอสักนิด ผิดเสมอ คิดว่าเธอ รักตอบ มอบปรนเปรอ แท้ฉันเผลอ เพ้อไป เพียงฝ่ายเดียว.. กลอน โดนใจมากๆค่ะ..อิอิ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 13:12:17