เสิร์ฟด่วน ป่วนรัก (ตอนที่ 46-47)
|
|
ตอนที่ 46
โกเมษ ขับรถไปบนท้องถนนที่เนืองแน่นด้วยรถราที่ติดกันเป็นแพ เขาพยายามเปิดเพลงฟังเพื่อบรรเทาบรรยากาศที่อึดอัด แต่กระนั้น มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก
และแม้ว่า เขาจะพยายามไม่ใส่ใจกับความห่วงกังวลของพาย แต่มันก็เหมือนกัดกินอยู่ในใจลึก ๆ ของเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
ชายหนุ่มหันออกไปมองนอกหน้าต่างรถ เมื่อสังเกตว่าใกล้ถึงซอยที่เป็นที่ตั้งของร้านอาหารเต็มทีแล้ว และมองดูผู้คนที่เดินไปมาผ่านหน้าร้านรวง และโรงแรมม่านรูดสองสามแห่ง ที่เรียงรายอยู่สองข้างทาง อย่างเนือย ๆ
คิดอะไรอยู่เหรอคะ เสียงของเฟย์ฉุดนักธุรกิจหนุ่มจากห้วงภวังค์
อ๋อ เปล่าครับ เปล่า โกเมษส่ายหน้า และหันมายิ้มแห้ง ๆ อย่างรักษามารยาทกับคู่สนทนา ก่อนที่จะเหยียบคันเร่งพารถออกตัว เมื่อรถคันข้างหน้าเคลื่อนตัวหนีไปช้า ๆ
แอนดีถือโอกาสอาศัยจังหวะที่รถมอเตอร์ไซค์ที่เขานั่งซ้อนอยู่พุ่งทะยานไปข้างหน้า ค่อย ๆ เอนกายไปข้างหน้าตามแรงรถ จนแผ่นอกของเขาแทบไปแนบชิดกับแผ่นหลังของหญิงสาวร่างเล็กผู้ทำหน้าที่คนขับ พลางเคลื่อนมือทั้งสองข้างไปโอบเอวของพายไว้ และรู้สึกถึงร่างของหญิงสาวที่เหยียดตรงขึ้นเล็กน้อย ราวด้วยความตกใจ
พายรู้สึกถึงหัวใจของตนเองที่เต้นระรัวจนไม่ได้จังหวะ และอดที่จะเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสอันอบอุ่นของอ้อมแขนของชายหนุ่มที่โอบล้อมเองของเธอไม่ได้ แต่กระนั้น เธอก็พยายามตั้งสติ ก่อนที่จะหันหน้าไปทางเขา
นี่ นายแอนดี้ น้อย ๆ หน่อยนะ รัดเราขนาดนี้ เดี๋ยวเราก็หายใจไม่ออกกันพอดี เธอต่อว่าอย่างปากแข็ง
ก็เรากลัวนี่ แอนดี้ ตอบหน้าตาเฉย และอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะเราไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซค์มาก่อน เขาตะโกนแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ และรู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเป่า เมื่อถูกสายลมเย็น ๆ ลอยมากระทบใบหน้า
ไม่ต้องเลยนะ พายกัดริมฝีปากแน่น พยายามที่จะไม่หัวเราะน้ำเสียงออดอ้อนของอีกฝ่ายหนึ่ง จ้างให้ เราก็ไม่เชื่อหรอกว่า นายไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซค์มาก่อน
นั่งน่ะเคย นั่งอยู่ หนุ่มหน้าใสยอมรับ แต่ไม่เคยซ้อนไงจ๊ะ แล้วกรุงเทพฯ ก็รถเยอะแยะขนาดนี้ เราเลยยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่
ว่าแล้วเขาก็โอบกอดหญิงสาวแน่นขึ้นอีกนิดหนึ่ง
พายส่ายหน้ากับความกะล่อนของอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ก็ไม่สามารถลบรอยยิ้มออกไปจากบนใบหน้าของเธอได้
นี่ ถ้าเราไปถึงร้านอาหารแล้ว เราขาดอากาศหายใจตายจะว่าไง
เดี๋ยวเราทำ CPR ให้เอง แอนดี้รีบตอบอย่างได้ที
อีตาบ้า พายต่อว่าทีเล่นทีจริง เดี๋ยวช่วยเรามองหาร้านแล้วกัน มัวแต่ทำเป็นเล่น ๆ อยู่ได้
จ้า ชายหนุ่มรับคำอย่างกระตือรือร้น ทั้งที่ใจจริงยังอยากให้การเดินทางในครั้งนี้ใช้เวลานานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะเขากำลังมีความสุขเหลือเกิน
โกเมษ ไม่ชอบร้านนี้หรือคะ เฟย์ถามขึ้นหลังจากที่พยายามชวนนักธุรกิจหนุ่มคุยมาสักพักหนึ่ง แต่เขาก็เพียงพูดคำ ตอบคำ ก่อนที่จะเอ่ยต่อไปด้วยน้ำเสียงน้อยใจในที งั้น เราไปร้านอื่นก็ได้นะคะ
เปล่า ๆ ร้านนี้บรรยากาศดี อย่างที่เฟย์บอกนั่นแหละครับ โกเมษกล่าว และอดรู้สึกผิดเล็ก ๆ ไม่ได้ที่เหมือนทำตัวเสียมารยาท และปล่อยให้เฟย์ถูกทอดทิ้งอยู่เช่นนี้
แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อหัวใจของเขามันไม่ได้อยู่ที่นี่จริง ๆ
เฟย์ยิ้มหวาน และเอียงคอมองดูชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบื้องหน้าอย่างใจเย็น แต่ในใจของเธอนั้น กลับร้อนรน และรอคอยจังหวะที่จะดำเนินการขั้นต่อไป ตามแผนการที่เธอได้วางเอาไว้
นั่นไง ร้านอาหารน่ะ แอนดี้บอกอย่างตื่นเต้น พลางชี้ไปที่ร้านอาหารหรูริมถนนฝั่งตรงข้ามที่ตกแต่งด้วยกระจกโปร่งทำให้สามารถมองเห็นเข้าไปในร้านได้อย่างไม่ลำบากยากเย็น
ภายในร้าน ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรู เปิดไฟสลัว ๆ ดูเหมาะสำหรับเป็นที่ทานอาหารแสนโรแมนติกสำหรับเหล่าคู่รักทั้งหลาย
เห็นแล้วน่า พายทำเสียงดุ อย่าทำกระโตกกระตากสิ เดี๋ยวก็เสียเรื่องหมด
แอนดี้หัวเราะแห้ง ๆ แก้เขิน แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ในวินาทีนั้นหัวใจของเขากำลังสูบฉีดอย่างแรงด้วยความลุ้นระทึกและตื่นเต้น รู้สึกคึกคะนองเหมือนตัวเองกำลังเป็นสายลับที่กำลังสอดแนมศัตรูอยู่
พายก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ และเพ่งสายตามองดูหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในมุมด้านใน ที่ฝ่ายชายดูเหม่อลอย และเป็นฝ่ายนั่งฟังเงียบ ๆ ในขณะที่หญิงสาวที่แต่งหน้าและแต่งกายเปรี้ยวปราดข้างหน้าเขานั้นกำลังพูดคุยอย่างออกรถออกชาติ
แอนดี้ ก้าวตามลงมายืนบนฟุตบาทข้าง ๆ พาย และอาศัยต้นไม้ใหญ่ริมทาง เป็นที่ซ่อนกาย ในขณะที่ชะเง้อคอมองเข้าไปภายในตัวร้านอย่างหมายมั่นที่จะไม่ให้คนทั้งสองคลาดสายตา
บางที อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ พายเปรยเสียงอ่อย เหมือนรู้สึกผิดที่หวาดระแวงคนอื่นมากเกินไป
ชายหนุ่มหน้าใส ตั้งท่าจะแย้ง แต่ก็คิดว่าการคัดค้านของเขารังแต่จะทำให้เธอยิ่งคิดมากขึ้น เขาจึงได้แต่ยืนสังเกตการณ์เงียบ ๆ ต่อไป
เฟย์ขอบคุณโกเมษมากนะคะ ที่ยอมมาทานข้าวกับเฟย์ในค่ำวันนี้ หญิงสาวบอกด้วยความจริงใจ และส่งยิ้มหวานจับใจให้กับนักธุรกิจหนุ่ม
ไม่ต้องคิดมากครับเฟย์ ยังไงผมก็ติดเลี้ยงข้าวเฟย์หนึ่งมื้ออยู่แล้วด้วย โกเมษเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอบคุณเฟย์ที่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด และขอโทษที่มันต้องจบลงเช่นนี้ครับ
ไม่เป็นไรค่ะ หญิงสาวบอก พลางแอบถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความรู้สึกเครียด เพราะพวกเธอกำลังจะทานอาหารจานหลักเสร็จแล้ว แต่เธอยังไม่มีโอกาสได้ทำตามแผนเลย
เฟย์ตัดสินใจอย่างฉับพลัน พลางเอนกายไปข้างหน้า และยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของชายหนุ่ม และอดสะใจไม่ได้ที่เห็นอาการตกใจของเขา และสามารถทำให้เขาอึดอัดขึ้นกว่าเดิม เฟย์เข้าใจค่ะ
โกเมษตื่นตระหนก และค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาจับมือของหญิงสาวลดลงจากใบหน้าของเขา
สาวเปรี้ยวกระหยิ่มยิ้มย่องในใจอย่างพึงพอใจกับปฏิกิริยาของชายหนุ่ม และฉวยจังหวะที่มือของเธอหลุดออกมาจากมือของเขา แกล้งเสยแก้วน้ำล้มลงไปทางเขาอย่างแนบเนียน
นักธุรกิจหนุ่มไสเก้าอี้ที่นั่งอยู่ออกห่างจากโต๊ะ แต่ก็ไม่ทันที่จะหลับน้ำที่กระเด็นออกไปจากแก้วอยู่ดี จนเสื้อและกางเกงของเขาถูกสาดด้วยน้ำเล็กน้อย
อุ๊ยตาย เฟย์อุทานเสียงหลง และรีบยันตัวเองยืนขึ้น จนลูกค้าที่นั่งอยู่รอบ ๆ หันมามองทางพวกเธอเป็นจุดเดียว ในขณะที่บริกรที่ตั้งสติได้เร็วที่สุด ก็วิ่งนำผ้าผืนบ้างมาเช็ดน้ำบนโต๊ะให้ ขอโทษทีนะคะ เฟย์นี่ซุ่มซ่ามจริง ๆ เลย
หญิงสาวขอโทษขอโพยยกใหญ่
ไม่เป็นไรครับ โกเมษกล่าวอย่างใจเย็น ก่อนที่จะปัดเสื้อและกางเกงที่เปียกแฉะเบา ๆ เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำนิดหนึ่งดีกว่าครับ
ค่ะ... เฟย์พยักหน้ารับ ก่อนที่จะกล่าวตามหลังร่างของชายหนุ่มที่กำลังเดินหลบไป ขอโทษอีกทีนะคะ
เมื่อเห็นว่าโกเมษก้าวไปจนลับตาแล้ว หญิงสาวจึงรีบหันไปสั่งบริกรหนุ่มที่ง่วนซับน้ำอยู่
เอาน้ำเปล่ามาใหม่แก้วหนึ่งด่วนเลย
ครับผม พนักงานหนุ่มรับคำอย่างกุลีกุจอ
เฮ้ย นั่นมันเกิดอะไรขึ้น พายอุทาน และชี้เข้าไปด้านในร้าน ที่พี่ชายต่างมารดาของเธอผุดยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
ไหน ๆ แอนดี้ถาม พลางเบียดเข้าไปใกล้หญิงสาวร่างเล็ก
แล้วจะเบียดมาทำไมเนี่ยะ หญิงสาวหันมาถามด้วยความแปลกใจ
ก็เรามองไม่เห็นไง เขาแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ก่อนตั้งข้อสังเกต สงสัยโกเมษทำน้ำหกเท่านั้นแหละ
และแม้จะพูดเสร็จแล้ว แอนดี้ก็ยังคงยืนอิงแอบแนบชิดหญิงสาวอยู่ไม่ยอมห่างอย่างจงใจ
เฟย์ยื่นมือไปรับแก้วน้ำจากบริกรหนุ่มมาถือในมือ และฉวยจังหวะที่นักธุรกิจหนุ่มยังไม่กลับมาจากห้องน้ำ หยิบยาเม็ดเล็กออกมาจากกระเป๋าสะพาย และหย่อนมันลงไปในแก้วอย่างแนบเนียนเพื่อไม่ให้เป็นที่พิรุษของโต๊ะอื่น ๆ ในบริเวณดังกล่าว ก่อนที่จะคว้าช้อนขึ้นมาคนอย่างรวดเร็ว ในขณะที่คอยชะเงอคอมองไปทางห้องน้ำ เพื่อให้แน่ใจว่าโกเมษยังไม่ออกมา
เธอยกแก้วน้ำขึ้นส่องไฟดูความเรียบร้อย ก่อนที่จะวางมันลงตรงบริเวณหน้าจานข้าวข้องผู้ร่วมโต๊ะ รีบสูดลมหายใจเข้าปอด และทำท่าวางตัวเป็นปกติ ทั้ง ๆ ที่หัวใจเธอเต้นแรงและรัวจนไม่เป็นจังหวะ
เฟย์ไม่เคยคาดคิดเลยว่า ผู้หญิงอย่างเธอจะต้องหันมาพึ่งพาการมอมยาผู้ชาย แต่ถึงวินาทีนี้แล้ว เธอคงไม่เหลือทางเลือกมาแล้ว และไม่ว่าอย่างไร เธอก็จะไม่ยอมให้อยาคตอันสวยงามและแสนหวานที่เธอวาดฝันไว้ หลุดมืออย่างแน่นอน
เป็นอย่างไรบ้างคะ เฟย์ถาม เมื่อโกเมษกลับมานั่งลงที่โต๊ะ เฟย์ขอโทษอีกทีนะคะ
ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องคิดมากครับ นักธุรกิจหนุ่มบอก และยิ้มอย่างใจเย็น
หญิงสาวจ้องมองดูชายหนุ่มปรายตามองดูแก้วน้ำใบใหม่ที่อยู่เบื้องหน้าเขา
เฟย์สั่งให้เขาเอาน้ำแก้วใหม่มาให้น่ะค่ะ เธอรีบออกตัว
อ๋อ ขอบคุณครับ โกเมษบอก
เฟย์เริ่มกระสับกระส่ายด้วยความเหนื่อยหน่ายเมื่ออีกฝ่ายหนึ่งไม่มีทีท่าจะหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่มเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวจึงรีบครุ่นคิดหาแผนการต่อไปอย่างรวดเร็ว
เรามาชนแก้วกันดีกว่าค่ะ เฟย์เสนอด้วยน้ำเสียงที่พยายามดัดให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
โกเมษเอียงคอมองคู่สนทนาด้วยความแปลกใจ
เพื่อฉลองมิตรภาพของเรา ที่แม้จะสั้นนิดเดียว แต่ก็มีความหมายมากมาย หญิงสาวรีบเสริม เพื่อความเนียน
ได้ครับ ชายหนุ่มตอบรับในที่สุด และยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำขึ้นถือ ก่อนยื่นแก้วในมือไปชนกับแก้วในมือของเฟย์ จนมีเสียงแก้วกระทบกันเบา ๆ
แด่มิตรภาพของพวกเรา เฟย์บอก และจรดขอบแก้วที่ริมฝีปากของเธอ ในขณะที่สายตาของเธอยังจับจ้องอยู่ที่แก้วของอีกฝ่ายหนึ่งอย่างใจจดใจจ่อ
โกเมษยกขอบแก้วขึ้นจรดริมฝีปาก และทำท่าจะดื่มน้ำ เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้เขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ซึ่งทำให้เฟย์รู้สึกหงุดหงิดและว้าวุ่นใจขึ้นมาทันที
ขอโทษนะครับ โกเมษบอกกับเฟย์ พลางลดแก้วลงวางบนโต๊ะ แล้วคว้าโทรศัพท์ออกมาดูหน้าจอครู่หนึ่งก่อนกดปุ่มรับสาย ฮัลโหล แหม่ม มีอะไรหรือ... นัดหมายพรุ่งนี้เช้า ลูกค้าขอเลื่อนกระทันหันเหรอ โอเค ๆ ไว้แหม่มจัดตารางให้ผมใหม่ด้วยแล้วกันนะ
นักธุรกิจหนุ่มกล่าวขอโทษขอโพยเฟย์อีกครั้งหนึ่งเมื่อวางสายจากเลขาสาวแล้ว ซึ่งเฟย์ก็ได้แต่ยิ้มแหย ๆ และจับแก้วของเธอขึ้นขอชนแก้วอีกครั้งหนึ่ง
แด่มิตรภาพของเราค่ะ เฟย์เสนออีกหน และชนแก้วกับโกเมษอีกครั้งหนึ่ง พลางจ้องมาเขาตั้งท่าจะดื่มน้ำด้วยความลุ้นระทึก
แต่ก่อนที่โกเมษจะดื่มน้ำได้ เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยคำถามของบริกรหนุ่มที่เดินเข้ามาพอดี
ประทานโทษนะครับ ไม่ทราบว่า คุณผู้หญิงและคุณผู้ชายจะรับของหวานอะไรหรือไม่ครับผม พนักงานหนุ่มถามอย่างเกรงใจ
ไม่ เฟย์กระแทกเสียง ค้อนใส่บริกรหนุ่มอย่างเหลืออดและลืมตัว จนเขาหน้าเสียและซีดไป ซึ่งโกเมษก็อดแปลกใจไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ไม่ครับ ขอบคุณมาก
เมื่อบริกรหนุ่มถอยฉากออกไปแล้ว เฟย์จึงหันกลับมาสบตากับโกเมษอีกครั้ง ภาวนาว่าจะไม่มีอะไรมาขัดจังหวะแผนการของเธออีก
แด่มิตรภาพของเรา หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนขึ้น และรีบชนแก้วกับโกเมษ ก่อนที่จะดื่มเครื่องดื่มของตัวเองอย่างพอเป็นพิธี
พลางนั่งยิ้มกับตัวเองอย่างมีเลศนัย ชายตาดูโกเมษดื่มน้ำในแก้วอย่างพึงพอใจ
| จากคุณ |
:
Charkrienorrathip  
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 ก.ย. 53 15:01:03
|
|
|
| 
