ความคิดเห็นที่ 1 |
21
น่าสงสารน้องกันต์ เธอเปรย ทรุดนั่งลงตรงข้ามเขาบนโต๊ะอาหาร
พจน์ละมือจากแป้นพิมพ์ บ้านหลังน้อยเงียบกริบหลังเหลือสมาชิกสองคน
ซันว่าแกโตพอจะซึมซับปัญหาของผู้ใหญ่ไว้ได้เต็มๆ เลยล่ะ ทำไมต้องเถียงกันต่อหน้าเด็กไม่รู้
ชายหนุ่มซ่อนยิ้ม เธอคงลืมว่าทั้งเขาและหล่อนถกเถียงกันต่อหน้าเด็กบ่อยเพียงไร ก็ตะหลิวนั่นไง ทว่าอีกใจก็ชื่นชมในความคิดของเธอ
สุดาเขาเป็นลูกคนเดียว กรณ์ก็เหมือนกัน เอาแต่ใจตนเป็นที่ตั้งทั้งคู่ เรื่องมันเลยลงเอยแบบนี้
ลองเป็นซันซี คุณคงเอาสบู่ถูปากหรือไม่ก็เหวี่ยงกระแทกประตูไปแล้ว
ซัน ผมไม่ได้ตั้งใจ เขาคราง
ค่ะ ซันรู้ แล้วก็รู้ด้วยว่าทำไมพ่อถึงได้ เชียร์ คุณนัก เธอเว้นจังหวะ ดวงตาพราวระยับ พ่อดูออกว่าลูกสาวท่านเหมาะสมกับใคร ถ้าไม่ใช่คนใจเย็น เขาคงทนซันไม่ได้ และคุณก็เป็นผู้ใหญ่มากพอที่ซันควรจะเกรงใจ
คนฟังนิ่วหน้า รู้สึกถึงเลือดร้อนๆ ซึ่งไหลเวียนทั่วร่างกาย
นี่ขนาดเกรงใจ เสียงทุ้มไม่มั่นคงนัก
ก็เกรงใจซีคะ เธอย้ำ ลองเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกัน ซันคงกดเขาจมมิด หรือไม่ก็อาจหมดความอดทนจนแตกหักกัน
ตะวันผู้น่าสงสารถูกจัดอยู่ในกลุ่มแรก ช่วงเวลาที่คบกัน เธอยังหมกมุ่นกับปัญหาต่างๆ นานา ไม่เคยแสดงความรักให้เขาได้ชื่นใจสักครั้ง ความรักที่มิใช่เพียงเรือนกาย
คอยดู ถ้าลูกเกิดมาเมื่อไร ซันจะพยายามใจเย็นกว่านี้ ไม่ถือโทษโกรธใคร แกจะได้ไม่โตมาเป็นแบบซัน
คุณเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนี่นะ
หรือคะ แต่อย่างไรคุณก็ต้องช่วยเตือนซันมากๆ นะ
เออหนอ เธอพูดราวกับว่าจะอยู่กับเขาตลอดไป ชายหนุ่มสบตาหวานซึ้งตรงหน้าอย่างค้นคว้า มีแววบางอย่างซึ่งเขาไม่คุ้นเคยหล่อรื้นขึ้นรำไร ก้อนเนื้อในอกชกกระหน่ำ ที่สุดตนก็ต้องเสหลบตา
ไปนอนเถอะ
แหม ไล่อีกแล้ว คล้อยจันทร์มองค้อน แต่ก็ยอมลุกยืน พรุ่งนี้คุณต้องไปไหนอีกไหมคะ ซันจะได้จัดชุดถูก
ผมหยิบเองดีกว่า พจน์ละล่ำละลัก
จู่ๆ ก็กลับมาเก้อกระดากหลังปล่อยให้เธอก้าวล้ำความเป็นส่วนตัวของเขาเสียนาน
ตามใจค่ะ เธอยกไหล่ เดินตามเขาเข้ามาในห้องนอนพร้อมกัน
ชายหนุ่มเปิดตู้ฝั่งตน ฉวยชุดใกล้สุดออกมาอย่างรวดเร็ว ตั้งใจสื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเขาไม่มีเจตนาก้ำเกิน ครั้นหมุนตัวกลับหลังก็พบเจ้าของห้องคนใหม่เอนกายบนเตียงแล้วเรียบร้อย
หยิบผ้าห่มให้ซันหน่อยซี นิ้วเรียวชี้ไปยังปลายเตียง ห่มให้ด้วยนะคะ ซันห่มเองไม่ถึงเท้า กลัวดึกๆ จะเป็นตะคริว
เขาปฏิบัติตามประสาซื่อ ด้วยคิดว่าหน้าท้องนูนเด่นของเธอเป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนไหว หากยังไม่ยอมสบตา
คุณพจน์ เธอเรียกอีกครั้งเมื่อเขากำลังจะดับไฟ คราวนี้น้ำเสียงแฝงแววจริงจัง เราอย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ เวลาจะพูดจากันดีๆ ยังแทบไม่มี ตอนนี้ซันเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่ามันน่าอึดอัดขนาดไหน
พจน์หันมองเสี้ยวหน้าซึ่งโผล่พ้นผ้าแพร เขาผงกศีรษะให้คำมั่นก่อนปิดไฟ
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ก.ย. 53 12:02:18
|
|
|
|
