ความคิดเห็นที่ 1 “นิติไม่น่าจะอธิษฐานอย่างนั้นเลย เพราะเหตุการณ์ข้างหน้าเราไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นและอาจจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร” นิติรีบบอกพิมอย่างเอาใจ               "ถึงแม้เหตุการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างไรก็ตามผมไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากพิมเด็ดขาดรอผมเก็บเงินอีกหน่อยนะพิมแล้วผมจะรีบไปขอกับพ่อแม่ของพิม”                พิมยิ้ม มองดูนิติอย่างชื่นชม พิมรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด เพราะนิตินอกจากจะหน้าตาดีดูหล่อในสายตาของสาวๆแล้วนิติยังเป็นคนดี นิสัยดี เสมอต้นเสมอปลายกับพิมมาโดยตลอด                เวลาที่พิมเดือดร้อนไม่ว่าเรื่องอะไรนิติจะเป็นผู้ช่วยแก้ปัญหาให้พิมได้ทุกครั้ง พิมเองก็มีคนมาชอบอยู่หลายคนแต่พิมไม่เลือกใครเลยเพราะคิดแล้วว่า นิติเป็นผู้ที่พิมเลือกแล้ว                 พิมตัดสินใจแล้วที่จะใช้ชีวิตคู่กับเขา ขณะนี้พิมเพียงแต่รอให้นิติเก็บเงินแล้วมาขอพิมกับพ่อแม่เท่านั้น พิมรอวันนั้นอย่างมีความสุข พิมฝันไว้อย่างสวยหรูถึงชีวิตคู่ของตนเองกับนิติ สักวันหนึ่งพิมจะต้องย้ายไปยู่กับนิติที่บ้านพักข้าราชการเกษตรก่อน แล้วพิมก็จะเป็นแม่บ้านเต็มตัวให้นิติเพราะนิติบอกไว้ว่าเมื่อแต่งงานแล้วจะไม่ให้พิมทำงานนอกบ้านอีกต่อไปขอให้เป็นแม่บ้านให้เขาอย่างเดียวก็พอ                พิมฝันอย่างมีความสุข เมื่อนิติกลับไปแล้วพิมก็ไปทำงานตามปกติ พิมเป็นครูสอนหนังสือเด็กๆในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง พิมต้องมาอยู่หอพักในตัวเมืองเพราะบ้านพิมอยู่ใกลจากโรงเรียนมาก เช้าๆพิมมาทำงานไม่ทันมาสายตลอด พิมจึงขอแม่มาพักอยู่หอพัก เสาร์อาทิตย์พิมก็จะกลับไปอยู่กับแม่ เช้าวันจันทร์พิมถึงจะกลับมาทำงานตามปกติ               เด็กๆที่พิมสอนหนังสือเป็นเด็กชั้นประถมต้น พิมชอบเด็กๆเพราะดูซื่อไร้เดียงสาน่ารักสำหรับพิม มีครูหลายคนบอกเด็กๆพวกนี้ซนน่าเบื่อ แต่พิมไม่เคยเบื่อเลย พิมชอบเด็กๆ ฉะนั้นพิมไม่เคยด่าว่าเด็กไม่เคยดุเด็กเลยเด็กๆจึงรักพิมติดพิมมากเวลาที่พิมไปไหนนานๆเด็กก็จะเฝ้ารอพิมอยู่หน้าประตูบันไดห้องเรียนทุกครั้งพอพิมกลับมาเด็กก็จะเฮโลล้อมหน้าล้อมหลังเรียกครูพิมคะครูพิมขาแข่งกันเสียงดัง แต่แทนที่พิมจะรำคาญเหมือนครูคนอื่นๆพิมกลับชอบเสียงเหล่านี้มากกว่า พิมจึงมักจะมีขนมติดมือมาให้เด็กๆตลอดพอยื่นขนมให้ไปแบ่งกันเด็กๆก็วิ่งไล่กันแย่งขนมที่พิมให้เป็นอย่างนี้อยู่บ่อยๆ              พิมอยู่โรงเรียนอย่างมีความสุขเพราะใจรักในอาชีพครูรักเด็กพิมจึงไม่คิดอะไรมากอยู่กับเด็กๆก็มีความสุขแล้ว จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 53 20:19:59

ความคิดเห็นที่ 2 พิมไม่มีปัญหาอะไรให้ต้องคิดมากเลย ถึงแม้โรงเรียนที่พิมอยู่เจ้าของจะเป็นครูใหญ่เองและเฮี๊ยบมากเวลาทำงานครูใหญ่ก็จะเดินตรวจตลอดเวลา พอไปพบครูคนไหนนั่งกับที่ไม่เดินดูเด็กเวลาเรียนก็จะเรียกไปตำหนิ           ครูคนอื่นๆพากันบ่นเบื่อครูใหญ่มากยิ่งเวลาเย็นโรงเรียนเลิกแทนที่ครูจะได้รีบกลับบ้าน ครูใหญ่ก็จะประกาศเรียกประชุมครูเสียแทบจะทุกวันฉะนั้นครูที่โรงเรียนก็จะกลับบ้านกัน หกโมงเย็นแทบทุกวัน บ้านพิมไกลเวลากลับค่ำก็จะไม่มีรถประจำทาง พิมถึงได้ตัดสินใจมาอยู่หอพักซึ่งก็อยู่ใกล้กับโรงเรียนนั่นเอง            วันนี้ พิมรู้สึกเหงาๆ เด็กไปเดินทางไกลลูกเสือ-เนตรนารี แต่พิมได้อยู่โยงเฝ้าโรงเรียนเตรียมอาหารให้เด็กช่วงที่เด็กกลับจากเดินทางไกล             พิมอยู่โยงกับครูผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทกับพิมอีก 2 คนแต่ทั้งสองพากันไปซื้อของ พิมจึงนั่งคนเดียว เพื่อรอเพื่อนกลับ             โรงเรียนไม่มีเด็กอยู่ก็ดูเงียบเหงาลงถนัดตา จนเกือบจะวังเวงเสียงลมพัดเบาๆ เป็นระยะๆ พิมนั่งเหม่อมองไปทางประตูโรงเรียนเพื่อรอว่าเมื่อไหร่นิติจะโทร.มาหาพิมเสียที เพราะ 2 อาทิตย์แล้วนิติไม่ติดต่อหาพิมเลย ปกติพิมจะได้รับโทรศัพท์จากนิติแทบทุกคืน นิติจะโทร.มาคุยกับพิมก่อนเข้านอนทุกคืน              แต่ตอนนี้พิมไม่รู้เลยว่านิติเป็นอะไรถึงไม่โทร.หาพิมเลย ถ้านับถึงอาทิตย์นี้นิติไม่โทร.มาอีกก็จะเป็นอาทิตย์ที่ 3 แล้ว พิมรู้สึกไม่สบายใจไม่รู้ว่านิติเป็นอะไรไปหรือเปล่านิติเจ็บป่วยไข้หรือเปล่าพิมพยายามโทร.หานิติแต่นิติก็ไม่รับสายถ้าวันนี้นิติไม่โทร.มาหาพิมอีกพิมควรจะทำอย่างไรดีนะ พิมเป็นห่วงนิติมากนิติไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนิติเสมอต้นเสมอปลายกับพิมมาตลอด             เสียงเด็กเริ่มเจี๊ยวจ๊าวเข้ามาแล้ว พิมออกจากพะวังค์ความคิดรีบไปเตรียมอาหารและน้ำให้เด็กเพราะท่าทางจะเหนื่อยและร้อนกันมาที่เดียว เด็กๆกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย พิมคอยดูแลเพิ่มเติมอาหารให้ไม่ขาด เสียงขอเติมกันเจี๊ยวจ๊าวจนพิมต้องดุให้เงียบเด็กจึงเบาเสียงลง บางคนมองครูพิมอย่างสงสัย วันนี้ครูพิมป็นอะไร ครูพิมไม่เคยดุอย่างนี้เลย เพื่อนๆครูกลับกันเข้ามาแล้วทุกคนจัดเด็กของตัวเองเข้ากลุ่มหลังจากกินอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วเสียงดังเจ๊ยวจ๊าวเริ่มดังขึ้นอีกจนกระทั่งเสียงจัดแถวและเรียกเลิกแถวกลับบ้าน เสียงดังจึงเงียบไป เพื่อนครูทยอยกันกลับบ้านไป พิมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม สุมนเพื่อนสนิทของพิมเข้ามาถาม แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 53 20:41:55 จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 53 20:32:48

ความคิดเห็นที่ 3 พิม ทำไมยังไม่กลับ พิมรออะไรหรือเปล่า”             พิมปฏิเสธเพื่อนและบอกให้เพื่อนกลับก่อนพิมขอนั่งพักสักครู่แล้วก็จะกลับหอพักแล้ว สุมนจึงขี่จักรยานจากไป พิมค่อยๆลุกขึ้นเดินกลับหอพักอย่างเลื่อนลอย สัปดาห์ที่ 3 แล้วทำไมนิติไม่ติดต่อหาพิม เพราะอะไร พิมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นนิติไม่เคยเป็นอย่างนี้ หรือว่า....             พิมรีบหยุดความคิดของตนเองลงทันที พิมไม่อยากคิดว่านิติจะคิดมีคนอื่นแทนพิมก็นิติสาบานต่อหน้าพระธาตุไว้แล้ว นิติจะกล้าผิดคำสาบานหรือ คงไม่หรอกนะ นิติคงไม่เป็นอย่างนี้แน่นอน บางทีนิติอาจจะป่วยหรือเป็นอะไร พิมห่วงนิติมาก พิมจะทำอย่างไรดี รึพิมจะขึ้นไปหานิติที่ทำงานดีนะ นิติทำงานอยู่จังหวัดทางอิสาน พิมอยู่ทางเหนือ เราอยู่ไกลกันเหลือเกิน พิมจะต้องขึ้นรถกี่ทอดกันละนี่ พิมควรจะไปไหม น่าจะไปนะเพราะเวลานี้โรงเรียนปิดเทอมพอดี พิมน่าจะไปเยี่ยมนิติบ้างว่าเขาเป็นอยู่อย่างไร...              อากาศร้อนอบอ้าวพิมตัดสินใจขึ้นรถทัวร์ไปหานิติตามที่อยู่ที่เขาเขียนไว้ให้ พิมนั่งรถคิดมาตลอดทางว่า นิติจะทำหน้าอย่างไรนะเมื่อเห็นพิม เค้าคงจะตื่นเต้นดีใจมากแน่เลย เพราะนิติชวนพิมหลายครั้งแล้วให้พิมขึ้นไปเที่ยวหานิติที่บ้านพักของเขาแต่พิมก็ไม่เคยไปสักครั้งเพราะพิมยังไม่กล้าพอถึงพิมจะรักนิติมากแค่ไหนแต่พิมก็กลัวใจตัวเองจะใจอ่อนให้นิติ บ้านพักนิติอยู่คนเดียวพิมไปก็ต้องอยู่กันสองต่อสองพิมจึงปฏิเสธทุกครั้งที่นิติชวน             แต่วันนี้นิติไม่ต้องชวนพิมเลย พิมไปหานิติแล้วนิติจะทำหน้าแบบไหนนะ พิมยิ้มอย่างมีความสุขเดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันแล้ว            รถวิ่งเร็วมากใช้เวลาน้อยกว่าปกติก็ถึงจุดหมายปลายทาง พิมต่อรถเมล์ตามที่นิติบอกไว้ไปบ้านพักเกษตรอำเภอ รถแมล์คนเต็มกำลังพอดีพิมนั่งอยู่ด้านหน้า รถวิ่งผ่านตลาดพิมนั่งดูผู้คนขวักไขว่ไปมาอำเภอนี้คนอยู่กันหนาแน่นเสียงร้องขายของดังแข่งกันเสียงรถวิ่งผ่านไปมา เสียงเพลงจากร้านขายเทป ซีดีดังแข่งกัน             รถเริ่มวิ่งออกจากตลาดผ่านเข้าสู่หมู่บ้านในตัวอำเภอ ผ่านสวนไร่นาเขียวชอุ่มผ่านวัดสักครู่รถก็จอดหน้าที่ทำการเกษตรอำเภอ พิมก้าวลงจากรถ เดินเข้าไปในที่ทำงานของนิติ วันนี้เป็นวันหยุดที่ทำงานปิดเงียบ พิมเห็นคนงานกำลังแต่งสวนดอกไม้อยู่จึงร้องถามบ้านพักของนิติ             คนงานมองพิมอย่างสงสัยแล้วรีบชี้บอกทางให้ พิมเดินไปตามทางที่บอก ใจเต้นตูมตามอกแทบระเบิดพยามยามตั้งสติให้มั่นคงบังคับใจไม่ให้สั่นหวั่นไหว             นิติจะอยู่หรือเปล่านะ พิมเดินใกล้บ้านพักเข้าไปเห็นรถเก๋งสีน้ำเงินของนิติจอดอยู่ใจยิ่งเต้น นิติอยู่บ้านนี่นารถของเขาจอดอยู่ แต่ทำไมนิติไม่ติดต่อไปหาพิม นิติเป็นอะไร พิมรีบเดินขึ้นบันไดบ้านพักซึ่งมีลักษณะเป็นบ้านใต้ถุนสูงเหมือนบ้านพักข้าราชการทั่วไป             ประตูเปิดอยู่พิมเดินเข้าไปใจเต้นแรง มองเข้าไปในบ้านไม่เห็นนิติเลย เขาไปไหนนะ พิมเดินดูไปตามห้องต่างๆ เจอห้องหนึ่งประตูแง้มไว้พิมค่อยๆผลักบานประตูเข้าไป             ภาพที่เห็นพิมใจหายวาบ นิตินอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงนอน มือโอบกอดผู้หญิงอีกคนไว้บนอกเขา พิมตกตะลึงนิ่งงันกับภาพที่เห็นจนขยับกายไม่ได้ น้ำตาร่วงพรูออกมายิ่งกว่าทำนบกั้นน้ำพัง พูดอะไรไม่ออกได้แต่ยืนนิ่งงันอยู่อย่างนั้น             นิติพอเห็นคนผลักประตูเข้ามาก็ตกใจ ยิ่งผู้ที่ยืนต่อหน้าขณะนี้เป็นพิมนิติยิ่งตกใจแทบช็อคพอรู้สึกตัวตั้งสติได้เขารีบผลักร่างผู้หญิงที่นอนทาบทับร่างเขาอยู่บนอกออกไปรีบผลุดลุกขึ้นพลางร้องเรียกพิมเสียงดัง             พิมตั้งสติได้หันหลังกลับวิ่งลงบันไดอย่างไม่คิดชีวิต วิ่งไปร้องไห้ไป            "นี่ไง นี่ไง คือคำตอบ พิมต้องการคำตอบก็ได้รับคำตอบแล้วนี่ไง เค้ามีคนอื่นแล้วจริงๆถึงไม่ติดต่อไปหาพิม พิมเสียใจ พิมเสียใจเหลือเกิน นิติเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ "              พิมวิ่งไปร้องไห้ไปคิดไป นิติวิ่งมาดึงแขนพิมไว้ทัน              “พิมฟังผมก่อนอย่าเข้าใจผิด ฟังผมก่อนนะพิม”               พิมสะบัดหลุดร้องตะโกน              “พิมไม่ฟังแล้ว พิมรู้แล้ว อย่าพูดอะไรอีกเลย พิมยอมแพ้แล้ว พิมจะกลับแล้ว”               นิติรีบวิ่งเข้ารวบตัวพิมไว้กอดอย่างแนบแน่น              “พิมฟังผมก่อน ผมยอมรับผิดทุกอย่าง แต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็เพราะว่าเหตุเกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ลาวัลย์เขาเข้ามาหาผมในห้องผมกำลังเมาพอดีผู้ใหญ่ของลาวัลย์มาพบเข้าจึงบังคับให้ผมรับผิดชอบความจริงผมไม่ได้มีอะไรกับเค้าเลยแต่ทางผู้ใหญ่ไม่ยอมบังคับให้ผมจดทะเบียนกับลูกสาวเขาไม่อย่างนั้นเค้าจะเอาเรื่องผมกับทางหน่วยงานผมจำเป็นต้องยอม และวันนี้ลาวัลย์เป็นฝ่ายเข้าไปหาผม ผมพยายามผลักเขาแล้วแต่พิมก็เข้าไปเห็นพอดี พิมผมขอโทษ ผมกลุ้มใจผมไม่รู้จะทำอย่างไร ผมรักพิมนะ พิมเชื่อผมนะ ขอเวลาให้ผมแก้ปัญหาด้วยเถิดนะ ผมกำลังกลุ้มใจจึงไม่ได้ติดต่อไปหาพิม”               นิติกอดพิมไว้อย่างแนบแน่น พิมร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเสียใจ เขาจดทะเบียนกันแล้ว พิมจะทำอย่างไร พิมต้องหลีกทางให้เขา พิมตัดสินใจที่จะไปจากนิติแล้ว ไม่มีทางที่เราจะกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ไม่มีทาง                พิมเดินทางกลับถึงหอพักอย่างใจเลื่อนลอยพิมเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนหมดอาลัยตายอยากกับตัวเอง พิมเสียใจอย่างเหลือเกิน เจ็บปวดใจไปหมด จนไม่อยากจะกินอะไรเลย               พิมเสียใจจนล้มป่วยลงหลายวันอาการของพิมไม่ดีขึ้นเลยจนเจ้าของหอต้องแจ้งไปที่บ้านพิม แม่ของพิมมาดูแลพิมที่หอพักขอร้องให้พิมกลับบ้านแต่พิมไม่ยอมกลับ พิมไม่อยากให้แม่รู้ว่าที่พิมป่วยหนักก็เพราะพิมอกหักพิมพยายามฝืนทนกินอาหารให้มากขึ้นกินยาตามที่หมอบอกเพื่อเอาใจแม่พิมเกรงใจที่แม่ต้องมานั่งเฝ้าพิมหลายวัน เกรงใจทางโรงเรียนที่เปิดเทอมแล้วพิมไม่ได้ไปสอนเด็ก พิมต้องเข้มแข็ง ลืมนิติให้ได้ พิมเก็บภาพถ่ายที่ถ่ายคู่กันกับนิติเผาทิ้งจนหมด              เมื่อพิมหายป่วยแล้วแม่กลับไปแล้ว พิมพยายามหางานทำอยู่กับเด็กๆจนค่ำ กลับถึงหอพักพิมก็จะกินยานอนหลับเข้านอนแต่หัวค่ำเพื่อจะได้ไม่คิดถึงนิติอีกต่อไป               จนในที่สุดพิมก็ทำได้พิมกลับมาเป็นพิมคนเดิมเช่นเคย ถึงแม้จะไม่สดใสร่าเริงเหมือนเดิมพิมพยายามลืมความเจ็บปวดในอดีตพิมพยายามที่จะลืมให้หมด                วันนี้พิมมาสรงน้ำพระธาตุอีกครั้งอย่างเงียบเหงา พิมนึกไปถึงนิติอย่างน่าสงสาร ข่าวล่าสุดที่พิมได้รับจากพี่สาวของนิติคือ                นิติลาออกจากราชการแล้วเพราะนิติเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังเขากลายเป็นนิติขี้เมาไม่ทำการทำงานวันๆกินแต่เหล้าเมามาย ผู้หญิงที่เขาจดทะเบียนด้วยก็ทนไม่ไหวขอหย่าขาดจากเขาไปแล้ว                นิติกลายเป็นคนขี้เมาเร่ร่อนไปเรื่อยไร้ที่อยู่ที่แน่นอน เขาถนัดอย่างเดียวคือเดินแบมือขอเศษเงินชาวบ้านเพื่อซื้อเหล้ากินไปวันๆ ค่ำไหนนอนนั่น พี่สาวจนไม่รู้จะทำอย่างไร จนต้องเอาตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลก็หนีออกมาหลายครั้ง                จนครั้งสุดท้ายรู้สึกดีขึ้นแล้วได้ข่าวว่าเขาบวชเป็นพระแล้วและไม่ขอสึกอีกเลย  พิมขออนุโมทนาสาธุด้วย ที่นิติเป็นอย่างนี้เพราะเขาผิดคำอธิษฐานหรือเปล่านะ พิมคิด ....                สิ่งศักดิ์สิทธ์มีจริงอย่าได้คิดอธิษฐานกันเล่นเลย.....พิมเชื่อเหลือเกินว่าถ้านิติไม่ผิดคำสาบานคำอธิษฐานที่ให้ไว้ต่อองค์พระธาตุชีวิตของนิติต้องไม่เป็นอย่างนี้เพราะชีวิตของเขากำลังรุ่งหน้าที่การงานของกำลังไปได้ดี พิมไม่อยากเชื่อเลยว่า คนหนุ่มไฟแรงอย่างนิติต้องมามีชีวิตที่กลับกลายแบบนี้                พิมก้มลงกราบองค์พระธาตุพร้อมน้ำตาหลั่งรินและชีวิตพิมคงไม่ต้องเศร้าอย่างนี้ตลอดไป                                   จบแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 53 21:33:44 จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 53 21:22:24

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 53 20:29:11

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณค่ะคุณscottie ที่แวะมาอ่านหนึ่งเดียวก็คือกำลังใจที่มีค่าที่สุดแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 09:50:45

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาอ่านเหมือนกันค่ะ :) เห็นด้วยนะคะ คือ เราก็พิสูจน์ได้ไม่ชัด ว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงหรือไม่ ดังนั้น อนาคตคือสิ่งที่ไม่แน่นอน อย่าสาบานเลยเนอะ ;D จากคุณ : KnightiA เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 53 16:45:33