.... ' กลบเดือนดาว ' ....
ราตรีนี้ ม่านฟ้า มัวมืดมิด
เมฆเทาปิด ทาบฟ้า ทมึนฐาน
เม็ดฝนสาด ซ่าซ่า .. รัตติกาล
สายลมผ่าน หวีดหวิว สะท้านใน
ณ ยามนี้ ดึกสงัด ซ้อนเงียบเหงา
คงเพียงเรา นั่งเหม่อฟ้า ไร้ดาวใส
ท้องทะเล ปั่นป่วน สะท้านไกล
วังเวงใจ คืนราตรี กลางฝนริน
ไร้หมู่ดาว เคยระยิบ ซ๋อนหลีกเร้น
หวีดลมเย็น ผ่านกระทบ ผาโขดหิน
ดุจเสียงฝาก บอกอาลัย แว่วคำยิน
ณ แดนถิ่น ห่างโพ้น สุดแสนไกล
ณ ห้วงภพ ห้วงฝัน ห้วงห่วงหา
โอ้'คนไกล' ไกลตา ห่างหนไหน
สืบวิญญา เที่ยวหา อยู่ร่ำไป
สานฝากใจ ห่วงหา ซ่อนอาทร
เหม่อมองฟ้า แสนไกล ไกลสุดแสน
ณ ดินแดน หินผา ด่านสิงขร
ดงพฤกษา ป่าถ้ำ ถิ่นเคยจร
แดนนคร ถิ่นฝัน มั่นดำรง
เอ่ยรำพึง เพ้อพก พร่ำเพ้อฝัน
ฝากรำพัน เพ้อจิต คล้ายจิตหลง
ร้อยรำพึง ฝากถ้อย คืนภวงค์
เลือนประสงค์ เหม่อฟ้า กลบเดือนดาว
...... + เสียงรำพึง + ......
.... " กลบเดือนดาว " ....
