ฤาษี...ครวญ
|
|
มีฤษีชีไพรอยู่ในป่า นับดาวเดือนเกลื่อนฟ้าครามืดค่ำ ใจสงบร่มเย็นแลเห็นธรรม หวังแก้กรรมจากกาลที่ผ่านมา
นั่งปิดตาปิดหูรูจมูก หวังจะปลูกต้นคิดปริศนา พอต้นใหญ่ได้ลูกวิปัสสนา เป็นภักษาของจิตไว้ติดตน
ทำอย่างไรอย่างไรก็ไร้ลูก จะพันผูกปลูกไปก็ไร้ผล หรือไม่มีปุ๋ยดีที่แยบยล ต้องเข้าเมืองหาคนเผื่อดลใจ
เที่ยวไปนั่นไปโน่นและไปนี่ ก็ไม่มีปุ๋ยดี...ที่หวังได้ กับไปเจอะเจอเห็นกิเลนไฟ ที่เผาไหม้จนมอดตลอดทาง
มันเผานั่นเผาโน่นและเผานี่ ทุกเวลานาทีไม่มีว่าง ทั้งชายหญิงล้มกลิ้งวิ่งครวญคราง ตาสว่างย้อนคิดถึงจิตใจ
หวังในผลต้นไม้จะให้ลูก ยืมจมูกมันมาเพื่ออาศัย ไม้ขาดน้ำหลายวันก็บรรลัย ต้นก็ตายลูกไม่มีฤษีครวญ
จากคุณ |
:
พันคม
|
เขียนเมื่อ |
:
20 ก.ย. 53 22:58:15
|
|
|
|