พักผ่อนใจไปทะเล
|
|
ชีวิตดั่ง เรือลำน้อย ลอยเคว้งคว้าง โลดแล่นกลาง ทะเลใจ ใต้ลมฝน คลื่นพัดพา ออกมาไกล ในวังวน จะทานทน อยู่ต่อไป ได้กี่วัน
ล่องลอยไป ไร้ทิศทาง กลางเวิ้งน้ำ ทุกโมงยาม คอยถามถึง ซึ่งฝั่งฝัน เรือโคลงเคลง เกรงอับปาง ลงกลางคัน ในใจหวั่น ฝันฝั่งใย ไกลลับตา
ยิ่งคิดยิ่ง เหนื่อยหน่าย ใจหมองหม่น ทนทุกข์ทน จนใจ ให้อ่อนล้า อยากหยุดคิด ให้จิตพัก สักเพลา สืบเสาะหา ว่าควรไป แห่งใดกัน
คลื่นบรรจบ กระทบฝั่ง ดังซ่าซ่า สกุณา ร่าเริงร้อง ก้องขับขาน ยามเย็นย่ำ สนธยา ราตรีกาล สุขสราญ ปานหนี่งฝัน รำพันไป
ทุกข์ร้อนหาย คลายกังวล สับสนจิต หยุดความคิด หยุดความฝัน อันเหลวไหล ตั้งสติ ชี้นำทาง ปล่อยวางใจ ให้หลุดบ่วง ห้วงห่วงใย ในชีวี
แสงจันทร์ฉาย ปลายขอบฟ้า ท้าลมหนาว สุขสกาว ดาวระยิบ กระพริบสี ดูดดื่มด่ำ น้ำค้างพราว ราวมณี ค่ำคืนที่ มีสุขใจ หาใดปาน
หนีวุ่นวาย ในเมืองกรุง ยุ่งเหยิงนัก ขอหลบพัก สักเพลา นำพาฝัน ออกทะเล เห่เกลียวคลื่น รื่นร่ำพัน แสนสุขสันต์ ยามอยู่ใกล้ ชายทะเล
ราตรีกาล ขอวานให้ ล้างใจหม่น ล้างทุกข์ทน บนโลกนี้ ที่แสร้งเส ยามแสงทอง ส่องสว่าง กลางทะเล วอนลมเพ ลมพัดเอา ความเศร้าไป
วอนเกลียวคลื่น กลืนกลบ ลบความเหงา วอนซัดเอา สุขคืนมา คราฟ้าใส ขอสักวัน ให้ฉันได้ สบายใจ กับฟ้าสวย ทะเลใส ไกลกังวล
จากคุณ |
:
vanetwork
|
เขียนเมื่อ |
:
21 ก.ย. 53 21:03:12
|
|
|
|