ชั่วฟ้าดินสลาย
|
|
ยุพดี
เธอมองความรักเป็นสิ่งสวยงาม เป็นพันธะแห่งวิญญาณเสรี
ไร้ขอบเขตหรือกฏเกณฑ์ใดๆ ในการถูกจองจำด้วยความรัก
อิสรภาพในหัวใจของเธอ ก้าวพ้นความเป็นและความตาย
ด้วยความกล้าหาญที่จะเป็นอิสระ ที่จะก้าวเดินตามความคิด ความเชื่อ
ความรักของเธอ จึงหลุดพ้นจากทุกพันธนาการและคงอยู่เช่นนั้นชั่วฟ้าดินสลาย
แต่ชีวิตในร่างกายอันอ่อนแอ กลับถูกประณาม
ถูกลงทัณฑ์โดยมนุษย์ซึ่งประกอบไปด้วยเลือดเนื้อ
และต้องสังเวยด้วยเลือดเนื้อ
พะโป้
ปีศาจภายใต้หน้ากากนักบุญผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา
คุณงามความดี ห่อหุ้มซ่อนความโหดร้ายอำมหิต
ซึ่งจำต้องใช้เพื่อการดำรงรักษาสภานภาพนั้นไว้
ผู้ตกเป็นทาสของกิเลสตัณหา ความริษยาอาฆาต ตราบชั่วฟ้าดินสลาย
โดยไม่รู้จักการให้อภัย การปล่อยวาง
ไม่มีสิ่งใดสูงส่งไปกว่าศักดิ์ศรีแห่งการเป็นผู้บงการ
ไม่มีความรักใดยิ่งใหญ่ไปกว่าการรักตัวเอง
ทิพย์
สำหรับเขา
ไม่ต้องการสิ่งใดมากไปกว่าการมีชีวิตอย่างผาสุก
ไม่มีหลักการสำคัญกว่าการพึงพอใจตัวตนในสภาวะที่เป็นอยู่
เกาะติดไปได้กับทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วแต่กระแสลมฝนฟ้า ชะตากรรม
เสมือนกรวดทรายใต้ท้องน้ำ เสมือนฝุ่นธุลีดิน
เกิดและดับโดยไร้ศักดิ์ศรี ไร้วิญญาณ
เขาคือทาสที่ยินดีในความเป็นทาส และมีความสุขกับสิ่งนั้น
ส่างหม่อง
เด็กน้อย ผู้ขลาดเขลา อ่อนแอ
ไม่กล้าแม้แต่จะยืนขึ้นเผชิญหน้า ต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ
เคยชินแต่กับการรับสิ่งที่มีผู้เสนอให้ และรอคอยคำตอบสำหรับสิ่งที่ได้ร้องขอ
กบฏผู้ไม่ยอมจับดาบ แต่กลับจำยอมจมทุกข์อยู่กับการลงทัณฑ์ชั่วฟ้าดินสลาย
ยอมพ่ายแพ้ในทุกสงคราม
แม้แต่ในสงครามการต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
ชั่วฟ้าดินสลาย บทประพันธ์ของ มาลัย ชูพินิจ
| จากคุณ |
:
KAVINT  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ก.ย. 53 16:35:55
|
|
|
| 
..มาให้กำลังใจครับ (กิ๊ฟหมด)