PANTIP.COM : W9739599 เ รื่ อ ง จ ริ ง --รักเรื่องนี้ไม่มีเจ้าชาย!!! ตอนที่ 12 [งานประพันธ์อื่นๆ]

ความคิดเห็นที่ 3

(ต่อ)

ตอนนั้นฉันใกล้จะจบปี 2 ในปี 4 ตามหลักสูตรฉันจะต้องไปเรียนที่จีน ฉันรู้ว่ามันจะมีค่าใช้จ่ายตามมาอีกมากมายบวกกับปัญหาที่บ้านเผชิญอยู่ ฉันจึงตัดสินใจบอกแม่ว่า ฉันขอออกไปทำงานพิเศษ

ฉันไปสมัครเป็นพนักงานเสริฟอยู่ที่ร้านสเต็กแบรนด์ดัง ฉันทำงาน 6 วันต่อสัปดาห์ เริ่มงานตั้งแต่หลังเลิกเรียนจนถึงปิดร้าน กลับบ้านราวๆเที่ยงคืน งานในร้านหนักและเหนื่อยมาก เพราะเป็นร้านอาหารที่มีชื่อ จึงมีกฏระเบียบมากมาย ฉันพยายามเรียนรู้และตั้งใจทำงาน ทำให้เป็นที่ชื่นชอบของหัวหน้างานอย่างมาก

และเด็กใหม่อย่างฉันก็มักจะถูกพวกรุ่นพี่ในร้านแกล้งแซวอยู่เสมอ ฉันไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดแค่ว่า ตัวเองมาทำงาน มีพนักงานหนุ่มๆมาชอบฉันพร้อมกันหลายคน คอยเอาน้ำมาให้ฉันดื่มเวลาเหนื่อย คอยให้คำแนะนำ บางครั้งช่วยไปส่งฉันที่บ้าน แต่ทุกคนก็รู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว ฉันบอกอย่างชัดเจนว่าฉันไม่คิดอะไรกับใครทั้งนั้น พวกเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีเสมอมา

เงินเดือนเดือนแรก ฉันให้แม่ฉันทั้งหมด แม่ถึงกับน้ำตาไหล และภูมิใจในตัวฉันมาก แม่บอกว่าไม่เป็นไร เก็บเงินเอาไว้เผื่อว่าฉันอยากได้อะไร ฉันพูดจริงๆว่า ฉันไม่ต้องการอะไร ถือซะว่าฉันขอใช้เงินทั้งหมด ซื้อความสุขให้แม่ละกัน

ฉันมีพี่สาวหนึ่งคน พี่สาวของฉันทำงานพิเศษกับมหาวิทยาลัย และได้เงินเดือนมากกว่าฉันซะด้วยซ้ำ เช่นกัน เงินนั้นก็ให้กับแม่ พ่วงมาด้วยเกรด 4.00 ในเทอมนั้น

แต่กลับกัน การที่ฉันเลิกงานดึกทุกวันนั้น มันทำให้การเรียนของฉันตกลงมาเหลือเพียง 2.9 มันอาจจะไม่ถึงกับเลวร้ายมากมาย แต่สำหรับฉันมันทำให้ฉันรู้สึกแย่ ถึงยังไงการที่ฉันทำงาน ก็ไม่อยากให้กระทบกับการเรียน เพราะแม่บอกเสมอว่าการเรียนก็สำคัญที่สุด ไม่ว่าทำอะไรอย่าให้กระทบกับการเรียน

ฉันจึงตัดสินใจว่า เทอมหน้าจะทำงานแค่วันเสาร์และวันอาทิตย์ ช่วงนี้กานต์ก็ตัดสินใจกลับไปเรียน เขาไปเรียนที่กรุงเทพฯ แต่ฉันไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร เพราะต่อให้เขาอยู่ที่นี่ ก็แทบจะไม่ได้เจอกันอยู่แล้ว

...............................

ช่วงนั้นพอดีกับว่า “กร” เพื่อนสมัยประถม รู้จักกันมา 14 ปี เขาโทรมาหาฉัน เราคุยกันด้วยความสนิทสนม ทั้งๆที่ไม่ได้เจอกันมา 8 ปีแล้ว พอดีกับว่ากรเพิ่งเลิกกับแฟน กรเลยขอโทรมาคุยกับฉันบ่อยๆเพราะเหงา กรเป็นคนที่ดีมากๆ ด้วยความที่ฉันรู้จักกับเขามานาน เราจึงคุยกันถูกคอ

เทอมต่อมา ฉันทำงานเฉพาะเสาร์อาทิตย์ มันก็พอจะทำให้ฉันหายเหนื่อยได้เล็กน้อย อย่างน้อยก็ไม่ต้องกลับดึกๆทุกคืนอีก

ในคืนหนึ่งขณะที่ฉันออนเอ็มและคุยกับเพื่อนๆอยู่นั้น ก็มีเมล์นึงทักฉันขึ้นมา เป็นเมล์ที่ฉันคุ้นเคย เพราะฉันคุยกับคนๆนี้มาร่วม 3 ปีแล้ว เขาชื่อ พี่ต้น (ชื่อเดียวกับรักแรกของฉัน) พี่ต้นเป็นคนขอนแก่น แต่ไปเรียนอยู่ที่เกาหลี ฉันคุยกับเขามานาน พี่ต้นนิสัยดีมาก สุภาพ เรียบร้อย พูดจาดี วันนี้เขาทักฉันมาเพื่อบอกว่าเขากลับมาที่ไทยแล้ว ฉันกับพี่ต้นคุยกันมานานก็จริง แต่ทว่า ฉันคุยเหมือนคนอื่นๆทั่วไป ฉันไม่เคยคุยเรื่องส่วนตัวของฉันให้เขาฟัง ไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวของเขาด้วย รู้ข้อมูลแค่เขาเรียนอยู่ที่เกาหลีเท่านั้น

.....................................................

แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 53 00:17:31

จากคุณ : ผู้อ่าน pantip (ผู้อ่านpantip)

เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 00:16:02

ความคิดเห็นที่ 4

== เมื่อเพื่อนรัก มันรักเพื่อน ==

เมื่อใกล้ช่วงสอบกลางภาค ฉันจะไปนอนหอเพื่อน เพราะจะได้ติวกันได้ทั้งคืน ฉันทำข้อสอบได้ฉลุย และมั่นใจว่าการเรียนเทอมนี้ของฉันต้องออกมาดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

หลังสอบเสร็จ เพื่อนๆคิดว่าจะดื่มฉลองการอ่านหนังสือที่ยาวนาน เราตกลงกันว่าจะซื้ออะไรไปนั่งทานกันที่ริมชายหาด เรามีรถมอเตอร์ไซต์หลายคัน ตั้งใจจะขี่รถกินลมเล่นๆ แบ่งเป็น 4 คัน 8 คน พอดีกับว่ากลุ่มฉันมีผู้หญิง 4 คน และผู้ชาย 4 คน จึงตกลงกันว่าให้ผู้ชายขี่ และผู้หญิงซ้อนท้าย ฉันได้นั่งไปกับเชน เชนเป็นหนุ่มหล่อ ดีกรีเดือนคณะ เป็นคนที่สาวๆเคยตบตีแย่งชิงกันมาแล้ว แถมยังรวยมาก เป็นเศรษฐีในจังหวัดหนึ่งของภาคใต้

เชนขี่รังท้าย มันก็ชวนฉันคุยไปเรื่อย อยู่ๆมันก็ขี่ออกนอกเส้นทาง ฉันเลยถามมัน

“เฮ้ย มรึงจะขี่ไปไหนวะเชน เพื่อนๆเค้าไปทางโน้น แล้วนี่มรึงจะไปไหนเนี่ยะ” ฉันเขย่าแขนด้านซ้ายของมันขณะที่ฉันซ้อนท้ายอยู่ด้านหลัง

“กรูไม่ฉุดมรึงหรอกน่า มรึงไปนั่งคุยเป็นเพื่อนกรูแป๊บได้ป่าว” มันพูดเสียงจริงจัง

“เดี๋ยวเพื่อนๆจะเป็นห่วงเอานะเว้ย ไปนั่งคุยด้วยกันทุกคนก็ได้นินา” ฉันเสนอความเห็น

“ไม่ได้... นะหลิง กรูคุยกับมรึงแป๊บเดียว ไม่เกิน 5 นาที” มันยังดึงดันต่อ

“เออๆ งั้นมรึงจอดก่อน จะได้คุยกันไง” ฉันตอบ

เมื่อเชนจอดรถ ฉันจึงลงและยืนจ้องหน้ามัน มันเอาแต่ก้มหน้า

“มรึงมีอะไร”

“………..”

“อ่าว เป็นไรวะเชน กรูหิวแล้วนะเว้ย ถ้ามรึงไม่มีอะไรจะพูด ก็รีบกลับกันเหอะ”

“มรึงคบกับกรูได้ไหมหลิง”

ฉันตกใจกับคำพูดของมันมาก เพราะมันเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ฉันรู้มาว่ามันเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาตั้งแต่ปี 1 ซึ่งมันรักแฟนของมันมาก สงสัยมันคงเสียใจจนเพี้ยนไปแล้ว

“เชน กรูรู้ว่ามรึงเพิ่งเลิกกับโบว์ มรึงคงเสียใจมาก แต่มรึงอย่าพูดอะไรเพี้ยนๆแบบนี้ กรูตกใจนะเว้ย”

“อื้อ กรูเสียใจ กรูเจ็บ กรูรักเขามากว่ะ” มันพูดเสียงเศร้า

“เออๆ อย่างมรึงอ่ะ หล่อเลือกได้ แต่มรึงดูหน้ามรึงตอนนี้ดิ โทรมยังกะอะไรดี หนวดเคราก็โกนซะบ้าง จะได้กลับไปเป็นเชนคนหล่อที่สาวๆกรี้ดไง รับรองว่ามีสาวๆมาให้มรึงเลือกเพียบ”

“กรูอ่ะ รักใครยาก แต่ถ้ากรูรักแล้ว กรูจะรักมาก”

“กรูเข้าใจมรึงนะ กรูเองก็เคยเป็น เหมือนตอนกรูเลิกกับคัทไง” ฉันพูดขึ้นมาก็รู้สึกเจ็บ “แต่สักวันมรึงก็ต้องเจอคนใหม่ ความรักใหม่ๆ ชีวิตคนเรามันต้องเดินต่อไปว่ะ”

“มรึงอ่ะเหมือนกรู เพราะกรูรู้อย่างนี้ไง กรูถึงได้ขอให้มรึงคบกับกรู”

“มรึงบ้าแล้ว กรูไม่ได้ชอบมรึง มรึงไม่ได้ชอบกรู แค่นิสัยเหมือนกันจะคบกันได้ไง มรึงพูดตลกแล้ว”

“กรูชอบมรึงไงหลิง กรูชอบมรึงมานานแล้ว ชอบก่อนกรูจะเจอโบว์อีก เพียงแต่มรึงอ่ะ อะไรๆก็คัทตลอด มรึงไม่เคยมองกรูเลย แต่กรูยอมรับว่าคัทดีกับมรึง กูตัดใจจากมรึง แล้วไปคบกับโบว์ไง แล้วตอนนี้มรึงก็เลิกกับคัทแล้ว กรูก็เลิกกับโบว์แล้ว”

“แต่กรูคบกับกานต์ มรึงก็รู้” ฉันรีบตอบกลับไป ใจนึงก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้รู้

“อย่าคิดว่ากรูไม่รู้ ว่ากานต์น่ะ ไม่ได้สนใจมรึงเท่าไหร่ มรึงหลอกคนอื่นว่ากานต์ดีอย่างนั้นอย่างนี้ได้ แต่มรึงหลอกกรูไม่ได้ มรึงคบกับกานต์มรึงก็ไม่มีความสุข กรูรู้ว่าตอนนี้มีคนมาจีบมรึงตั้งเยอะ แต่มรึงยังไม่เจอคนที่ใช่ใช่ไหม นะหลิง มรึงคบกับกรูเหอะ กรูยอมคบกันแบบแอบๆก็ได้ แล้วพอมรึงเลิกกับกานต์ เราค่อยเปิดเผย”

“ไม่เชน ถ้ามรึงรู้จักกรูดีจริง มรึงจะไม่พูดแบบนี้ คนอย่างกรูไม่คบใครหลายๆคนพร้อมกัน.... ไม่เอาน่าเชน มรึงอย่าทำแบบนี้เลยนะ”

“กรูชอบมรึงจริงๆนะ คนอย่างมรึงนี่แหล่ะ กรูรู้ว่าถ้าคบมรึง มรึงจะไม่มีทางทำให้กรูเสียใจ มรึงจะไม่มีวันทิ้งกรู”

“แต่กรูไม่ได้ชอบมรึง กรูไม่ได้คิดกับมรึงแบบนั้น มรึงเข้าใจไหมเชน มรึงกับกรูจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก ไปเหอะ กลับไปหาเพื่อนๆกัน” ฉันตัดบทและขึ้นไปนั่งบนรถของมัน
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 53 00:30:26

จากคุณ : ผู้อ่าน pantip (ผู้อ่านpantip)

เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 00:29:58