.... " อุบัติกรรม ! " ....

.... "  อุบัติกรรม !  " ....

สงบ สงัด ยามนี้
ฟ้ามี เดือนดาว ส่องแสง
ไร้มี ผู้คน สำแดง
หนแห่ง วิเวก วังเวง

ราตรี ซุกซ่อน หม่นเทา
เสลา สลัว มัวเจ๋ง
สายลม หวีดหวิว บรรเลง
เพียงเพลง บทโศก คืนครา

กลางเมือง กรุงใหญ่ ใหญ่กว้าง
หนทาง ซับซ้อน ซ่อนหา
ราตรี เงามืด เทาตา
ตึกรา บ้านช่อง อึมครึม

หวิวลม พัดผ่าน ยอดตึก
คักคึก ลมแรง กระหึ่ม
สีเสียด ตึกสูง ตรึมตรึม
ดูขึม ก้อนแท่ง ตึกโต

กลางคืนเงียบ คล้ายสงบ ไม่สงบ
ใต้เงาพบ ซ่อนซุก ชีพอักโข
พื้นผิวเรียบ พื้นใต้รุ่ม ถ่านตะโก
ดุจโซมโซ ซ่อนซ้อน แซกอึงใน

ดุจทะเล พื้นผิวเรียบ คล้ายสงบ
ใต้น้ำพบ การณ์ปั่นป่วน ด้วยคลื่นใหญ่
ดุจบ้านเมือง เหมือนสงบ เงียบเบาใจ
ระวังไว ระวังไว้ .. อุบัติกรรม !

....... + เสียงรำพึง + .......

จากคุณ	: sarasiri
เขียนเมื่อ	: 28 ก.ย. 53 04:50:13