ความคิดเห็นที่ 1 สาวนูปิดทีวีแล้วมานั่งลงบนเตียงอย่างเซ็งจิต ง่วงก็เริ่มง่วง แต่เพราะอาหารไม่ตกถึงท้องนานแล้ว จึงไม่อยากหลับในตอนนี้จะลงไปหาอะไรกินก็ไม่กล้าไปคนเดียว สาวนางแบบก็ยังไม่ออกจากห้องน้ำ ป่านนี้หลับคาห้องน้ำไปแล้วก็ไม่รู้ นึกในใจ พออยู่คนเดียวก็เริ่มมีเวลาคิดโน่นนี่ เธอเองก็เริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลของสถานที่แห่งนี้เหมือนกัน รวมทั้งเหตุการณ์แปลกๆซึ่งผ่านมา เสียงเคาะประตูเบาๆ ตอนแรกสาวนูนึกว่าเพื่อนทั้งสองคนกลับมา แต่เสียงเคาะก็เงียบหายไป แต่แล้วอีกสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตูอีกครั้ง คราวนี้เป็นการเคาะอย่างรุนแรงจนสาวนูต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูด้วยความไม่พอใจเพราะคิดว่าเพื่อนแกล้ง พอเปิดประตูออกไปทางเดินนอกห้องกลับว่างเปล่าไร้วี่แววคนเคาะประตู สาวนูขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเพราะระยะเวลาที่เธอลุกขึ้นมาจากเตียงเดินมาถึงประตูมันไม่นานเกินกว่าคนด้านนอกจะหลบสายตาไปบริเวณมุมเลี้ยวของตึกพ้น แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนเห็นหลังไวๆของเพื่อนสองคนเพิ่งเลี้ยวหายลับไปมุมเลี้ยวทางเดินลงชั้นล่าง “จะบ้าหรือไง เล่นแบบนี้” หญิงสาวจอมหลับร้องอย่างฉุนเฉียว แต่แล้วก็พบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่คนเดียวตรงบริเวณทางเดิน ขยับลูกบิดประตูแต่แล้วก็พบว่ามันล็อคจากด้านใน สาวนูชักหน้าเสีย ใจคอไม่ดี ทำไมประตูมันล็อคเองได้ แน่ใจว่าไม่ได้กดล็อค ลองเคาะประตูแรงๆ หลายครั้งเรียกนางแบบสาว แต่ไร้ผล รายนั้นคงอยู่ในห้องน้ำไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู กรรมแล้วไหมล่ะงานนี้....แต่ก็ยังใจชื้นว่ามีเพื่อนสองคนไปหากระเป๋าตังค์ เลยคิดว่าจะลงไปรวมกลุ่มกับเพื่อนน่าจะดีกว่ามายืนอยู่คนเดียวแบบนี้ บรรยากาศมันน่ากลัวจะตาย สาวนูเริ่มเดินไปตามทางเดิน กะว่าจะลงไปชั้นล่าง แต่แล้วก็รู้สึกประหลาดใจ ทางเดินตอนนี้ดูมันยาวผิดปกติ เดินอย่างไรก็ไม่เจอทางเลี้ยวลงชั้นล่าง หันกลับไปมองก็หาห้องตัวเองไม่เจอเสียแล้ว ด้านหน้าด้านหลังเหมือนกันหมด กลายเป็นทางเดินยาวเหยียดไม่มีที่สิ้นสุด ฝันไป...เราต้องฝันไป สาวนู คิด แบบนี้ความจริงไม่มีทางเป็นไปได้ หลงหยิกตัวเองดูให้แน่ใจ เจ็บ....ลองเอาหัวโขกผนังดูอีกครั้งก็ยังเจ็บ นี่มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันเป็นอะไร มีเสียงเหมือนคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดังมาจากด้านหลัง สาวนูหันไปมองอย่างรวดเร็ว ด้วยอาการของคนใจหายวาบ ไม่มีอะไร ... นอกจากความว่างเปล่าของลมหายใจ และแล้วหูของสาวนูก็ได้ยินเสียงอื่นแทน เสียงเหมือนคนกำลังขยับอะไรบางอย่าง ตอนแรกดังแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน แต่แล้วก็เริ่มดังชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เสียงแบบนั้นฟังดูคุ้นหู ใช่แล้ว เป็นเสียงขยับของลูกบิดประตู สาวนูพยายามเพ่งตามอง ก็พบว่าลูกบิดประตูทั้งสองฝั่งฟากทางเดินมีการขยับไหวเหมือนมีใครบางคนกำลังพยายามเปิดมันออกมาจากด้านใน เริ่มจากห้องที่อยู่ไกลออกไปแล้วใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนสุดท้ายลูกบิดประตูของห้องที่สาวนูอยู่ด้านหน้าก็เริ่มขยับไหว สาวนูหันรีหันขวางมองหน้ามองหลังก็พบลักษณะอาการอย่างเดียวกัน มีเสียงดังเอี๊ยดดังมาแต่ไกล สาวนูหันไปมอง บริเวณทางเดินด้านหน้าไกลออกไปเท่าที่สามารถมองเห็นชัดเจน ประตูบางหนึ่งเปิดออก ใครบางคนเดินออกมาหยุดนิ่งอยู่หน้าห้องในลักษณะตัวแข็งทื่อและยืนก้มหน้านิ่งอยู่เช่นนั้น ไม่ได้หันมามอง แต่ก็ทำให้ความรู้สึกของสาวนูเย็นเฉียบ และหลังจากนั้นไม่นานเลย ห้องตรงข้ามของคนๆนั้นก็เปิดออก ร่างของคนอีกคนโผล่ออกมายืนก้มหน้าในลักษณะเดียวกันไม่มีผิด จากนั้นห้องที่ใกล้เข้ามาถัดจากห้องนั้นก็เริ่มทยอยเปิดออกมาเรื่อยๆ ผู้คนเริ่มพากันออกมายืนก้มหน้าตัวแข็งทื่อเพิ่มจำนวนตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว หันไปมองด้านหลัง สาวนูก็พบเหตุการณ์เดียวกันราวกับมีกระจกบานใหญ่สะท้อนเงาของภาพด้านหน้า ประตูห้องพากันทยอยเปิดออกจากไกลมาใกล้ ตามระยะทางเดินผู้คนออกมายื่นก้มหน้าตัวแข็งไม่มีทางให้หลบหนี ได้แต่ยืนตัวแข็งมองภาพต่างๆ อย่างไม่รู้จะหลบไปทางไหน ในที่สุดห้องข้างๆ ทั้งก้านหน้าและด้านหลังก็เปิดออก ผู้หญิงผมยาวเหมือนจะลอยออกมาหยุดนิ่งห่างออกไปไม่กี่วา มองเห็นผิวขาวซีดเหมือนซากศพไม่มีผิด ทุกอย่างราวอยู่ในฝันร้าย ตอนนี้ทางเดินไม่ได้ว่างเปล่าไร้ผู้คนอีกต่อไป มีใคร..หรืออะไรบางคน..บางอย่าง ออกมายืนเรียงรายเป็นแถวยาวด้านละสองแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ว่าพวกนี้จะเป็นอะไรก็ตาม ดูมีวินัยดีเหมือนกัน คนอยู่ไกลสุดทั้งสองแถวทั้งสองด้านเริ่มหันมามอง แล้วคนถัดไปก็เริ่มหันมามองตามลำดับเป็นแถวเป็นแนวเป็นขั้นเป็นตอน ราวการฝึกของทหาร ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว จนสุดท้ายคนอยู่ใกล้สุดหันมามอง เส้นผมยาวปรกประระหน้าจนไม่เห็นใบหน้านัยน์ตาแต่นั่นก็พอแล้วสำหรับการเขย่าขวัญสาวหูให้กระเจิดกระเจิง ในที่สุดร่างเหล่านั้นก็หันมามองสาวนูเป็นตาเดียว เท่านั้นยังไม่พอ คนใกลสุดเริ่มต้นเดินตรงเข้ามาหา คนถัดมาเริ่มเดินตรงมาบ้างตามลำดับอย่างเป็นระบบระเบียบ แล้วทุกคนก็เดินตรงมามาสาวนูเป็นจุดเดียว “กรี๊ดดดดด.................” คราวนี้สาวนูกรีดร้องสุดเสียง ร่างใกล้สุดเริ่มหันมามอง ความกลัวทำให้พลังแฝงของเธอปะทุขึ้นมาทันที หญิงสาวจอมหลับสปริงตัวขึ้นมาราวเท้าติดสปริง สลับเท้าเตะแบบสกายคิกอันลือลั่นของเธอเริ่มทำงาน เท้าแรกเตะร่างน่ากลัวราวคนตายของสาวผมยาวลอยไปกระแทกร่างร้ายด้านหลังล้มระเนระนาด แล้วพลิกตัวกลับกลางอากาศ เตะก้านคอผีตายซากอีกตัวซึ่งกำลังเข้ามาทางด้านหลัง จนหัวขาดหลุดลอยกระเด็นเป็นลูกฟุตบอล หัวของผีตายซากกระเด็นไปปะทะผนังแล้วเด้งออกมาด้านหน้าพอดี สาวนูตวัดหลังเท้าซัดเข้าให้เต็มแรงไม่ต่างจากการยิงลูกโทษ หัวผีตายซากพุ่งแกไปราวจรวดนำวิธีชนร่างร้ายซึ่งดาหน้าเข้ามาล้มระเนระนาด ส่วนเจ้าของหัวลอยไปปะทะผนังดังโครมก่อนขยับลุกขึ้นมา ใช้มือควานสะเปะสะปะ หาตำแหน่งซึ่งเคยมีหัววางอยู่อย่างมึนงงสงสัยว่าหัวข้าหายไปไหน มือของผีอีกตัวยื่นมาด้านหลัง สาวนูไม่ต้องหันไปมองให้เสียเวลายกเท้าถีบไปด้านหลังเต็มแรง ฝ่าเท้าไร้เงาปะทะยอดอกของผีตัวนั้นอย่างจัง แรงอัดรุนแรงส่งผลให้ร่างลอยตามแรงเตะ นัยน์ตาทั้งสองช้างของผีตายซากตนนั้นหลุดพุ่งออกมาราวเป็นกระสุนปืน เฉียดหัวของสาวนูไปนิดเดียวก่อนเลยผ่านไปชนเข้ากับเบ้าตาทะลุออกทางท้ายทอยของผีตายซากอีกตัวซึ่งกำลังเดินแข็งทื่อเข้ามา ยืนหมุนคว้างเสียศูนย์ไปอีกตัว ผือีกตัวจับไหล่ของแม่สาวพลังแฝงได้ แต่ถูกสาวนูจับทุ่มด้วยท่าทุ่มข้ามสะโพก จนลอยข้ามไป ผีตัวนี้ก่อนตายคงเป็นนักยิมนาสติก เพราะมีการหมุนตัวกลางอากาศเอาเท้าลงเหยียบพื้นอย่างสวยงาม  แล้วยืนนิ่งเก๊กท่ามองซ้ายขวาเชิดหน้าเหมือนจะบอกเพื่อนว่ามันเก่งขนาดไหน แต่คงเป็นเพราะนอนนานจนเข่าเสื่อม ยืนเท่ได้ไม่นานบริเวณหัวเข่าทั้งสองข้างก็แตกปริหักออก ร่างล้มคร้นลงไป ยิ้มค้างอยู่บนพื้น โดนเพื่อนเดินย่ำซ้ำลงไปด้วยความหมั่นใส้จนกลายเป็นเศษเนื้อเศษกระดูกกระจัดกระจาย แต่ถึงจะมีพลังแฝงมากปานใด ผีตายซากเหล่านั้นก็มีจำนวนมากกว่า หนุนเนื่องเข้ามาอย่างไม่ขาดระยะ แถมพวกมันยังตายไม่เป็น ตัวที่หัวหลุดแขนขาดขาขาดไปก่อนเริ่มตั้งตัวได้ ตะกายพื้นลากสังขารตรงเข้ามา บางตัวหัวขาดก็ยังโงนเงนพยายามคลำทางเข้ามาราวผีตาบอด ดูแล้วน่าสยดสยองจนสุดบรรยาย สาวนูด็เริ่มเหนื่อยลงทุกที เข้าทำนอง “น้ำน้อยย่อมแพ้ผี” มีเพียงประตูบานเดียว ยังไม่เปิดออกคือประตูอยู่ด้านข้างสาวนูนี่เอง ขณะสาวนูกำลังหมุนตัวเตะกลับหลัง อัดผีตายซากอีกตัวอยู่ด้านหลัง ประตูบานสุดท้ายก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว มือแข็งแรงของใครคนหนึ่ง หรืออะไรอย่างหนึ่ง เอื้อมมาจับต้นแขนซ้ายของสาวนูไว้โดยที่เธอยังไม่มีโอกาสตอบโต้ก่อนกระชากจนตัวลอยลับหายเข้าไปในประตูแล้วประตูก็ปิดโครม ทิ้งให้บรรดาผีตายซากพากันควานหาอย่างไม่เข้าใจว่าเป้าหมายของพวกมันหายไปไหนแล้ว +++ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 00:52:32

ความคิดเห็นที่ 2 แพรวดาวมองตัวเองในกระจก เธออยู่ในชุดเสื้อผ้าเก่าๆ ตามอัตตภาพ แต่เพราะความที่เป็นคนหน้าตาดี จึงทำให้ดูแล้วก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ ถอนใจ คอยดูนะ วันไหนที่ความฝันเป็นจริง เราจะมีเสื้อผ้าใหม่ๆใส่กับเขาบ้าง วันไหนที่โรงงานซักผ้าตากผ้าที่ออสเตรเลียเป็นจริง เธอจะใส่เสื้อผ้าใหม่ๆสวยๆ พริ้วกายไปมาอย่างรื่นรมย์ท่ามกลางแสงแดดอบอุ่น ท้องฟ้าสีครามกระจ่างสดใส แนวผ้าซึ่งตากยาวเป็นแถวเป็นแนวเรียงรายพลิ้วไหวไกลสุดลุกหูลูกตา กลิ่นเสื้อผ้าซึ่งออกมาจากเครื่องซักผ้าใหม่ๆ กำลังตากอยู่บนราวตากผ้าให้ความรู้สึกดื่มด่ำประทับใจเหลือเกินสำหรับแพรวดาว ความฝันจะเป็นจริงก็ต่อเมื่อ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ จะลงนาม รับรองว่าเธอผ่านการฝึกงานเรียบร้อยแล้ว หุ้นส่วนบริษัทที่เธอลงทุนต่างพากันรอเพียงหนังสือลงนามฉบับนี้เท่านั้น แต่ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วย........ มีโรงแรมใหญ่โตมีชื่อเสียงมากมาย ทำไมพวกนั้นถึงส่งเธอมาฝึกงานที่โรงแรมแห่งนี้ เป็นเรื่องที่คิดไม่ออกเลย แถมเจ้าของโรงแรมเป็นใครก็ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตา การติดต่อทำงานต้องส่งผ่านตัวกลางเท่านั้น เสียงเคาะประตูเบาๆ พร้อมกับเสียงเรียก “พี่คะ....นี่จันทร์เอง” จันทร์พอฝันนั่นเอง แพรวดาวหลุดจากภวังค์ เดินไปเปิดประตูให้ สาวจันทร์ยังอยู่ในชุดเดิมคือเสื้อยืดกางเกงยีนส์ แพรวดาวมองอย่างแปลกใจแล้วถามขึ้น “เธอแต่งตัวแบบนี้ไปงานเลี้ยงเหรอ” สาวจันทร์ส่ายหน้าบอก พลางยื่นของในมือให้ “หนูไม่ได้รับเชิญไปงานค่ะพี่ หนูเก็บกระเป๋าสตังค์ได้ที่ลานจอดรถ มีบัตรมีชื่ออยู่ด้วยในกระเป๋า วานพี่นำไปส่งเขาหน่อยนะคะ” “ทำไมไม่ไปส่งเองล่ะ เผื่อได้รางวัลนะ” แพรวดาวแนะนำอย่างหวังดี แต่อีกฝ่ายส่ายหน้าตอบ “หนูมีข้อแม้กับโรงแรมนี้อย่างหนึ่งคือห้ามขึ้นไปชั้นบนตั้งแต่ชั้นที่สองเป็นต้นไป ผิดสัญญาไม่ได้ เขาเจอจะไล่หนูออกค่ะ” “พิลึก....” แพรวดาวบ่นขณะรับกระเป๋าเงินจากสาวจันทร์มาเก็บไว้ในกระเป๋าถือ “โรงแรมแห่งนี้ทำอะไรแปลกๆ ว่าแต่เธอมาทำงานที่นี่ได้อย่างไรล่ะ” “หนูถูกส่งมาค่ะ” “ใครส่งมา” “เอ้อ..ว่างๆค่อยคุยกันนะคะ พอดีมีงาน” สาวจันทร์ตัดบทอย่างสุภาพแล้วขอตัวออกจากห้องไปก่อนจะได้คุยกันรู้เรื่อง แพรวดาวถอนใจ ความจริงเธอไม่อยากไปงานเลี้ยงเลย แต่ก็ไม่ทราบเหตุผลว่าทำไม เธอไม่ใช่ลูกค้าของทางโรงแรม เป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งเท่านั้น ทำไมได้รับเกียรติมากขนาดนี้ด้วย ไม่ไปก็คงไม่ดี มีหวังโดนเล่นงานจากปลายเดือน ไปก็อึดอัดใจ แต่ก็ต้องจำใจกัดฟันไปสักครั้ง หญิงสาวออกจากห้อง ไม่ลืมล็อคกุญแจปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย ห้องพักของเธออยู่ชั้นล่างบริเวณตอนท้ายของโรงแรม ค่อนข้างไกลจากผู้คน แต่อาศัยว่าแถวนี้มีพนักงานมาพักอยู่ใกล้ๆหลายคนก็ทำให้อบอุ่นใจได้ ห้องจัดเลี้ยงอยู่ชั้นสอง เป็นชั้นต้องห้ามสำหรับสาวจันทร์  แพรวดาวเดินตัดผ่านทางเดินบริเวณชั้นที่หนึ่งตรงมายังห้องโถงใหญ่เพื่อจะขึ้นไปยังห้องจัดงานชั้นสอง รู้สึกแปลกใจว่าเคาน์เตอร์ไม่มีพนักงานประจำอยู่เลย บรรยากาศดูวังเวงชอบกลแต่หญิงสาวไม่รู้สึกอะไรเพาะชินเสียแล้วกับบรรยากาศแบบนี้ สายตาของหญิงสาวเห็นอะไรบางอย่างวางอยู่โต๊ะบริเวณห้องรับแขก ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างดลใจให้จ้องมองอีกครั้ง ผ้าปูที่นอนผืนนั้นนั่นเอง! เธอคิดว่าเก็บมันไว้มิดชิดอย่างดีแล้ว แต่เธอจำไม่ผิดแน่ ใครเอามันมาวางไว้ตรงนี้ แพรวดาวใจเต้นระทึก มองซ้ายมองขวา ในที่สุดตัดสินใจอย่างรวดเร็วหยิบผ้าผืนนั้นขึ้นมาพยายามเก้บไว้ในกระเป๋าถือซึ่งบังเอิญว่ามันสามารถเก็บได้พอดี “ชีวิตเราเป็นอะไรไปนะ เกี่ยวกับผ้าๆ อยู่ได้”   แพรวดาวบ่นกับตัวเองอย่างเหนื่อยหน่าย แพรวดาวไม่ทันได้มองช้างหลัง จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 00:55:06

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ : กุลธิดา (kdunagin): ผมมีความติดที่ว่า บางที ผีไม่ต้องออกมากระหย่องกระแหย่งเป็นตัวเป็นตน เป็น อะไรก็ได้ เช่นผ้า แต่เรื่องนี้นอกจากผี ยังมีอย่างอื่น ที่คาดไม่ถึง อีกนะครับ *************** คุณ : หยกสีน้ำผึ้ง ....^________________________^... *************** คุณ : รุริกะ หนุ่ม ๆ รู้ว่า รับบทหนัก เลยวิ่งหนีไม่คิดชีวิต ไปหมดแล้วครับ เหลือไม่กี่คนเอง จนผมต้องลงมาเล่นแทน เพราะรับได้ทุกกรณี ทุกบท ไม่เกี่ยง :) *************** คุณ : KTH (KTHc) จริงแท้แน่นอนที่สุดครับ ผมต้องรับบทหนักที่สุด ตือเจ้าของโรงแรม แต่จะเจ้าของแบบไหน อุบไว้ก่อนครับ ************** คุณ : NUAOFFYHUB ความหมายสาวจันทร์ อธิบายไปแล้วครับ ด้วยภาษาคลาสสิกเซลคิก ว่าแต่คุณหนูได้สกายคิกสมใจแล้วนะตอนนี้ แต่ตอนหน้าคงหนักอีก ^__^.... **************** คุณ : scottie บทถือเลื่อยไฟฟ้านี่ บทถนัดเลยล่ะครับ ^____^... **************** คุณ : NUAOFFYHUB ไม่ให้คุณนู ตายอย่างน่ากลัวหรอก อย่างน้อยๆก็ตายแบบน่ารักนะครับ ไหนๆ ก็หลวมตัวแสดงแล้ว ถอนตัวไม่ได้ :} ***************** คุณ: teansri ไม่ได้ลิมกระเป๋าตั้งค์หรอกครับ แต่ กระเป๋าหล่นหาย ส่วนจะได้คืนหรือไม่ ต้องติดตามตอนต่อไป :} *************** คุณ : NUAOFFYHUB คุณเทียนสี ยังถือว่าไม่อาการหนักนะครับ คุณนู ถ้าอาการหนักกว่านี้ ก็ประมาณว่า ลืมกุญแจบ้านเสียบเอาไว้ กลับมา ปรากฏว่า บ้านทั้งหลังถูกขโมยหายไปไม่เหลือแม้แต่ฝาบ้าน (สงสัยเหมือนกันว่า ขโมยจะขับบ้านหนีวิธีไหน) นี่จึงถือว่าอาการหนักครับ ^__^... ^ ^ (อาการคนคิดแบบนี้ได้ หนักกว่าอีกแฮะ..T__T..) **************** คุณ : teansri เอิ๊กซ์... ความสามารถพิเศษแบบนี้ ถ้าอยู่ในไทย ลำบาก ไม่กล้าเลียนแบบ ^____^.. *************** คุณ : NUAOFFYHUB ไม่มีรถก็ลอกเลียนแบบได้ คุณนู ว่างๆ ก็ลองเสียบ ลูกกุญแจบ้าน คาประตูบ้านไว้สิครับ ตื่นเต้นไม่แพ้คุณเทียนสี :| อาจเห็นบ้านถูกขโมยวิ่งหนีไปต่อหน้าต่อตา ********************* คุณ : โก้ (เซโก้4) คุณมนต้นมะขาม ได้ไอเดียจากการมาพักจริงๆครับ ส่วนจะแบบไหน ต้องติดตาม ^++^...... ******************** คุณ : เจียวต้าย ไม่เอาเลื่อยก็ได้ครับ แต่ขอเป็นเล็บใบมีด ของเฟรดดี่ ครูเกอร์ หรือมีดยาวของ เจสัน ศุกร์ 13 ก็ได้ครับ แฮ่ะๆ **************** คุณ : อรุสา (npuiy) ตอนนี้ก็มี หนุ่มซิกแพคหล่อ ออกมานับร้อยเลยครับ โดนคุณนูสกายคิกไปแล้วหลายคัว ถ้าไม่พอเดี๋ยวจัดให้ตอนหน้าครับ :) ************** : รุริกะ คุณแพรวดาวได้ข่าวว่า ตกลงไปในเครื่องซักผ้าครับ โชคดีไม่เป็นอะไรมาก แค่หลงๆลืมๆ วันก่อนได้ข่าว่ว่า รีดผ้า แต่ลืมดูว่าเสื้อตัวนั้น คนใกล้ตัวยังไม่ได้ถอดมาให้รีด นึกภาพแล้วน่ารักดีนะ คนหนึ่งวิ่งหนี คนหนึ่งถือเตารีดร้อนๆ วิ่งไล่จะรีดผ้าให้ได้ โอ...ภาพทีแสนหวานกระไรปานนั้น **************** คุณ : แพรวดาว อ้าว.. โผล่มาได้จังหวะพอดี กำลังชมคุณแพรวดาวกับคุณรุริกะอยู่เลย ไม่ได้นินทาอะไรเลยนะ ไม่ต้องกลัวตัวจริงของคนเขียนหรอกครับ จ้างก็ไม่มีทางเจอ จะมาหลอกก็เฉพาะให้ความฝันเท่านั้นครับ ฮี่ๆๆๆ (หัวเราะแบบจริงใจใสซื่อ) **************** คุณ : รุริกะ จะฆ่าหั่นศพใครครับ <มองซ้ายมองขวาอย่างสงสัย> อ๋อ....คุณแพรวดาวเหรอครับ ไม่นะ ได้โปรด บาปกรรมนา อ่าว..ทำลายหลักฐานไปแล้ว (ลบความเห็นที่ 24 อย่างน่าสงสัย) ^___^... ว่าแต่โฆษณาของคุณ  : นักโฆษณามืออาชีพ (รุริกะ) น่ากลัวมากกว่าเรืองที่ผมเขียนอีกนะ งือ..... จะเจอทั้งสกายคิก ทั้งฆ่าหั่นศพ อย่างนี้ต้องจองมาให้โฆษณาทุกตอน ค่าโฆษณาไปเก้บที่คุณแพรวดาวก็แล้วกันนะครับ ^____^......... ************* คุณ : แพรวดาว ถึงหนีไปนอนดูดาว ก็ไม่หนีเขียนนะ เค้ากลัวสกายคิก กลัวฆ่าหั่นศพ กลัวโฆษณา กลัวไปหมด ต้องหาเวลาเขียนได้แน่ๆคร๊าบ...งือ ************* คุณ : รุริกะ อย่าเพิ่งปล่อยคนเขียนไปตามทางเลยครับ ค่ารถไม่มี เดี๋ยวกลับบ้านไม่ถูก แฮ่ะๆ กลัว..... ไม่ต้องห่วงครับ ไม่ว่าจะนอนนับดาวได้กี่ดวง ก็ยังต้องเขียนให้จบครับ กลัว........ กลัวลงเรื่องทั้งน้ำตา :} ****************** คุณ : teansri หลอกให้เราดีใจนี่นา นึกว่าจะมาเข้าข้าง ไปๆมาๆ ไปเข้าพวกกับคุณรุริกะ กับคุณแพรวดาวเฉยเลย เดี๋ยวเขียนให้เจอผีมากๆๆเลย ฮี่ๆๆๆ *************** คุณ : NUAOFFYHUB ครําบ...สัญญาแล้วคร๊าบ <จะรอดไหมหนอเรา..*__*....> ************* คุณ : แพรวดาว อ้าว..คุณแพรวดาวมาแอบอยู่ตรงนี้เอง แล้วถือเตารีดมาทำไหม๊..... โอ ทั้งฆ่าหั่นศพ ทั้งสกายคิก ทั้งเข็มฉีดยา ทั้งเตารีด โอ พระเจ้าจอร์จ...มันยอดมาก OH...NOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ************* ขอบคุณทุกท่านครับ ...^_________________________________^.... ^ ^ <ยังยิ้มได้ขนาดนี้อีก....> แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 53 23:05:02 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 00:55:37

ความคิดเห็นที่ 4 หวัดดีค่ะคุณ Psycho man ย่องมาซะดึกเลย กลัวโดนสกายคิกของเค้าเหรอ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 01:11:11

ความคิดเห็นที่ 5 ทำไมมีผีมามากมายขนาดนั้น เค้ากลัวนะ แล้วใครฉุดเค้าเข้าไปในห้อง จะปลอดภัยจริงเหรอเนี่ย แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เค้ากลัว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 01:59:54

ความคิดเห็นที่ 6 จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 03:42:20

ความคิดเห็นที่ 7   จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 06:35:18

ความคิดเห็นที่ 8 คุณรุริกะคะ ขอโฆษณาคั่นหน่อยค่ะ ตอนนี้สยองเกิน จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 08:39:56

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้เริ่มโรแมนติกละครับ มีฉุดกันด้วย อิอิ ^^ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 09:01:48

ความคิดเห็นที่ 10 ลึกลับ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 09:33:22

ความคิดเห็นที่ 11 มีผี แต่ฮาดี อิอิ จากคุณ : X RoBiN เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 10:06:10

ความคิดเห็นที่ 12 “แล้วในชีวิตนี้เธอจำอะไรได้บ้างยัยสา” “อย่างน้อยๆก็จำเบอร์โทรหนุ่มๆหล่อๆได้ก็แล้วกัน” อันนี้จริงอย่างที่สุดค่ะ อิอิ ว่าแต่ ทำไปพี่ชายรู้ล่ะคะ อิอิ ปล.ตอนนี้น่ากลัวจังค่ะ ดีที่พี่ชายให้บทคนเจอผีกับสาวนูไป ไม่งั้นถ้าเป็นอรุสาไม่ไหวค่ะ ป่านนี้คงขนหัวตั้งไปถึงไหนแล้ว ปล.นึกว่าหนูอินจะเป็นใคร แหม เขม่นกับเค้าตั้งแต่แรกพบเชียวนะจ๊ะหนูอิน จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 14:01:49

ความคิดเห็นที่ 13 ใครมาคว้าไปน้อ ผีเลยรอด(ตาย?)ไปได้หลายตัว จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 14:09:37

ความคิดเห็นที่ 14 อืมม... ชักเป็นห่วงคนที่ดึงคุณนูเข้าไปในห้อง ^^" ... โฆษณาเหรอคะ คนอ่านเบื่อแล้วมั้ง เล่นเกมโชว์ดีกว่า ^___^ * * * * * PSYCHO HOSPITAL  เวลา 23.59 น. เสียง "กริ๊ก" เบาๆของโลหะชิ้นบางกระทบกัน  ดังแทรกผ่านความเงียบงันเข้ามาในภวังค์ คนเขียนลืมตาตื่นขึ้นมา แต่ทว่า  ความมืดมิดเบื้องหน้ากลับไม่ต่างจากตอนหลับตาเท่าใดนัก เขาพยายามขยับตัว แต่ก็รู้สึกว่าแขนขาหนักอึ้งจนแทบขยับไม่ได้  นอกจากความมืด ความเงียบ ยังมีบรรยากาศเย็นเยียบชวนขนหัวลุกอยู่รอบห้อง  เสียงกริ๊กดังขึ้นอีกพร้อมกับเสียงถอนใจที่คุ้นหู ร่างหนึ่งขยับตัวไปเปิดไฟ แสงสว่างพรึ่บเข้าตา  เจิดจ้าจนเขาต้องเบือนหน้าหนี "ม่านตายังรับแสง แถมมีแรงขยับตัวด้วย สงสัยยาสลบยังไม่แรงพอ..." เสียงหวานๆพึมพำเบาๆ เหมือนพูดอยู่กับตัวเอง อะไรกัน  นี่มันเสียงพยาบาลที่เขาเจอหน้าห้องเจาะเลือด  ทำไมมาอยู่ที่นี่ แล้วยังทำหน้าเหมือนไม่รู้จักเขา ไม่รับรู้อะไรเอาสักอย่าง "ที่นี่ที่ไหน... แล้วคุณจะทำอะไรผม" "แนะ... ยังมีแรงพูดได้อีกนะคะ นึกว่าตรวจข้อสอบ ทำคะแนน จนหมดแรงแล้ว  แต่ถ้าคุณยังมีแรงพูดได้ขนาดนี้ ถ้าลงมีด คงจะเจ็บน่าดู...เดี๋ยวฉีดยาชาเพิ่มให้ก็แล้วกัน" โดยไม่ฟังเสียงคัดค้าน พยาบาลสาวหยิบเข็มที่ดรอยาเอาไว้ปักลงแขนข้างซ้าย ทิ่มปลายเข็มลงไปในเนื้อจนมิดด้าม ไม่ทันที่เขาจะออกแรงปัดหรือแสดงอาการเจ็บปวด  เธอก็เดินยาและถอนเข็มออกอย่างรวดเร็ว "ไม่เจ็บเลย เห็นไหมคะ" "เออ... มันเจ็บ แต่ผมตั้งตัวไม่ทันต่างหาก" คนเขียนเริ่มหมดแรงขัดขืน และยอมจำนนต่อโชคชะตา "โอเค ไม่ว่าคุณจะทำอะไร เชิญคุณทำตามสบาย  แต่ช่วยบอกได้ไหมว่าผมทำอะไรผิด อย่าบอกนะว่าแค่มาลงนิยายช้าแค่นี้ ก็ต้องเอาเป็นเอาตายกันด้วย" "ค่ะ คุณเข้าใจถูกแล้ว จริงๆคุณรุริกะสั่งให้ฉันฆ่าหั่นศพคุณ ฉันพยายามเถียงแทนคุณแล้ว ว่าอย่างน้อยคุณก็เอานิยายมาลง ในวันอาทิตย์ที่ 3 ต.ค. 53 เวลา 00:47:53 น.  แต่เธอบอกว่า เส้นตายมันเที่ยงคืนวันศุกร์ ฉันช่วยค้านเหมือนที่คุณเทียนสีเคยช่วยว่า  วันศุกร์ไหนก็ได้นี่ อาจจะเป็นศุกร์หน้าก็ได้" "แล้วเธอเชื่อคุณไหม" คนเขียนถามอย่างสิ้นหวังและอ่อนแรง "ก็เชื่อครึ่งนึงค่ะ เธอลดโทษให้ บอกว่า  แค่ผ่าเอาอวัยวะของคุณสักชิ้นเก็บไว้เป็นตัวประกันก็พอ ไม่อย่างนั้น คราวหน้า คุณกลับต่างจังหวัดแล้วมัวแต่นอนนับดาว สาวๆจะไม่มีนิยายอ่าน" "อะ... อวัยวะของผม???" "ค่ะ เมื่อครู่ฉันนั่งลับมีดแล้วก็คิดไปพลางๆ ว่าจะตัดอวัยวะส่วนไหนของคุณดี  คุณก็ฟื้นขึ้นมาซะก่อน ช่วยฉันคิดหน่อยดีมั้ยคะ ว่าจะตัดส่วนไหนดี......" * * * *  ผู้ดำเนินรายการหันมาหาผู้ชมทางบ้าน ตัดอวัยวะไหนไว้เป็นตัวประกันดีคะ ^_____^ พิมพ์ A เพื่อเลือก ไส้ติ่ง พิมพ์ B เพื่อเลือก เลื่อย (โผล่มาได้ไงเนี่ย) ผลโหวตออกมาเป็นอะไร ค่อยไปเล่นกันต่อตอนหน้านะคะ ^__^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 16:19:49

ความคิดเห็นที่ 15 เหอๆ ตอนนี้เริ่มสยองแล้วล่ะ ... สาวนูเก่งมากๆ สู้ๆ นะคะ แค่ผีเองค่ะ อย่ากลัวเนอะ สาวอิน...อืมม  จำชื่อไว้ว่าเป็นคนที่จ้องจะฆ่าพวกเราบนถนน เจอหน้าก็เขม่นกันสุดๆ  แบบนี้ ต้องจัดการเนอะ สาวนู  หุหุ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 17:51:15

ความคิดเห็นที่ 16 เพิ่งสืบทราบมา่ว่า โรงแรมนี้ ชื่อเต็มๆว่า Psychopath And Neurotic Tep In Payama เพราะเคยเป็นที่สิงสถิตย์ของเหล่าคนโรคจิต และเทพเพี้ยน จำนวนมาก ที่ออกมาอาละวาดในชุดนอนตอนกลางคืน โดยส่งแต่วิญญาณผ่านอุปกรณ์ที่เรียกว่าคีย์บอร์ด ไม่แน่ใจว่า ตอนนี้ ยังมีพวกนั้น หลบซ่อนอยู่เท่าไหร่ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 18:33:53

ความคิดเห็นที่ 17 อย่างน้อยก็ปลุกเทพแมวสำเร็จนะคะ เทพอื่นก็คงค่อยๆ ทยอยมา ^___^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 18:53:44

ความคิดเห็นที่ 18 Romantic ตรงไหนคะคุณ KTH ฮือออออออออออออ คุณรุริกะต้องห่วงเค้าสิคะ เค้าถูกฉุดนะ จะโดนทำมิดีมิร้ายหรือเปล่าก็ไม่รู้ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 19:48:01

ความคิดเห็นที่ 19 ผีที่เรียงรายออกมาอย่างนั้น หรือว่าจะเป็นผีหุ่นยนต์ อืมมม....แล้วโรงแรมนี้จริง ๆ แล้วเป็นหุ่นยนต์ด้วยหรือเปล่าอ่ะ ------------------------------ เล่นเกมใน คห 14 มีพิมพ์ C ด้วยหรือเปล่าครับ อยากได้ทั้งข้อ A และ B   จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 23:16:15

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ : เซโก้4 ให้เลือกได้ A-Z เลยฮับ :) นานๆจะจับคนเขียนขึ้นเขียง อยากได้อวัยวะไหน ว่ากันมาเลย เอ้ย ไม่ใช่สิ เสียกิริยาคนเรียบร้อยใจดีอย่างเราหมด   เลือกแค่ A หรือ B ก็พอนะคะ ^__^' เดี๋ยวคนเขียนอาฆาต จับเราไปเข้าโรงแรมบ้าง กลัวๆ ^__^' จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 07:06:23

ความคิดเห็นที่ 21 งืออออ ... เมื่อวานตื่นเร็วมาชั่วโมงนึง ง่วงทั้งวัน พอกลับบ้านยังไม่ง่วงซะงั้น เพราะเร็วกว่าที่เคยนอน !!! เช้านี้มีนัดทำ IPL 9 โมงเช้า ... อุตส่าห์รีบตื่นเพราะเป็นวันแรงงาน ไปถึงปรากฎว่าต้องไปยืนรอคนมาเปิดคลีนิค เพราะเค้าลืมว่า Daylight saving ตั้งแต่เมื่อวาน กรรมของคนง่วงนอนจริงจริ๊งงงงงง แวะร้านไทย ซื้อของมาทำราดหน้า (วันก่อนอดกินชายสี่หมี่เกี๊ยว ยังอยากกินอยู่เลยนะเนี่ย) เจอแต่ผีเต็มไปหมด ดีนะไม่เปิดอ่านตอนกลางคืน...ฮึๆๆ ปล. ใครนินทา เดี๋ยวจะถูกเพิ่มโทษ...ฮ่าๆๆๆ ว้าย....ต้องหมักหมูก่อนนี่นา เดี๋ยวมาใหม่ค่ะ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 07:30:28

ความคิดเห็นที่ 22 ^ ^ ^ 555555555555555555555 ทานด้วยคนสิค๊า แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 53 21:13:00 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 07:36:29

ความคิดเห็นที่ 23   หึๆๆๆๆๆ เป็นสาวชุดดำด้วยสิ หนูปุ้ย แต่อินตัวจริงไม่เคยยิ้มมุมปากเหยียดๆ แบบนั้นนะจ๊ะ ขอบอก ให้ตายเหอะพี่ชาย เงียบราวตีนแมวเลยหรือคะ ท่าทางอินคงร้ายใช่ย่อยนะเนี่ย   ^^ จากคุณ : หนูอิน (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 15:56:35

ความคิดเห็นที่ 24 ...มาตามไล่อ่านค่ะ จากคุณ : joyka เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 20:27:54

ความคิดเห็นที่ 25 อิอิ ... หมักหมูเพิ่งเสร็จ เอ้ย....ไม่ช่าย พอดีว่าเมื่อวานเป็นวันหยุด Labour day แถมอากาศดี เลยออกไปลั้นลามานิดหน่อย พอนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้เก็บผ้าปูที่นอน เลยรีบกลับมาเนี่ย...ฮี่ๆๆๆ ปล. คุณนู ... ราดหน้าเค้าเหลือน้า ... สนใจมั้ย? ไม่ค่อยอร่อยหรอก เพราะเค้าเพิ่งทำครั้งแรก...เอิ๊กๆๆๆ สงสัยไม่สนใจราดหน้าเราแน่ๆ เพราะดินเนอร์ในโรงแรมน่าค้นหากว่า...อิอิ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 08:11:54

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ อยากกินราดหน้าอ่ะ ใกล้เที่ยงแล้วด้วย จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 11:29:09

ความคิดเห็นที่ 27   ว้าย เค้าอยากกินราดหน้าด้วยค่ะ เรื่องกำลังตื่นเต้นเลยนะคะ เมื่อไรจะมีผช ออกมาคะ จากคุณ : นางแบบยุคแรกของโลก เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 11:54:24

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ ^ ทุกคนกำลังลุ้นว่าจะมีหนุ่มหล่อมาให้ชื่นใจได้เมื่อไหร่ อย่าทำให้ผิดหวังนะคะคุณ Psycho man ไม่เช่นนั้นจะเจอสกายคิก...อิอิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 14:06:57

ความคิดเห็นที่ 29 ^ ^ ^ ^ ราดหน้าในฝันเลยอ่ะคุณโก้ ... แงๆๆๆ อยากกินๆๆๆ คุณนางแบบ ... มีทิชชู่มั้ยคะ? น้ำลายเค้าหกล่ะ...แห่ะๆ ที่อยากกินมากๆ อีกอย่างนึงตอนนี้คืออะไรรู้มั้ยคะ? (แฮะๆๆ โรงแรมสยองๆ กลายเป็นห้องก้นครัวไปเลย) อยากกิน กระดูกไก่ที่เอาหนังมาพันรอบๆ แล้วเอาไม้มาหนีบเอาลวดมาพันปลายย่างควันโขมงอ่ะ ... โอย อยากกลับไปกินจัง เอ่อ ... แถมอีกอย่างนึง ก้นไก่ย่างอะของโปรด ... ว้ายยยย น้ำลายไหล...เอิ้กกกก จะเสียลุคสาวน่ารัก (ซะไม่มี) หน้าตาดี (ซะที่ไหน) มั้ยเนี่ย??? คิคิ ปล. เห็นคุณนูสกายคิกเหล่าบรรดาคุณผีๆ แล้ว เสียวแทนจารย์จี ... โฮ่ๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว (แพรวดาว) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 15:11:31

ความคิดเห็นที่ 30 จริงด้วย ตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนนี้ ตัวละครแต่ละคน ได้ทานอย่างมากก็น้ำหวาน(ในตอนแสนหวาน)เอง คุณเซโก้จะมารับบทพ่อครัวในตอนต่อไปใช่มั้ยคะ เย่ๆ :D เมนูราดหน้า ก้นไก่ย่าง และ ผช สำหรับสาวๆทั้งหลาย หูยยย มื้อหนักเลยนะนั่น ^____^ รอมื้อค่ำด้วยมิวสิกนี้กันไปก่อน :) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 18:57:23

ความคิดเห็นที่ 31 อ่า ... กว่ามื้อค่ำจะมา คงต้องขอเปลี่ยนเป็นอาหารเจแทนนะคะ เค้าล้างท้องแล้วอะ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 53 17:07:27

ความคิดเห็นที่ 32 ^ ^ ^ เค้าไม่อยากกินเจสักเท่าไหร่อ่ะ กินทีไรเจอผีรังควานหนักเลย กลัวอ่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 00:00:25

ความคิดเห็นที่ 33 อิอิ ... คุณนู บอกคุณผีไปสิคะว่าถ้ามาทำให้กลัว จะไม่อุทิศส่วนกุศลไปให้ เค้าเองก็กลัวเหมือนกัน พอใช้วิธีนี้เลยอุ่นใจ แต่ความจริงก็ไม่เคยเจอนะคะ ไม่รู้ว่าจะหลอกตัวเองให้กลัวทำไม ... เอิ๊กๆๆๆ แต่คนผีทะเลนี่เจอบ่อยค่ะ ทำยังไงก็ไล่ไม่ไป .... ฮี่ๆๆ กินเจนี่ดีนะคะ นอกจากไม่เบียดเบียนชีวิตอื่นแล้ว ยังล้างพิษสะสม ที่สำคัญ ลดน้ำหนักแบบไม่ต้องเข้าคอร์สเลยค่ะ ปีละ 2 กิโลอย่างต่ำ...ชอบจริงๆ ว่าแต่ว่า ... เรามาทายกันมั้ยคะว่าตอนที่ 7 จะมาวางวันไหน??? คิคิ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 07:07:49

ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : ปลายเดือน กันยา เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 18:20:29

ความคิดเห็นที่ 35 วันเสาร์เป็นอย่างช้าครับ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 22:04:32

ความคิดเห็นที่ 36 ^ ^ ^ วันศุกร์ได้ไหม คนกันเอง (แอบต่อ) เค้ายังไม่อยากถูกทำมิดีมิร้ายน๊า ปล. กลัวว่าขู่ไปแล้วจะทำให้ผีโกรธหนักกว่าเดิมน่ะสิคะ เราสู้เค้าม่ายด้าย เค้ากลัวผี...อยากสกายคิกคน (เขียน) หุหุ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 53 03:31:51

ความคิดเห็นที่ 37 มาลงชื่อร่วมทวงงานด้วยคนค่ะ ^_^ จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 53 19:16:04

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่น่าเชื่อ... ป่านนี้ยังไม่ลงตอนใหม่อีก นี่ไม่ได้เสียดายไส้ติ่งหรือเลื่อยของตัวเองเลยใช่มั้ยคะ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 53 20:16:01

ความคิดเห็นที่ 39 อ่ะ พอดีขัดข้องทางเทคนิดเล็กน้อยครับ รออีกนิดนะค๊าบ แฮ่ะๆๆ แง... จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 53 00:08:35

ความคิดเห็นที่ 40 ก็อยากรอนะคะ... แต่นี่มันครั้งที่สามแล้ว ^____^ * * * * * * * * * * * * * * * * PSYCHO HOSPITAL (ตอนจบ) * * * * * * * * * * * * * * * * ผลโหวตออกมาแล้ว... พยาบาลสาวหยิบผลโหวตขึ้นมาอ่านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ผลโหวตว่ายังไงเหรอครับ" คนเขียนผงกศีรษะขึ้นมาถาม แปลกดี เขาควรจะรู้สึกชาหรือไม่ก็สลบไป แต่ทำไมถึงรู้สึกมีแรงขึ้นมาทีละนิด เหมือนจะขยับตัวได้มากกว่าเดิมเสียอีก "ผลโหวตเป็นเอกฉันท์ เพราะมีคุณเซโก้4มาโหวตแค่คนเดียว..." เธอตอบเบาๆ "แล้วเขาโหวตว่าอะไรเหรอครับ" พยายามถามคำถามถ่วงเวลาเข้าไว้น่า...คนเขียนนึกในใจ ให้เขามีแรงกว่านี้อีกหน่อยเถอะ! "เขาโหวตให้ตัดออกมาทั้งไส้ติ่ง ทั้งเลื่อยค่ะ" "แย่จริง... ไส้ติ่งน่ะ ผมไม่เสียดายเท่าไหร่ เลื่อยจริงๆก็ไม่มาก แต่เสียไปสองอย่างพร้อมๆกัน มันใจหายยังไงพิกล" "เหรอคะ" พยาบาลสาวพูดน้อยคำ เหมือนกำลังงอนใครอยู่ก็ไม่รู้... แล้วจู่ๆ โดยเขาแทบตั้งตัวไม่ทัน เธอก็หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมา เป้าหมายอยู่ที่บริเวณหน้าท้องของเขา คนเขียนรวบรวมแรงที่กลับคืนมา ป้องกันตัวด้วยการเอามือปัดด้ามมีดนั้นออกห่างจากตัวเอง ของมีคมก็เป็นของมีคมอยู่วันยังค่ำ... มีดนั้นไม่ได้กรีดลงบนหน้าท้องของเขา แต่ตัดเอาเชือกที่มัดตัวเขาไว้กับเตียงออก นั่นเป็นเป้าหมายที่แท้จริงที่เธอตั้งใจจะลงมีด ส่วนผลพวงจากการปัดมีดของเขา ทำให้คมมีดนั้นกรีดแขนพยาบาลคนเดิมจนเลือดชโลมลงมาเป็นทาง แกร๊ก!... เสียงมีดหล่นลงบนพื้น เขามีแรงมากกว่าเดิมชนิดที่ลุกขึ้นมาจากเตียงได้ ใจหายวาบ... ยาที่ฉีดให้เขาไม่ใช่ยาชาหรือยาสลบ มันต้องเป็นยาที่ช่วยทำให้เขามีสติและรู้สึกตัวดีขึ้นต่างหาก แล้วเมื่อครู่ เธอก็ตั้งใจจะปล่อยเขา? เสียงหายใจแรงและท่าทีนิ่วหน้าขณะกุมแขนที่เลือดชุ่ม แม้ไม่ส่งเสียงร้องสักแอะก็รู้ว่าเขาทำให้เธอเจ็บ "ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคุณ" คนเขียนบอกหน้าซีด "ฉันรู้... คุณไปเถอะค่ะ ฉันเป็นพยาบาล ฉันทำแผลให้ตัวเองได้" ที่จริงแผลนั้นตัดเส้นเลือดดำใหญ่ที่ส่งตรงไปถึงหัวใจ เธอกำลังจะตายในไม่ช้า เขาและเธอต้องร่ำลากันตามประสานิยายคลาสสิก "คุณจะให้ผมไปไหน" "ไปแต่งเรื่องให้จบไงคะ เดี๋ยวคุณต้องไปแสดงเป็นเจ้าของโรงแรมด้วยนี่" เธอกัดฟันตอบ ค่อยๆทรุดตัวลงนั่งพิงผนัง "ผมจะไปได้ยังไง ก็ผมทำให้คุณบาดเจ็บอยู่ตรงนี้" คนเขียนโวยวายอย่างรู้สึกผิด "คุณทำให้ฉันเจ็บมานานแล้ว... แผลครั้งนี้ ฉันอยากให้เป็นครั้งสุดท้าย" "อะไร มีครั้งแรกครั้งที่สองตอนไหน" คนเขียนถามงงๆ "ครั้งแรก คุณไปอ่านนิยายของฉัน ฉันขอคุณว่า หนึ่ง ให้ช่วยเขียนนิยายที่อ่านแล้วสว่าง สอง ให้เลิกแทนตัวเองด้วยรูปเฟรดดี้ คุณรับปากว่าจะพยายาม แต่ทุกวันนี้ คุณเขียนเรื่องโหดในเวลากลางวัน แล้วอ้างว่ามันสว่าง มันแทนกันได้ตรงไหน? รูปเฟรดดี้ก็ยังอยู่อย่างนั้น คุณว่ามันน่าเจ็บใจไหม?" "อือ... ครับ ผมยอมรับก็ได้ แล้วครั้งที่สองล่ะ?" "ฉันก็เกิดเดือนสิงหา เหมือนคุณแพรวดาว และคุณนู ที่คุณตั้งใจเขียนโรงแรมหลอนให้เป็นของขวัญนั่นแหละ แต่ตอนเขียนนิยายเรื่องนี้ คุณไม่ได้นึกถึงฉันเลย ถึงคนเขียนโฆษณาจะพาคุณมาเจอฉันที่โรงพยาบาล คุณก็ยังนึกไม่ออก มันน่าเจ็บใจไหม?" "โอ่ย ผู้หญิงเขาเจ็บใจอะไรซับซ้อนขนาดนี้ ผมไม่ค่อยเข้าใจ แต่ยอมรับผิดก็ได้ คุณจะให้ผมแก้ตัวยังไงล่ะครับ" "มันสายเกินไปแล้วค่ะ คนเขียนบทบอกว่า เอาไว้เรื่องหน้าเถอะ" "เรื่องหน้า? ทำอย่างนั้นได้ด้วยเหรอครับ ว่ามาสิ คุณอยากให้ผมเขียนแบบไหน ผมจะเขียนให้ทุกแบบเลย" "ทุกแบบที่ว่า ถ้าห้ามเขียนเรื่องระทึกขวัญ คุณจะทำได้มั้ย" "ได้สิครับ โธ่ สไตล์อื่นที่ผมเขียนก็มีเยอะแยะ คุณคงไม่เคยอ่าน" เขาทำพูดเล่น แต่เธอถามเป็นจริงเป็นจัง "ต่อให้นางเอกเป็นคนตาบอด คุณก็ยังจะเขียนให้เธอมีความรักได้ ใช่มั้ย" "ครับ" "ต่อให้พระเอกเป็นคนตกงาน บ้าเกม ทำตัวไร้สาระไปวันๆ คุณก็จะเขียนให้เขากลับตัวได้ ใช่มั้ย" "ครับ" "ต่อให้เงื่อนไขของนิยาย ห้ามมีบทโหด ห้ามทำร้ายตัวละคร คุณก็จะเขียนออกมาให้ได้ ใช่มั้ย" "ครับ" "มันจะเป็นนิยายรัก....... คุณเขียนได้มั้ย" "............................... ........................ครับ" "ฟังดูไม่มั่นใจเท่าไหร่เลย ถ้าคุณไม่รักษาสัญญาอีก จะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อคุณก็รู้แล้ว ว่าฉันฆ่าหั่นศพคุณไม่ลงหรอก" "ผม..............." คนเขียนอ้ำอึ้ง "ถ้าคุณตอบไม่ได้ ใครก็ตอบแทนคุณไม่ได้ เอาไว้คุณไปตอบในช่วงตอบคอมเม้นท์ในตอนหน้าก็แล้วกัน ดีไหม" "แต่ตอนหน้า คุณก็ไม่อยู่แล้ว จะให้ผมตอบให้ใครอ่าน" "ก็คนอ่านไง มีอีกตั้งหลายคน เขาจะเป็นพยานให้ฉัน ตอนนี้ทุกคนหันมาดูโฆษณากันหมดแล้ว โรงแรมหลอนของคุณน่ะ มันรอนานเกินไป" คนเขียนอ้ำอึ้ง(กิมกี่) พูดไม่ออกไปใหญ่ "ไปได้แล้ว... คนเขียนบทบอกว่า ฉันต้องตายได้แล้ว ไม่อย่างนั้นโฆษณาจะยาวเกินไป" "ก็ได้ครับ ถึงผมไม่ไป คนเขียนบทก็ต้องเขียนให้ผมไปอยู่ดี ว่าแต่ว่า คุยมาจนป่านนี้ คุณชื่ออะไรครับ?" คนเขียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ที่เพิ่งมาถามชื่อนางเอก(เรื่องย่อย)เอาตอนจบ ("อะไร ผมไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นสักหน่อย ถ้าผมเขียนบทเอง ต้องให้พระเอกถามชื่อนางเอกตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว!!!" คนเขียนพยายามค้าน แต่ไม่เป็นประโยชน์ คนเขียนบทตัดประโยคข้างบนของเขาออก) "คุณขยับมาใกล้ๆสิคะ ฉันจะบอกชื่อฉันให้คุณฟัง..." เธอบอกเสียงเบาจนเขาต้องเข้าไปเงี่ยหูฟังใกล้ๆ แสงไฟในห้องดับลง รอเวลาเปลี่ยนฉาก . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . * * * * * * * * * * * * * * * * THE END * * * * * * * * * * * * * * * * ปล. โฆษณาจบแล้วนะคะ ^_^ ตัวละครตายและไปเกิดใหม่รอแล้ว ห้ามเอาไปทำผีพยาบาลเป็นอันขาด :) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 53 04:52:14

ความคิดเห็นที่ 41 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!! OH NOOOOOO++ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 53 16:18:34

ความคิดเห็นที่ 42 ก๊ากกกกกกกกกกกก !!! อุ๊บส์...ทำกริยาไม่งามออกมาได้เยี่ยงไรกันนี่เรา ก็ขำคุณรุริกะอ่ะ .... อารมณ์ขันเหลือเฟือเชียว สรุป คุณชื่ออะไรคะ? @^O^@ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 53 19:16:47

ความคิดเห็นที่ 43 คุณคนเขียนกรี๊ดได้น่ากลัวมากเลย ^_^" ตอบคุณแพรวดาวไว้ล่วงหน้า พยาบาลคนนี้ชื่อสโรชินค่ะ อีกพักใหญ่คงได้เจอเธออีก   ส่วนรุริกะเป็นนามปากกาที่เราแทบไม่ได้ใช้เลยค่ะ ที่ใช้จริงๆ ก็คงไม่ค่อยมีใครรู้จักหรอก  ขออุบไว้ก่อนแล้วกันนะคะ ^__^' จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 53 19:19:30